Јаново
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Јаново — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија.
Remove ads
Географија и местоположба
Селото се наоѓа на надморска висина од 433 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 14.186 км2. Јаново се наоѓа во подножјето на планината Еѓуптин во планината Славјанка со највисокиот Гоцев Врв од 2212 метри надморска височина. Стариот дел од селото се наоѓа на стрмна падина, свртен кон југ.ПВо долината поминува малата река Петровска, со почеток во подрачјето на месноста Извора и кај селото Ново Хоџово, каде се влева во реката Пиринска Бистрица. Центарот и новите куќи се наоѓаат во северниот правец на рамен терен, каде поминува асфалтниот пат помеѓу поголемите села Катунци и Петрово. На запад се издигнува ридот наречен Плоштина, а на југ се протега Мариново Плато, а по грчката граница серија скоро паралелни сртови како Полјани, Валче Брце и Големата усојка. Висината на Јаново е во опсег од 380-440 метри. Областа е огромна географска плоштина. Гледано од дното во правец на стрелките на часовникот, се наоѓаат на север планината Пирин со североисточниот врв на Орелак, Парилско Седло е мостот кон Славјанка. Сенгелска Планина е на југ на територијата на Грција. На југозапад, Беласица се крева и формата ја затвора Огражден. Еве неколку растојанија: Неврокоп - 52 км, Свети Врач - 30 км, Петрич - 32 км, Мелник - 19 км, Кулата - 17 км.
Remove ads
Историја
Османлиско Царство
Во 15 век, во Јаново биле запишани 105 глави на домаќинства[1]. Во османлискиот даночен спосок на немуслиманското население од 1616-1617 година, селото Јанова имало 50 семејства[2]. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Јаново (Yanovo) било село со 60 семејства и 180 Македонци[3][4].
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Јаново, чифлик на х. Адамаки. Од Јаново до Петрово блиску 1 час; доста плодородна земја. Грчка црква; 40 бугарски куќи.[3][5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 270 жители, сите Македонци[3][6].
По избувнувањето на Балканските војни во 1912 година, две лица од селото биле доброволци во Македонско-одринските доброволни чети[7].
Бугарија
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Во 1985 година селото имало 314 жители.
Remove ads
Население[3][8]
 |
Редовни настани
- 14 февруари, ден на лозарите
- Спасовден
Личности
- Александар Христов, македонски писател
- Георги Христов, македонски писател
Наводи
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads