Серија А 2019-2020
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Серија А 2019-2020 била 118-тата сезона на првата фудбалска лига на Италија, односно 88-ма сезона позната под името Серија А. Сезоната започнала на 24 август 2019, а завршила на 3 август 2020.
.png){kind=logo}
2.png){kind=small}
_con_Bordo_Blu_Scuro.png){kind=small}
Екипата на Јувентус влегла како бранител на титулата од сезоната 2018-2019. Бреша, Лече и Верона биле новите три членови откако избориле промоција во Серија Б претходната сезона.
Сезоната првично била закажана да трае од 24 август 2019 до 24 мај 2020 година.[1][2] Сепак, на 9 март 2020 година, италијанската влада го прекинала првенството до 3 април 2020 година, поради пандемијата на коронавирус во Италија. Подоцна, лигата била прекината на неодредено време, наведувајќи дека ќе продолжи само ако „здравствените услови тоа го дозволат“.[3] На 18 мај било објавено дека италијанскиот фудбал ќе биде суспендиран до 14 јуни.[4] На 28 мај било објавено дека Серија А ќе продолжи од 20 јуни.[5]
На 26 јули 2020, Јувентус ја одбранил титулата на две кола пред крајот после победата на домашен терен над Сампдорија со 2-0.[6] Со тоа клубот од Торино стигнал до своето 36-то скудето во клупската историја, 9-то едноподруго почнувајќи од сезоната 2011-2012. Второто место со само 1 бод помалку од шампионот го освоила екипата на Интер, која со победа во директниот двобој над Аталанта во последното коло избила пред клубот од Бергамо, кој паднал на третата позиција. Четвртото место на крајот од првенството го освоила екипата на Лацио и со тоа биле комплетирани учесниците во Лигата на шампионите за следната кампања.
Петтопласираната Рома, шестопласираниот Милан, како и седмопласираниот Наполи (кој го освоил Купот на Италија) ќе учествуваат во Лигата на Европа 2020-2021.
Трите клуба кој испаднале од лигата во сезоната биле Лече, Бреша и СПАЛ.
Најдобар стрелец во лигата во оваа сезона бил Чиро Имобиле од Лацио со 36 постигнати гола, со кои го изедначил рекордот на Гонсало Игуаин од сезоната 2015-2016.
Remove ads
Општо
Трите нови екипи кои избориле промоција во Серија А за оваа сезона биле Бреша, Лече и Верона, заменувајќи ги Емполи[7], Фрозиноне[8] и Кјево[9] кои испаднале во претходната сезона. Бреша - како шампион на Серија Б - се вратила во Серија А по осум сезони отсуство,[10] Лече пак, се вратил назад во најсилното фудбалско друштво во Италија по седум сезони отсуство,[11] додека Верона се вратила по само една сезона пауза како победник на плејофот.[12]
Првенството започнало во сабота на ден 24 август 2019 година, со натпреварите од првото коло; крајот на првенството, првично бил утврден за 24 мај 2020 година,[13] меѓутоа последователно бил одложен за 2 август 2020, како резултат на пандемијата од COVID-19.[1] Предвидени биле три вонредни кола кој требале да се одиграат во средината на седмицата (25 септември и 30 октомври 2019 година, кои се одиграле во закажаниот термин, и 22 април 2020 година, подоцна откажано) но подоцна биле додадени 6 вонредни кола (24 јуни и 1 јуни, 8, 15, 22 и 29 јули 2020 година) и 5 паузи, од кои 3 се должеле на обврските на италијанската фудбалска репрезентација во квалификациите за Европското првенство 2020 закажани за 8 септември 13 октомври и 17 ноември 2019 година;[14] додека четвртата ваква пауза, закажана за 29 март 2020 година, била откажана поради споменатата пандемија.
