Sapientia

Sapientia (-ae, f.) vel sagacitas est facultas cogitandi et agendi per scientiam, experientiam, intellectum, prudentiam, et aestimationem.^[1] Sapientia una ex quattuor virtutibus cardinalibus, et ut virtus consuetudo vel indoles ad actionem agendam summa sufficientia e re nata habetur. Quod indicat possessionem scientiae vel scientiae petitae ad tempora adhibenda, et vicissim homines, res, eventus, et tempora intellegenda, atque voluntatem et animum ingeniumque ad perceptionem, iudicium, et actum adhibendum pro optimo actionis cursu intellegendo.

Sapientia adulescentulum amore defendit. Pictura a Meynier facta, circa 1810.

Personificatio sapientiae (Graece Σοφία, Sophia) in Bibliotheca Celsi Ephesi Turciae sita.

Veritas et sapientia historiam scribentem adiuvant. Pictura ab Iacobo de Wit, anno 1754 picta.

Sapiens dominabitur astris.

Sapientia sancta. Opus tectorium. Castellum Rosenau.

Homines qui sapientiae student sapientes appellantur. Apud Graecos antiquos, homines qui sapientiam (Graece σοφία) docebant sophistae appellabantur.

Sapientia et sagacitas in lingua Latina

Differentia inter ambo verba exigua est.

• Sapientia cum sapio ut gusto, potius ad praesentem (hic et nunc gusto) refert.
• Sagacitas cum verbum sagae, feminae ad futurum spectantis (sagio, ut quaero aliquid, quod erit), coniuncta est.

Antiquitas classica

Graeci antiqui putabant sapientiam virtutem magni momenti, in deabus Meti Athenaque personificatam. Athena quidem dicebatur ex capite Iovis ortam esse, quae verbis figuraque depingitur fortis, aequa, misericors, casta.^[2]

Nexus interni

• Analogia
• Aristoteles
• Bildung
• Chronosophia
• Conscientia
• Cynismus
• Domus Sapientiae (Bagdatum)
• Hagia Sophia
• Homo sapiens
• Minerva
• Liber Sapientiae
• Perspicacitas
• Philosophia
• Proverbium
• Pietas
• Plato
• Sapere aude
• Sentientia
• Septem sapientes
• Septem sapientium convivium
• Septem virtutes principales
• Socrates
• Sophia
• Sophiologia
• Virtus
• The Wisdom of Crowds
• 275 Sapientia