instituo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /iːnsˈtituoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īns·ti·tu·ō — morphologica: in-stitu-o

Notatio

← Latine: in- + statuō

Verbum transitivum

īnstitu|ō, -ere, -ī, īnstitūtum

1. √ In aliquo loco statuere, ponere.
2. condere, fundare, componere

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
īnstitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	īnstituō	īnstituam		īnstituēbam	īnstituerem	īnstituam
II. sing.	īnstituis	īnstituās	īnstitue!	īnstituēbās	īnstituerēs	īnstituēs	īnstituitō!
III. sing.	īnstituit	īnstituat		īnstituēbat	īnstitueret	īnstituet	īnstituitō!
I. plur.	īnstituimus	īnstituāmus		īnstituēbāmus	īnstituerēmus	īnstituēmus
II. plur.	īnstituitis	īnstituātis	īnstituite!	īnstituēbātis	īnstituerētis	īnstituētis	īnstituitōte!
III. plur.	īnstituunt	īnstituant		īnstituēbant	īnstituerent	īnstituent	īnstituuntō!
Thema	Vox passiva
īnstitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	īnstituor	īnstituar		īnstituēbar	īnstituerer	īnstituar
II. sing.	īnstitueris	īnstituāris	īnstituere!	īnstituēbāris	īnstituerēris	īnstituēris	īnstituitor!
III. sing.	īnstituitur	īnstituātur		īnstituēbātur	īnstituerētur	īnstituētur	īnstituitor!
I. plur.	īnstituimur	īnstituāmur		īnstituēbāmur	īnstituerēmur	īnstituēmur
II. plur.	īnstituiminī	īnstituāminī	īnstituiminī!	īnstituēbāminī	īnstituerēminī	īnstituēminī	—
III. plur.	īnstituuntur	īnstituantur		īnstituēbantur	īnstituerentur	īnstituentur	īnstituuntor!

Thema	Vox activa
īnstitu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	īnstituī	īnstituerim	īnstitueram	īnstituissem	īnstituerō
II. sing.	īnstituistī	īnstitueris	īnstituerās	īnstituissēs	īnstitueris
III. sing.	īnstituit	īnstituerit	īnstituerat	īnstituisset	īnstituerit
I. plur.	īnstituimus	īnstituerimus	īnstituerāmus	īnstituissēmus	īnstituerimus
II. plur.	īnstituistis	īnstitueritis	īnstituerātis	īnstituissētis	īnstitueritis
III. plur.	īnstituērunt	īnstituerint	īnstituerant	īnstituissent	īnstituerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	īnstituere	īnstituisse	īnstitūtūrum, -am, -um esse	īnstituēns		īnstitūtūrus, -a, -um­
Vox passiva	īnstituī	īnstitūtum, -am, -um esse	īnstitūtum īrī		īnstitūtus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
īnstituendī		īnstituendus, -a, -um			īnstitūtum	īnstitūtū

Dictiones collatae

• statuō, statuere, statūtiō

Composita

• astituō, astituere
• cōnstituō, cōnstituere, cōnstitūtiō
• dēstituō, dēstituere, dēstitūtiō
• praestituō, praestituere
• prōstituō, prōstituere, prōstitūtiō
• restituō, restituere, restitūtiō
• substituō, substituere, substitūtiō

Dictiones derivatae

• īnstitūtiō
• īnstitūtor
• īnstitūtōrius
• īnstitūtum

Translationes

In aliquo loco statuere, ponere

Anglice: set up (en), establish (en), place (en), institute (en)

Germanice: hinstellen (de), aufstellen (de), errichten (de)