transitivus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːnsiˈtiːwus/, [trãːsɪˈtiːwʊs]

(classice)

Syllabificatio phonetica: trāns·i·tī·vus / trān·si·tī·vus — morphologica: trans-itiv-us

Notatio

← Latine: trānsitus ← trānseō (trānsīre)

Nomen adiectivum

trānsitīv|us, -a, -um

1. (Transitiva verba aut nomina dicuntur a grammaticis) quorum significatio et vis in aliam personam transit.^[1]

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	trānsitīvus	trānsitīva	trānsitīvum	nom.	trānsitīvī	trānsitīvae	trānsitīva
gen.	trānsitīvī	trānsitīvae	trānsitīvī	gen.	trānsitīvōrum	trānsitīvārum	trānsitīvōrum
dat.	trānsitīvō	trānsitīvae	trānsitīvō	dat.	trānsitīvīs	trānsitīvīs	trānsitīvīs
acc.	trānsitīvum	trānsitīvam	trānsitīvum	acc.	trānsitīvōs	trānsitīvās	trānsitīva
abl.	trānsitīvō	trānsitīvā	trānsitīvō	abl.	trānsitīvīs	trānsitīvīs	trānsitīvīs
voc.	trānsitīve	trānsitīva	trānsitīvum	voc.	trānsitīvī	trānsitīvae	trānsitīva

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Obiicietur tamen, quod nec sic obliquus transitivus est per se: sed potest dici, quod per se positus significat ut eius, vel ut ei, vel ut eam, vel ut ab ea, que omnia ad res cum transitione dictas pertinent. Ideoque obliqui etiam positi per se, merito dicuntur transitivi. —Speculum doctrinale Vincentii Bellovacensis (ca. 1190-1264). Liber secundus. De appositionibus prepositionum cum casualibus CXLIV.

Dictiones collatae

Antonyma · contraria

• intrānsitīvus

Dictiones derivatae

• trānsitīvē (adverbium)

Translationes

√ Transitiva verba dicuntur, quorum significatio in aliam personam transit	dilatare ▼

√ Transitiva verba dicuntur, quorum significatio in aliam personam transit	collabi ▲

Anglice: transitive (en) Esperantice: transitiva (eo) Germanice: transitiv (de)

Fontes