Стефано Стураро
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Стефано Стураро (роден на 9 март 1993 година, во Санремо) — италијански поранешен фудбалер, играч од средниот ред.
.jpg)
.png){kind=small}
Remove ads
Биографија
Стураро е дете на татко дијабетолог и мајка ветеринар, има двајца браќа,[2] едниот од нив, Фабио, се испробал во фудбалот заедно со него во младинскиот тим на Џенова.[3] Во гимназијата, тој почнал да студира земјоделство со намера да стане цвеќар, пред да ја промени својата цел и да се обиде да стане фудбалер откако се приклучил на младинскиот сектор на Џенова.[2]
Технички карактеристики
Елемент на квантитет и суштина, на теренот тој се потпирал пред сè на трчање, карактер и пожртвуван дух,[4] но сепак можел да се фали и со пристојна основна техника.[5]
Природно игра со десната нога, но исто така удобно се служел и со левата,[6] додека на теренот претпочитал да игра пред одбраната, бидејќи бил добар во враќањето на поседот на топката и во започнувањето на акцијата. Кариерата ја започнал како мецала,[5] но подоцна бил претворен во класичен играч од средниот играч од Иван Јуриќ, неговиот тренер во младинскиот тим на Џенова,[7] прилагодувајќи се брзо на играње во систем од 3, 4 или 5 играчи; оваа флексибилност[8] му овозможила да може да игра на било која позиција во средниот ред.[6]
Доколку било потребно, тој можел да биде преместен и назад во одбраната, како централен дефанзивец[7] или бек[9] а не му биле непознати ниту поофанзивните улоги каде играл како напаѓачки крилен играч,[10] во овој случај, искористувајќи ја неговата склоност за уфрлање во шеснаесетникот и постигнување голови.[11]
Remove ads
Клупска кариера
Израснат во Санремезе, во чиј младински сектор се приклучил на 9-годишна возраст,[5] по неуспешни проби во Реџина и Торино[12] на возраст од 15 години[2] се префрлил во младинскиот состав на Џенова.[5] И покрај тешкиот удар што му го приредило неговото прво искуство надвор од дома, како и честите физички проблеми – „Имав дополнителна коска во основата на тибијата на двете стапала, која отекуваше толку многу по околу дваесет минути играње што морав да престанам“ (Стураро во 2015) – решени подоцна со две операции и една година помината на патерици,[2] тој најпосле станал стандарден првотимец во Примавера тимот на Џенова, со кој го освоил Суперкупот во 2010 година.[13] истакнувајќи се како еден од најголемите таленти на „грифоните“.[5]
За сезоната 2012-2013, на 19-годишна возраст, тој бил позајмен на Модена, во Серија Б.[14] Поради две тешки повреди,[15][16] тој одиграл само 8 натпревари за „канаринците“ во првенството и уште 2 во Купот на Италија. Враќајќи се во Џенова пред почетокот на сезоната 2013-2014, на барање на тренерот Џан Пјеро Гасперини, кој решил да се фокусира на него и покрај „ужасната година“ од која се опоравувал.[2] На 25 август 2013 година, тој го направил своето деби во Серија А, на 20-годишна возраст, влегувајќи како замена во 89-тата минута од натпреварот Интер-Џенова (2-0).[17] На 2 март 2014 година, тој го постигнал својот прв гол во Серија А, а истиот им донел победа на „грифоните“ на домашен терен над Катанија (2-0).[18] Благодарение на повредата на неговиот соиграч Матузалем, тој нашол повеќе простор за себе во почетната постава на тимот во вториот дел од сезоната, завршувајќи ја истата со 16 настапи и 1 гол.
