constituo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnsˈtituoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōns·ti·tu·ō — morphologica: con-stitu-o

Notatio

← Latine: con- + statuō

Verbum transitivum

cōnstĭtŭ|ō, -ere, -ī, cōnstĭtūtum

1. Efficere aliquid consistere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
cōnstitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōnstituō	cōnstituam		cōnstituēbam	cōnstituerem	cōnstituam
II. sing.	cōnstituis	cōnstituās	cōnstitue!	cōnstituēbās	cōnstituerēs	cōnstituēs	cōnstituitō!
III. sing.	cōnstituit	cōnstituat		cōnstituēbat	cōnstitueret	cōnstituet	cōnstituitō!
I. plur.	cōnstituimus	cōnstituāmus		cōnstituēbāmus	cōnstituerēmus	cōnstituēmus
II. plur.	cōnstituitis	cōnstituātis	cōnstituite!	cōnstituēbātis	cōnstituerētis	cōnstituētis	cōnstituitōte!
III. plur.	cōnstituunt	cōnstituant		cōnstituēbant	cōnstituerent	cōnstituent	cōnstituuntō!
Thema	Vox passiva
cōnstitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōnstituor	cōnstituar		cōnstituēbar	cōnstituerer	cōnstituar
II. sing.	cōnstitueris	cōnstituāris	cōnstituere!	cōnstituēbāris	cōnstituerēris	cōnstituēris	cōnstituitor!
III. sing.	cōnstituitur	cōnstituātur		cōnstituēbātur	cōnstituerētur	cōnstituētur	cōnstituitor!
I. plur.	cōnstituimur	cōnstituāmur		cōnstituēbāmur	cōnstituerēmur	cōnstituēmur
II. plur.	cōnstituiminī	cōnstituāminī	cōnstituiminī!	cōnstituēbāminī	cōnstituerēminī	cōnstituēminī	—
III. plur.	cōnstituuntur	cōnstituantur		cōnstituēbantur	cōnstituerentur	cōnstituentur	cōnstituuntor!

Thema	Vox activa
cōnstitu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	cōnstituī	cōnstituerim	cōnstitueram	cōnstituissem	cōnstituerō
II. sing.	cōnstituistī	cōnstitueris	cōnstituerās	cōnstituissēs	cōnstitueris
III. sing.	cōnstituit	cōnstituerit	cōnstituerat	cōnstituisset	cōnstituerit
I. plur.	cōnstituimus	cōnstituerimus	cōnstituerāmus	cōnstituissēmus	cōnstituerimus
II. plur.	cōnstituistis	cōnstitueritis	cōnstituerātis	cōnstituissētis	cōnstitueritis
III. plur.	cōnstituērunt	cōnstituerint	cōnstituerant	cōnstituissent	cōnstituerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	cōnstituere	cōnstituisse	cōnstitūtūrum, -am, -um esse	cōnstituēns		cōnstitūtūrus, -a, -um­
Vox passiva	cōnstituī	cōnstitūtum, -am, -um esse	cōnstitūtum īrī		cōnstitūtus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
cōnstituendī		cōnstituendus, -a, -um			cōnstitūtum	cōnstitūtū

Dictiones collatae

• statuō, statuere, statūtiō

Composita

• astituō, astituere
• dēstituō, dēstituere, dēstitūtiō
• īnstituō, īnstituere, īnstitūtiō
• praestituō, praestituere
• prōstituō, prōstituere, prōstitūtiō
• restituō, restituere, restitūtiō
• substituō, substituere, substitūtiō

Dictiones derivatae

• cōnstitūtiō
• cōnstitūtor
• cōnstitūtōrius
• cōnstitūtum

Translationes

Efficere aliquid consistere

Anglice: set up (en), establish (en), found (en), constitute (en)

Germanice: hinstellen (de), aufstellen (de), errichten (de), gründen (de)