Constantin Schmid

Constantin Josef Schmid (ur. 27 listopada 1999 w Bad Aibling^[1]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentujący klub WSV Oberaudorf. Drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 oraz srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2020. Ośmiokrotny medalista mistrzostw świata juniorów, medalista mistrzostw Niemiec.

Constantin Schmid

Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1999 Bad Aibling
Klub	WSV Oberaudorf
Wzrost	183 cm[1]
Debiut w PŚ	30 grudnia 2016 w Oberstdorfie (47. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	22 lutego 2020 w Râșnovie (3. miejsce)
Rekord życiowy	234,0 m na Letalnicy w Planicy (21 marca 2019)[1][2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie brąz Pekin 2022 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach srebro Planica 2020 drużynowo Mistrzostwa świata juniorów złoto Kandersteg 2018 drużynowo złoto Lahti 2019 drużynowo srebro Park City 2017 drużynowo srebro Park City 2017 druż. miesz. srebro Kandersteg 2018 indywidualnie srebro Kandersteg 2018 druż. miesz. brąz Park City 2017 indywidualnie brąz Lahti 2019 druż. miesz.

Constantin Schmid podczas zawodów Letniego Grand Prix w Klingenthal (2017)

Jest starszym bratem Emanuela Schmida, również skoczka narciarskiego^[3].

Przebieg kariery

Początki

Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, zajmując 31. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie^[4]. W marcu 2016 w Planicy w swoim pierwszym starcie w FIS Cup zajął 4. miejsce^[5].

Sezon 2016/2017

W sierpniu 2016 zajął 4. pozycję w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Kuopio. 30 grudnia 2016 w Oberstdorfie zadebiutował w Pucharze Świata. Zawody rozgrywane w ramach 65. Turnieju Czterech Skoczni zakończył na 47. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017, zdobywając brązowy medal w zawodach indywidualnych, a także srebrne w konkursach drużynowych: męskim i mieszanym. W lutym i marcu 2017 czterokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, odnosząc jedno zwycięstwo – 18 marca w Czajkowskim^[6].

Sezon 2017/2018

W sierpniu 2017 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W zawodach w Courchevel zajął 27. lokatę. 10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt zdobył pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata, zajmując w konkursie indywidualnym 8. miejsce. W trakcie sezonu 2017/2018 jeszcze sześciokrotnie zdobył punkty cyklu, najwyżej klasyfikowanym będąc na 15. pozycji^[7], a cały sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej z 81 punktami^[8]. Raz zajął miejsce na podium Pucharu Kontynentalnego – w marcu 2018 był 2. w Czajkowskim. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 zdobył złoty medal w drużynie męskiej, a także srebrne indywidualnie i w drużynie mieszanej^[7].

Sezon 2018/2019

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej sklasyfikowany był na 15. pozycji, w styczniu 2019 w Zakopanem^[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 38. miejscu z 86 punktami^[8]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie zajął 4. miejsce, a w drużynie zdobył złoty medal z zespołem męskim i brązowy z mieszanym^[9].

Sezon 2019/2020

W Letnim Grand Prix 2019 najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie, jaką zajął w rozgrywanych w lipcu 2019 zawodach w Hinterzarten. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, łącznie siedmiokrotnie kończąc konkursy w najlepszej dziesiątce. 22 lutego 2020 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium indywidualnych zawodów cyklu – w konkursie rozgrywanym w Râșnovie zajął 3. miejsce^[10]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 16. pozycji z 530 punktami^[8].

Sezon 2020/2021

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata wystąpił we wszystkich zawodach indywidualnych, ale w większości startów zajmował pozycje poza trzydziestką. Najwyżej sklasyfikowany był na 7. miejscu, w grudniu 2020 w Niżnym Tagile^[11]. Sezon zakończył na 30. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 151 punktami^[8]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie był 14., a w drużynie, wraz z Piusem Paschke, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem, zdobył srebrny medal. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, zajmując 23. lokatę na skoczni normalnej^[11].

Sezon 2021/2022

W Letnim Grand Prix 2021 trzykrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 5. miejscu, w październikowym konkursie w Klingenthal. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w drugiej dziesiątce. W zawodach indywidualnych najwyżej znalazł się na 8. pozycji, w grudniu 2021 w Klingenthal^[12]. Sezon zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji generalnej z 332 punktami^[8].

Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 11. pozycję na skoczni normalnej i 14. na dużej, w drużynie mieszanej był 9., a w zespole męskim, wraz z Stephanem Leyhe, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem, zdobył brązowy medal. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, gdzie był 17. indywidualnie^[12].

Sezon 2022/2023

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej zajmował pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był w lutym 2023 w Râșnovie, na 6. miejscu^[13]. Cały sezon ukończył na 23. lokacie w klasyfikacji generalnej z 280 punktami^[8]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 7. na skoczni normalnej i 17. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 5. miejsce^[13].

Sezon 2023/2024

Na Igrzyskach Europejskich 2023 indywidualnie zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie mieszanej był 4. W Letnim Grand Prix 2023 najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji, którą zajął 30 lipca w Courchevel. W zimowej części sezonu 2023/2024 występował naprzemiennie w Pucharze Kontynentalnym i Pucharze Świata. W najwyższej rangi cyklu punkty zdobył tylko pięciokrotnie, a najwyżej sklasyfikowany był w konkursie 72. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen, który zakończył na 17. lokacie. W Pucharze Kontynentalnym 2023/2024 czterokrotnie stawał na podium. Odniósł przy tym jedno zwycięstwo, 6 stycznia 2024 w Garmisch-Partenkirchen^[14].

Mistrzostwa Niemiec

Wielokrotnie stawał na podium mistrzostw Niemiec. Indywidualnie zdobył brązowy medal w 2021^[15]. W drużynie, reprezentując Bawarię, zdobył złoto w 2019^[16], 2021^[17] i 2022^[18] oraz srebro w 2018^[19], 2020^[20] i 2023^[21].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

11. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[a], brązowy medal[b]

Starty C. Schmida na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	98,0 m	257,3 pkt	17,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
9.	7 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	druż. miesz.[a]	101,0 m	–	350,9 pkt (127,7 pkt)	650,6 pkt	Słowenia
14.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	134,0 m	134,0 m	263,9 pkt	32,2 pkt	Marius Lindvik
3.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[b]	126,5 m	122,0 m	922,9 pkt (219,3 pkt)	19,8 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2021 Oberstdorf	–	23. miejsce (K-95)
2023 Planica	–	7. miejsce (K-95), 17. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Planica

–

5. miejsce (K-125)[c]

Starty C. Schmida na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
23.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	92,5 m	233,2 pkt	35,6 pkt	Piotr Żyła
7.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,5 m	101,0 m	253,8 pkt	8,0 pkt	Piotr Żyła
17.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	127,5 m	130,0 m	250,0 pkt	37,5 pkt	Timi Zajc
5.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[c]	133,0 m	129,5 m	1127,7 pkt (279,7 pkt)	276,2 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2020 Planica	–	14. miejsce
2022 Vikersund	–	17. miejsce

Drużynowo

2020 Planica

–

srebrny medal[d]

Starty C. Schmida na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	216,5 m	219,5 m	209,0 m	213,5 m	767,7 pkt	109,5 pkt	Karl Geiger
2.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[d]	220,5 m		207,5 m		1708,5 pkt (390,0 pkt)	19,2 pkt	Norwegia
17.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	206,0 m	206,0 m	197,0 m	213,5 m	714,4 pkt	139,8 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2017 Park City	–	brązowy medal
2018 Kandersteg	–	srebrny medal
2019 Lahti	–	4. miejsce

Drużynowo

2017 Park City	–	srebrny medal[e], srebrny medal (drużyna mieszana)[f]
2018 Kandersteg	–	złoty medal[g], srebrny medal (drużyna mieszana)[h]
2019 Lahti	–	złoty medal[i], brązowy medal (drużyna mieszana)[j]

Starty C. Schmida na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	92,5 m	96,5 m	260,4 pkt	2,8 pkt	Viktor Polášek
2.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[e]	94,0 m	87,0 m	929,0 pkt (237,6 pkt)	3,3 pkt	Słowenia
2.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. miesz.[f]	91,0 m	95,5 m	890,6 pkt (248,5 pkt)	34,7 pkt	Słowenia
2.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	105,0 m	99,5 m	282,1 pkt	9,3 pkt	Marius Lindvik
1.	3 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż.[g]	100,0 m	104,0 m	1068,5 pkt (277,5 pkt)	–
2.	4 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[h]	97,0 m	102,5 m	855,0 pkt (233,3 pkt)	14,3 pkt	Norwegia
4.	24 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	94,5 m	96,0 m	248,3 pkt	3,8 pkt	Thomas Aasen Markeng
1.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[i]	94,0 m	94,5 m	979,7 pkt (257,7 pkt)	–
3.	28 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[j]	93,5 m	93,5 m	964,8 pkt (257,2 pkt)	19,6 pkt	Rosja

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[k]

–

7. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Kraków/Zakopane[k]

–

4. miejsce (drużyna mieszana)[l]

Starty C. Schmida na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,0 m	102,5 m	249,5 pkt	20,8 pkt	Daniel Tschofenig
4.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[l]	97,5 m	99,5 m	818,3 pkt (222,0 pkt)	121,0 pkt	Austria
19.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	130,5 m	126,5 m	234,8 pkt	44,3 pkt	Dawid Kubacki

Zimowy olimpijski festiwal młodzieży Europy

Indywidualnie

2015 Tschagguns

–

31. miejsce

Drużynowo

2015 Tschagguns

–

4. miejsce[m]

Starty C. Schmida na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
31.	27 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	indywid.	86,5 m	–	97,6 pkt	173,7 pkt	Niko Kytösaho
4.	29 stycznia	2015	Tschagguns	Montafoner Schanzenzentrum	K-97	HS-108	druż.[m]	86,0 m	92,0 m	938,5 pkt (214,0 pkt)	91,9 pkt	Słowenia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2017/2018	33.
2018/2019	38.
2019/2020	16.
2020/2021	30.
2021/2022	23.
2022/2023	23.
2023/2024	49.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	22 lutego	2020	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	103,0 m	95,5 m	260,2 pkt	3.	10,1 pkt	Stefan Kraft

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[22][23]
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	47	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	8	33	q	28	24	26	15	-	17	-	-	27	35	-	-	-	-	-	81
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	24	29	33	19	-	-	15	-	-	31	33	q	33	34	21	21	28	24	20	23	-	86
Sezon 2019/2020
																											punkty
31	25	23	7	26	11	48	20	7	26	20	5	34	5	9	11	12	27	21	13	36	15	3	11	4	16	11	530
Sezon 2020/2021
																									punkty
42	16	12	38	7	28	41	36	47	39	18	26	32	43	37	31	48	25	22	43	38	12	15	42	27	151
Sezon 2021/2022
																												punkty
22	29	13	24	14	13	8	12	11	31	20	32	17	23	37	9	16	11	46	16	19	12	26	23	36	24	31	23	332
Sezon 2022/2023
																																punkty
16	26	28	21	7	21	31	20	29	23	26	16	22	22	19	22	33	32	15	23	26	33	6	30	37	11	21	37	37	23	31	22	280
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	-	-	32	38	-	-	-	-	-	-	-	-	21	27	28	23	45	37	q	-	-	-	39
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	-	-	41	q	q	42	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[22][23]
Sezon 2018/2019
			-	-	-	-	5	2	2
Sezon 2019/2020
					-	6	1	1	2
Sezon 2020/2021
					2	-	-	-	1
Sezon 2021/2022
			-	6	-	-	3	-	5
Sezon 2022/2023
			3	-	-	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2018/2019	32.
2019/2020	23.
2020/2021	23.
2021/2022	31.
2022/2023	38.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2016/2017	51.
2017/2018	18.
2018/2019	23.
2019/2020	16.
2020/2021	35.
2021/2022	25.
2022/2023	17.
2023/2024	46.
2024/2025	58.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2018	71.
2019	15.
2020	14.
2022	18.
2023	29.
2024	38.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2019	31.
2020	19.
2021	39.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2019	24.
2021	22.
2022	20.
2023	25.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[23]
2020	7.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[24]
2017	81.
2018	79.
2019	39.
2021	18.
2022	48.
2023	28.
2024	81.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[22][23]
2016
										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	0
2017
									punkty
-	-	27	-	-	-	-	q	41	4
2018
									punkty
q	29	-	33	-	-	-	-	-	2
2019
								punkty
39	6	47	28	-	-	44	42	43
2021
								punkty
7	8	16	-	-	-	34	5	128
2022
						punkty
-	-	-	-	18	17	27
2023
									punkty
9	7	-	-	-	-	22	q	34	74
2024
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	26	5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[22][23]
2019
							4	-	4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[25]
2016/2017	13.
2017/2018	38.
2018/2019	43.
2023/2024	9.
2024/2025	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[22][23]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	18 marca	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-106	98,5 m	107,0 m	269,0 pkt
2.	6 stycznia	2024	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	140,5 m	141,5 m	277,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[22][23]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 lutego	2017	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	137,0 m	136,5 m	257,4 pkt	3.	16,9 pkt	Tilen Bartol
2.	11 marca	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	135,0 m	125,0 m	234,0 pkt	2.	21,9 pkt	Clemens Aigner
3.	12 marca	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	124,0 m	132,0 m	240,3 pkt	3.	3,5 pkt	Clemens Aigner
4.	18 marca	2017	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-106	98,5 m	107,0 m	269,0 pkt	1.	–
5.	17 marca	2018	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	131,0 m	136,5 m	257,4 pkt	2.	13,6 pkt	Stefan Huber
6.	9 grudnia	2018	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	137,5 m	137,0 m	275,1 pkt	2.	5,1 pkt	Marius Lindvik
7.	28 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	134,0 m	130,5 m	266,7 pkt	2.	13,9 pkt	Stephan Embacher
8.	6 stycznia	2024	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	140,5 m	141,5 m	277,0 pkt	1.	–
9.	6 stycznia	2024	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	139,0 m	126,0 m	250,9 pkt	3.	8,1 pkt	Robin Pedersen
10.	18 lutego	2024	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	112,5 m	117,5 m	249,3 pkt	3.	9,7 pkt	Maximilian Ortner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[22][23]
Sezon 2016/2017
																														punkty
21	40	22	34	29	-	45	-	-	37	16	-	-	-	-	-	-	-	39	10	12	3	-	-	11	12	2	3	1	7	466
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	12	18	11	-	-	-	-	2	159
Sezon 2018/2019
																												punkty
4	2	26	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	135
Sezon 2023/2024
																											punkty
22	9	7	15	4	2	1	3	-	-	-	-	-	9	18	10	11	5	3	6	8	-	-	-	-	-	-	649
Sezon 2024/2025
																							punkty
12	5	5	19	7	8	-	-	-	-	-	-	-	11	23	26	18	27	23	32	18	39	48	267
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[25]
2016	43.
2017	9.
2018	15.
2024	7.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 września	2017	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-140	134,5 m	140,5 m	271,9 pkt	3.	6,6 pkt	Timi Zajc
2.	28 września	2024	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	132,5 m	133,5 m	236,3 pkt	2.	2,8 pkt	Fredrik Villumstad

