evenio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /eˈwenioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·ve·ni·ō — morphologica: e-veni-o

Notatio

← ex + veniō

Verbum temporale

ēven|iō, -īre, evēnī, eventum

1. (Intrans.) extrā venīre, exeundō accēdere.
2. (Fig.) accidere, contingere.

   res praedicta evenit

3. (Trans.) alicui accidere.

   “Damna evenerunt maxima misero mihi.”

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
ēven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ēveniō	ēveniam		ēveniēbam	ēvenīrem	ēveniam
II. sing.	ēvenīs	ēveniās	ēvenī!	ēveniēbās	ēvenīrēs	ēveniēs	ēvenītō!
III. sing.	ēvenit	ēveniat		ēveniēbat	ēvenīret	ēveniet	ēvenītō!
I. plur.	ēvenīmus	ēveniāmus		ēveniēbāmus	ēvenīrēmus	ēveniēmus
II. plur.	ēvenītis	ēveniātis	ēvenīte!	ēveniēbātis	ēvenīrētis	ēveniētis	ēvenītōte!
III. plur.	ēveniunt	ēveniant		ēveniēbant	ēvenīrent	ēvenient	ēveniuntō!
Thema	Vox passiva
ēven-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ēvenior	ēveniar		ēveniēbar	ēvenīrer	ēveniar
II. sing.	ēvenīris	ēveniāris	ēvenīre!	ēveniēbāris	ēvenīrēris	ēveniēris	ēvenītor!
III. sing.	ēvenītur	ēveniātur		ēveniēbātur	ēvenīrētur	ēveniētur	ēvenītor!
I. plur.	ēvenīmur	ēveniāmur		ēveniēbāmur	ēvenīrēmur	ēveniēmur
II. plur.	ēvenīminī	ēveniāminī	ēvenīminī!	ēveniēbāminī	ēvenīrēminī	ēveniēminī	—
III. plur.	ēveniuntur	ēveniantur		ēveniēbantur	ēvenīrentur	ēvenientur	ēveniuntor!

Thema	Vox activa
ēvēn-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ēvēnī	ēvēnerim	ēvēneram	ēvēnissem	ēvēnerō
II. sing.	ēvēnistī	ēvēneris	ēvēnerās	ēvēnissēs	ēvēneris
III. sing.	ēvēnit	ēvēnerit	ēvēnerat	ēvēnisset	ēvēnerit
I. plur.	ēvēnimus	ēvēnerimus	ēvēnerāmus	ēvēnissēmus	ēvēnerimus
II. plur.	ēvēnistis	ēvēneritis	ēvēnerātis	ēvēnissētis	ēvēneritis
III. plur.	ēvēnērunt	ēvēnerint	ēvēnerant	ēvēnissent	ēvēnerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	ēvenīre	ēvēnisse	ēventūrum, -am, -um esse	ēveniēns		ēventūrus, -a, -um­
Vox passiva	ēvenīrī	ēventum, -am, -um esse	ēventum īrī		ēventus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
ēveniendī		ēveniendus, -a, -um			ēventum	ēventū

Dictiones collatae

• adinveniō, adinvenīre
• adveniō, advenīre
• anteveniō, antevenīre
• circumveniō, circumvenīre
• contrāveniō, contrāvenīre
• conveniō, convenīre
• dēveniō, dēvenīre
• disconveniō, disconvenīre
• inveniō, invenīre
• interveniō, intervenīre
• obveniō, obvenīre
• perveniō, pervenīre
• praeveniō, praevenīre
• prōveniō, prōvenīre
• reveniō, revenīre
• subveniō, subvenīre
• superveniō, supervenīre
• trānsveniō, trānsvenīre

Dictiones derivatae

• ēventum
• ēventus, ēventūs

Translationes

Extra venire

Anglice: come (en) out

Germanice: herauskommen (de), hervorkommen (de)

Accidere, contingere

Anglice: happen (en), befall (en)

Germanice: eintreffen (de), eintreten (de), geschehen (de), sich ereignen (de)

Alicui accidere

Anglice: happen (en) to, befall (en)

Germanice: geschehen (de), sich widerfahren (de)