ich
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Algemein Gesjreve Limburgs
Persuunlik veurnaamwaord
ich (Nederlands: ik)
- Broenssems: ich
- Heëlesj: ich
- Hessels: iech
- Kirchröadsj: iech
- Mestreechs: iech
- Mofers: ich
- Sintruins: ich
- Valkebergs: iech
- Venloos: ik
- Venrods: ik
- Zittesj: ich
- Varrejasie
Mofers
Persuuenlik veurnaamwaord
Lemma
ich /ɪç ~ ɪ̽ç/ (liaison: /ɪʝ ~ ɪ̽ʝ/)
- (nominatief, ieëste persoean, inkelvaad) verwies nao de spraeker of de sjriever zelf
- Ich zing dit leed veur dich.
- Aafbraeking
- ich
- Variaasje
- Aafleijinge
- Zagswies
- "Ich," zag de gek: zichzelf (ich), wuuert veural gebroek wen me te bluue is veure ganse ieër veur zichzelf op te strieke; 't veurnaamwaord verbuug neet nao naamval
- Det haet väöl tied gekos, mer 't is aafgekómme; allemaol door pap en ich, zag de gek.
- Noe doe, dan ich: Dit wuuert gebroek wen de spraeker spraokeloos is euver waat juus gezag is geworen en de loesterieër(s) dinkelik ouch.
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 167.
Grammaer
't Waord ich broek me wen 't 't óngerwerp vanne zats is; nao 't veurzitsel es of (aventoe) inne val van e naamwäördelik gezagdje, broek me mich, boete wen 't wuuert benaodrök of wuuert veuraafgegange door 'n biezats:
- Wimke is eine kop klènder es mich. (es, dus mich)
- Waem haet gewónne? - Det liek mich te zeen! (naamwäördelik gezagdje; Det liek ich te zeen is ouch good)
- Dem waats se zeuks bön ich! (biezats, dus ich)
- De bèste verkuiper bliek ich te zeen. (benaodrök, dus ich)
Veur naodrök te ligke kan me de paragogische sjwa toeveuge; al mót gezag waere det det allewiel döks get kinjerlik klink (van vreuger oet abseluut neet!):
- Waem wiltj slók? - Iche!
De paragogische sjwa kan m'n ouch toeveugen anen accusatief:
- Waem mót ich slók gaeve? - Miche!
E deil wirkwäörd, worónger dunke, broeke neet de nominatief ich, meh d'n accusatief mich:
- Mich tunk, drie glaeskes limmenaad liek mich zat!
De biebehuuerendje bezittelike veurnaamwäörd zeen: miene(n) (mannelik), mien (vrouwelik, mieëvaad), mie(n) (ónziejig attributief) en ('t) mient (ónziejig predikatief):
- Miene miens haet de ganse keuke zelf verboedj.
- Det glaas is 't mient. (Det is mie glaas. - Det glaas is van mich.)
Ouch besteit nag d'n aje vorm vanne genitief: miener.
Taofel
In anger spraoke
[1]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: ich
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads