Klemens Murańka

Klemens Murańka również znany jako Klimek Murańka (ur. 31 sierpnia 1994 w Zakopanem^[1]) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu Wisła Zakopane, drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata seniorów z 2015, indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata juniorów z 2013, trzykrotny medalista drużynowy: złoty (2014) i dwukrotnie srebrny (2012, 2013). Złoty medalista drużynowego konkursu Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011. Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego z 2017 i 2019. Medalista mistrzostw Polski. W latach 2021-2024 rekordzista skoczni w Willingen (153 metry).

Klemens Murańka

Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1994 Zakopane
Klub	Wisła Zakopane
Wzrost	182 cm[1]
Debiut w PŚ	21 stycznia 2011 w Zakopanem (37. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	4 marca 2012 w Lahti (21. miejsce)
Rekord życiowy	221,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2015)[2][1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata brąz Falun 2015 duża druż. Mistrzostwa świata juniorów złoto Val di Fiemme 2014 drużynowo srebro Erzurum 2012 drużynowo srebro Liberec 2013 indywidualnie srebro Liberec 2013 drużynowo Olimpijski festiwal młodzieży Europy złoto Liberec 2011 drużynowo
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2017 1. miejsce 2019
Strona internetowa

Przebieg kariery

Klemens Murańka podczas treningów przed debiutanckim PŚ w Zakopanem 2008

Jego pierwszym trenerem był pierwszy polski medalista zimowych igrzysk olimpijskich Franciszek Gąsienica Groń. Latem 2004 opiekunem Murańki został specjalista ds. szkolenia młodych skoczków Józef Jarząbek z klubu TS Wisła-Zakopane. 31 sierpnia 2004 (w dniu swoich 10. urodzin) Klimek zasłynął skokiem na 135,5 metra na Wielkiej Krokwi w Zakopanem (zaledwie 4,5 metra mniej od oficjalnego rekordu obiektu). 14 października 2007 odniósł swój pierwszy sukces seniorski, zajmując 3. miejsce podczas letnich mistrzostw Polski na skoczni normalnej (na zakopiańskiej Średniej Krokwi). 26 grudnia 2007 podczas zimowych mistrzostw Polski na Wielkiej Krokwi w Zakopanem zajął 2. miejsce (w zawodach nie startował jednak Adam Małysz).

Od sezonu 2007/2008 włącznie był członkiem polskiej kadry młodzieżowej w skokach narciarskich.

W oficjalnych międzynarodowych zawodach seniorskich zadebiutował 18 marca 2007 podczas konkursu Pucharu Kontynentalnego na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, zajmując 52. miejsce i nie kwalifikując się do drugiej serii. Po raz drugi w Pucharze Kontynentalnym wystąpił 5 stycznia 2008 w Kranju, a były to jego pierwsze zawody seniorskie poza Polską. Po pierwszej turze i skoku na odległość 107 m. zajmował 13. miejsce (najwyższe spośród wszystkich Polaków), jednak tuż po nim został zdyskwalifikowany ze względu na zbyt niską wagę w stosunku do długości nart. Następnego dnia – startując już na krótszych nartach – zajął 7. miejsce, otrzymując łączną notę 254,8 pkt. (po skokach na 107 m i 106,5 m). Były to jego pierwsze punkty (w sumie 36) w zawodach PK. 24 stycznia 2008 – mając 13 lat, 4 miesiące i 24 dni – zadebiutował na zakopiańskiej Wielkiej Krokwi w cyklu Pucharu Świata, stając się tym samym najmłodszym skoczkiem w historii, który został dopuszczony do startu w zawodach najwyższej rangi. W odbywających się tego dnia kwalifikacjach uzyskał jednak zaledwie 88,5 m i zajmując ostatnią pozycję (65. miejsce) nie zakwalifikował się do konkursu głównego. W zawodach FIS Youth w Lahti na skoczni o punkcie K 70 metrów, zajął drugie miejsce. Za skoki na odległość 69,5 i 70 metrów dostał notę łączną 258,1 pkt, i przegrał o 0,2 pkt z Finem Samim Saapunkim.

