Macizo Galaico

O Macizo Galaico é un sistema de serras e montañas de Galicia e da zona limítrofe coas provincias de Zamora e León. O seu punto máis elevado é Pena Trevinca cuns 2 127 metros. Outro importante pico é a Cabeza Grande de Manzaneda, cuns 1 781 metros.

Macizo Galaico

Tipo	cordilleira
Localización
Continente	Europa
División administrativa	Galicia, España e Castela e León, España
43°N 8°O
Comparte fronteira con	Meseta Central
Composto por	Mazico de Pena Trevinca Serra do Oribio Macizo Central ourensán Dorsal galega Serra do Eixo Serra do Courel Serra dos Ancares Serra Segundeira Serra do Barbanza
Características
Altitude	2.127 m
Punto máis alto	Pena Trevinca  (2.017 m )
Material usado	xisto gneis granito
Ben de Interese Cultural
Serra dos Ancares
Data	13 de agosto de 1971
Identificador	RI-54-0000035-00001
World Database on Protected Areas
Identificador	349052
Área protexida da rede Natura 2000
Identificador	ES1130002
Historia
Período	Cenozoico

No folclore tradicional galego os bosques do Macizo Galaico están habitados por elfos, fadas, pantasmas, a Santa Compaña, o Nubeiro e meigas.

Xeografía

Está formado por rochas paleozoicas (granitos) moi metamorfizadas no centro e oeste (gneis, micacitas). Xeomorfoloxicamente constitúe unha prolongación da Meseta cara ao noroeste. O seu relevo, dunha altitude media de 500 m, é moi complexo pola falta de aliñacións montañosas definidas e causa da acción erosiva dos ríos, que ocasiona unha fragmentación das fragas.

Vexetación

O sistema en xeral preséntase alombado, con alternancia de horsts, cubetas e fallas de dirección N-S. As choivas son abundantes e regulares, orixinando un espeso manto vexetal: fragas caducifolias con sotobosque de landas e extensas áreas de prados naturais que favorecen a existencia dun chan mol.

A vexetación é bastante homoxénea sobre todo o macizo e hai unha excelente biodiversidade de plantas nas montañas galegas. Moitas das especies atopadas nas montañas empregáronse na medicina tradicional galega.

A serra dos Ancares, pertencente ao macizo, foi declarada unha Reserva da Biosfera pola UNESCO en 2006.

Conxuntos montañosos

Dende o sueste até o noroeste do Macizo Galaico poden distinguirse tres conxuntos:

• As serras limítrofes coas provincias de León e Zamora, onde se acadan as maiores altitudes do sistema (Pena Trevinca, 2 047 m). Estas cadeas montañosas posúen cicatrices procedentes do período glacial, que son evidentes na Serra do Eixo. Os ríos Teira, Cabreira e Bibei discorren a través de vales glaciais que comunican xa cos montes de León.
• A Cordilleira Dorsal Galega, que culmina no cumio de Cabeza de Manzaneda, de 1.778 metros, separada do conxunto anterior por unha fosa tectónica de dirección norte-sur. Inclúe o denominado Macizo Central ourensán.
• As serras litorais, de menor altitude e separadas do conxunto anterior pola depresión Meridiana. Son exemplos destas a serra do Barbanza e a serra do Galiñeiro.

Lista de serras

As montañas Paraño na provincia de Ourense vistas dende a N-541.

• Serra de Meira.
• Serra do Xistral.
• Serra do Barbanza.
• Serra da Cova da Serpe
• Serra da Capelada
• Serra da Faladoira
• Montes do Testeiro.
• Montes da Paradanta
• Serra do Galiñeiro
• Serra do Courel.
• Serra dos Ancares.
• Macizo Central ourensán (serra de Queixa, serra de San Mamede, serra do Fial das Corzas e montes do Invernadeiro)
• Serra do Suído.
• Serra do Eixo.
• Serra do Xurés.

Principais serras e calidades

• 
  Dobramento xeolóxico de Campodola-Leixazós, Serra do Courel, provincia de Lugo.
• 
  Pico Sacro preto de Boqueixón.
• 
  Cumios preto de Verín.
• 
  Vista da Serra do Faro.

Vexa tamén

• Xeografía de Galiza