Петтата и последна пауза во првенството била предвидена по повод Божиќните празници пауза па така не се играло фудбал на 29 декември 2019 година.[14] Со ова експериментот од минатата сезона за одигрување на два божиќни круга (познати како Boxing Day, моделиран од англиското првенство) закажани за 26 декември и за последната сабота пред новогодишната ноќ бил затворен.[15] За првпат исто така, била разгледувана опцијата за воведување на асиметричен календар како во некој други првенства (така што во вториот дел од првенството распоред по кола нема да биде истиот како во првиот дел),[16] но тој проект подоцна бил отфрлен.[17]
Во однос на времето на игра, единствената разлика во однос на минатата сезона е враќањето на вечерните натпревари со почеток во 20:45 часот наместо 20:30 часот.[14] Исто така, имало зголемување на 3 натпревари во сабота (во 15:00, 18:00 и 20:45 часот) додека преостанатите натпревари биле закажани за недела (вклучително и натпревар од 12:30 часот).[14] Конечно, можни биле и натпревари во петок и понеделник навечер, во викендите после кои следувале обврски на клубовите во Европските купови.[18] Овој формат бил карактеристичен во првите две кола, по што двете смени се рашириле во текот на наредните три кола;[18] Според тоа, распоредот на одигрување на натпреварите што го обезбедила лигата изгледал вака:
- Сабота: 3 натпревари
- 1 натпревар во 15:00 часот
- 1 натпревар во 18:00 часот
- 1 натпревар во 20:45 часот
- Недела: 6 натпревар
- 1 натпревар во 12:30 часот
- 3 натпревар во 15:00 часот
- 1 натпревар во 18:00 часот
- 1 натпревар во 20:45 часот
- Понеделник-Петок: 1 натпревар во 20:45 часот
По продолжувањето на првенството во летните месеци, после присилното запирање заради пандемијата, програмата и времето за играње вклучувале еден натпревар во петок или во понеделник од 21:45 часот, три термини во сабота (во 17:15, 19:30 и 21:45 часот) додека преостанатите натпревари биле закажани во недела со еден натпревар од 17:15 часот, четири или пет натпревари од 19:30 часот и вечерен термин во 21:45 часот. Како што побрзо би се одиграле заостанатите кола и што побрзо би се завршила сезоната, во периодот после пандемијата се играло два натпревари неделно, еден во средината на седмицата и еден за викендите. Во вонредните кола одиграни во средината на седмицата, програмата вклучувала еден или два натпревари во вторник (во случај на еден натпревар тој се играл во 21:45 часот, во случај на два натпревари, еден се играл во 19:30 часот и еден во 21:45 часот), шест или седум натпревари во среда (со почеток од 19:30 и 21:45 часот) и еден или два натпревари во четврток (во случај на еден натпревар, тој започнувал во 21:45 часот, во случај на два натпревари еден се играл од 19:30 и еден во 21:45). Последното коло од првенството, одиграно на 2 август, пак било одиграно според вообичаените термини кои се користеле во текот на сезоната од 18 часот и 20:45 часот. Подетално, бил одигран еден натпревар од 18 часот во сабота и еден во исто време во недела, со четири натпревари во сабота од 20:45 часот и уште четири во недела во истиот термин. Уште една новина во натпреварите после пандемијата, било воведувањето на право на користење на пет замени наместо дотогашните три.
Remove ads
Калчомеркато
Летна сесија
.jpg)
Освојувачот на последните осум титули во лигата, екипата на Јувентус, во потрага по нови успеси, по пет години ја завршиле соработката со тренерот Масимилијано Алегри и му ја довериле клупата на Маурицио Сари,[20] победник на Лигата на Европа во минатата сезона како предводник на Челси. Бјанконерите во текот на летото го засилиле средниот ред со двајца слободни играчи Адријан Рабио и Арон Рамзи,[21] но пред сè тие ја модернизирале и подмладиле одбраната со доаѓањето на младиот централен дефанзивец Матајс де Лихт, купен од Ајакс за 75 милиони евра - рекордна сума, за одбранбен играч во италијанската лига.[22] - како и ветувачкиот турчин Мерих Демирал од Сасуоло и десниот бек Данило, земен од Манчестер Сити како дел од размената со Жоао Кансело; по само една година, во клубот се вратила и легендата Џанлујџи Буфон, овојпат како замена за Војќех Шченсни.[23]