W sezonie 2009/2010 wystartował w kwalifikacjach do dwóch konkursów Pucharu Świata w Zakopanem. Zajął odpowiednio 58. i 57. miejsce, przez co nie wystąpił w pierwszej serii zawodów. W tym samym sezonie wygrał dwa konkursy FIS Cup w Szczyrku (pierwszy ex aequo z Grzegorzem Miętusem), dzięki czemu został najmłodszym zwycięzcą tych zawodów. W sezonie 2010/11 został powołany na inaugurujące cykl Pucharu Świata zawody w fińskiej Ruce, a także następujące po nich zmagania w Kuopio i Lillehammer. Ani razu nie zdołał zakwalifikować się do konkursu głównego^[3].

25 lutego 2012 zdobył z drużyną srebrny medal Mistrzostw Świata Juniorów 2012, a wcześniej zajął szóste miejsce w indywidualnej rywalizacji. 3 marca 2012 roku w konkursie drużynowym Pucharu Świata w Lahti zajął 3. miejsce, skacząc w drużynie z Maciejem Kotem, Aleksandrem Zniszczołem i Kamilem Stochem. Dzień później zdobył swoje pierwsze punkty do klasyfikacji PŚ za 21. miejsce. Później punktował jeszcze dwukrotnie i ukończył sezon na 56. miejscu klasyfikacji generalnej.

Latem 2012 u Murańki wykryto problemy ze wzrokiem. Musiał poddać się serii operacji. Z tego powodu na kilka tygodni przerwał treningi i przez większość sezonu letniego nie uczestniczył w zawodach. Dnia 15 grudnia wystąpił w zawodach pucharu świata w Engelbergu i tam zajął 28. lokatę^[4][5]. W Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym^[6]. Dwa dni później powtórzył ten wynik w konkursie drużynowym^[7]. W 2015 został brązowym medalistą MŚ w Falun w drużynie.

29 stycznia 2021 roku Murańka skoczył 153 metry podczas kwalifikacji do pierwszego konkursu w turnieju Willingen Six i tym samym pobił o jeden metr dotychczasowy rekord skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen należący do Janne Ahonena i Jurija Tepeša^[8].

10 września 2024 roku ogłosił zakończenie kariery^[9].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2015 Falun	–	17. miejsce (K-90), 20. miejsce (K-120)
2021 Oberstdorf	–	36. miejsce (K-95)

Drużynowo

2015 Falun

–

brązowy medal (K-120)[a]

Starty K. Murańki na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
17.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	88,0 m	220,2 pkt	32,5 pkt	Rune Velta
20.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	113,5 m	205,6 pkt	63,1 pkt	Severin Freund
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[a]	120,5 m	128,0 m	848,1 pkt (212,1 pkt)	24,5 pkt	Norwegia
36.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	93,0 m	–	108,0 pkt	160,8 pkt	Piotr Żyła

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2014 Harrachov	–	25. miejsce
2016 Tauplitz	–	26. miejsce

Drużynowo

2016 Tauplitz

–

5. miejsce[b]

Starty K. Murańki na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
25.	14-15 marca	2014	Harrachov	Čerťák	K-185	HS-205	indywid.	174,5 m	166,5 m	–[c]	–[c]	316,9 pkt	74,1 pkt	Severin Freund
26.	15-16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	198,0 m	174,5 m	142,0 m	–[c]	519,1 pkt	243,1 pkt	Peter Prevc
5.	17 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	druż.[b]	203,0 m		170,0 m		1211,9 pkt (290,7 pkt)	255,8 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2010 Hinterzarten	–	26. miejsce
2011 Otepää	–	11. miejsce
2012 Erzurum	–	6. miejsce
2013 Liberec	–	srebrny medal
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	8. miejsce

Drużynowo

2010 Hinterzarten	–	5. miejsce[d]
2011 Otepää	–	4. miejsce[e]
2012 Erzurum	–	srebrny medal[f]
2013 Liberec	–	srebrny medal[g]
2014 Val di Fiemme/Predazzo	–	złoty medal[h]

Starty K.Murańki na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
26.	28 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	indywid.	94,0 m	95,5 m	223,0 pkt	59,5 pkt	Michael Hayböck
5.	30 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	druż.[d]	97,0 m	96,0 m	916,0 pkt (231,5 pkt)	114,5 pkt	Austria
11.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	90,0 m	226,5 pkt	28,5 pkt	Władimir Zografski
4.	30 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	druż.[e]	91,5 m	88,0 m	871,0 pkt (226,0 pkt)	49,5 pkt	Austria
6.	23 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	indywid.	103,5 m	105,5 m	263,5 pkt	23,0 pkt	Nejc Dežman
2.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	druż.[f]	103,5 m	101,0 m	985,5 pkt (257,5 pkt)	3,0 pkt	Norwegia
2.	24 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	101,0 m	96,0 m	264,0 pkt	19,5 pkt	Jaka Hvala
2.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	druż.[g]	97,0 m	105,0 m	1062,0 pkt (275,0 pkt)	24,5 pkt	Słowenia
8.	31 stycznia	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	85,5 m	102,0 m	218,0 pkt	13,5 pkt	Jakub Wolny
1.	1 lutego	2014	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż.[h]	100,5 m	93,0 m	1027,0 pkt (239,9 pkt)	–

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2011 Liberec

–

4. miejsce

Drużynowo

2011 Liberec

–

złoty medal[i]

Starty K. Murańki na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
4.	15 lutego	2011	Liberec	Ještěd	K-90	HS 100	indywid.	101,5 m	91,5 m	256,0 pkt	38,5 pkt	Jarkko Määttä
1.	17 lutego	2011	Liberec	Ještěd	K-90	HS 100	druż.[i]	98,0 m	92,5 m	913,5 pkt	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2011/2012	56.
2012/2013	75.
2013/2014	38.
2014/2015	42.
2015/2016	50.
2016/2017	65.
2019/2020	61.
2020/2021	31.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[11]
Sezon 2007/2008
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																										punkty
q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	40	-	-	-	-	-	-	21	33	24	22	-	26
Sezon 2012/2013
																											punkty
-	-	-	-	-	28	40	28	q	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	33	-	-	-	-	-	-	6
Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	-	-	24	39	7	24	14	17	20	37	dq	27	18	13	-	-	-	-	29	q	q	31	39	q	35	45	132
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	21	q	35	45	38	40	q	47	-	-	-	22	26	-	-	30	-	34	21	-	-	38	46	17	18	10	17	-	102
Sezon 2015/2016
																													punkty
49	23	q	44	19	41	28	q	q	-	-	-	q	dq	30	-	-	-	-	22	28	32	-	-	44	-	-	-	-	36
Sezon 2016/2017
																										punkty
37	44	35	27	q	43	44	40	q	41	-	q	39	-	-	-	-	-	-	-	-	q	34	q	-	-	4
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	47	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
q	46	45	39	27	39	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46	q	41	46	38	40	27	42	58	-	-	8
Sezon 2020/2021
																									punkty
22	9	q	-	-	34	22	30	22	41	32	-	-	27	-	32	4	30	36	38	19	16	q	48	29	141
Sezon 2021/2022
																												punkty
q	-	-	-	47	-	-	q	39	-	-	-	-	-	41	38	37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	40	40	-	-	-	-	41	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	3 marca	2012	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-97	druż.[j]	86,5 m	88,5 m	877,5 pkt (213,3 pkt)	3.	14,1 pkt	Austria
2.	22 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	druż.[k]	118,5 m	126,5 m	1007,6 pkt (237,7 pkt)	2.	38,0 pkt	Austria
3.	21 listopada	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.[l]	122,0 m	126,0 m	1061,5 pkt (252,4 pkt)	3.	16,5 pkt	Austria

