Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Jezierski (ur. 16 kwietnia 1902 w Petersburgu, zm. 15 sierpnia 1990 w Łodzi) – polski inżynier, specjalista maszyn elektrycznych, profesor Politechniki Łódzkiej.
Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1902 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 sierpnia 1990 |
Profesor | |
Specjalność: maszyny elektryczne | |
Alma Mater | |
Profesura | |
Doktor honoris causa Politechnika Łódzka – 1982 | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
|
Urodził się w rodzinie Włodzimierza Przemysława, nauczyciela gimnazjalnego, i Bronisławy z Szymkiewiczów, dentystki[1]. Po uzyskaniu matury w rosyjskojęzycznej szkole w Kizlarze, przez rok studiował na Politechnice w Nowoczerkasku. Po odzyskaniu niepodległości odbywał studia w Warszawie. W 1929 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł inżyniera. Po studiach ukończył także podchorążówkę w II Batalionie Balonowym w Jabłonnie uzyskując stopień podporucznika[1]. W latach 1930–1935 prowadził wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu, następnie pracował w Zakładach Elektromechanicznych „Rohn-Zieliński” SA w Żychlinie (także w czasie okupacji).
Po kampanii wrześniowej, Eugeniusz Jezierski - oficer Wojska Polskiego - został osadzony w niemieckim obozie jenieckim, z którego został zwolniony jako pracownik fabryki pracującej na potrzeby wojenne[1].
Po ustąpieniu Niemców, został w lutym 1945 r. powołany przez Radę Robotniczą na dyrektora fabryki w Żychlinie[1]. W okresie od 26 maja 1945 do 30 września 1946 r. był kierownikiem Katedry Elektrotechniki Ogólnej Politechniki Łódzkiej[2]. W 1946 r. został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Łódzkiej; aż do przejścia na emeryturę w 1971 r. kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów. W latach 1948–1949 był dziekanem Wydziału Elektrycznego, a w latach 1950–1953 pełnił obowiązki prorektora ds. Nauki Politechniki Łódzkiej[1]. Od 1956 r. był profesorem zwyczajnym. Brał udział w pracach Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk. Na emeryturę przeszedł w roku 1971.
Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (1971)[3], Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1972)[4]. W 1982 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej[5]. Laureat Nagrody Państwowej II stopnia za pracę naukową w dziedzinie teorii transformatorów elektroenergetycznych (1955)[6], Nagrody Naukowej m. Łodzi (1963)[7] oraz czterech nagród Ministra Szkolnictwa Wyższego[1].
Ogłosił kilkadziesiąt publikacji (w tym 13 książek), m.in. Transformatory. Podstawy teoretyczne (1935, wiele wznowień, przekład czeski), Maszyny synchroniczne (1951), Transformatory. Budownictwo i projektowanie (1956, wiele wydań).
Źródło: Wybitni łódzcy elektrycy[1].
W 1995 r., staraniem dyrekcji Instytutu Maszyn Elektrycznych i Transformatorów, została odsłonięta tablica pamiątkowa z wizerunkiem popiersia prof. Eugeniusza Jezierskiego, która znajduje się w Galerii Zasłużonych Wydziału[1].
W dniu 15 grudnia 2006 r. odbyło się Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału Łódzkiego SEP, podczas którego podjęło uchwałę o ustanowieniu Medalu im. prof. E. Jezierskiego. Medal jest przyznawany za zasługi dla SEP oraz zasługi dla polskiego przemysłu transformatorowego i elektroenergetyki polskiej[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.