Primož Peterka

Primož Peterka (ur. 28 lutego 1979 w Lublanie) – słoweński skoczek narciarski i trener tej dyscypliny sportu, brązowy medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Primož Peterka

Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1979 Lublana
Klub	SK Triglav Kranj
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	4 stycznia 1996 w Innsbrucku (8. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	4 stycznia 1996 w Innsbrucku (8. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	27 stycznia 1996 w Zakopanem (1. miejsce)
Rekord życiowy	212,0 m na Velikance w Planicy (17 marca 2000)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Igrzyska olimpijskie brąz Salt Lake City 2002 skoki narciarskie (drużynowo) Mistrzostwa świata brąz Oberstdorf 2005 normalna druż. Mistrzostwa świata juniorów srebro Asiago 1996 indywidualnie brąz Asiago 1996 drużynowo
Inne nagrody
Puchar świata Kryształowa kula 1996/1997 Kryształowa kula 1997/1998 Puchar Świata w lotach Mała Kryształowa Kula 1996/1997 3. miejsce 1997/1998 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 1996/1997 Puchar KOP 1. miejsce 1996/1997 Alpen Cup 1. miejsce 1995/1996 3. miejsce 1994/1995
Strona internetowa

Jest także dwukrotnym zdobywcą Pucharu Świata w skokach, zwycięzcą Pucharu Świata w lotach, zwycięzcą 45. Turnieju Czterech Skoczni oraz zdobywcą Pucharu KOP.

W styczniu 2019 roku^[2] został trenerem reprezentacji Turcji w skokach narciarskich, którym był do wiosny tegoż roku^[3].

Kariera

Peterka reprezentował słoweński klub SK Triglav Kranj. W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 1996 roku w Innsbrucku, gdzie był ósmy. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Punktował także w trzech kolejnych konkursach, a już 27 stycznia, podczas zawodów w Zakopanem po raz pierwszy w karierze zwyciężył, wyprzedzając dwóch Austriaków: Andreasa Goldbergera i Reinharda Schwarzenbergera. Następnego dnia Primož był drugi, wyprzedził go tylko Goldberger. Kolejnym jego startem były mistrzostwa świata juniorów w Asiago, gdzie indywidualnie zajął drugie miejsce za Michaelem Uhrmannem z Niemiec, a wraz z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. Dobrą passę kontynuował po powrocie do Pucharu Świata, wystartował siedmiokrotnie i za każdym razem zdobywał punkty. Przy tym 1 marca w fińskim Lahti zajął trzecie miejsce, dwa dni później w tej samej miejscowości był drugi, a 13 marca w szwedzkim Falun był najlepszy. Dało mu to dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1996/1997. Rywalizację rozpoczął od zajęcia czwartego i dziesiątego miejsca w dwóch pierwszych konkursach w norweskim Lillehammer. Następne starty miały miejsce w Ruce w dniach 7 i 8 grudnia 1996. Udział w pierwszych zawodach zakończył już na pierwszej serii, zajmując ostatecznie 39. miejsce. Jednak w drugim konkursie zaprezentował się znacznie lepiej, zwyciężając z wyraźną przewagą nad Norwegiem Lasse Ottesenem i Takanobu Okabe z Japonii. W dwunastu kolejnych startach Peterka nie opuszczał czołowej dziesiątki zawodów, z czego dziesięciokrotnie stawał na podium. W czeskim Harrachovie zajął drugie miejsce 14 grudnia, a następnego dnia był najlepszy. Zwyciężył także w klasyfikacji końcowej 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak był siódmy w Oberstdorfie, pierwszy w Garmisch-Partenkirchen, drugi w Innsbrucku oraz trzeci w Bischofshofen. Wygrał także oba konkursy w szwajcarskim Engelbergu w dniach 11 i 12 stycznia, w Willingen był trzeci i piąty, a na początku lutego zajął trzecie i pierwsze miejsce podczas lotów w Tauplitz. Mimo znakomitej formy prezentowanej w zawodach PŚ, na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 roku Słoweniec zawiódł. W indywidualnych startach był trzynasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął dopiero 31. miejsce. W konkursie drużynowym Słoweńcy z Peterką w składzie zajęli szóste miejsce. Pierwszy konkurs PŚ po mistrzostwach Primož zakończył na 44. miejscu. W pozostałych konkursach pierwszej edycji Turnieju Nordyckiego spisywał się lepiej, zajmując kolejno trzecie miejsce w Kuopio, pierwsze w Falun i szesnaste w Oslo. W klasyfikacji końcowej zajął szóstą pozycję. Na zakończenie sezonu w Planicy 22 i 23 marca 1997 roku był czwarty oraz drugi w lotach. Ostatecznie triumfował w klasyfikacji generalnej zarówno Pucharu Świata w skokach jak i w lotach, zdobył ponadto Puchar KOP.