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[11]
Sezon 2011/2012
				-	-	-	-	3	-
Sezon 2012/2013
			-	-	-	-	6	-	-
Sezon 2013/2014
					-	-	4	-	2
Sezon 2014/2015
					-	-	11	4	4
Sezon 2015/2016
				6	-	-	-	-	-
Sezon 2020/2021
					3	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2011/2012	40.
2013/2014	33.
2014/2015	39.
2020/2021	40.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2012/2013	51.
2013/2014	21.
2014/2015	62.
2016/2017	50.
2020/2021	32.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2017	64.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2020	37.
2021	31.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2021	29.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2013	32.
2015	51.
2016	34.
2017	28.
2019	32.
2020	11.
2021	48.
2023	38.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2017	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	122,5 m	127,5 m	262,4 pkt	3.	10,0 pkt	Junshirō Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[11]
2009
									punkty
-	-	-	-	q	-	-	-	-	0
2012
									punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2013
											punkty
-	44	-	-	7	7	-	-	-	-	11	96
2014
									punkty
37	q	q	-	-	-	-	-	q	0
2015
											punkty
17	-	39	20	-	-	23	22	-	-	26	47
2016
										punkty
14	35	14	6	-	-	-	-	30	39	77
2017
									punkty
34	-	-	3	33	-	-	-	16	75
2019
								punkty
30	23	-	-	21	9	-	13	68
2020
		punkty
14	11	42
2021
								punkty
dq	-	9	-	-	-	-	-	29
2022
						punkty
-	-	40	-	-	36	0
2023
									punkty
13	8	21	-	-	-	-	-	-	62
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Źródło[11]
2016
									6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2007/2008	92.
2008/2009	72.
2009/2010	59.
2010/2011	61.
2011/2012	37.
2012/2013	21.
2013/2014	20.
2014/2015	24.
2015/2016	44.
2016/2017	16.
2017/2018	50.
2018/2019	45.
2019/2020	23.
2020/2021	63.
2021/2022	54.
2022/2023	29.
2023/2024	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	7 lutego	2014	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	129,5 m	127,0 m	251,5 pkt
2.	25 stycznia	2015	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	141,5 m	—	130,8 pkt
3.	26 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,0 m	133,0 m	225,3 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 stycznia	2012	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	132,0 m	129,5 m	248,2 pkt	3.	11,5 pkt	Anže Lanišek
2.	8 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131,5 m	128,5 m	245,5 pkt	2.	16,0 pkt	Stefan Kraft
3.	9 grudnia	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,5 m	133,0 m	252,0 pkt	2.	3,8 pkt	Stefan Kraft
4.	7 lutego	2014	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	129,5 m	127,0 m	251,5 pkt	1.	—
5.	10 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	119,5 m	—	123,3 pkt	2.	0,6 pkt	Jan Ziobro
6.	11 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	—	125,4 pkt	2.	0,7 pkt	Maciej Kot
7.	25 stycznia	2015	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	141,5 m	—	130,8 pkt	1.	—
8.	7 stycznia	2017	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	133,0 m	137,0 m	264,1 pkt	3.	19,8 pkt	Johann André Forfang
9.	26 lutego	2017	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	140,5 m	133,5 m	259,2 pkt	2.	0,3 pkt	Stefan Huber
10.	25 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	135,5 m	130,0 m	213,8 pkt	2.	7,0 pkt	Clemens Leitner
11.	26 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	138,0 m	133,0 m	225,3 pkt	1.	—
12.	6 stycznia	2024	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	132,0 m	136,0 m	261,7 pkt	3.	15,3 pkt	Constantin Schmid

