Властимир Ѓуза Стојиљковиќ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Властимир „Ѓуза“ Стојиљковиќ (Ражањ, 30 јуни 1929 - Белград, 17 јуни 2015) бил српски театарски, филмски, радио и ТВ глумец.
Биографија
Властимир „Ѓуза“ Стојиљковиќ е роден во учителско семејство, од татко Младен и мајка Лепосава. Мајка му го учела во прво и второ одделение, а татко му во трето и четврто.[1] Гимназијата ја завршил во Крушевац, а со глумата се бавел аматерски уште како средношколец. По завршувањето на средното образование се запишал на Рударско-геолошкиот факултет, кој го оставил во третото полугодие и се запишал на Академијата за театарска уметност.
Се оженил двапати. Неговата прва сопруга била глумицата Олга Станисављевиќ, која починала во 1987 година. Вториот пат се оженил со Душанка Врањанац.[2]
Во 1983 година ја добил Октомвриската награда на Град Белград, а во 2001 година го добил прстенот Добрица. Во 2009 година за животно дело ја добил статуетката Златна Турција.
Театар
Својата професионална кариера ја започнал во 1946 година во театарот Крушевац. Уште како студент на Театарската академија, почнал да глуми во 1951 година во Белградскиот драмски театар (БДП). Работел во БДП до 1968 година, по што се преселил во Ателје 212. Тој се вратил во БДП во 1978 година и останал таму до 1985 година, кога повторно се преселил во Ателје 212, каде играл до пензионирањето во 1995 година. Често гостувал во многу претстави на други театри (Југословенски драмски театар, Народен театар во Белград, Народен Театар на Република Српска во Бања Лука, театар Звездара итн.). Тој одиграл повеќе од 150 театарски улоги.[3]
Филм и телевизија
Своето филмско деби го имал во 1957 година во странската земја на Јоже Гале. Голема популарност стекнач со филмот Љубов и мода за кој ја отпеал познатата песна Девојко мала. Покрај таа песна, тој снимил уште неколку кои биле објавени на сингл плочи. Тој ја одиграл својата прва филмска главна улога во воената драма Ноќи и утра на Пјер Мајровски во 1959 година. За неговата последна филмска улога во „Без чекори“, постхумно ја освоил Гран-при на Филмските средби во Ниш. Имал вкупно 18 улоги во играни филмови. Тој неколку пати ги пресинхронизирал другите колеги во филмови и ги отпеал насловните нумери за неколку филмови во кои не играл.
За прв пат се појавил на ТВ во првата драма во живо на ТВ Белград, Егзекуција во 1958 година. Голема популарност стекнал со улогата на Родољуб Петровиќ во долгогодишната серија Театар дома. Во 1963 година, тој и Милена Дравиќ ја воделе новогодишната шоу-програма Копчиња за петтиот кат. Во текот на 1976 и 1977 година водел забавна емисија Чест ми е да ве поканам на ТВ Белград.
Во средината на 1990-тите, тој ја играл улогата на симпатичниот италијанско-српски благородник, измамникот Конте Марио Марко дел Тинторето, во серијата Среќни луѓе од Синиша Павиќ.
Има одиграно повеќе од 100 улоги во ТВ драми, серии, забавни емисии и други ТВ програми на ТВ Белград (денес Радио Телевизија Србија), Телевизија Нови Сад, Телевизија Сараево и други.
Радио
На Радио Белград одиграл повеќе од 340 улоги во Драмската програма (за прв пат пред микрофон во 1953 година во претставата Штурецот на огништето од Дикенс). Кон крајот на 1980-тите тој ја водел радио програмата „Забавник“ на Радио Белград, а учествувал и во други забавни емисии на оваа радио станица.
Цртани филмови
Стојиљковиќ ги позајмил своите гласови на хероите на бројните цртани филмови, но останал најзапаметен како Паторот Дачо, Пепе ле Твор, Оптимус Прајм од Трансформерс и Рафаело и Леонардо од Нинџа желки.
Крајот на животот
На почетокот на октомври 2014 година, Јуза доживеал мозочен удар. Тој од Клиничкиот центар бил префрлен во Заводот за рехабилитација на улица „Сокобањска“. На крајот на мај 2015 година, Ѓуза бил префрлен на Клиниката за инфективни и тропски болести на Клиничкиот центар на Србија, каде што починал на 17. јуни 2015 година на 86-годишна возраст.
