substituo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /subsˈtituoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: subs·ti·tu·ō — morphologica: sub-stitu-o

Notatio

← Latine: sub + statuō

Verbum transitivum

substĭtŭ|ō, -ere, -ī, substĭtūtum

1. Subtus statuere.
2. In locum alterius ponere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
substitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	substituō	substituam		substituēbam	substituerem	substituam
II. sing.	substituis	substituās	substitue!	substituēbās	substituerēs	substituēs	substituitō!
III. sing.	substituit	substituat		substituēbat	substitueret	substituet	substituitō!
I. plur.	substituimus	substituāmus		substituēbāmus	substituerēmus	substituēmus
II. plur.	substituitis	substituātis	substituite!	substituēbātis	substituerētis	substituētis	substituitōte!
III. plur.	substituunt	substituant		substituēbant	substituerent	substituent	substituuntō!
Thema	Vox passiva
substitu-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	substituor	substituar		substituēbar	substituerer	substituar
II. sing.	substitueris	substituāris	substituere!	substituēbāris	substituerēris	substituēris	substituitor!
III. sing.	substituitur	substituātur		substituēbātur	substituerētur	substituētur	substituitor!
I. plur.	substituimur	substituāmur		substituēbāmur	substituerēmur	substituēmur
II. plur.	substituiminī	substituāminī	substituiminī!	substituēbāminī	substituerēminī	substituēminī	—
III. plur.	substituuntur	substituantur		substituēbantur	substituerentur	substituentur	substituuntor!

Thema	Vox activa
substitu-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	substituī	substituerim	substitueram	substituissem	substituerō
II. sing.	substituistī	substitueris	substituerās	substituissēs	substitueris
III. sing.	substituit	substituerit	substituerat	substituisset	substituerit
I. plur.	substituimus	substituerimus	substituerāmus	substituissēmus	substituerimus
II. plur.	substituistis	substitueritis	substituerātis	substituissētis	substitueritis
III. plur.	substituērunt	substituerint	substituerant	substituissent	substituerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	substituere	substituisse	substitūtūrum, -am, -um esse	substituēns		substitūtūrus, -a, -um­
Vox passiva	substituī	substitūtum, -am, -um esse	substitūtum īrī		substitūtus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
substituendī		substituendus, -a, -um			substitūtum	substitūtū

Dictiones collatae

• statuō, statuere, statūtiō

Composita

• astituō, astituere
• cōnstituō, cōnstituere, cōnstitūtiō
• dēstituō, dēstituere, dēstitūtiō
• īnstituō, īnstituere, īnstitūtiō
• praestituō, praestituere
• prōstituō, prōstituere, prōstitūtiō
• restituō, restituere, restitūtiō

Synonyma

1. suppōnō, suppōnere

Dictiones derivatae

• substitūtiō
• substitūtor
• substitūtōrius

Translationes

Subtus statuere

Anglice: place under (en), place next to (en)

Germanice: darunter stellen (de), dahinter stellen (de)

In locum alterius ponere

Anglice: place instead of (en), substitute (en) Esperantice: substitui (eo)

Germanice: an die Stelle setzen (de), substituieren (de)