Wysoką formę prezentował także w sezonie 1997/1998. Na inaugurację sezonu był dziewiąty i ósmy w Lillehammer. Już w trzecich zawodach cyklu, 6 grudnia 1997 roku we włoskim Predazzo był trzeci, 8 grudnia w Villach zajął drugie miejsce, a 12 grudnia w Harrachovie ponownie stanął na najniższym stopniu podium. Podczas konkursów w Engelbergu 20 i 21 grudnia pierwszego dnia ukończył zawody na 36. miejscu. Drugiego dnia poprawił się i zajął drugie miejsce, ustępując tylko Japończykowi Masahiko Haradzie. 46. Turniej Czterech Skoczni zaczął od zajęcia ostatniego, 50. miejsca w Oberstdorfie. W Ga-Pa był szósty, w Innsbrucku ósmy, jednak w Bischofshofen znowu nie awansował do drugiej serii, zajmując ostatecznie 36. miejsce. W efekcie zajął 22. pozycję w klasyfikacji końcowej. 17 stycznia w Zakopanem zajął 17. miejsce, a dzień później wygrał, wyprzedzając Kazuyoshiego Funakiego z Japonii oraz Niemca Svena Hannawalda. Na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie uplasował się na szóstej pozycji. Podczas igrzysk olimpijskich w Nagano także nie zdobył medalu. Indywidualnie był piąty na dużej i szósty na normalnej skoczni. Drużynowo Słoweńscy skoczkowie uplasowali się na dziesiątym miejscu. W kolejnych zawodach PŚ 28 lutego i 1 marca w Vikersund był piąty i czwarty, a 4 marca w Kuopio był drugi za Andreasem Widhölzlem z Austrii. W klasyfikacji końcowej 2. Turnieju Nordyckiego zajął dziesiąte miejsce, mimo że zwyciężył w trzech z pięciu konkursów (Lahti, Falun i Oslo). W pozostałych konkursach był jedenasty w Lahti, a szanse na dobre miejsce stracił 13 marca w Trondheim, gdzie zajął 44. miejsce. Sezon zakończył zajmując drugie i siódme miejsce w konkursie na skoczni dużej w Planicy, co wystarczyło, by po raz drugi z rzędu sięgnąć po Kryształową Kulę. Zajął także trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1997/1998 Pucharu Świata w lotach. Do dziś jest najmłodszym w historii zawodnikiem który dwa razy z rzędu zwyciężył w klasyfikacji generalnej PŚ (sukces ten osiągnął wówczas gdy miał 19 lat).

Po sezonie 1997/1998 nastąpiło załamanie formy Słoweńca. W sezonach 1998/1999, 1999/2000, 2000/2001 i 2001/2002 ani razu nie stanął na podium i tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce - 29 listopada 1998 w Lillehammer był ósmy. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie indywidualnie zajmował odległe miejsca, a w drużynie był piąty. 17 marca 2000 roku w Planicy skoczył 212 metrów, co jest jego rekordem życiowym^[1]. Na igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku wypadł lepiej, plasując się na dziesiątej pozycji na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie był piętnasty. Na tych samych igrzyskach wspólnie z Damjanem Frasem, Robertem Kranjcem i Peterem Žontą wywalczył brązowy medal w konkursie drużynowym. W tym samym roku wystąpił także na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie, zajmując dwunaste miejsce.

Do formy powrócił w sezonie 2002/2003. Zaczął od zwycięstwa w Ruce 29 listopada 2002, a 30 listopada był trzeci za Widhölzlem i reprezentantem gospodarzy - Janne Ahonenem. W kolejnych sześciu konkursach plasował się w drugiej dziesiątce. W 51. Turnieju Czterech Skoczni był siódmy w Oberstdorfie, pierwszy w Garmisch-Partenkirchen, piętnasty w Innsbrucku i ósmy w Bischofshofen, co dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Zwycięstwo w Ga-Pa 1 stycznia 2003 było ostatnim podium Pucharu Świata w jego karierze. Następnie był czwarty w Libercu oraz szósty i czwarty w Zakopanem 18 i 19 stycznia. Jego najlepsze wyniki w końcówce sezonu to czwarte miejsce w Sapporo 26 stycznia oraz ósme i siódme miejsce w Willingen w dniach 8 i 9 lutego. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie był piętnasty na dużej skoczni oraz osiemnasty na normalnej. W konkursie drużynowym Słoweńcy po raz kolejny zajęli szóste miejsce.