Комеморацијата по повод смртта на бардот на српскиот театар се одржал на 22 јуни во преполната сала на Ателје 212 на сцената „Мира Траиловиќ“. Од Ѓуза се простиле бројни колеги и пријатели (Бранимир Брстина, Светлана Цеца Бојковиќ, Никола Ристановски и др.).
Јуза бил кремиран во вторник на 23 јуни во 15 часот на Новите гробишта во Белград.[4]
Награди и признанија
- Диплома на студентите на КУД на Белград „Бранко Крсмановиќ“ - „Признание и траен спомен на трудот во друштвото“ (1952)
- Златен микрофон „РТВ Белград како водител на радио емисијата Сабота вечер - „Голем тон и ТВ натпревар“ (1967)
- Плакета на Радио Белград по повод 20-тиот роденден на Веселата вечер 1949-1969 година. „За тешките години на радоста“ (1969)
- Наградата на Стерија за улогата во претставата На лудиот бел камен од Борислав Пекиќ (Ателје 212) во Позорје на Стерија во Нови Сад (1972)
- Награда „Глумечка двојка на годината“ (со Станислав Пешиќ) во серијата Театар во куќата избрана од читателите на ТВ вести на Филмските средби во Ниш (1972)
- Награда „Најпопуларно ТВ лице 1972“ во Југославија на скопскиот весник „Вечер“ (1972)
- Награда „Најпопуларно ТВ лице 1973“ во Југославија на скопскиот весник „Вечер“ (1973)
- Награда „Глумечка двојка на годината“ (со Станислав Пешиќ) во серијата Театар во куќата избрана од читателите на ТВ вести на Филмските средби во Ниш (1974)
- „Сребрен венец“ на загрепското списание „Студио“ (1974)
- Плакета на Телевизија Белград по повод 20-годишнината од 1958-1978 година. (1978)
- Статуетка „Ќуран“ за улогата на инспекторот во претставата Интригата на инспекторот од Ранко Маринковиќ ( Белградски драмски театар ) на Деновите на комедијата во Светозарево (1979)
- Октомвриска награда на Град Белград за улогата на Палмир ла Кроче или Фрулиќ во претставата „ Вечерва импровизираме“ од Лујџи Пирандело ( Белградски драмски театар ) (1983)
- Признание на Градската самоуправна интересна заедница на културата на Белград за најдобро остварување во 1982 година, творештво во претставата Душни центар Душана Ковачевица (Београдски драмски театар ) (1983)
- Златен ловоров венец за улогата на Фрулица во претставата Вечерва го импровизираме Лујџи Пирандело ( Белградски драмски театар ) на фестивалот МЕС во Сараево (1984)
- Златен ловоров венец за улогите на Моногам во Чудот Василиј Аксјонов (Ателје 212) и Поткољосин во бракот на Николај Гогољ (Белградски драмски театар) на фестивалот МЕС во Сараево (1986)
- Прстен и сребрена паричка (со ликовите на Лазар Хребељановиќ и Милица Кнегиња) на Крушевачкиот театар, по повод 40 години уметничко творештво на Властимир Ѓуза Стојиљковиќ (1991)
- Првиот добитник на Дипломата „Бора Михаиловиќ“ на Крушевачкиот театар „за неговиот придонес во театарскиот живот на Крушевац и Србија“ (1993)
- Награда „Најслатка смеа“ на ревијата на театарски комедии на Крушевачкиот театар, за комичното браво на вечерта, во улогата на Среќковиќ во претставата Шумата од Николај Островски (1995)
- Специјална награда „За благородно партнерство“ (со Бранислав Циг Јериниќ) во претставата Шума (Крушевачки театар) на средбите „Јоаким Вујиќ“ во Ниш (1995)
- Биста на „Бора Станковиќ“ за создавање во претставата Легија на честа од Братислав Петковиќ (Театар „Модерна гаража“) на „Деновите на Бора“ во Врање (1999)
- Награда од публиката за улогата во претставата Големиот ден на Слободан Стојановиќ (Белградски драмски театар) на фестивалот „Миливое Живановиќ“ во Пожаревац (2000)
- Годишна награда за придонес во развојот на автомобилскиот музеј (2001)
- „Добричин прстен“ на Здружението на драмски уметници на Србија, награда за животно дело за придонес во театарската уметност (2001)
- Специјална награда „Ардалион“ на ансамблот на претставата Бран Конор Мекферсон (Ателје 212) за колективна претстава на Југословенскиот театарски фестивал во Ужице (2005)
