അ
മലയാളഭാഷയിലെ ആദ്യത്തെ സ്വരാക്ഷരം / From Wikipedia, the free encyclopedia
മലയാള അക്ഷരമാല യിലെ ആദ്യത്തെ അക്ഷരമാണ് അ. അ ഒരു ഹ്രസ്വസ്വരമാണ്. ഒരു മാത്രയിൽ ഉച്ചരിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങളെയാണ് ഹ്രസ്വസ്വരം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.[3]
മലയാള അക്ഷരം | |
---|---|
അ | |
വിഭാഗം | സ്വരാക്ഷരം |
ഉച്ചാരണമൂല്യം | A (a) |
തരം | ലഘു |
ക്രമാവലി | ൧ (ഒന്ന്-1) |
ഉച്ചാരണസ്ഥാനം | കണ്ഠ്യം |
ഉച്ചാരണരീതി | അസ്പൃഷ്ട്ടം |
സമാനാക്ഷരം | ആ |
സന്ധ്യാക്ഷരം | അം,അഃ |
സർവ്വാക്ഷരസംഹിത | U+0D05[1] |
ഉപയോഗതോത് | ഏറ്റവും കൂടുതൽ |
ഉച്ചാരണം | |
ഓതനവാക്യം | അമ്മ[2] |
പേരിൽ | അനാമിക(👧)അർജുൻ(👦) |
തമിഴ്, കന്നഡ, തെലുഗു എന്നീ ദ്രാവിഡഭാഷകളിലും സംസ്കൃതം, പാലി, പ്രാകൃതം, അപഭ്രംശം എന്നീ പ്രാചീന ഭാരതീയ ഭാഷകളിലും ഹിന്ദി, ബംഗാളി, മറാഠി, ഗുജറാത്തി തുടങ്ങിയ ആധുനിക ഭാരതീയ ആര്യഭാഷകളിലും ആദ്യത്തെ അക്ഷരം 'അ' തന്നെയാണ്. ഹീബ്രുഭാഷയിലെ അലെഫ് (Aleph), അറബി ഭാഷയിലെ അലിഫ, ലത്തീൻ-ഗ്രീക്ക് ഭാഷകളിലെ 'ആൽഫ' (Alpha) എന്നിവയും ഇംഗ്ലീഷിലെ 'എ' (A)യും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത് 'അ'യുടെ ഉച്ചാരണത്തെയാണ്. ബ്രാഹ്മി, ഖരോഷ്ഠി, ഗ്രന്ഥാക്ഷരം, വട്ടെഴുത്ത്, കോലെഴുത്ത് എന്നീ ലിപിമാലകളെല്ലാം ആരംഭിക്കുന്നത് 'അ'യിൽ ആകുന്നു.
വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങളുടെ കൂടെ സ്വരം ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ അവയുടെ ചിഹ്നങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് എഴുതുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് ക്+ഇ, ക്+ഉ, ക്+ഒ എന്നിവ യഥാക്രമം കി, കു, കൊ, എന്നിങ്ങനെ. എന്നാൽ ഇത്തരം സ്വരചിഹ്നം ഇല്ലാത്ത ഒരേഒരു സ്വരാക്ഷരമാണ് 'അ'. വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾ അവയുടെ വർണ്ണത്തോടൊപ്പം 'അ' എന്ന അക്ഷരം ചേർന്ന രീതിയിൽ എഴുതുന്നതിനാലാണ് സ്വരചിഹ്നം ഇല്ലാതെ വന്നത്. ക,ഖ,ഗ തുടങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങൾ ക്+അ, ഖ്+അ, ഗ്+അ, എന്ന രീതിയിൽ പിരിക്കാവുന്നവയാണ്.
'ന' (ന്+അ) എന്ന നിഷേധപ്രത്യയത്തിന്റെ നകാരം ലോപിക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന നിഷേധാർത്ഥം കുറിക്കുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു അക്ഷരമാണ് 'അ'. നാമങ്ങളുടെയോ വിശേഷണങ്ങളുടേയോ അവ്യയങ്ങളുടേയോ, ചിലപ്പോൾ ക്രിയകളുടേയോ മുൻപിൽ ചേർത്താൽ വിരുദ്ധാർത്ഥം ലഭിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന് അശക്തൻ, അശുദ്ധം, അക്ഷീണവിക്രമം, തുടങ്ങിയവ. അതേ സമയം സ്വരങ്ങൾക്കു മുൻപിലാണ് നിഷേധാർത്ഥം കുറിക്കുവാൻ 'അ' ചേർക്കുന്നതെങ്കിൽ 'അൻ' എന്ന് രൂപാന്തരപ്പെടും. ഉദാഹരണത്തിന് അ+ഇഷ്ടം എന്നത് അനിഷ്ടം (അൻ+ഇഷ്ടം) എന്നായിമാറും. എന്നാൽ ഋണീ എന്ന പദത്തിനു മുൻപ് ചേർക്കുമ്പോൾ അഋണി എന്നാണ് എഴുതുന്നത്.