Меѓу најакредитираните соперници во пресрет на бјанконерите, биле Наполи, втора сила во првенството во оваа деценија и Интер којшто не ги криеле обновените амбиции.[24][25][26] Партенопеите го потврдиле останувањето на Карло Анчелоти на клупата и се засилиле со централниот дефанзивец Костас Манолас од Рома,[27] во операција која во Рим го однела играчот од средниот ред Амаду Дијавара, како и со крилниот напаѓач Ирвинг Лосано од ПСВ;[28] покрај нив во составот на клубот од Неапол се приклучиле и Џовани Ди Лоренцо од Емполи, Елиф Елмас од Фенербахче, и Фернандо Љоренте, кој дошол како слободен играч. Нероаѕурите, од друга страна, тргнале по нов курс доверувајќи му ја клупата на Антонио Конте, кој се вратил во клупскиот фудбал во Италија пет години подоцна по неговите успеси со Јувентус.[29] Откако го засилиле задниот дел од тимот со доаѓањето на слободниот агент Диего Годин,[30] и го модернизирале средниот ред со пристигнувањето на двајца млади домашни играчи како Николо Барела и Стефано Сенси,[31] дошол на ред и нападот каде миланскиот клуб инвестирал во двете ѕвезди на Манчестер Јунајтед, белгиецот Ромелу Лукаку - најскапиот трансфер во нивната историја -[32] и чилеанецот Алексис Санчес;[33] меѓу заминатите играчи од Милано имало и две референтни точки во изминатите сезони како Иван Перишиќ, кои се преселил во Бајерн Минхен,[34] и пред сè поранешниот капитен Мауро Икарди, кој по замерките со клубот,[35] се преселил во Париз Сен Жермен.[36]
.jpg)
Откритието на претходното првенство, Аталанта на Џанпјеро Гасперини, во пресрет на своето деби во Лигата на шампиони ги привлекла напаѓачот Луис Муриел од Севиља[38] и играчот од средниот ред Руслан Малиновски од Генк; меѓу трансферите на заминатите играчи, треба да се одбележи оној на ветувачкиот дефанзивец Џанлука Манчини кој се преселил во Рома.[39] Милан, кој сè уште се борел со долговите кон финансискиот фер-плеј, се разделил со тренерот Џенаро Гатузо и го назначил Марко Џампаоло за нов шеф на стручниот штаб, по неговите позитивни сезони со Сампдорија;[40] росонерите се засилиле на трансфер-пазарот со бекот Тео Ернандес од Реал Мадрид, како и со играчите од средниот ред Исмаел Бенасер и Раде Круниќ двајцата дошле од Емполи,[41] додека во нападот пристигнале Рафаел Леао и Анте Ребиќ соодветно од Лил и Ајнтрахт Франкфурт. Со клубот се "опростиле" Тимуе Бакајоко, отповикан од Челси, и Патрик Кутроне кој потпишал за Вулверхемптон.[42]
Рома влегла во сезоната посакувајќи му добредојде на нивниот нов тренер Пауло Фонсека, кои се истакнал со добрите резултати во Шахтар Донецк.[43] Џалоросите исто така добиле нов човек меѓу стативите во шпанецот Пау Лопес, поранешен голман на Бетис, а, покрај гореспоменатите Манчини и Дијавара, ги ангажирале и бековите Леонардо Спинацола[44] и Давиде Ѕапакоста[45] како и играчот од средниот ред Жордан Верету.[46] Во предни позиции клубот го засилиле и офанзивниот играч од средниот ред Хенрих Мхитарјан[47] и напаѓачот Никола Калиниќ,[48] а во последните денови од преодниот во клубот дошло уште едно звучно име Крис Смолинг, долгогодишниот стопер на Манчестер Јуанјтед.[49] Меѓу играчите кој ги спакувале торбите и го напуштиле Рим биле Стефан Ел Шарави (Шангај Шенхуа), Патрик Шик (РБ Лајпциг) и Стивен Н'Зонзи (Галатасарај). Во светлосиниот дел на градот, Лацио пак била меѓу екипите со пониска активност на пазарот, завршувајќи го преодниот рок со доведување само на надворешниот играч за врска Мануел Лаѕари како единствен стартер во нивната речиси потврдена почетна формација.[50]