Po tym sezonie nie odnosił już żadnych sukcesów w Pucharze Świata. W 2006 roku na igrzyskach olimpijskich w Turynie indywidualnie plasował się w okolicach 30. miejsca, a w konkursie drużynowym wraz z kolegami z reprezentacji zajął 10. miejsce. Niewiele lepiej Słoweniec wypadł na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, gdzie zajął 26. miejsce indywidualnie, a w drużynie był piąty. Rok wcześniej, na mistrzostwach świata w Oberstdorfie osiągnął swój ostatni sukces, wraz z Jure Bogatajem, Rokiem Benkoviciem i Jernejem Damjanem zdobywając brązowy medal w konkursie drużynowym na normalnej skoczni. Na dużym obiekcie Słoweńcy w tym samym składzie zajęli czwarte miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie w 2008 roku, gdzie zajął 28. miejsce w konkursie indywidualnym, a w konkursie drużynowym Słoweńcy zajęli przedostatnie, 12. miejsce.

Ostatnie punkty zdobył 16 stycznia 2009 w Zakopanem, gdzie zajął 23. miejsce. Ostatni oficjalny występ w zawodach PŚ zaliczył niedługo później, 8 lutego 2009 roku, gdzie uplasował się na 37. pozycji. Od tej pory startował tylko w Pucharze Kontynentalnym i zawodach FIS Cup. Dnia 13 marca 2011 ogłosił, iż po sezonie zakończy swoją zawodniczą karierę^[4].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
6.	11 lutego	1998	Nagano	Skocznia normalna indywidualnie	223,0 pkt	11,5 pkt	Jani Soininen
5.	15 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża indywidualnie	251,1 pkt	21,2 pkt	Kazuyoshi Funaki
10.	16 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża drużynowo[a]	610,3 pkt	322,7 pkt	Japonia
10.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia normalna indywidualnie	240,5 pkt	28,5 pkt	Simon Ammann
15.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża indywidualnie	233,0 pkt	48,4 pkt	Simon Ammann
3.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża drużynowo[b]	946,3 pkt	27,8 pkt	Niemcy
30.	12 lutego	2006	Turyn	Skocznia normalna indywidualnie	215,0 pkt	51,5 pkt	Lars Bystøl
34.	18 lutego	2006	Turyn	Skocznia duża indywidualnie	92,0 pkt	184,9 pkt	Thomas Morgenstern
10.	20 lutego	2006	Turyn	Skocznia duża drużynowo[c]	390,4 pkt	593,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
31.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	114,5 pkt	149,0 pkt	Janne Ahonen
6.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[d]	791,1 pkt	164,2 pkt	Finlandia
13.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	226,8 pkt	25,3 pkt	Masahiko Harada
36.	21 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża indywidualnie	66,9 pkt	196,5 pkt	Martin Schmitt
5.	23 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża drużynowo[e]	762,3 pkt	226,6 pkt	Niemcy
22.	26 lutego	1999	Ramsau	Skocznia normalna indywidualnie	212,0 pkt	43,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
15.	22 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	242,8 pkt	45,2 pkt	Adam Małysz
6.	23 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo[f]	954,5 pkt	92,4 pkt	Finlandia
18.	28 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	234,5 pkt	44,5 pkt	Adam Małysz
32.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	113,0 pkt	143,0 pkt	Rok Benkovič
3.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia normalna drużynowo[g]	929,5 pkt	41,0 pkt	Austria
24.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	240,0 pkt	73,2 pkt	Janne Ahonen
4.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo[g]	1004,6 pkt	132,7 pkt	Austria

