Георги Сталев Поповски

Георги Сталев Поповски (Витолиште, Прилепско, 22 април 1930 ) — македонски поет, прозаист, драмски писател, научен работник, преведувач. Тој е доктор по филолошки науки и универзитетски професор.^[1]

Георги Сталев Поповски
Роден	22 април 1930(1930-04-22) (95 г.) Витолиште, Вардарска Бановина, Кралство Југославија

Животопис

Сталев Поповски е роден е на 22 април 1930 година во селото Витолиште, Мариово, Прилепско. Филозофски факултет завршил во Скопје. Бил долгогодишен уредник на списанието „Современост“. Член е на ДПМ од 1956 година. Добитник е на наградите: „Климент Охридски“, „13 Ноември“ во 1981^[2], „Златен венец“ на фестивалот МЕС-Сараево, Медал од Фондот на Лермонтов - Москва, „Григор Прличев“ и „Кирил Пејчиновиќ“.^[3]

Библиографија

• Смев на крвта (роман, 1960),
• Преглед на македонската книжевност од 19 век (1963),
• Гороломник пред својот крст (поезија, 1968),
• Македонскиот верс (студија, докторска дисертација, 1970),
• Зелени гранчиња лаври (роман за деца и млади, 1971),
• Болен Дојчин (драма во стихови, 1971),
• Ангелина (драма во стихови, 1972),
• Девет портрети од светската книжевност (1974),
• Приближувања I (есеи и огледи, 1974),
• Расколникот од Хетиим или Џинот (драма во стихови, 1975),
• Самуил (драма во стихови, 1980),
• Приближувања II (есеи и огледи, 1983),
• Вториот Омир (поема, 1988),
• Бесоница (поема, 1993),
• Последните сто години македонска книжевност (студија, 1994),
• Едно можно читање на Рациновите „Бели мугри“ (студија, 1994),
• Јас Константин Македонијата (поезија, 1996),
• Маски (поезија, 1998)
• Мала антологија на француската поезија (1964),
• Антологија на француската поезија од нејзините почетоци до XX век (1977),
• Антологија македонске критике (на српски јазик, 1978),
• Мртвите не умреле во нас (антологија на руската поезија од 19 век, 2000).
• Неговите драми (Болен Дојчин, Ангелина, Расколникот од Хетиим или Џинот, и Самуил) беа издадени во едно издание од страна на издавачката куќа Матица Македонска во 2002-та година.^[4]