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[22][23]
2016
														punkty
-	-	4	18	-	-	40	32	35	23	26	29	29	34	80
2017
													punkty
36	4	-	-	-	7	8	9	3	-	-	-	-	207
2018
													punkty
-	-	-	-	-	11	32	6	21	8	16	12	12	165
2024
								punkty
9	10	5	12	12	12	2	14	264
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[26]
2015/2016	63.
2016/2017	106.
2024/2025	95.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[22][23]
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4	8	21	48	92
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	38	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32
Sezon 2024/2025
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	11	-	-	35
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Selina Freitag, Constantin Schmid, Katharina Althaus i Karl Geiger
2. Skład zespołu: Constantin Schmid, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler i Karl Geiger
3. Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Constantin Schmid, Andreas Wellinger i Karl Geiger
4. Skład zespołu: Constantin Schmid, Pius Paschke, Markus Eisenbichler i Karl Geiger
5. Skład zespołu: Martin Hamann, Tim Fuchs, Felix Hoffmann i Constantin Schmid
6. Skład zespołu: Agnes Reisch, Martin Hamann, Gianina Ernst i Constantin Schmid
7. Skład zespołu: Philipp Raimund, Justin Lisso, Cedrik Weigel i Constantin Schmid
8. Skład zespołu: Luisa Görlich, Justin Lisso, Gianina Ernst i Constantin Schmid
9. Skład zespołu: Philipp Raimund, Luca Roth, Kilian Märkl i Constantin Schmid
10. Skład zespołu: Agnes Reisch, Luca Roth, Selina Freitag i Constantin Schmid
11. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
12. Skład zespołu: Anna Rupprecht, Constantin Schmid, Selina Freitag i Philipp Raimund
13. Skład zespołu: Axel Mayländer, Adrian Sell, Jonathan Siegel i Constantin Schmid