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
6.	25 stycznia	1998	Oberstdorf	Loty indywidualnie	714,9 pkt	61,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
12.	10 marca	2002	Harrachov	Loty indywidualnie	310,5 pkt	85,8 pkt	Sven Hannawald
31.	22 lutego	2004	Planica	Loty indywidualnie	120,4 pkt	711,7 pkt	Roar Ljøkelsøy
6.	22 lutego	2004	Planica	Loty drużynowo[h]	1503,4 pkt	208,4 pkt	Norwegia
26.	14 stycznia	2006	Tauplitz	Loty indywidualnie	605,7 pkt	182,3 pkt	Roar Ljøkelsøy
5.	15 stycznia	2006	Tauplitz	Loty drużynowo[c]	1252,2 pkt	245,7 pkt	Norwegia
28.	23 lutego	2008	Oberstdorf	Loty indywidualnie	649,2 pkt	186,2 pkt	Gregor Schlierenzauer
12.	24 lutego	2008	Oberstdorf	Loty drużynowo[i]	509,3 pkt	1044,0 pkt	Austria

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca	Źr.
2.	30 stycznia	1996	Asiago	Skocznia normalna indywidualnie	258,5 pkt	8 pkt	Michael Uhrmann	[5]
3.	1 lutego	1996	Asiago	Skocznia normalna drużynowo[j]	846 pkt	15,5 pkt	Niemcy	[6]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[7]
1995/1996	10.
1996/1997	1.
1997/1998	1.
1998/1999	27.
1999/2000	67.
2001/2002	25.
2002/2003	7.
2003/2004	45.
2004/2005	34.
2005/2006	32.
2006/2007	81.
2007/2008	40.
2008/2009	47.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	27 stycznia 1996	Zakopane	Wielka Krokiew	276,0 pkt	1.	–
2.	28 stycznia 1996	Zakopane	Wielka Krokiew	263,3 pkt	2.	4,0 pkt	Andreas Goldberger
3.	1 marca 1996	Lahti	Salpausselkä K-90	228,0 pkt	3.	11,0 pkt	Masahiko Harada
4.	3 marca 1996	Lahti	Salpausselkä K-114	240,2 pkt	2.	26,4 pkt	Masahiko Harada
5.	13 marca 1996	Falun	Lugnet K-90	257,0 pkt	1.	–
6.	8 grudnia 1996	Ruka	Rukatunturi	278,1 pkt	1.	–
7.	14 grudnia 1996	Harrachov	Čerťák K-120	289,8 pkt	2.	7,9 pkt	Kazuyoshi Funaki
8.	15 grudnia 1996	Harrachov	Čerťák K-120	235,1 pkt	1.	–
9.	1 stycznia 1997	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	241,9 pkt	1.	–
10.	4 stycznia 1997	Innsbruck	Bergisel	253,1 pkt	2.	1,0 pkt	Kazuyoshi Funaki
11.	6 stycznia 1997	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	242,8 pkt	3.	7,6 pkt	Dieter Thoma
12.	11 stycznia 1997	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	252,5 pkt	1.	–
13.	12 stycznia 1997	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	252,9 pkt	1.	–
14.	1 lutego 1997	Willingen	Mühlenkopfschanze	226,9 pkt	3.	10,8 pkt	Martin Höllwarth
15.	8 lutego 1997	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	357,5 pkt	3.	22,4 pkt	Takanobu Okabe
16.	9 lutego 1997	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	386,2 pkt	1.	–
17.	12 marca 1997	Kuopio	Puijo	232,5 pkt	3.	8,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
18.	13 marca 1997	Falun	Lugnet K-115	201,4 pkt	1.	–
19.	23 marca 1997	Planica	Velikanka	367,7 pkt	2.	24,3 pkt	Akira Higashi
20.	6 grudnia 1997	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-120	238,5 pkt	2.	7,5 pkt	Jani Soininen
21.	8 grudnia 1997	Villach	Villacher Alpenarena	240,0 pkt	3.	6,0 pkt	Masahiko Harada
22.	12 grudnia 1997	Harrachov	Čerťák K-90	244,0 pkt	2.	4,5 pkt	Masahiko Harada
23.	21 grudnia 1997	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	232,5 pkt	2.	4,3 pkt	Masahiko Harada
24.	18 stycznia 1998	Zakopane	Wielka Krokiew	266,2 pkt	1.	–
25.	4 marca 1998	Kuopio	Puijo	251,7 pkt	2.	3,5 pkt	Andreas Widhölzl
26.	8 marca 1998	Lahti	Salpausselkä K-116	264,7 pkt	1.	–
27.	11 marca 1998	Falun	Lugnet K-115	262,3 pkt	1.	–
28.	15 marca 1998	Oslo	Holmenkollbakken	275,2 pkt	1.	–
29.	21 marca 1998	Planica	Bloudkova velikanka	280,3 pkt	2.	11,4 pkt	Kazuyoshi Funaki
