Loading AI tools
polski polityk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Karol Anusz (ur. 27 sierpnia 1965 w Warszawie) – polski polityk i historyk, poseł na Sejm I i III kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
27 sierpnia 1965 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, historyk |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm I i III kadencji (1991–1993, 1997–2001) |
Partia |
PC, RdR, ZP, RS AWS, Partia Centrum, Wspólnota |
Odznaczenia | |
|
W latach 80. był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, od 1984 do 1989 należał do podziemnego zarządu NZS Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie tym gromadził i prowadził archiwum NZS[1]. Pełnił funkcję redaktora w drugoobiegowym „Kurierze Akademickim”[2]. Publikował również w paryskiej „Kulturze”[3], a także podziemnym kwartalniku „Dwadzieścia jeden” i tygodniku „Wola”[4]. Był też członkiem podziemnego wydawnictwa „Bis”[5]. W okresie PRL zajmował się też kolportażem pism drugiego obiegu. Jako działacz opozycji demokratycznej był inwigilowany i rozpracowywany przez funkcjonariuszy SB[6]. W 1988 zatrzymany przy próbie przemytu sprzętu poligraficznego dla opozycji, za co został ukarany grzywną[7]. W 2007 otrzymał tzw. status pokrzywdzonego decyzją prezesa IPN.
W 1989 był szefem kampanii wyborczej do Sejmu Jacka Kuronia[2], w 1990 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie[8], należał też do współzałożycieli Porozumienia Centrum. Zasiadał w naczelnej radzie politycznej i zarządzie głównym tej partii[9].
W okresie 1991–1993 zasiadał w Sejmie I kadencji. Został wybrany z ramienia PC, w 1992 przeszedł do Ruchu dla Rzeczypospolitej, założonym przez byłego premiera Jana Olszewskiego, którego był w tym czasie bliskim współpracownikiem[10]. Był rozpracowywany przez zespół pułkownika Jana Lesiaka[11], w styczniu 1993 nieustaleni sprawcy włamali się do jego biura poselskiego[12]. Funkcjonariusze UOP zajmowali się też sprawą jego pracy magisterskiej[13]. Po odejściu z RdR współtworzył Zjednoczenie Polskie. Przez kilka lat pracował jako redaktor w wydawnictwie. W 1997 po raz drugi uzyskał mandat poselski z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. Reprezentował Sejm w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy. Był członkiem Ruchu Społecznego AWS, a od 2004 do 2007 należał do Partii Centrum. W 2011 był kandydatem do Senatu z ramienia Polskiej Partii Pracy – Sierpień 80[14], a w 2015 startował do Sejmu z listy komitetu wyborczego Kukiz’15, zorganizowanego przez Pawła Kukiza[15]. W 2014 został przewodniczącym nowo powołanej partii Wspólnota[16], wyrejestrowanej w 2019.
Został członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa[17] oraz rady programowej Instytutu Historycznego NN im. Andrzeja Ostoja Owsianego[18]. W 2018 został sekretarzem Rady do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych[19]. W 2018 został wybrany na wiceprezesa zarządu Instytutu Józefa Piłsudskiego w Warszawie[20]. Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej[21].
W 1991 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim[22]. Decyzją władz uczelni na wniosek dziekana Wydziału Historycznego UW Andrzeja Garlickiego[23] został pozbawiony tytułu zawodowego magistra ze względu na to, że jego praca dyplomowa nie spełniała wymogów samodzielności. Zarządzenie będące podstawą tej decyzji uchylił w 1999 minister edukacji narodowej Mirosław Handke[24]. W 1999 prawidłowość decyzji uczelni potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny[25]. Jego praca była poświęcona historii NZS w latach 1980–1989. Autorem pracy magisterskiej z zakresu socjologii, której fragmenty znalazły się w pracy Andrzeja Anusza, był Marek Rymsza. Obaj przy tym korzystali z tych samych dokumentów archiwalnych dotyczących NZS[26]. W 2000 ponownie uzyskał tytuł zawodowy magistra politologii na Wydziale Nauk Społecznych i Historycznych Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a w 2004 obronił doktorat z socjologii na tej samej uczelni[22].
Autor kilkudziesięciu artykułów drukowanych głównie w „Rzeczpospolitej”. „Życiu”. „Wprost”[27], „Nowym Świecie” i „Przeglądzie politycznym”[28]. W 2014 był koproducentem filmu Kamienie na szaniec[29]. Redaktor naczelny kwartalnika „Opinia Nurtu Niepodległościowego. Kwartalnik Ośrodka Myśli Niepodległościowej”[30] oraz sekretarz redakcji „Niepodległości”,czasopisma poświęconego najnowszym dziejom Polski[31]. W 2018 wydał reprint Pism zbiorowych Józefa Piłsudskiego[32].
Jego stryjecznym pradziadkiem był Antoni Anusz[33].
W 2010 został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[34]. W 2024 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu[35]. W 2015 został wyróżniony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Wolności i Solidarności[36].
W 2001 otrzymał odznakę Zasłużonego Działacza Kultury. W 2016 otrzymał odznakę honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”[37], a w 2017 odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Wyróżniony przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Medalem „Pro Patria” (2018) i Medalem „Pro Bono Poloniae” (2019)[38]. W 2019 uhonorowany przez premiera Mateusza Morawieckiego Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości[39] oraz przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. W 2022 wyróżniony Medalem Komisji Edukacji Narodowej[40].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.