Slaget ved Cassano i 1705

Slaget ved Cassano, utkjempa den 16. august 1705, var ein hard kamp i den italienske krigsskodeplassen i den spanske arvefølgjekrigen. Begge sidene fekk påført store tap, men franskmennene stod att som sigerherrar.

Slaget ved Cassano
Del av den spanske arvefølgjekrigen
Dato 16. august 1705 Stad Cassano d'Adda, Lombardia, i dagens Italia Resultat Taktisk fransk siger[1]
Partar
Frankrike	Habsburg-Austerrike  Preussen
Kommandantar
Louis Joseph, duc de Vendôme	Eugene av Savoie Leopold I av Anhalt-Dessau
Styrkar
22 000[2]	24 000[2]
Tap
5 000[3]	4 000+[4]

Den spanske arvefølgjekrigen

Flamske og rhinske felttog Friedlingen – Kehl – Ekeren – Höchstädt – Speyerbach – Schellenberg – Blenheim – Elixheim – Ramillies – Stollhofen – Oudenarde – Beachy Head – Lizard Point – Wijnendale – Lille – Malplaquet – Bouchain – Denain Italienske felttog Carpi – Chiari – Cremona – Luzzara – Cassano – Nice – Calcinato – Torino – Castiglione – Toulon – Gaeta – Cesana – Campo Maior – Siracusa Spanske og portugisiske felttog Cádiz – Vigobukta – Cap de la Roque – Gibraltar – Ceuta – Málaga – Cabritaneset – Montjuïc – 1. Barcelona – Badajoz – 2. Barcelona – Santa Cruz de Tenerife – Almansa – Xàtiva – Ciudad Rodrigo – Tortosa – Menorca – La Gudina – Almenar – Saragossa – Brihuega – Villaviciosa – 3. Barcelona

Slaget

I 1705 prøvde armeen til Vendôme og eit friskt korps frå Frankrike å knekke Victor Amadeus og hans nye austerrikske allierte og dei var så langt så suksessrike at hertugen trygla keisaren om å sende ein ny, frisk arme. Eugene kommanderte denne armeen, og stod opp mot ein styrke under bror til Vendôme, Philippe, kalla Grand Prior. Denne mannen, ein lat amatør, let seg sjølv overraske av det harde åtaket til Eugene på linja ved elva Adda. Då dagen gjekk mot slutten hadde austerrikarane vorte hindre i å krysse elva, på grunn av ukuelege motet til Vendôme.

Etterverknad

Eugene av Savoie vart skadd i slaget og forlet Italia for å verte frisk i Austerrike. Dessau vart òg skadd og den prøyssiske kontingenten hans vart sterkt redusert. Den austerrikske armeen måtte trekkje seg attende til Tirol for vinteren. Likevel hadde aktiviteten til Eugene i stor grad letta presset på Piemonte, og gjort at Torino heldt ut, og dermed halde den halvhjarta hertugen av Savoie tru til den nye alliansen hans. Franskmennene utsette underlegginga av Piemonte til året etter, etter ordre frå Ludvig XIV.

Derfor var det ikkje noko direkte resultat frå dette slaget. Trass i at det gjekk mange liv tapt er slaget nesten gått i gløymeboka. Totalt mista 4 000 mann livet, og minst 6 000 vart skade. Kor mange soldatar som drukna i elva er ukjend.