30.	29 listopada 2002	Ruka	Rukatunturi	293,5 pkt	1.	–
31.	30 listopada 2002	Ruka	Rukatunturi	287,3 pkt	3.	16,5 pkt	Andreas Widhölzl
32.	1 stycznia 2003	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	264,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[8]
Sezon 1995/1996
																												punkty
-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	8	9	15	4	-	-	1	2	-	-	16	4	7	3	2	-	1	12	670
Sezon 1996/1997
																									punkty
4	10	39	1	2	1	7	1	2	3	1	1	-	-	-	3	5	3	1	44	3	1	16	4	2	1402
Sezon 1997/1998
																											punkty
9	8	2	3	2	36	2	50	6	8	37	-	17	1	7	6	16	5	4	2	11	1	1	44	1	2	7	1253
Sezon 1998/1999
																													punkty
14	8	23	34	18	17	q	49	q	21	16	30	-	-	30	q	-	-	37	11	36	41	q	39	36	13	29	15	14	192
Sezon 1999/2000
																										punkty
28	28	49	q	24	-	-	37	q	41	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	13
Sezon 2000/2001
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	38	-	-	-	32	0
Sezon 2001/2002
																						punkty
q	42	40	40	q	38	28	22	17	15	19	18	18	28	15	12	-	-	13	19	16	19	180
Sezon 2002/2003
																											punkty
1	3	16	20	12	11	13	10	7	1	15	8	4	6	4	11	15	4	28	16	8	7	20	27	25	37	25	805
Sezon 2003/2004
																							punkty
39	30	25	33	-	32	27	21	45	-	-	39	20	-	-	-	q	38	21	32	12	38	44	64
Sezon 2004/2005
																												punkty
22	24	29	35	31	44	-	-	q	17	31	49	21	25	33	25	27	31	14	-	-	49	24	26	32	24	35	22	104
Sezon 2005/2006
																						punkty
11	31	25	17	6	18	19	19	24	18	36	-	-	34	24	-	30	38	q	29	34	-	151
Sezon 2006/2007
																								punkty
26	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	30	31	6
Sezon 2007/2008
																											punkty
23	32	39	40	22	28	27	dq	q	q	q	28	34	-	29	22	26	21	32	23	q	20	38	41	38	q	-	72
Sezon 2008/2009
																											punkty
16	-	-	26	32	20	30	48	33	44	-	-	-	23	43	44	35	-	37	-	-	-	-	-	-	-	-	40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Sezon 1995/1996
						-	6	6	8
Sezon 1996/1997
									6
Sezon 1998/1999
									6
Sezon 1999/2000
							-	-	7
Legenda (w sezonach 1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					6	5	-	2	5
Sezon 2002/2003
								-	5
Sezon 2003/2004
								5	6
Sezon 2004/2005
							8	2	5
Sezon 2005/2006
								-	9
Sezon 2007/2008
							4	6	-
Sezon 2008/2009
				6	9	-	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1995/1996	38.	[9]
1996/1997	1.	[7]
1997/1998	22.
1998/1999	28.
1999/2000	51.
2001/2002	13.
2002/2003	5.
2003/2004	28.
2004/2005	38.
2005/2006	21.
2008/2009	45.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1997	6.	[10]
1998	10.[k]	[11]
1999	33.	[12]
2002	14.	[7]
2003	27.
2004	33.
2005	23.
2006	33.
2008	39.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[7]
1996/1997	1.
1997/1998	3.
1998/1999	20.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[13]
1995	62.
1996	30.
1997	19.
1998	21.
1999	40.
2002	46.
2003	7.
2004	25.
2005	41.
2006	57.
2008	70.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[8]
1995
				punkty
47	40	q	-	140,4
1996
					punkty
38	q	20	16	31	26
1997
					punkty
13	20	17	19	19	69
1998
						punkty
11	13	21	17	-	-	68
1999
					punkty
q	18	48	-	-	13
2002
						punkty
q	37	29	q	25	q	8
2003
				punkty
8	5	7	22	122
2004
							punkty
29	28	18	7	27	-	-	58
2005
								punkty
26	12	28	31	-	-	-	-	30
2006
										punkty
q	34	-	-	34	14	-	-	44	29	20
2008
										punkty
-	-	-	-	-	-	30	23	-	-	9
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

