dupla

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdupla/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Notatio

← Latine: duplus

Nomen substantivum

dupl|a, -ae fem. ^{[1][2][3][4][5]}

1. (Pecunia): duplum pretii ^[1]

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dupla	duplae	I
gen.	duplae	duplārum	II
dat.	duplae	duplīs	III
acc.	duplam	duplās	IV
abl.	duplā	duplīs	VI
voc.	dupla	duplae	V

Dictiones collatae

• duplārius
• duplum

Antonyma · contraria

• simpla

Translationes

Duplum pretii	dilatare ▼

Duplum pretii	collabi ▲

Anglice: double price (en) Francogallice: prix double (fr) m Germanice: doppelter Preis (de) m Italice: il doppio del prezzo (it) m

Discretiva

dupla dictio est in variis linguis:

• Anglice: dupla
• Hispanice: dupla
• Hungarice: dupla
• Italice: dupla
• Lusitane: dupla

Dictiones similes

• Dacoromane: dubla
• Lusitane: dubla

Formae affines

Latine

dupla

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dupla	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi duplus
dupla	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi duplus
dupla	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi duplus
dupla	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi duplus
dupla	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi duplus
dupla	casus nominativus pluralis	substantivi duplum
dupla	casus accusativus pluralis	substantivi duplum
dupla	casus vocativus pluralis	substantivi duplum
dupla	casus vocativus singularis	substantivi dupla

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdu.pla/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

duplā

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
duplā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	duplō (duplāre)

Forma	Modus flexurae	originis
duplā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi duplus
duplā	casus ablativus singularis	substantivi dupla

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdu.plaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plā — morphologica: dupl-a

Hispanice

dupla

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dupla	forma singularis · genus femininum	adiectivi duplo

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈdu.pla]

Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Italice

dupla

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dupla	forma singularis · genus femininum	adiectivi duplo

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdupla/

Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Lusitane

dupla

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dupla	forma singularis · genus femininum	adiectivi duplo

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈdupłɜ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: du·pla — morphologica: dupl-a

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 37 a.C.n.)

• In horum emptione solet accedere peculium aut excipi et stipulatio intercedere, sanum esse, furtis noxisque solutum; aut, si mancipio non datur, dupla promitti, aut, si ita pacti, simpla. —De agricultura Varronis ^[6][7]

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Fit etiam in pluribus, sed longior, ut binarius ad unum, quoniam duo sunt termini, duplam obtinet proportionem, sin vero quatuor contra 2 compares, et hic quoque dupla proportio est, quos tres terminos si continue consideres, ex duabus proportionibus fit proportionalitas. —De institutione arithmetica Boetii ^[8][7]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Breves vocatae, quia numquam produci possunt. Longae, quia semper producuntur. Communes autem, quia pro scribentis arbitrio cum necessitas cogit et producuntur et corripiuntur. Lege Donatum. Ideo autem syllabae longae brevesque dicuntur, quia per varias vocum moras aut dupla aut simpla spatia temporis habere videntur. Dipthongae syllabae Graeco nomine dictae, quod in eis binae vocales iunguntur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[9][7]

Fontes