transumo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːnˈsuːmoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trān·sū·mō — morphologica: tran-sum-o

Formae aliae

• trānssūmō

Notatio

← trāns + sūmō

Verbum transitivum

trānsūm|ō, -ĕre, trānsūmpsī, trānsūmptum

1. √ Ex alio sūmō.^[1]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
trānsūm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	trānsūmō	trānsūmam		trānsūmēbam	trānsūmerem	trānsūmam
II. sing.	trānsūmis	trānsūmās	trānsūme!	trānsūmēbās	trānsūmerēs	trānsūmēs	trānsūmitō!
III. sing.	trānsūmit	trānsūmat		trānsūmēbat	trānsūmeret	trānsūmet	trānsūmitō!
I. plur.	trānsūmimus	trānsūmāmus		trānsūmēbāmus	trānsūmerēmus	trānsūmēmus
II. plur.	trānsūmitis	trānsūmātis	trānsūmite!	trānsūmēbātis	trānsūmerētis	trānsūmētis	trānsūmitōte!
III. plur.	trānsūmunt	trānsūmant		trānsūmēbant	trānsūmerent	trānsūment	trānsūmuntō!
Thema	Vox passiva
trānsūm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	trānsūmor	trānsūmar		trānsūmēbar	trānsūmerer	trānsūmar
II. sing.	trānsūmeris	trānsūmāris	trānsūmere!	trānsūmēbāris	trānsūmerēris	trānsūmēris	trānsūmitor!
III. sing.	trānsūmitur	trānsūmātur		trānsūmēbātur	trānsūmerētur	trānsūmētur	trānsūmitor!
I. plur.	trānsūmimur	trānsūmāmur		trānsūmēbāmur	trānsūmerēmur	trānsūmēmur
II. plur.	trānsūmiminī	trānsūmāminī	trānsūmiminī!	trānsūmēbāminī	trānsūmerēminī	trānsūmēminī	—
III. plur.	trānsūmuntur	trānsūmantur		trānsūmēbantur	trānsūmerentur	trānsūmentur	trānsūmuntor!

Thema	Vox activa
trānsūmps-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	trānsūmpsī	trānsūmpserim	trānsūmpseram	trānsūmpsissem	trānsūmpserō
II. sing.	trānsūmpsistī	trānsūmpseris	trānsūmpserās	trānsūmpsissēs	trānsūmpseris
III. sing.	trānsūmpsit	trānsūmpserit	trānsūmpserat	trānsūmpsisset	trānsūmpserit
I. plur.	trānsūmpsimus	trānsūmpserimus	trānsūmpserāmus	trānsūmpsissēmus	trānsūmpserimus
II. plur.	trānsūmpsistis	trānsūmpseritis	trānsūmpserātis	trānsūmpsissētis	trānsūmpseritis
III. plur.	trānsūmpsērunt	trānsūmpserint	trānsūmpserant	trānsūmpsissent	trānsūmpserint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	trānsūmere	trānsūmpsisse	trānsūmptūrum, -am, -um esse	trānsūmēns		trānsūmptūrus, -a, -um­
Vox passiva	trānsūmī	trānsūmptum, -am, -um esse	trānsūmptum īrī		trānsūmptus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
trānsūmendī		trānsūmendus, -a, -um			trānsūmptum	trānsūmptū

Dictiones collatae

• absūmō, absūmere
• assūmō, (adsūmō), assūmere
• cōnsūmō, cōnsūmere
• dēsūmō, dēsūmere
• īnsūmō, īnsūmere
• praesūmō, praesūmere
• resūmō, resūmere
• sūmō, sūmere

Dictiones derivatae

• trānsūmptio
• trānsūmptīvus

Translationes

Ex alio sumere

Anglice: take (en) (over)

Germanice: herübernehmen (de), an sich nehmen (de)

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 782 — “TRANSŪMO et transsumo, sūmis, sumptum, sūmere, a. 3.”