1999
								6	-
Legenda (do sezonu 2000)
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – brak startu
2003
									3
2004
								6	4
2005
									5
2006
									8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2006	66.	[14]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
1994/1995	119.
1995/1996	43.
1996/1997	114.
1997/1998	99.
1998/1999	64.
1999/2000	51.
2000/2001	67.
2001/2002	17.
2006/2007	34.
2010/2011	86.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	10 lutego 1996	Westby	Snowflake	204,5 pkt	3.	28,3 pkt	Tero Koponen
2.	11 lutego 1996	Westby	Snowflake	254,4 pkt	1.	–	–
3.	26 stycznia 1997	Zakopane	Wielka Krokiew	233,5 pkt	2.	7,5 pkt	Roman Křenek
4.	28 czerwca 1997	Velenje	Grajski grič	230,0 pkt	1.	–	–
5.	27 czerwca 1998	Velenje	Grajski grič	230,5 pkt	1.	–	–
6.	28 czerwca 1998	Velenje	Grajski grič	233,0 pkt	1.	–	–
7.	25 czerwca 1999	Velenje	Grajski grič	243,8 pkt	2.	2,0 pkt	Peter Žonta
8.	26 czerwca 1999	Velenje	Grajski grič	250,8 pkt	1.	–	–
9.	25 sierpnia 2001	Calgary	Alberta Ski Jump Area K-89	221,5 pkt	2.	6,5 pkt	Alan Alborn

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[8]
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	13	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	60
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	205
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	80
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 1998/1999
																																																			punkty
1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
2	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	-	-	18	33	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	222
Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	8	37	15	7	-	-	-	-	16	-	-	-	15	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	147
Sezon 2001/2002
																																													punkty
4	6	11	17	5	-	-	2	5	5	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	383
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	18	29	21	18	26	-	-	20	18	17	8	5	187
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	26	29	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	26	31	12	-	-	44	-	-	-	-	-	-	-	34
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2002	12.	[15]
2003	35.	[16]
2005	47.	[17]
2007	41.	[18]
2009	93.	[19]
2010	78.	[20]

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	5 lipca 2002	Velenje	Grajski grič	248,0 pkt	2.	5,0 pkt	Robert Kranjec
2.	6 lipca 2002	Velenje	Grajski grič	246,5 pkt	2.	3,0 pkt	Robert Kranjec
3.	4 lipca 2003	Velenje	Grajski grič	247,0 pkt	3.	3,0 pkt	Jure Radelj
4.	10 lipca 2005	Kranj	Bauhenk	248,0 pkt	3.	8,6 pkt	Robert Kranjec

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[8]
2002
										punkty
2	2	-	-	-	-	-	-	-	-	160
2003
										punkty
3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	60
2005
													punkty
-	-	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	60
2007
									punkty
19	10	34	26	42	36	29	-	-	45
2008
											punkty
34	-	-	-	-	-	-	65	dq	-	-	0
2009
											punkty
-	27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
2010
															punkty
43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	20	-	-	25
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.[21]
2009/2010	137.	[22]
2010/2011	84.	[23]

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[8]
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	5	-	-	-	-	20	18	-	-	73
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Primož Peterka, Miha Rihtar, Blaž Vrhovnik i Peter Žonta
2. Skład zespołu: Damjan Fras, Primož Peterka, Robert Kranjec i Peter Žonta
3. Skład zespołu: Rok Benkovič, Robert Kranjec, Primož Peterka i Jernej Damjan
4. Skład zespołu: Robert Meglič, Blaž Vrhovnik, Peter Žonta i Primož Peterka
5. Skład zespołu: Damjan Fras, Jure Radelj, Primož Peterka i Peter Žonta
6. Skład zespołu: Peter Žonta, Rok Benkovič, Primož Peterka i Robert Kranjec
7. Skład zespołu: Primož Peterka, Jure Bogataj, Rok Benkovič i Jernej Damjan
8. Skład zespołu: Primož Peterka, Bine Zupan, Rok Benkovič i Robert Kranjec
9. Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš, Primož Peterka i Jernej Damjan
10. Skład zespołu: Matija Stegnar, Jaka Grosar, Peter Žonta i Primož Peterka
11. Mimo iż wygrał 3 z 4 konkursów.