Меѓу останатите екипи, се издвојуваат Фјорентина и Каљари. Тосканците, кои ја затвориле ерата на Дела Вале по 17 години добиле нов сопственик во Роко Комисо,[51] се истакнале во овој преоден рок со "набавките" на Кевин-Принс Боатенг[52] и пред сè на Франк Рибери.[53] Сардинијците, од друга страна, се автори на умешен пазар со кој бил зајакнат секој дел од составот, а поготово средниот ред со враќањето на Раџа Наинголан, кој останал вишок во Интер, надополнето со доаѓањата и на Наитан Нандес и Марко Рог;[54] не помалку важни биле трансферите и на Лука Пелегрини дојден на заем од Јувентус, и Џовани Симеоне кој дошол за да се надомести долгорочната повреда на Леонардо Паволети.[54] Парма во својте редови ги довела Матео Дармијан[55] и младиот ветувачки играч од средниот ред, Дејан Кулушевски, кој дошол на позајмица од Аталанта.[56] Торино го "зел" на позајмица Симоне Верди од Наполи[57] и конечно новопромовираната Бреша му понудила шанса на нивниот веќе подзаборавен сограѓанин Марио Балотели.[58]
Зимска сесија
На зимскиот трансфер-пазар за издвојување е активноста на Интер, кој во обид да направат уште поголем квалитативен скок во ростерот, го купиле данскиот играч од средниот ред Кристијан Ериксен од Тотенхем;[59] исто така од Премиер лигата дошле и страничните играчи Ешли Јанг[60] и Виктор Моузес,[61] земени од Манчестер Јунајтед и Челси, соодветно. Спротивно на тоа, нероаѕурите ги напуштиле Матео Политано, продаден на Наполи;[62] токму клубот од Кампанија се наоѓал меѓу разочарувањата од првиот дел од сезоната, па очекувано биле меѓу најактивните екипи на пазарот за поправки. Со цел да го засили средниот ред, тие го довеле германецот Диего Деме[63] и словакот Станислав Лоботка,[64] соодветно од РБ Лајпциг и Селта Виго. Во Јувентус се одлучиле за намалување на преголемиот ростер со продажбите на Марио Манџукиќ[65] и Емре Џан,[66] додека Рома се разделила со Алесандро Флоренци, кој по седум и пол сезони со џалоросите, заминал на заем до крајот на сезоната во Валенсија.[67]
Интересно во јануарскиот преоден рок било и во Милан, кој го одиграл првиот дел од сезоната под очекувањата, и се обидува да се искачи на предните места во горниот дел на табелата заложувајќи на повратникот во екипата и добро познатото лице во италијанскиот фудбал Златан Ибрахимовиќ, кој им се приклучил со слободен трансфер по истекот на неговиот договор со Лос Анџелес Галакси;[68] речиси во исто време со доаѓањето на шведската ѕвезда, од клубот си заминал Сусо[69] и, полскиот напаѓач Кшиштоф Пјонтек, по само една година.[70] Понатаму, како дел од „размената“ во насока Милано-Бергамо, росонерите го продале дефанзивецот Матија Калдара на Аталанта[71] а како негова замена дошол данецот Симон Кјер, кој бил во сопственост на Севиља, но првиот дел од сезоната го поминал на заем во Бергамо.[72] Меѓу другите операции, Фјорентина се разделила со Боатенг и ги ангажирала Патрик Кутроне, кој се вратил во својата татковина по една полусезона во Англија, и Алфред Данкан.[73] Џанова пак, длабоко замешана во борбата за опстанок спасот го побарала во четворицата повратници во клубот Матија Перин, Валон Бехрами, Матија Дестро и Јаго Фалке.[74]
Remove ads
Настани
Прв дел од сезоната (Андата)
Почетокот на првенството се чини дека ги потврдува предвидувањата на многутемина, кои верувале дека ова првенство ќе биде најбалансиран во деценијата:[75] по првите три кола Интер, кој се појавил веднаш регенериран со доаѓањето на Конте на клупата,[76] останува единствениот тим со максимален број освоени бодови.[77] Нероаѕурите ја продолжиле својата низа на успеси во наредните недели,[78] следени од блиску само од Јувентус. Бранителите на титулата покажале дека не страдаат од смената на тренерската клупа на која сега се наоѓал Сари,[79] и се искачуваат на врвот, откако во директниот натпревар од 7-мото коло го освоиле Сан Сиро победувајќи го Интер во гости со 1-2.[80] Зад водечкото дуо, Аталанта го потврдува позитивниот тренд од претходните првенства,[81] за разлика од Наполи, кој започнува да покажува неочекувани потешкотии во текот на ова првенство. Меѓу останатите екипи, уште од првите кола, биле разоткриени реалностите како во Милан, кој откако го регистрирале најлошиот старт од 81 година наваму,[82] го отпуштиле тренерот Џампаоло и го замениле со Стефано Пјоли,[83] промена што, сепак, нема да вроди со плод веднаш.[84] Двете екипи од Џенова, закотвени на дното на табелата, исто така посегнале по промената на шефовите на стручниот штаб со цел да ја спречат негативната серија и да ги поправат резултатите.[85]
