advenio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /adˈwenioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·ve·ni·ō — morphologica: ad-veni-o

Notatio

← ad + veniō

Verbum intransitivum

advĕn|iō, -īre, advēnī, adventum

1. √ Venīre ad locum.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
adven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	adveniō	adveniam		adveniēbam	advenīrem	adveniam
II. sing.	advenīs	adveniās	advenī!	adveniēbās	advenīrēs	adveniēs	advenītō!
III. sing.	advenit	adveniat		adveniēbat	advenīret	adveniet	advenītō!
I. plur.	advenīmus	adveniāmus		adveniēbāmus	advenīrēmus	adveniēmus
II. plur.	advenītis	adveniātis	advenīte!	adveniēbātis	advenīrētis	adveniētis	advenītōte!
III. plur.	adveniunt	adveniant		adveniēbant	advenīrent	advenient	adveniuntō!­
Thema	Vox passiva
adven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
III. sing.	advenītur	adveniātur		adveniēbātur	advenīrētur	adveniētur	—

Thema	Vox activa
advēn-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	advēnī	advēnerim	advēneram	advēnissem	advēnerō
II. sing.	advēnistī	advēneris	advēnerās	advēnissēs	advēneris
III. sing.	advēnit	advēnerit	advēnerat	advēnisset	advēnerit
I. plur.	advēnimus	advēnerimus	advēnerāmus	advēnissēmus	advēnerimus
II. plur.	advēnistis	advēneritis	advēnerātis	advēnissētis	advēneritis
III. plur.	advēnērunt	advēnerint	advēnerant	advēnissent	advēnerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	advenīre	advēnisse	adventūrum, -am, -um esse	adveniēns		adventūrus, -a, -um­
Vox passiva	advenīrī	adventum, -am, -um esse	adventum īrī		adventus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
adveniendī		adveniendus, -a, -um			adventum	adventū

Dictiones collatae

• adinveniō, adinvenīre
• anteveniō, antevenīre
• circumveniō, circumvenīre
• contrāveniō, contrāvenīre
• conveniō, convenīre
• dēveniō, dēvenīre
• disconveniō, disconvenīre
• ēveniō, ēvenīre
• inveniō, invenīre
• interveniō, intervenīre
• obveniō, obvenīre
• perveniō, pervenīre
• praeveniō, praevenīre
• prōveniō, prōvenīre
• reveniō, revenīre
• subveniō, subvenīre
• superveniō, supervenīre
• trānsveniō, trānsvenīre
• veniō, venīre

Dictiones derivatae

• advena comm.
• advenientia
• adventīcius
• adventō, adventāre
• adventor
• adventus, adventūs

Translationes

Venire ad locum

Anglice: arrive (en) Batave: aankomen (nl) Catalane: arribar (ca) Dacoromane: ajunge (ro), sosi (ro), nimeri (ro) Esperantice: alveni (eo)

Francogallice: arriver (fr) Germanice: ankommen (de) Hispanice: llegar (es) Lusitane: chegar (pt)