Karol Wielki

Karol I Wielki (łac. Carolus Magnus, fr. Charlemagne, niem. Karl der Grosse; ur. 2 kwietnia 742 lub 747, zm. 28 stycznia 814 w Akwizgranie) – król Franków i Longobardów, cesarz rzymski od 25 grudnia 800. Wnuk Karola Młota, syn Pepina Krótkiego z dynastii Karolingów i Bertrady z Laon – córki Heriberta, hrabiego Laon. Błogosławiony Kościoła katolickiego.

Zobacz też: serial biograficzny „Karol Wielki”.

Quick facts: Okres, Poprzednik, Następca, Okres, Poprzedni... ▼

Karol I Wielki

Z łaski Bożej cesarz rzymski, zawsze August, król Franków, Włoch, Longobardii, Burgundii, Alzacji, Akwitanii i Hiszpanii.
obraz Albrechta Dürera
Król Franków (do 4 grudnia 771 razem z Karlomanem I)
Okres	od 24 września 768 do 28 stycznia 814
Poprzednik	Pepin Krótki
Następca	Ludwik Pobożny
Cesarz rzymski
Okres	od 25 grudnia 800 do 28 stycznia 814
Poprzednik	nowy tytuł
Następca	Ludwik Pobożny
Dane biograficzne
Dynastia	Karolingowie
Data urodzenia	2 kwietnia 742 lub 747
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 814 Akwizgran
Miejsce spoczynku	Katedra w Akwizgranie
Ojciec	Pepin Krótki
Matka	Bertrada z Laon
Żona	Hildegarda
Dzieci	Ludwik Pobożny
Multimedia w Wikimedia Commons

Stworzył pierwsze europejskie imperium od czasu upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (476)[1]. Przydomek zawdzięczał nie tylko dokonaniom, ale i posturze – przeprowadzone w 1861 roku pomiary szkieletu władcy sugerowały, że miał on 192 cm wzrostu, jednak przeprowadzone w 2010 badania rentgenowskie i tomograficzne szkieletu wykazały, że w rzeczywistości miał 184 cm (jak na swoje czasy był jednak bardzo wysoki, taki wzrost miało tylko ok. 1% męskiej populacji)[2]. Od jego imienia pochodzi w języku polskim słowo król[3].