stultus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

stultus

API: /ˈstul.tus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: stul·tus — morphologica: stult-us

Nomen adiectivum

stult|us, -a, -um

1. √ non callidus; stupidus, nullius consilii.
2. Irrationalis, incongruus; delirus, absurdus, ridiculus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	stultus	stulta	stultum	nom.	stultī	stultae	stulta
gen.	stultī	stultae	stultī	gen.	stultōrum	stultārum	stultōrum
dat.	stultō	stultae	stultō	dat.	stultīs	stultīs	stultīs
acc.	stultum	stultam	stultum	acc.	stultōs	stultās	stulta
abl.	stultō	stultā	stultō	abl.	stultīs	stultīs	stultīs
voc.	stulte	stulta	stultum	voc.	stultī	stultae	stulta

stultus comparativus	dilatare ▼

stultus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	stultior	stultior	stultius	nom.	stultiōrēs	stultiōrēs	stultiōra
gen.	stultiōris	stultiōris	stultiōris	gen.	stultiōrum	stultiōrum	stultiōrum
dat.	stultiōrī	stultiōrī	stultiōrī	dat.	stultiōribus	stultiōribus	stultiōribus
acc.	stultiōrem	stultiōrem	stultius	acc.	stultiōrēs	stultiōrēs	stultiōra
abl.	stultiōre	stultiōre	stultiōre	abl.	stultiōribus	stultiōribus	stultiōribus
voc.	stultior	stultior	stultius	voc.	stultiōrēs	stultiōrēs	stultiōra

stultus superlativus	dilatare ▼

stultus superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	stultissimus	stultissima	stultissimum	nom.	stultissimī	stultissimae	stultissima
gen.	stultissimī	stultissimae	stultissimī	gen.	stultissimōrum	stultissimārum	stultissimōrum
dat.	stultissimō	stultissimae	stultissimō	dat.	stultissimīs	stultissimīs	stultissimīs
acc.	stultissimum	stultissimam	stultissimum	acc.	stultissimōs	stultissimās	stultissima
abl.	stultissimō	stultissimā	stultissimō	abl.	stultissimīs	stultissimīs	stultissimīs
voc.	stultissime	stultissima	stultissimum	voc.	stultissimī	stultissimae	stultissima

Dictiones collatae

Synonyma

1. stupidus, stolidus, īnsipiēns

Antonyma · contraria

1. callidus, prūdēns, sapiēns

Dictiones derivatae

• stultē (Adverbium)
• stultitia

Translationes

Nullius consilii, non callidus, stupidus	dilatare ▼

Nullius consilii, non callidus, stupidus	collabi ▲

Anglice: stupid (en) Dacoromane: stupid (ro), prost (ro) Francogallice: stupide (fr) Germanice: dumm (de), töricht (de), einfältig (de) Hispanice: estúpido (se) m Italice: stupido (it) m Slovene: neumen (sl) Suecice: dum (sv)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43	Gaius Valerius Catullus -87…-54	Marcus Terentius Varro -116…-27	P. Ovidius Naso -42…+18	Phaedrus ca. -10…+60	Apuleius ca. 125-170	Auctores varii fl. 1230
class.	class.	class.	class.	I	II	XIII

Latinitas Romana

class.  (58 a.C.n. / 696 a.u.)

• ex tuis litteris plenus sum exspectatione de Pompeio quidnam de nobis velit aut ostendat. comitia enim credo esse habita; quibus absolutis scribis illi placuisse agi de nobis. si tibi stultus esse videor qui sperem, facio tuo iussu, etsi scio te me iis epistulis potius et meas spes solitum esse remorari. nunc velim mihi plane perscribas quid videas. scio nos nostris multis peccatis in hanc aerumnam incidisse. ea si qui casus aliqua ex parte correxerit, minus moleste feremus nos vixisse et adhuc vivere. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Gallus habet fratres, quorumst lepidissima coniunx

alterius, lepidus filius alterius.

Gallus homost bellus: nam dulces iungit amores,

cum puero ut bello bella puella cubet.

Gallus homost stultus, nec se videt esse maritum,

qui patruus patrui monstret adulterium. —Carmina Catulli ^[3][2]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Item dicunt, cum sit simile stultus luscus et dicatur stultus stultior stultissimus, non dici luscus luscior luscissimus, sic in hoc genere multa. Ad quae dico ideo fieri, quod natura nemo lusco magis sit luscus, cum stultior fieri videatur. —De lingua Latina Varronis ^[4][2]

class.  (post 1 a.C.n.)

• quid iuvat ambages praeceptaque parva movere,

cum minimo custos munere possit emi?

munera, crede mihi, capiunt hominesque deosque:

placatur donis Iuppiter ipse datis.

quid sapiens faciet, stultus cum munere gaudet?

ipse quoque accepto munere mutus erit.

sed semel est custos longum redimendus in aevum:

saepe dabit, dederit quas semel ille manus. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[5][2]

saec. I.  (ca. 30 p.C.n.)

• Cum de fenestra corvus raptum caseum

Comesse vellet, celsa residens arbore,

Vulpes hunc vidit, deinde sic coepit loqui:

«O qui tuarum, corve, pennarum est nitor!

Quantum decoris corpore et vultu geris!

Si vocem haberes, nulla prior ales foret».

At ille stultus, dum vult vocem ostendere,

Emisit ore caseum, quem celeriter

Dolosa vulpes avidis rapuit dentibus.

Tunc demum ingemuit corvi deceptus stupor. —Fabulae Phaedri ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Qui cum se refecturi clausa cellula balneas petissent, oblatis ego divinitus dapibus adfatim saginabar. Nec enim tam stultus eram tamque vere asinus, ut dulcissimis illis relictis cibis cenarem asperrimum faenum. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[7][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Egypti princeps nobilis | ut deus veneretur!

Herodes sed odibilis | ut stultus reprobetur.

Intende, tibi canimus, | quam vilis sis futurus,

cum roderis a vermibus | putre interiturus. —Carmina Burana variorum auctorum ^[8][2]

Fontes