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[11]
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	52	0
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36
Sezon 2008/2009
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	30	23	53	56	-	-	-	-	55	64	-	-	-	-	19	20	-	-	16	24	-	-	72
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	12	17	39	24	-	-	25	22	27	14	20	91
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	28	43	38	33	26	19	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	45	21	29	34	9	85
Sezon 2011/2012
																											punkty
21	31	21	-	15	16	25	40	-	-	-	-	-	6	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	157
Sezon 2012/2013
																												punkty
2	2	-	-	6	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	14	5	-	-	-	-	15	18	62	61	32	28	350
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	14	4	6	18	8	11	-	-	-	-	-	277
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	2	2	-	-	-	4	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	310
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	11	15	4	43	-	-	6	-	-	10	17	170
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	3	10	-	-	23	6	8	14	14	-	-	5	6	14	18	2	12	18	22	-	-	-	-	442
Sezon 2017/2018
																												punkty
25	19	-	-	36	34	43	20	31	34	10	18	-	-	-	44	36	20	23	-	-	26	22	42	42	32	35	25	107
Sezon 2018/2019
																												punkty
16	40	30	10	22	27	18	50	32	28	-	-	-	32	35	22	28	37	42	42	-	-	-	-	34	22	17	12	128
Sezon 2019/2020
																					punkty
-	-	-	-	6	14	15	52	2	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	254
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	36	-	-	32
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	42	26	-	-	-	-	27	20	22	21	42	30	21	34	49	32	29	23	28	27	67
Sezon 2022/2023
																									punkty
28	22	11	42	14	17	10	31	32	26	33	-	-	25	27	-	-	-	-	-	-	7	4	25	9	230
Sezon 2023/2024
																											punkty
21	29	27	8	25	9	3	5	-	-	-	-	-	22	33	5	16	-	-	-	-	30	34	-	-	14	16	291
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2009	99.
2010	28.
2011	38.
2013	4.
2014	66.
2015	7.
2017	1.
2018	93.
2019	1.
2020	13.
2021	31.
2022	16.
2023	48.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	21 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,5 m	132,5 m	256,3 pkt
2.	22 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	144,0 m	274,0 pkt
3.	9 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,0 m	121,5 m	224,9 pkt
4.	28 sierpnia	2015	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	98,0 m	97,0 m	233,6 pkt
5.	7 lipca	2017	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	108,0 m	112,0 m	284,7 pkt
6.	8 lipca	2017	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	108,5 m	108,5 m	253,6 pkt
7.	10 sierpnia	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,5 m	128,0 m	257,8 pkt
8.	11 sierpnia	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,0 m	134,0 m	265,4 pkt
9.	14 września	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,0 m	–	119,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	21 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,5 m	132,5 m	256,3 pkt	1.	–
2.	22 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	131,0 m	144,0 m	274,0 pkt	1.	–
3.	9 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,0 m	121,5 m	224,9 pkt	1.	–
4.	28 sierpnia	2015	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	98,0 m	97,0 m	233,6 pkt	1.	–
5.	29 sierpnia	2015	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	100,5 m	100,0 m	232,1 pkt	2.	0,4 pkt	Clemens Aigner
6.	7 lipca	2017	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	108,0 m	112,0 m	284,7 pkt	1.	–
7.	8 lipca	2017	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	108,5 m	108,5 m	253,6 pkt	1.	–
8.	18 sierpnia	2017	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	97,5 m	101,0 m	250,3 pkt	2.	0,5 pkt	Aleksander Zniszczoł
9.	19 sierpnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	130,5 m	278,7 pkt	2.	1,2 pkt	Miran Zupančič
10.	20 sierpnia	2017	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	99,0 m	98,0 m	240,3 pkt	3.	5,1 pkt	Maximilian Steiner
11.	10 sierpnia	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,5 m	128,0 m	257,8 pkt	1.	–
12.	11 sierpnia	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	131,0 m	134,0 m	265,4 pkt	1.	–
13.	16 sierpnia	2019	Frenštát	Areal Horečky	K-95	HS-106	100,5 m	99,5 m	248,0 pkt	3.	0,8 pkt	Joakim Aune
14.	14 września	2019	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	135,0 m	–	119,1 pkt	1.	–
15.	22 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	109,0 m	113,0 m	248,5 pkt	2.	6,1 pkt	Taku Takeuchi
16.	28 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	132,0 m	129,0 m	248,6 pkt	2.	13,2 pkt	Domen Prevc
17.	29 września	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,0 m	138,5 m	248,8 pkt	2.	11,2 pkt	Domen Prevc