- Награда „Раша Плаовиќ“ на Народниот театар од Белград за најдобра улога на белградските сцени во претставата Трг хероја Томас Бернхард (Ателје 212) (2006)
- Статуетка „Златна Турција“ за животно дело на Деновите на комедијата во Јагодина (2009)
- Плакета за особен придонес за радио станицата „Витомир Богиќ“ на Радио Белград (2010)
- Награда „Ардалион“ за епизодна улога во претставата Шумата сјае од Милена Марковиќ (Ателје 212) на Југословенскиот театарски фестивал во Ужице (2010)
- Специјална награда „Вељко Маричиќ“ за придонес во театарската уметност за улогата во претставата Господин Глембајеви од Мирослав Крлежа (Ателје 212) на Меѓународниот фестивал на мали сцени во Риека (2011)
- Награда „Зорановите мустаќи“ за најдобар глумец на вечерта во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран (Ателје 212) на Деновите на Зоран Радмиловиќ во Зајечар (2011)
- Награда „Зоран Радмиловиќ“ за најдобар глумец на фестивалот за улогата во претставата Татко на службен пат од Абдулах Сидран (Ателје 212) на Деновите на Зоран Радмиловиќ во Зајечар (2011)
- Награда за најдобро глумечко остварување во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран (Ателје 212) на Фестивалот на босанската драма во Зеница (2011)
- Сребрена паричка со ликот на Љубомир Муци Драшкиќ за улогата во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран ( Ателје 212 ) на Деновите на Муци во Белград (2011)
- Награда за најдобра машка улога во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран ( Ателје 212 ) на Југословенскиот театарски фестивал во Ужице (2011)
- Гран-при за најдобра машка улога во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран ( Ателје 212 ) на средбите на театарот / Театарот на БиХ во Брчко (2011)
- Награда на Град Белград за најдобро остварување во музичко-сценската дејност за глума во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран (Ателје 212) (2011)
- Статуетка „Јоаким Вујиќ“ за исклучителен придонес во развојот на театарската уметност на Србија во Кнежевско-српскиот театар во Крагуевац (2012)
- Награда на стручното жири „Сеќавање на глумецот“ за најдобро глумечко остварување на вечерта за улогата во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран (Ателје 212) на Деновите на Миливој Живановиќ во Пожаревац (2012)
- Награда за најдобро глумечко остварување за улогата во претставата Татко на службен пат од Абдула Сидран (Ателје 212) на Фестивалот на средоземниот театар Чистилиште во Тиват (2012)
- Награда за најдобра улога во претставата Илија столче од Игор Штикс (Југословенски драмски театар) на Театар фест „Петар Кочиќ“ во Бања Лука (2013)
- Награда „Стерија“ за особени заслуги во унапредувањето на театарската уметност и култура на Стерија Позорје во Нови Сад (2015)
- Гран при „Наиса“ за најдобра улога во филмот Без чекори во режија на Марко Новаковиќ на Филмските средби во Ниш (2015)
Remove ads
Филмографија
.jpg)
Remove ads
Награди и признанија (избор)
- Прстенот на Добрица, најголемата глумечка награда во Србија за животно дело (2001)
- Златни ќуран, за неговото животно дело како глумец-комичар (2009)
- Статуетка на Јоаким Вујиќ, за исклучителен придонес во развојот на театарската уметност во Србија (2012)
- Награда Стерија за улогата во претставата На луд бел камен (1972)
- Награда Раша Плаовиќ за најдобро глумечко остварување на сите белградски театарски сцени во сезоната 2006/2007 година, за улогата во претставата Плоштад херои
- Статуетка Ќуран за улогата во претставата Инспекторската интрига на фестивалот Денови на комедијата во Јагодина (1979)
- Глумечка двојка на годината „Таа и тој“, со Станислав Пешиќ на Филмските средби во Ниш (1973)
- Глумечка двојка на годината „Таа и тој“, со Станислав Пешиќ на Филмските средби во Ниш (1974)
- Гран при Наиса, за најдобра улога во филмот Без скали на филмските средби во Ниш (2015)
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads