Ѓорѓи Абаџиев

Ѓорѓи Абаџиев (Дојран, 7 октомври 1910 - Скопје, 2 август 1963 ) — македонски раскажувач, романописец, историограф, публицист и сценарист.

Ѓорѓи Абаџиев
Ѓорѓи Абаџиев во 1940 година
Роден/а	7 октомври 1910 Дојран, Отоманското Царство
Починат/а	2 август 1963(1963-08-02) (возр. 52) Скопје, СР Југославија
Занимање	Писател

Животопис

Со своето семејство најпрво емигрирал во Грција (1918 година), а оттаму во 1921 година, во Плевен, Бугарија. Уште како дете со неговите родители се преселил во Горна Џумаја (Благоевград) и таму живее во периодот од 1924 до 1931 година. Таму завршил основно образование и гимназија. Токму во тој период ја печати својата прва стихозбирка „Печални песни на душата“ (1929-1930). Во септември 1932 се сели во Софија каде студирал на Правниот факултет, каде што зел активно учество во организациите на прогресивната македонска емиграција во Бугарија. Дипломирал на Правниот факултет во 1937 година.^[1]

Ѓорѓи, заедно со Пелин Велков и Ангел Јорданов, во 1936 година, ја објавиле книгата раскази и уметнички репортажи „Труд и луѓе“. Тој бил уредник и соработник на повеќе весници и списанија: „Македонски вести“, „Доброволец“, „Глобус“, „Ведрино“, „Кормило“ и „Литературен Критик“.^[1]

Бил еден од основачите на Македонскиот литературен кружок (1938-1941) и член на Македонскиот литературен кружок „Никола Вапцаров“ во Софија (1946-1947). Бил уредник на весникот „Македонско знаме“ (1945-1947). По враќањето во Македонија, во 1948 година, развива плодна дејност како писател, публицист и историчар. Работел во Институтот за национална историја во Скопје и бил негов директор и еден од основачите. Член на Друштвото на писателите на Македонија од 1949 година.^[2][3]

За својата литературна работа добил повеќе награди и признанија. Добитник е на наградите за проза на НР Македонија и „11 Октомври“.

Сценариото за филмот „Мис Стон“ (1958) е неговиот прв чекор во филмската уметност.^[4]

Творештво

Споменик на Ѓорѓи Абаџиев

Ѓорѓи Абаџиев е познат како историски белетрист бидејќи историјата има истакнато место во неговите дела. Автор е на книгите:^[5]

• „Труд и луѓе“ (уметнички репортажи и раскази, соавторство, 1936)
• „Изгрев“ (раскази, 1950)
• „Епопејата на Ножот“ (раскази, 1951)
• „Последна средба“ (раскази, 1953)
• „Арамиско гнездо“ (роман, 1954)
• „Пустина“ (роман, 1961)
• „Балканските војни и Македонија“ (монографија, 1972) ^{[мртва врска]}

Во 1972 година е објавен избор од неговото творештво во четири тома. (македонски)