Закон Ома
From Wikipedia, the free encyclopedia
Закон Ома — фізічны закон, які ўсталёўвае сувязь паміж сілай электрычнага току, напружаннем і супраціўленнем.
Закон быў сфармуляваны нямецкім фізікам Георгам Омам у 1826 годзе на аснове эксперыментальных дадзеных. Дакладнае тэарэтычнае абгрунтаванне закону Ома дае квантавая механіка, але ён можа быць атрыманы і з дапамогай спрошчанай класічнай электроннай тэорыі праводнасці.
Закон Ома для аднароднага ўчастка электрычнага ланцуга пастаяннага току кажа, што сіла току прама прапарцыянальна напружанню на ўчастку і адваротна прапарцыянальна супраціўленню гэтага ўчастка. Гэта залежнасць выражаецца формулай
- , (1)
дзе — сіла току, — электрычнае напружанне, — супраціўленне.
Гэтая ж формула справядліва і для неаднародных участкаў пры адпаведным удасканаленні паняцця напружання.
У гэтым артыкуле тлумачыцца форма закону Ома для неаднародных участкаў, а таксама дакладна размяжоўваюцца паняцці "напружанне", "падзенне напружання", "рознасць патэнцыялаў", "убытак патэнцыялу".