Во јули 2014, Стураро потпишал петгодишен договор со Јувентус[19][20] за 5,5 милиони евра, уште 3,5 милиони по постигнувањето на одредени спортски цели, почнувајќи од сезоната 2015-16; бидејќи првата година од договорот со Јувентус би требало да ја одработи на бесплатен заем во Џенова.[19] Својот последен натпревар за Џенова го одиграл на 31 јануари 2015, во ремито 1-1 против Фјорентина, постигнувајќи многу смешен гол кој на крајот му бил препишан како автогол на голманот Татарушану за водство од 1-0; по одличното додавање на М'Баје Нијанг најпрво Стураро промашил празен гол од само неколку метри, погодувајќи ја стативата, но за негова среќа топката се одбила од стативата во голманот Татарушану и завршила во мрежата на Фјорентина. Во првиот дел од сезоната 2014-2015 одиграл вкупно 15 натпревари во првенството и купот. Во сите натпреварувања, настапил во 31 натпревар и постигнал 1 гол како играч на Џенова.
И покрај тоа што бил предвиден за враќање на лето, Стураро се вратил во Јувентус на 2 февруари 2015 година, поради повредите на двајца играчи од средниот ред Ромуло и Квадво Асамоа.[21] Тој го направил своето деби со „бјанконерите“, на 14 март, играјќи како стартер во победата на гостински терен над Палермо со 1-0,[22] додека еден месец подоцна на 14 април дебитирал во европските натпреварувања, влегувајќи во завршницата од првиот натпревар од четвртфиналето на Лигата на шампионите против Монако (добиен со 1-0);[23] На 5 мај, за првпат бил стартер во натпревар од Лигата на шампионите, играјќи 64 минути во победата со 2-1 над Реал Мадрид во полуфиналето;[24] во текот на тој натпревар спасил чист гол на Хамес Родригес при резултат 1-1, откако колумбиецот шутирал со глава кон празната мрежа, Стураро со врвот на копачката го подигнал неговиот удар и тој завршил во пречката.[25] На 23 мај, го постигнал својот прв гол во дресот на Јувентус, во првенствената победа над Наполи со 3-1 на домашен терен.[26] Првата сезона со „бјанконерите“ ја завршил со освојување скудетото,[27] a потоа и на Купот на Италија,[28] неговите први два трофеја во професионалната кариера.
Следната сезона ја започнал како стартер по заминувањето од клубот на Андреа Пирло и Артуро Видал и повредите на Клаудио Маркизио и Сами Хедира. На 8 август го започнал натпреварот во Суперкупот на Италија против Лацио во Шангај, и бил асистент за првиот гол кој го постигнал Марио Манџукиќ, во победата со 2-0. Својот прв погодок за сезоната го постигнал на 29 ноември во победата со 3-0 на гостувањето против Палермо на Барбера.[29] На 23 февруари 2016, Стураро го постигнал својот прв погодок во кариерата во Лигата на шампионите, против Бајерн Минхен во првиот осминафинален натпревар што завршил 2-2.[30] Својата втора сезона во Торино ја завршил со одбрана на националната „двојна круна“.
Во следните две сезони со Јувентус, тој освоил уште две „двојна круна“ со клубот, а бил дел и од екипата која стигнала до финалето (во кое, сепак, не настапил) на Лигата на шампионите загубено во Кардиф од Реал Мадрид. Во неговата последна сезона во Торино, неговите настапи и минутажата започнале да се намалуваат, пред да заврши на маргините во составот на Јувентус. Искуството со „бјанконерите“ го завршил со вкупно 90 одиграни натпревари и 3 постигнати гола.
