dilatio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈlaːtioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·ti·ō — morphologica: di-lat-io

Notatio

← Latine: differō (differre)

Nomen substantivum

dīlātĭ|ō, -ōnis fem. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Temporis prorogatio, sive extensio

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dīlātiō	dīlātiōnēs	I
gen.	dīlātiōnis	dīlātiōnum	II
dat.	dīlātiōnī	dīlātiōnibus	III
acc.	dīlātiōnem	dīlātiōnēs	IV
abl.	dīlātiōne	dīlātiōnibus	VI
voc.	dīlātiō	dīlātiōnēs	V

Dictiones collatae

• differēns
• dīlātātiō
• dīlātātor
• dīlātō, dīlātāre
• dīlātor

Translationes

Temporis prorogatio, sive extensio	dilatare ▼

Temporis prorogatio, sive extensio	collabi ▲

Anglice: postponement (en), delay (en) Germanice: Aufschub (de) m, Verschiebung (de) f, Verzögerung (de) f

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 132 — “DĪLĀTĬO, ōnis, f. 3.”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 828 — “dīlātĭo, ōnis, f. [differo, n^o B, 3]”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — dīlātio, ōnis, f. (differo) (tom. 1, p. 2164)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — dilatio
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — dilatio