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[11]
2009
											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	29	2
2010
															punkty
-	-	-	-	-	6	41	39	25	29	43	34	8	11	4	154
2011
										punkty
-	-	67	68	46	31	9	12	21	43	61
2012
														punkty
dq	67	-	-	34	41	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2013
										punkty
12	7	16	dq	-	-	-	-	1	1	273
2014
														punkty
27	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	12	37
2015
														punkty
-	-	8	1	-	-	1	2	-	-	-	-	-	-	312
2017
													punkty
1	1	2	2	3	10	7	6	5	8	4	12	9	700
2018
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	31	26	45	5
2019
																punkty
dq	14	-	-	1	1	3	4	-	-	1	7	13	2	2	2	724
2020
		punkty
18	9	42
2021
												punkty
-	-	-	-	-	-	20	11	19	10	16	20	99
2022
									punkty
6	6	44	14	17	16	-	-	-	127
2023
									punkty
31	41	30	28	26	24	-	-	-	16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[11]
2017	1.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[13]
2006/2007	77.
2007/2008	32.
2008/2009	24.
2009/2010	18.
2017/2018	125.
2022/2023	31.
2023/2024	27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	16 stycznia	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	102,5 m	260,5 pkt
2.	17 stycznia	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	107,0 m	95,5 m	248,0 pkt[m]
3.	4 marca	2023	Oberhof	Rennsteigschanze	K-90	HS-100	98,0 m	93,5 m	263,5 pkt
4.	27 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	104,0 m	100,0 m	256,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	11 października	2008	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	113,5 m	110,0 m	252,8 pkt	2.	5,3 pkt	Pascal Bodmer
2.	12 października	2008	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,5 m	113,0 m	262,3 pkt	2.	6,5 pkt	Anders Fannemel
3.	16 stycznia	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	102,5 m	260,5 pkt	1.	–
4.	17 stycznia	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	107,0 m	95,5 m	248,0 pkt	1.[m]	–
5.	4 marca	2023	Oberhof	Rennsteigschanze	K-90	HS-100	98,0 m	93,5 m	263,5 pkt	1.	–
6.	26 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	102,5 m	105,0 m	266,8 pkt	3.	1,7 pkt	Niklas Bachlinger
7.	27 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	104,0 m	100,0 m	256,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[11]
Sezon 2005/2006
																					punkty
-	-	54	dq	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2006/2007
															punkty
16	37	-	-	-	-	-	-	-	-	31	12	-	-	-	37
Sezon 2007/2008
																									punkty
24	26	-	-	-	-	-	-	-	-	11	8	15	dq	-	-	-	-	7	12	-	-	-	-	-	142
Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	49	32	57	35	2	2	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	176
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	24	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	218
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	25	22	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	4	-	-	150
Sezon 2023/2024
																				punkty
3	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski

Zimowe mistrzostwa Polski seniorów (indywidualnie)

Opracowano na podstawie^[14].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,0 m	125,0 m	251,8 pkt	13,6 pkt	Kamil Stoch
19.	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	115,5 m	101,5 m	178,1 pkt	95,6 pkt	Adam Małysz
19.	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	79,5 m	80,0 m	204,0 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
6.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	119,5 m	108,5 m	197,9 pkt	33,5 pkt	Kamil Stoch
6.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	93,0 m	95,5 m	222,5 pkt	33,5 pkt	Adam Małysz
11.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	96,5 m	88,5 m	215,0 pkt	43,5 pkt	Kamil Stoch
6.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	114,0 m	130,5 m	235,6 pkt	50,3 pkt	Kamil Stoch
8.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	122,5 m	276,5 pkt	40,3 pkt	Maciej Kot
6.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	114,5 m	117,5 m	209,6 pkt	45,5 pkt	Piotr Żyła
7.	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	116,5 m	144,0 m[n]	241,4 pkt	68,7 pkt	Kamil Stoch
9.	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,5 m	122,0 m	239,2 pkt	34,2 pkt	Maciej Kot
6.	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	125,5 m	127,0 m	247,0 pkt	26,4 pkt	Piotr Żyła
10.	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	115,5 m	–	127,8 pkt	28,5 pkt	Tomasz Pilch
8.	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	134,0 m	128,5 m	285,4 pkt	27,9 pkt	Kamil Stoch
7.	22 grudnia	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	118,5 m	123,0 m	244,4 pkt	55,8 pkt	Kamil Stoch