По репрезентативната пауза во октомври, торинезите и миланезите го продолжуваат својот марш, за разлика од конкуренцијата.[86] Во 14-тото коло, се случува ново претекнување на врвот, Интер благодарение на најдобриот старт во својата историја се вратил на врвот на табелата,[87] но само за да биде "симнат" од Јувентус повторно во 16-тото коло. Борбата за пласмани во Европа почнува да се оформува појасно: покрај Аталанта и двата римски клуба, се приклучува и Каљари способен веќе да ги собере придобивките од квалитетните летни засилувања.[54] Наполи од друга страна губи позиции, со што сè повеќе и повеќе станува плен на револт помеѓу тимот, сопствениците и навивачите,[88] како резултат на тоа на почетокот на декември клубот го отпуштил Карло Анчелоти во корист на Џенаро Гатузо.[89] Фјорентина, исто така, била меѓу разочарувањата и по добриот почеток се лизнала во пласманот, по што биле принудени да му врачат отказ на Винченцо Монтела поради лошите резултати и да го назначат Џузепе Јакини.[90] Во долниот дел од табелата, тешкотиите се сè повеќе видливи кај Џенова, која на дното ја придружуваат СПАЛ и Бреша.
Првиот дел од првенството завршува со победата на Јувентус над Рома во Рим со која тие го искористиле ремито на Интер против Аталанта, за да станат „зимски шампиони“.[91] Зад првите две екипи, кандидатурата за место во Лигата на шампионите сериозно ја најавува Лацио, кој, понесен од фантастичната форма на напаѓачот Чиро Имобиле, забележува рекорд во историјата на клубот за последователни победи (11) во најсилната италијанска лига, со што ги престигнале Аталанта и Рома.[92] На Каљари, кој сè уште се држи високо на табелата по експлоатацијата на добри резултати на почетокот на сезоната, сега му приоѓа одличната Парма, додека големо изненадување предизвикува новопромовираната Верона,[93] која го затвори овој дел од првенството пред разочарувањата Милан и Наполи. Сампдорија постепено се крева по доаѓањето на новиот тренер Клаудио Раниери и излегува од зоната за испаѓање[94] каде што ќе се најдат сограѓаните од Џенова, завршувајќи го првиот дел од првенството со само еден бод зад Лече и со ист број на бодови колку и Бреша, додека пак залепен на самото дно од табелата завршил СПАЛ.
Втор дел од сезоната (Риторно)
На почетокот на вториот дел од првенство приметно е успорување на Јувентус и Интер:[95] бјанконерите, кои првично се чинело дека ќе можат да ги искористат многуте нерешени исходи на своите соперници, паѓаат двапати по ред надвор од дома против Наполи и Верона[96] сепак се и понатаму на врвот од табелата но веднаш до нив остануваат залепени нероаѕурите, по победничкиот кам-бекот во миланското дерби.[97] Зад екипите од Торино и Милано, Лацио продолжува да постигнува поволни резултати, сега веќе е целосно вклучен во борбата за шампионската титула.[98] Во меѓувреме, Рома ја губи сигурноста, и забележува силен пад по добриот крај на 2019 година,[99] а Торино пак, паднат во резултатска криза, го отпушта тренерот Валтер Мацари и на негово место го назначува Морено Лонго.[100] Во 24-тото коло, Лацио го победил Интер во директен натпревар на Олимпико и ги легитимизира своите амбиции за титулата, прескокнувајќи ги нероаѕурите на табелата и стигајќи на само еден бод помалку од Јувентус, уште еднаш осамените водачи;[101] во истото коло, Аталанта ја надминала Рома, стигајќи до четвртото место, последното, во трката за Лигата на шампионите.[102]
Во меѓувреме, Италија, како и остатокот од светот, требала да се справува со неконтролираната Пандемија на COVID-19: особено, избувнувањето на епидемијата во Северна Италија довело до одложување на голем број натпревари од 25-тото и 26-тото коло, вклучувајќи го и големиот натпревар Јувентус-Интер.[103][104] Последователно, со влошувањето на ситуацијата со пандемијата, федерацијата, признавајќи ги владините одредби за заштита на јавната безбедност, донела одлука за одржување на натпревари зад затворени врати за сите натпревари организирани од Лега Серија А до 3 април 2020 година;[105] така, по одигрувањето на заостанатите натпревари од 26-тото коло, Јувентус го совладал Интер во Дербито на Италија и го задржал врвот на табелата со бод повеќе од Лацио.[106]
