Appellatio pronuntiatusque
- Syllabificatio phonetica: ab·sū·mō — morphologica: ab-sum-o
Verbum transitivum
absūm|ō, -ĕre, absūmpsī, absūmptum
- √ Aliquid ab aliquo loco, ac proinde auferre, amovere; (qua tamen significatione raro admodum occurrit).[1]
- Minuere, consumere, abolere sumendo vel auferendo aliquid ab aliquo loco.[1]
Coniugatio
Verbum finitum
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| absūm- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
absūmō |
absūmam |
|
absūmēbam |
absūmerem |
absūmam |
|
| II. sing. |
absūmis |
absūmās |
absūme! |
absūmēbās |
absūmerēs |
absūmēs |
absūmitō! |
| III. sing. |
absūmit |
absūmat |
|
absūmēbat |
absūmeret |
absūmet |
absūmitō! |
| I. plur. |
absūmimus |
absūmāmus |
|
absūmēbāmus |
absūmerēmus |
absūmēmus |
|
| II. plur. |
absūmitis |
absūmātis |
absūmite! |
absūmēbātis |
absūmerētis |
absūmētis |
absūmitōte! |
| III. plur. |
absūmunt |
absūmant |
|
absūmēbant |
absūmerent |
absūment |
absūmuntō! |
| Thema |
Vox passiva |
| absūm- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
absūmor |
absūmar |
|
absūmēbar |
absūmerer |
absūmar |
|
| II. sing. |
absūmeris |
absūmāris |
absūmere! |
absūmēbāris |
absūmerēris |
absūmēris |
absūmitor! |
| III. sing. |
absūmitur |
absūmātur |
|
absūmēbātur |
absūmerētur |
absūmētur |
absūmitor! |
| I. plur. |
absūmimur |
absūmāmur |
|
absūmēbāmur |
absūmerēmur |
absūmēmur |
|
| II. plur. |
absūmiminī |
absūmāminī |
absūmiminī! |
absūmēbāminī |
absūmerēminī |
absūmēminī |
— |
| III. plur. |
absūmuntur |
absūmantur |
|
absūmēbantur |
absūmerentur |
absūmentur |
absūmuntor! |
Close
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| absūmps- |
Tempus perfectum |
plusquam perfectum |
futurum exactum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
coniunct. |
| I. sing. |
absūmpsī |
absūmpserim |
absūmpseram |
absūmpsissem |
absūmpserō |
| II. sing. |
absūmpsistī |
absūmpseris |
absūmpserās |
absūmpsissēs |
absūmpseris |
| III. sing. |
absūmpsit |
absūmpserit |
absūmpserat |
absūmpsisset |
absūmpserit |
| I. plur. |
absūmpsimus |
absūmpserimus |
absūmpserāmus |
absūmpsissēmus |
absūmpserimus |
| II. plur. |
absūmpsistis |
absūmpseritis |
absūmpserātis |
absūmpsissētis |
absūmpseritis |
| III. plur. |
absūmpsērunt |
absūmpserint |
absūmpserant |
absūmpsissent |
absūmpserint |
Close
Verbum infinitum
More information Modus, infinitivus ...
| Modus |
infinitivus |
participium |
| Tempus |
praesens |
perfectum |
futurum |
praesens |
perfectum |
futurum |
Vox activa |
absūmere |
absūmpsisse |
absūmptūrum, -am, -um esse |
absūmēns |
|
absūmptūrus, -a, -um |
Vox passiva |
absūmī |
absūmptum, -am, -um esse |
absūmptum īrī |
|
absūmptus, -a, -um |
|
|
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum |
| absūmendī |
absūmendus, -a, -um |
absūmptum |
absūmptū |
Close
Dictiones collatae
- assūmō, (adsūmō), assūmere
- cōnsūmō, cōnsūmere
- dēsūmō, dēsūmere
- īnsūmō, īnsūmere
- praesūmō, praesūmere
- resūmō, resūmere
- subsūmō, subsūmere
- sūmō, sūmere
- trānsūmo, trānsūmere
Translationes
Aliquid ab aliquo loco amovere
|
|
|
- Germanice: wegnehmen (de), entfernen (de)
|
Abolere sumendo vel auferendo aliquid ab aliquo loco