Letnie mistrzostwa Polski seniorów (indywidualnie)

Opracowano na podstawie^[14].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	116,0 m	118,5 m	216,6 pkt	55,3 pkt	Adam Małysz
3.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	88,0 m	82,0 m	230,5 pkt	22,5 pkt	Adam Małysz
4.	27 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	123,5 m	122,5 m	242,3 pkt	36,3 pkt	Adam Małysz
22.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	78,0 m	78,5 m	196,0 pkt	50,0 pkt	Adam Małysz
12.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	117,0 m	118,5 m	218,9 pkt	45,8 pkt	Adam Małysz
11.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	92,5 m	87,0 m	204,5 pkt	58,0 pkt	Adam Małysz
12.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	105,5 m	119,0 m	197,6 pkt	80,5 pkt	Adam Małysz
14.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	113,5 m	107,5 m	189,3 pkt	64,1 pkt	Kamil Stoch
2.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,0 m	100,0 m	261,5 pkt	5,0 pkt	Dawid Kubacki
4.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	126,5 m	126,5 m	252,4 pkt	11,4 pkt	Jan Ziobro
10.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	120,0 m	121,0 m	229,8 pkt	49,8 pkt	Kamil Stoch
10.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	94,5 m	96,5 m	230,0 pkt	46,0 pkt	Piotr Żyła
2.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,0 m	128,0 m	261,6 pkt	5,0 pkt	Dawid Kubacki
8.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	96,5 m	102,0 m	245,5 pkt	23,0 pkt	Dawid Kubacki
3.	8 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	122,5 m	122,5 m	244,7 pkt	47,7 pkt	Maciej Kot
6.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	128,5 m	131,5 m	275,3 pkt	45,3 pkt	Dawid Kubacki
8.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	97,5 m	98,0 m	237,0 pkt	29,4 pkt	Piotr Żyła
3.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	96,0 m	99,5 m	260,2 pkt	2,5 pkt	Dawid Kubacki
2.	28 października	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	102,0 m	104,0 m	271,7 pkt	7,5 pkt	Piotr Żyła
8.	18 października	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	102,0 m	92,5 m	279,0 pkt	30,3 pkt	Dawid Kubacki
9.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	96,0 m	93,5 m	252,5 pkt	45,1 pkt	Dawid Kubacki

Życie prywatne

Jego ojciec, Krzysztof Murańka był w młodości biathlonistą^[15]. 28 sierpnia 2014 jego narzeczona Agnieszka urodziła syna Klemensa^[16]. 25 kwietnia 2015 roku wziął z nią ślub. 4 stycznia 2021 roku na świat przyszedł drugi syn skoczka Jan^[17].

Uwagi

1. Skład zespołu: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Jan Ziobro i Kamil Stoch
2. Skład zespołu: Kamil Stoch, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Stefan Hula
3. Seria konkursowa została odwołana.
4. Skład zespołu: Dawid Kubacki, Klemens Murańka, Grzegorz Miętus i Krzysztof Miętus
5. Skład zespołu: Krzysztof Miętus, Tomasz Byrt, Klemens Murańka i Andrzej Zapotoczny
6. Skład zespołu: Tomasz Byrt, Bartłomiej Kłusek, Klemens Murańka i Aleksander Zniszczoł
7. Skład zespołu: Bartłomiej Kłusek, Krzysztof Biegun, Aleksander Zniszczoł i Klemens Murańka
8. Skład zespołu: Jakub Wolny, Aleksander Zniszczoł, Krzysztof Biegun i Klemens Murańka
9. Skład zespołu: Krzysztof Biegun, Mateusz Kojzar, Aleksander Zniszczoł i Klemens Murańka
10. Skład zespołu: Maciej Kot, Klemens Murańka, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
11. Skład zespołu: Maciej Kot, Piotr Żyła, Klemens Murańka i Kamil Stoch
12. Skład zespołu: Piotr Żyła, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Kamil Stoch
13. ex aequo z Grzegorzem Miętusem
14. Skok podparty