На 9 март по одредбите издадени од владата на чело со премиерот Џузепе Конте во врска со сè поголемиот број заразени случаи со COVID-19, што резултирало со драстична мерки и национален карантин, следниот ден федерацијата ги суспендирала сите фудбалски натпреварувања во земјата:[108] историска одлука во италијанскиот фудбал, која дотогаш се случила само еднаш, за време на сезоната 1914-1915 кога првенството било прекинато поради Првата светска војна.[109] Откако суспензијата била продолжена неколкупати,[110][111] што траело повеќе од три и пол месеци, конечно била донесена одлука Серија А да се рестартира на 20 јуни 2020 година.[112] По рестартот, Јувентус забележал серија од четири последователни победи, искористувајќи ги во исто време наизменичните резултати на Лацио и Интер, поставувајќи добра разлика помеѓу нив и нивните гонители.[113] Меѓу екипите во подобра форма во ова финале на првенството, кое траело кон средината на летото, се Аталанта која со серија победи се замешува во борбата за титулата,[114] и Милан кој покажува сè поголем континуитет во резултатите.[115]
Токму против росонерите, дошло до прекин на серијата победи на Јувентус кој почнува да страда од повреди и непостојанството во перформансите на некои играчи, диктирано од долгата сезона, сепак неговите директни соперници не изгледаат како подобра „верзија“, така што никој од нив не е во можност да го искористи тоа: падот на Лацио сега е сосема јасно видлив, а Интер и Аталанта само делумно го скратуваат растојанието од врвот.[116] Во следните недели, играчите на Сари, и покрај тоа што наишле на потешкотии на гостувањата во Реџо Емилија и Удине (од каде во тие два натпревари освоиле само бод од можни шест), во јули дефинитивно ја зациментирале првата позиција благодарение на резултатите од директните судири на нивниот стадион против Аталанта[117] и Лацио.[118] Во меѓувреме, на другата страна на пласманот, на четири кола од крајот доаѓа испаѓањето на демотивираниот СПАЛ,[119] додека во следната рунда истото и се случува и на Бреша.[120]
На 26 јули 2020 година, благодарение на победата од 2-0 на домашен терен над Сампдорија, Јувентус го освоил скудетото на две кола до крајот, 36-то во својата клупска историја и 9-то во низа во последователниот циклус што започнал во сезоната 2011-2012.[121] Во последното коло Интер го освоил второто место, победувајќи ја Аталанта во гости во директниот натпревар за втората позиција одигран во Бергамо, и со тоа го забележале нивниот најдобар првенствен пласман од девет години наваму.[122] Заедно со Јувентус и Интер, во групната фаза за Лигата на шампиони за следната сезона се квалификувала и Аталанта, повторувајќи го своето трето место од претходната сезона, и Лацио,[123] кој завршил четврти, но можеле да ја прослават победата капоканониере на нивниот напаѓач Чиро Имобиле, кој со 36 гола го изедначил рекордот за постигнати голови во една сезона во Серија А.[107] Рома и Наполи се квалификувале во групната фаза од Лига Европа, додека Милан треба прво да го мине второто квалификациско коло.[123] Последното коло од сезоната исто така го дало последниот испаднат клуб во Серија Б, Лече, кој се вратил во овој ранг на натпреварување по само една година, што пак значело опстанок во Серија А за Џенова.[124]
Remove ads
Екипи
Екипи по региони
Стадионите на екипите и нивните локации
.svg){kind=small}
_e_Rosso_e_Nero_(Strisce).svg){kind=small}
_e_Blu_e_Giallo_(Strisce).png){kind=small}
.png){kind=small}
Личности и спонзори
Тренерски промени
Remove ads
Завршна табела
|
Легенда:
|
Нотес:
|
Пласман
Јувентус Шампион на Италија 2019-2020 (36. титула)
Наполи Освојувач на Купот на Италија
Јувентус, 
Интер, 
Аталанта и 
Лацио се квалификувале за групната фаза на Лигата на шампионите 2020-2021.