Во летото 2018 година, Стураро се преселил во Португалија, каде како позајмен играч му се приклучил на Спортинг Лисабон.[31] Сепак, борејќи се да се рехабилитира од сериозна повреда, Стураро никогаш не успеал да излезе на теренот со дресот на Спортинг во текот на целото свое португалско искуство.[32] Поради ова, во јануари 2019 година, тој предвреме се вратил во Јувентус, кој во исто време го позајмил на Џенова за 1,5 милиони евра, каде што играчот од средниот ред се вратил по четири години;[33] Во февруари, иако играчот сè уште не одиграл натпревар за својот нов клуб, стапила на сила обврската за откуп за 16,5 милиони евра.[34] Своето второ деби за клубот од Лигурија го имал на 17 март 2019 година, во првенствената победа со 2-0 над Јувентус на Мараси, постигнувајќи гол во таа прилика со кој го отворил резултатот.[35]
Во јануари 2021 година, тој се преселил во Верона на позајмица со опција за откуп за 10 милиони евра.[36][37] Откако откупот не се реализирал, тој се вратил во Џенова каде одиграл уште две сезони: во првата, за прв пат во кариерата претрпел испаѓање со некој клуб од Серија А, додека во втората во Серија Б дава придонес за клубот експресно да се врати во врвната дивизија на италијанскиот фудбал.
Во втората половина на 2023 година, Стураро настапувал за турскиот клуб Фатих Карагумрук,[38] а потоа се вратил во Италија, каде последните години од кариерата ги минал во третата лига носејќи го дресот на Катанија.[39]
Remove ads
Репрезентативна кариера
На 24 април 2014 за првпат бил повикан во италијанската репрезентација под 21 година, од тренерот Лујџи Ди Бјаџо.[40] Тој го направил своето деби во оваа категорија, при победата со 4-0 во пријателски натпревар против Црна Гора во Кастел ди Сангро.[41] На 9 септември, го постигнал својот прв гол за У21 репрезентацијата во победата со 7-1 против Кипар, во натпревар од квалификациите за Европското првенство, игран повторно во Кастел ди Сангро.
На 14 ноември 2014 година го добил својот прв повик во сениорската репрезентација од селекторот Антонио Конте, за пријателскиот натпревар во Џенова против Албанија кој се одиграл четири дена подоцна, но не влегол во игра.[42]
Потоа во 2015 година, тој учествувал на Европското првенство под 21 година во Чешка: турнир на кој, сепак, Стураро бил под своето вообичаено ниво имајќи во предвид што се очекувало од него,[43][44] добивајќи црвен картон поради приговор во првиот натпревар од групата, загубен со 2-1 од Шведска,[45] со што за него турнирот бил завршен (добил суспензија од три натпревари),[46] бидејќи „аѕурините“ не успеале да ја мината групната фаза.
Во 2016 година, Стураро ги забележал својте 4 единствени настапи за сениорската репрезентација. И покрај тоа, што не учествувал во квалификациите, на 31 мај 2016 година, Конте го вклучил во составот од 23 играчи за Европското првенство 2016 во Франција.[47] На 6 јуни, во предвечерието на турнирот, тој го имал своето деби за националниот тим за време на пријателскиот натпревар во Верона, добиен со 2-0 против Финска, заменувајќи го Емануеле Џакерини во 64-тата минута.[48] На 17-ти истиот месец, дебитирал на Европското првенство, играјќи ги последните минути од натпреварот од второто коло на групата, во кој „аѕурите“ ја победиле Шведска со 1-0.[49] Пет дена подоцна, тој излегол на теренот за првпат како стартер во дресот на репрезентацијата, во незначителниот пораз (бидејќи Италија веќе се квалификувала понатаму) со 0-1 од Ирска;[50] поради отсуствата на Даниеле Де Роси и Тијаго Мота, тој повторно се нашол на теренот од првата минута во четвртфиналниот натпревар против Германија, во кој италијанците биле елиминирани по изведувањето на пенали.[51] После овој турнир, тој никогаш повторно не го облекол дресот на италијанската репрезентација.
Хронологија на репрезентативните настапи
Remove ads
Статистика
Клупска статистика
Репрезентативна статистика
Remove ads
Титули
Клупски
Јувентус
Серија А : 4
Куп на Италија : 4
Катанија
Куп на Италија Серија Ц : 1
- 2023-2024
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads