ഌ
From Wikipedia, the free encyclopedia
മലയാള അക്ഷരമാലയിലെ സ്വരാക്ഷരങ്ങളിലെ ഒൻപതാമത്തെ അക്ഷരമാണ് ഌ.[3]സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്നും സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ള അക്ഷരങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്, ഈ അക്ഷരം പാണിനി ഒരു അധ്യായതിന് തന്നെ ഌ എന്ന പേര് നൽകിയിട്ടുണ്ട്.[4]
മലയാള അക്ഷരം | |
---|---|
ഌ | |
വിഭാഗം | സ്വരാക്ഷരം |
ഉച്ചാരണമൂല്യം | Lù (l̥) |
തരം | ഹ്രസ്വം |
ക്രമാവലി | ൯ (ഒമ്പത്-9) |
ഉച്ചാരണസ്ഥാനം | ദന്ത്യം |
ഉച്ചാരണരീതി | ഈഷൽസ്പൃഷ്ടം |
സമാനാക്ഷരം | ൡ ,ൾ ,ൽ |
സന്ധ്യാക്ഷരം | ള ,ല |
സർവ്വാക്ഷരസംഹിത | U+0D0C[1] |
ഉപയോഗതോത് | ചുരുക്കം |
ഓതനവാക്യം | കൢപ്തം[2] |
ആധുനിക കാലത്തിൽ ഌ-കാരം ഉപയോഗിക്കുന്ന ഭാഷകൾ വിരളമാണ്. ഌ ഒരു ദന്ത്യ സ്വരാക്ഷരമാണ്. ദ്രാവിഡ ഭാഷകളിൽ കാണപ്പെടുന്ന സംവൃതോകാരോക്ഷരത്തിന് ഒരു ഉത്തമമായ മൂന്നാമനായി "ഌ" പരിഗണിക്കാൻ സാധിക്കും (ഋ രണ്ടാമത്തെ).
പഴയ മലയാളത്തിൽ സംവൃതോകാര സൂചക ചിഹ്നങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും തൽ സ്ഥാനത്ത് സംസാരഭാഷയിൽ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. നിലവിലുള്ള ദ്രാവിഡഭാഷകളിൽ ഌകാരം ഒരു പ്രത്യയമായി നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ഭാഷയാണ് മലയാളം.
ഌ(ലു്) എന്ന ഉച്ചാരണം മലയാളത്തിൽ നിലനിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ലൂ എന്ന അക്ഷരം ഉപയോഗിച്ച് എഴുതുന്ന രീതിയാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്. ഋ എന്നതിന് പകരം റൂ ഉപയോഗിക്കുന്ന മാതിരി ഉപയോഗിക്കുകയാണ് പൊതുവെ ചെയ്യുന്നത്.