adimo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈadimoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·i·mō — morphologica: ad-im-o

Notatio

← ad + emō

Verbum transitivum

ădĭm|ō, -ĕre, ădēmi, ădemptum

1. √ Capere ad se ipse ab aliquo.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
adim-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	adimō	adimam		adimēbam	adimerem	adimam
II. sing.	adimis	adimās	adime!	adimēbās	adimerēs	adimēs	adimitō!
III. sing.	adimit	adimat		adimēbat	adimeret	adimet	adimitō!
I. plur.	adimimus	adimāmus		adimēbāmus	adimerēmus	adimēmus
II. plur.	adimitis	adimātis	adimite!	adimēbātis	adimerētis	adimētis	adimitōte!
III. plur.	adimunt	adimant		adimēbant	adimerent	adiment	adimuntō!
Thema	Vox passiva
adim-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	adimor	adimar		adimēbar	adimerer	adimar
II. sing.	adimeris	adimāris	adimere!	adimēbāris	adimerēris	adimēris	adimitor!
III. sing.	adimitur	adimātur		adimēbātur	adimerētur	adimētur	adimitor!
I. plur.	adimimur	adimāmur		adimēbāmur	adimerēmur	adimēmur
II. plur.	adimiminī	adimāminī	adimiminī!	adimēbāminī	adimerēminī	adimēminī	—
III. plur.	adimuntur	adimantur		adimēbantur	adimerentur	adimentur	adimuntor!

Thema	Vox activa
adēm-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	adēmī	adēmerim	adēmeram	adēmissem	adēmerō
II. sing.	adēmistī	adēmeris	adēmerās	adēmissēs	adēmeris
III. sing.	adēmit	adēmerit	adēmerat	adēmisset	adēmerit
I. plur.	adēmimus	adēmerimus	adēmerāmus	adēmissēmus	adēmerimus
II. plur.	adēmistis	adēmeritis	adēmerātis	adēmissētis	adēmeritis
III. plur.	adēmērunt	adēmerint	adēmerant	adēmissent	adēmerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	adimere	adēmisse	ademptūrum, -am, -um esse	adimēns		ademptūrus, -a, -um­
Vox passiva	adimī	ademptum, -am, -um esse	ademptum īrī		ademptus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
adimendī		adimendus, -a, -um			ademptum	ademptū

Dictiones collatae

• emō, emere

Composita

• abemō, abemere
• coemō, coemere
• cōmō, cōmere
• dēmō, dēmere
• dirimō, dirimere
• eximō, eximere
• interimō, interimere
• perimō, perimere
• praeemō, praeemere
• prōmō, prōmere
• redimō, redimere
• sūmō, sūmere

Dictiones derivatae

• ademptiō
• ademptor

Translationes

Capere ad se ipse ab aliquo

Anglice: take away (en), steal (en)

Germanice: an sich nehmen (de), wegnehmen (de), entziehen (de)

Loci

Latinitas Romana

class.

• sin aut vitam mihi fors ademisset aut vis aliqua maior reditum peremisset, hos, hos—quos enim ego tum alios animo intuebar?—omnia tibi illorum laborum praemia pro me persoluturos. —Pro Cn. Plancio Oratio Ciceronis