Loading AI tools
polski reżyser teatralny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Korzeniewski (ur. 12 kwietnia 1905 w Siedlcach, zm. 5 września 1992 w Warszawie) – polski reżyser, krytyk i historyk teatru, tłumacz, pisarz i pedagog.
Bohdan Korzeniewski | |
Data i miejsce urodzenia |
12 kwietnia 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 września 1992 |
profesor nauk o sztukach pięknych | |
Specjalność: historia teatru | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1946 – historia teatru |
Profesura |
1958 |
Dyrektor naczelny i artystyczny | |
Teatr | |
Okres zatrudn. |
1952–1954 |
Dziekan Wydziału Reżyserii | |
Uczelnia | |
Okres spraw. |
1956–1979 |
Odznaczenia | |
Urodził się w rodzinie Józefa, urzędnika sądowego, i Stanisławy z domu Borell, nauczycielki. Początkową naukę pobierał w domu[1]. W 1925 ukończył Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze w Siedlcach i zdał maturę, a w 1930 Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas studiów należał do Akademickiego Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1932–1938 z przerwami pracował w Bibliotece Narodowej. W latach 1933–1934 przebywał we Francji na stypendium ufundowanym przez Fundusz Kultury Narodowej. Od 1934 wykładał historię teatru w PIST, co kontynuował na tajnych kompletach w czasie okupacji niemieckiej. Wraz z Leonem Schillerem był współzałożycielem podziemnej Tajnej Rady Teatralnej. Więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, skąd został jako jeden z nielicznych zwolniony dzięki zabiegom międzynarodowym. Powstanie warszawskie spędził w Warszawie, głównie w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie był zatrudniony. Za zgodą władz niemieckich w styczniu 1945 ratował dobytek BUW.
Po wojnie działał w komisji weryfikującej aktorów, grających w dozwolonych przez okupanta, a potępianych przez władze podziemne jawnych spektaklach z lekkim repertuarem. Przypomniał to w felietonie opublikowanym w maju 2004 w „Tygodniku Powszechnym” Czesław Miłosz, zowiąc to tropieniem czarownic.
Od 1946 był profesorem PWST, wieloletnim dziekanem Wydziału Reżyserii. Łączył tę pracę z funkcjami dyrektora i kierownika artystycznego wielu teatrów, m.in. Narodowego i Polskiego w Warszawie. W 1947 doktoryzował się na podstawie rozprawy Wojciech Bogusławski w latach powstawania Teatru Narodowego. W latach 1948–1980, głównie w teatrach warszawskich i krakowskich, wyreżyserował samodzielnie i we współpracy, dokonał inscenizacji, adaptacji lub opracowań, a także opiekował się łącznie 67 wystawieniami sztuk teatralnych. Były to głównie dramaty klasyczne, z których wydobywał i ukazywał we współczesnym sobie kontekście wartości intelektualne, racjonalizm, satyrę i szyderstwo. Do dziś za jedną z najgłośniejszych jego prac uważany jest debiut reżyserski z 1948 – wystawienie sztuki Szkoła żon Moliera. We wspomnieniach aktorów, np. Andrzeja Łapickiego, jawił się jako człowiek, który zawsze dbał o staranną, poprawną polszczyznę, piękno myśli i formę wypowiedzi.
W 1956 razem z Antonim Bohdziewiczem wyreżyserował pierwszą powojenną ekranizację Zemsty Aleksandra Fredry. Wystawił też trzy sztuki w Teatrze Telewizji. Tłumaczył dzieła literatury rosyjskiej i francuskiej, m.in. Moliera.
Od 1956 współredaktor – ze Zbigniewem Raszewskim – Pamiętnika Teatralnego. W latach 1955–1970 pełnił funkcje prezesa Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego, a od 1970 – prezesa honorowego.
23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[2].
Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Ewa z domu Rostkowska (1910–1983)[3], polonistka, z którą miał córkę Małgorzatę (zm. 1977) i syna Tomasza[1]. Drugą żoną została Anna Kuligowska-Korzeniewska.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu komunalnym w Piasecznie (sektor F3-10-13)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.