Наполи и 
Рома се квалификувале за групната фаза на Лига Европа 2020-2021; 
Милан се квалификувал за второто коло од квалификациите за Лига Европа 2020-2021.
Лече, 
Бреша и 
СПАЛ испаднале во Серија Б 2020-2021.
Шампионскиот тим
- Тренер: Маурицио Сари
Останати играчи: Гонсало Игуаин (32), Адријан Рабио (28), Арон Рамзи (24), Даглас Коста (23), Данило (22), Сами Хедира (12), Даниеле Ругани (10), Џанлујџи Буфон (9), Матија Де Шиљо (9), Емре Џан (8), Мерих Демирал (6), Џорџо Кјелини (4), Симоне Мураторе (4), Марко Оливиери (3), Лука Ѕанимакија (2), Дауда Питерс (1), Карло Пинсољо (1), Џанлука Фработа (1), Џакомо Вриони (1).
Remove ads
Резултати
Табеларен приказ
Читањето хоризонтално ни ги покажува резултати на домашен терен на наведената екипа од првата колона, а читањето вертикално ни ги покажува резултатите во гости на наведената екипата од првиот ред.
Последно ажуриање: 6 август 2020.
Календар
Календарот бил извлечен на 29 јули 2019 година во Милано.[164][165]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Remove ads
Статистика
Екипна
Лидери на табелата
Создавање на пласманот
Освоени бодови во сооднос
Сооднос андата-риторно
|
Сооднос дома-гости
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Поединечна
Список на стрелци
.svg){kind=small}
Играчи со најмногу асистенции
Најмногу суви мрежи
Факти и бројки
- Екипа со најмногу победи: Јувентус (26)
- Екипа со најмногу нерешени: Фјорентина и Верона (13)
- Екипа со најмногу порази: СПАЛ (28)
- Екипа со најмалку победи: СПАЛ (5)
- Екипа со најмалку нерешени: Јувентус и СПАЛ (5)
- Екипа со најмалку порази: Интер (4)
- Екипа со најдобар напад: Аталанта (98 постигнати гола)
- Екипа со најслаб напад: СПАЛ (27 постигнати гола)
- Екипа со најдобра одбрана: Интер (36 примени гола)
- Екипа со најслаба одбрана: Лече (85 примени гола)
- Екипа со најдобра гол-разлика: Аталанта (+50)
- Екипа со најлоша гол-разлика: СПАЛ (−50)
- Екипа со најдобра позитивна серија: Лацио (21 натпревар без пораз, 6-то - 26-то коло)
- Екипа со најголем број на порази во серија: Бреша (6 порази по ред, 9-то - 14-то коло), Лече (6 порази по ред, 25-то - 30-то коло), СПАЛ (6 порази по ред, 30-то - 35-то коло)
- Екипа со најголем број на победи во серија: Лацио (11 победи по ред, 9-то - 19-то коло)
- Натпревари со најмногу голови: Лече-Аталанта 2-7 (9)
- Победа со наголема разлика: Торино-Аталанта 0-7 (7)
- Нерешено со најмногу голови: Рома-Џенова 3-3 (1. коло), Лацио-Аталанта 3-3 (8. коло), Верона-Торино 3-3 (16. коло), Интер-Сасуоло 3-3 (27. коло), Сасуоло-Верона 3-3 (28. коло) и Сасуоло-Јувентус 3-3 (33. коло) (6)
- Коло со најголем број на голови: 40 (22. и 28. коло)
- Коло со најмал број на голови: 18 (5. коло)
- Коло со најголем број на црвени картони: 7 (7. коло)
Remove ads
Награди
Месечни награди
Годишни награди
Remove ads
Наводи
Надворешни врски
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads