Jernej Damjan

Jernej Damjan (ur. 28 maja 1983 w Lublanie^[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Sam Ihan. Medalista zimowej uniwersjady (2003), mistrzostw świata (2005 i 2011) oraz mistrzostw świata w lotach (2012 i 2018). Zwycięzca Letniego Grand Prix 2014.

Jernej Damjan

Jerenj Damjan podczas ceremenoni medalowej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2020
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1983 Lublana
Klub	SSK Sam Ihan
Wzrost	172 cm[1]
Debiut w PŚ	10 stycznia 2004 w Libercu (43. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	11 stycznia 2004 w Libercu (27. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	10 lutego 2007 w Willingen (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	26 stycznia 2014 w Sapporo
Rekord życiowy	228,5 m na Kulm w Bad Mitterndorf (13 stycznia 2018)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Mistrzostwa świata brąz Oberstdorf 2005 normalna druż. brąz Oslo 2011 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach srebro Oberstdorf 2018 drużynowo brąz Vikersund 2012 drużynowo Uniwersjada złoto Tarvisio 2003 duża srebro Tarvisio 2003 drużynowo
Inne nagrody
Letnie Grand Prix 1. miejsce 2014 2. miejsce 2013 Letni Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2004

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Jernej Damjan zakończył karierę

Jego młodszy brat Anže Damjan, również był skoczkiem narciarskim^[3].

Przebieg kariery

Zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w Planicy w 2003, jednak dopiero w 2004 wszedł do słoweńskiej kadry A. Pierwsze punkty zdobył podczas zawodów w Libercu. Wcześniej wystawiany był tylko do Pucharu Kontynentalnego, gdzie dwukrotnie stał na podium. Wygrał także zawody Alpen Cup w Planicy. Podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2005 zajął 6. miejsce na skoczni normalnej^[4].

W 2009 roku zdobył brązowy medal w indywidualnym konkursie o mistrzostwo Słowenii w skokach narciarskich oraz w konkursie drużynowym wraz z Rokiem Mandlem, Jure Šinkovcem i Maticem Kramaršičem.

W 2010 roku został dwukrotnym wicemistrzem Słowenii w skokach narciarskich, zarówno w konkursie indywidualnym, jak i w drużynowym.

Jego trenerem indywidualnym był Simon Podrebršek – po rozpoczęciu tej współpracy Damjan zaczął osiągać najlepsze wyniki na przestrzeni kilku lat^[5].

13 stycznia 2018 w Bad Mitterndorf oddał swój najdłuższy skok w karierze (228,5 m)^[2].

13 maja 2021 poinformował o zakończeniu kariery^[6].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2006 Turyn/Pragelato	–	35. miejsce (K-95), 28. miejsce (K-125)
2010 Vancouver/Whistler	–	38. miejsce (K-95), 33. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	9. miejsce (K-95), 17. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	28. miejsce (K-98), 16. miejsce (K-125)

Drużynowo

2006 Turyn/Pragelato	–	10. miejsce[a]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	5. miejsce[b]
2018 Pjongczang	–	5. miejsce[c]

Starty J. Damjana na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	12 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	indywid.	93,0 m	–	109,0 pkt	157,5 pkt	Lars Bystøl
28.	18 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	indywid.	116,5 m	115,0 m	192,2 pkt	84,7 pkt	Thomas Morgenstern
10.	20 lutego	2006	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	druż.[a]	124,0 m	–	390,4 pkt (112,2 pkt)	593,6 pkt	Austria
38.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	93,5 m	–	108,0 pkt	168,5 pkt	Simon Ammann
33.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	114,0 m	–	89,7 pkt	193,9 pkt	Simon Ammann
9.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	99,5 m	101,0 m	254,7 pkt	23,3 pkt	Kamil Stoch
17.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	130,5 m	124,5 m	245,9 pkt	32,8 pkt	Kamil Stoch
5.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[b]	128,0 m	130,5 m	995,6 pkt (244,8 pkt)	45,5 pkt	Niemcy
28.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	97,0 m	95,5 m	201,3 pkt	58,0 pkt	Andreas Wellinger
16.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	130,0 m	130,5 m	248,3 pkt	37,4 pkt	Kamil Stoch
5.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[c]	126,5 m	129,5 m	967,8 pkt (241,1 pkt)	130,7 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2005 Oberstdorf	–	6. miejsce (K-90), 13. miejsce (K-120)
2007 Sapporo	–	45. miejsce (K-120), 25. miejsce (K-90)
2009 Liberec	–	41. miejsce (K-90), 37. miejsce (K-120)
2011 Oslo	–	nie zakwalifikował się (K-95)[7], 13. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	23. miejsce (K-90), 25. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	32. miejsce (K-90), 21. miejsce (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	11. miejsce (K-99)

Drużynowo

2005 Oberstdorf	–	brązowy medal (K-90)[d], 4. miejsce (K-120)[d]
2007 Sapporo	–	10. miejsce[e]
2009 Liberec	–	7. miejsce[f]
2011 Oslo	–	6. miejsce (K-95)[g], brązowy medal (K-120)[h]
2015 Falun	–	6. miejsce (K-120)[i]
2017 Lahti	–	5. miejsce (K-116)[j]

Starty J. Damjana na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	18 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	indywid.	99,5 m	89,5 m	246,0 pkt	10,0 pkt	Rok Benkovič
3.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	druż.[d]	98,0 m	95,0 m	929,5 pkt (257,0 pkt)	41,0 pkt	Austria
13.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	133,0 m	129,0 m	270,6 pkt	42,6 pkt	Janne Ahonen
4.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[d]	128,0 m	124,5 m	1004,6 pkt (251,5 pkt)	132,7 pkt	Austria
45.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	94,5 m	–	60,6 pkt	205,5 pkt	Simon Ammann
10.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.[e]	118,5 m	–	372,9 pkt (108,8 pkt)	627,3 pkt	Austria
25.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	89,5 m	87,5 m	216,5 pkt	60,5 pkt	Adam Małysz
41.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	indywid.	90,5 m	–	113,5 pkt	168,5 pkt	Wolfgang Loitzl
37.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	indywid.	116,0 m	–	105,3 pkt	36,0 pkt	Andreas Küttel
7.	28 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	druż.[f]	122,0 m	130,5 m	914,6 pkt (252,0 pkt)	119,7 pkt	Austria
NQ	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	84,5 m		81,9 pkt	Nie zakwalifikował się.
6.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[g]	94,5 m	99,0 m	924,2 pkt (223,5 pkt)	101,3 pkt	Austria
13.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	131,5 m	247,2 pkt	30,3 pkt	Gregor Schlierenzauer
3.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.[h]	127,5 m	–	452,6 pkt (117,2 pkt)	47,4 pkt	Austria
23.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	87,5 m	90,5 m	215,4 pkt	37,3 pkt	Rune Velta
25.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	116,5 m	121,0 m	197,5 pkt	71,2 pkt	Severin Freund
6.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[i]	120,0 m	120,0 m	797,5 pkt (186,2 pkt)	75,1 pkt	Norwegia
32.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	–	109,2 pkt	161,6 pkt	Stefan Kraft
21.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	113,5 m	120,0 m	232,2 pkt	47,1 pkt	Stefan Kraft
5.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[j]	120,0 m	113,0 m	941,6 pkt (232,3 pkt)	162,6 pkt	Polska
11.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	92,0 m	98,0 m	206,1 pkt	12,2 pkt	Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2006 Bad Mitterndorf	–	25. miejsce
2008 Oberstdorf	–	12. miejsce
2010 Planica	–	25. miejsce
2012 Vikersund	–	nie zakwalifikował się[8]
2014 Harrachov	–	33. miejsce
2018 Oberstdorf	–	15. miejsce

Drużynowo

2006 Bad Mitterndorf	–	5. miejsce[k]
2008 Oberstdorf	–	12. miejsce[l]
2010 Planica	–	6. miejsce[m]
2012 Vikersund	–	brązowy medal[n]
2018 Oberstdorf	–	srebrny medal[o]

Starty J. Damjana na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
25.	13–14 stycznia	2006	Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-203	indywid.	171,5 m	157,0 m	172,5 m	179,5 m	616,6 pkt	171,4 pkt	Roar Ljøkelsøy
5.	15 stycznia	2006	Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-203	druż.[k]	171,5 m		180,5 m		1252,2 pkt (323,9 pkt)	245,7 pkt	Norwegia
12.	22–23 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	198,0 m	199,5 m	201,5 m	199,5 m	772,7 pkt	62,7 pkt	Gregor Schlierenzauer
12.	24 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.[l]	189,5 m		–		509,3 pkt (174,9 pkt)	1044,0 pkt	Austria
25.	19–20 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	indywid.	200,0 m	194,5 m	195,5 m	184,0 m	708,5 pkt	227,3 pkt	Simon Ammann
6.	21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	druż.[m]	177,0 m		178,0 m		1378,3 pkt (327,2 pkt)	263,1 pkt	Austria
NQ	24–25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	152,0 m	—			132,2 pkt	Nie zakwalifikował się
3.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[n]	202,0 m		211,0 m		1580,4 pkt (385,6 pkt)	68,0 pkt	Austria
33.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	165,0 m	–	–[p]	–[p]	140,8 pkt	250,2 pkt	Severin Freund
15.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	216,0 m	174,5 m	197,5 m	–[p]	533,8 pkt	118,1 pkt	Daniel-André Tande
2.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[o]	212,0 m		220,0 m		1615,8 pkt (405,4 pkt)	46,4 pkt	Austria

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2003/2004	55.
2004/2005	15.
2005/2006	25.
2006/2007	23.
2007/2008	15.
2008/2009	37.
2009/2010	31.
2010/2011	41.
2011/2012	33.
2013/2014	13.
2014/2015	14.
2016/2017	28.
2017/2018	17.
2018/2019	46.

Miejsca na podium

Źródło[4]
Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2002/2003	–	–	–	–
2003/2004	–	–	–	–
2004/2005	–	–	–	–
2005/2006	–	–	–	–
2006/2007	–	–	2	2
2007/2008	–	1	–	1
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	–	–	–	–
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	–	–	–	–
2013/2014	1	1	1	3
2014/2015	–	–	1	1
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	1	–	–	1
2018/2019	–	–	–	–
Suma	2	2	4	8

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	26 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	138,0 m	134,0 m	255,0 pkt
2.	26 listopada	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	140,0 m	142,0 m	301,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 lutego	2007	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	144,5 m	139,0 m	273,3 pkt	3.	9,8 pkt	Anders Jacobsen
2.	23 marca	2007	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	206,5 m	205,0 m	402,8 pkt	3.	20,7 pkt	Adam Małysz
3.	17 lutego	2008	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	143,0 m	143,5 m	282,2 pkt	2.	4,4 pkt	Bjørn Einar Romøren
4.	25 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,5 m	129,0 m	277,0 pkt	2.	17,6 pkt	Peter Prevc
5.	26 stycznia	2014	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	138,0 m	134,0 m	255,0 pkt	1.	–
6.	1 lutego	2014	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	141,5 m	150,5 m	258,5 pkt	3.	4,7 pkt	Kamil Stoch
7.	20 grudnia	2014	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	131,5 m	135,0 m	276,2 pkt	3.	1,5 pkt	Richard Freitag
8.	26 listopada	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	140,0 m	142,0 m	301,4 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 2002/2003
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2003/2004
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	43	27	26	25	40	48	47	-	-	24	40	q	q	37	22
Sezon 2004/2005
																												punkty
24	16	16	10	18	23	22	25	7	35	12	32	10	9	10	14	46	5	8	-	-	15	16	31	7	13	13	20	451
Sezon 2005/2006
																						punkty
35	24	18	30	q	48	47	48	q	q	-	-	-	8	11	-	29	21	5	16	15	24	172
Sezon 2006/2007
																								punkty
27	8	29	42	31	22	37	32	37	-	44	38	q	-	-	32	3	23	38	27	44	3	11	12	225
Sezon 2007/2008
																											punkty
22	5	5	5	17	9	14	14	15	32	18	35	5	10	21	11	-	-	6	10	2	40	40	23	34	27	24	522
Sezon 2008/2009
																											punkty
31	-	-	-	-	19	35	43	25	47	33	-	-	19	17	25	40	-	36	-	-	17	48	q	25	9	31	99
Sezon 2009/2010
																							punkty
q	-	-	-	-	-	7	21	37	23	27	38	-	-	15	20	28	14	14	q	36	28	24	134
Sezon 2010/2011
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	q	31	38	14	26	12	39	39	36	46	19	24	84
Sezon 2011/2012
																										punkty
23	10	33	21	11	q	22	24	34	22	39	37	41	11	44	39	35	41	15	35	32	33	36	15	q	-	149
Sezon 2012/2013
																											punkty
q	q	45	q	42	q	q	-	-	-	-	31	q	40	50	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	0
Sezon 2013/2014
																												punkty
q	q	-	-	-	-	-	-	47	22	q	39	35	14	14	31	2	1	3	9	11	12	17	23	6	22	q	10	457
Sezon 2014/2015
																															punkty
36	18	9	8	18	12	24	3	4	9	42	29	28	7	7	10	50	9	10	12	19	16	39	17	31	26	19	22	26	16	18	535
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	32	29	32	19	16	18	22	27	13	16	47	24	24	23	26	19	27	22	24	149
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	1	18	10	9	37	22	14	13	5	17	29	-	24	14	11	10	40	18	24	40	23	379
Sezon 2018/2019
																												punkty
q	23	37	19	35	23	36	47	46	45	50	27	35	-	-	-	-	-	-	dq	23	37	-	-	33	q	q	-	40
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 2004/2005
							8	2	5
Sezon 2005/2006
								-	9
Sezon 2006/2007
								-	8
Sezon 2007/2008
							4	6	4
Sezon 2008/2009
				6	9	-	9	4	5
Sezon 2009/2010
						9	5	-	5
Sezon 2010/2011
					-	7	7	5	3
Sezon 2011/2012
				5	3	-	-	5	-
Sezon 2013/2014
					-	-	1	4	-
Sezon 2014/2015
					5	3	1	6	-
Sezon 2016/2017
				-	3	-	6	-	-
Sezon 2017/2018
		-	5	4	-	6	6	3	-
Sezon 2018/2019
			-	-	5	3	-	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2008/2009	30.
2009/2010	33.
2010/2011	45.
2013/2014	21.
2014/2015	15.
2016/2017	18.
2017/2018	33.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2004/2005	23.
2005/2006	71.
2006/2007	26.
2007/2008	18.
2008/2009	38.
2009/2010	18.
2011/2012	26.
2013/2014	37.
2014/2015	22.
2016/2017	27.
2017/2018	10.
2018/2019	39.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2004	48.
2005	17.
2006	19.
2007	27.
2008	34.
2009	32.
2010	34.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2017	22.
2018	15.
2019	65.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2018	18.
2019	33.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2018	30.
2019	56.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2004	34.
2005	15.
2006	11.
2007	5.
2008	55.
2009	38.
2010	60.
2011	64.
2013	2.
2014	1.
2015	43.
2016	77.
2019	49.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	24 sierpnia	2013	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	119,5 m	130,0 m	261,2 pkt	*ex aequo z Noriaki Kasai
2.	20 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,0 m	134,0 m	265,2 pkt	–

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	127,0 m	125,5 m	252,0 pkt	3.	5,0 pkt	Adam Małysz
2.	18 sierpnia	2007	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	108,5 m	109,0 m	244,5 pkt	3.	3,8 pkt	Thomas Morgenstern
3.	3 października	2007	Oberhof	Hans-Renner-Schanze	K-120	HS-140	138,0 m	133,0 m	287,8 pkt	2.	7,7 pkt	Kamil Stoch
4.	24 sierpnia	2013	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	119,5 m	130,0 m	261,2 pkt	1.	–
5.	15 września	2013	Niżny Tagił	Aist	K-120	HS-134	126,5 m	127,5 m	264,2 pkt	2.	4,1 pkt	Jakub Janda
6.	21 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,5 m	139,5 m	251,0 pkt	2.	12,0 pkt	Anders Bardal
7.	22 września	2013	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	131 m	136 m	270,5 pkt	2.	1,7 pkt	Matjaž Pungertar
8.	23 sierpnia	2014	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	129,0 m	128,0 m	271,5 pkt	2.	6,0 pkt	Phillip Sjøen
9.	24 sierpnia	2014	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	128,0 m	131,5 m	248,9 pkt	3.	14,6 pkt	Phillip Sjøen
10.	20 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,0 m	134,0 m	265,2 pkt	1.	–
11.	21 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	137,0 m	131,5 m	275,4 pkt	2.	1,6 pkt	Taku Takeuchi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
2004
							punkty
-	-	-	28	34	14	26	26
2005
								punkty
19	13	19	10	6	45	-	-	110
2006
										punkty
46	26	6	17	3	25	-	-	7	12	183
2007
										punkty
8	26	17	3	7	4	-	-	2	10	303
2008
										punkty
24	18	q	21	-	-	-	-	-	-	30
2009
									punkty
37	13	18	19	30	32	-	-	34	46
2010
									punkty
q	45	46	-	-	-	-	16	48	15
2011
											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	24	22	16
2012
									punkty
-	-	-	46	36	-	-	-	-	0
2013
											punkty
-	-	19	24	11	1	7	2	2	2	48	419
2014
									punkty
-	6	14	2	3	1	2	18	4	441
2015
											punkty
-	-	-	-	30	21	22	21	21	17	-	54
2016
										punkty
-	-	42	-	q	39	29	30	31	48	3
2019
								punkty
-	-	-	-	24	12	-	43	29
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

Źródło[4]
2005
									5
2006
									8
2007
									9
2008
									8
2009
									4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2006	16.
2007	9.
2008	28.
2009	17.
2010	54.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2000/2001	194.
2001/2002	52.
2002/2003	46.
2003/2004	6.
2005/2006	56.
2009/2010	33.
2010/2011	32.
2013/2014	17.
2015/2016	85.
2020/2021	42.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[q]	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	14 marca	2002	Zaō	Yamagata	K-90	–	92,5 m	85,0 m	224,0 pkt
2.	15 lutego	2004	Westby	Snowflake	K-106	–	119,0 m	121,5 m	281,3 pkt
3.	9 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	129,5 m	134,0 m	272,8 pkt
4.	13 grudnia	2014	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	106,5 m	111,0 m	261,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS[q]	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	14 marca	2002	Zaō	Yamagata	K-90	–	92,5 m	85,0 m	224,0 pkt	1.	–
2.	26 grudnia	2003	Sankt Moritz	Olympiaschanze	K-95	–	95,0 m	98,0 m	232,5 pkt	2.	17,0 pkt	Christian Nagiller
3.	8 lutego	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	–	116,5 m	129,0 m	240,4 pkt	3.	6,7 pkt	Reinhard Schwarzenberger
4.	15 lutego	2004	Westby	Snowflake	K-106	–	119,0 m	121,5 m	281,3 pkt	1.	–
5.	7 stycznia	2006	Planica	Srednija Velikanka	K-90	HS-100	96,5 m	96,0 m	258,0 pkt	3.	8,0 pkt	Primož Roglič
6.	20 grudnia	2009	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	90,0 m	88,0 m	223,5 pkt	3.[r]	15,0 pkt	Grzegorz Miętus
7.	8 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	116,0 m	118,5 m	214,6 pkt	3.	27,7 pkt	Mitja Mežnar
8.	9 stycznia	2011	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	129,5 m	134,0 m	272,8 pkt	1.	–
9.	13 grudnia	2013	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	106,5 m	111,0 m	261,1 pkt	1.	–
10.	14 grudnia	2013	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	111,0 m	107,5 m	268,3 pkt	2.	8,4 pkt	Michael Hayböck
11.	20 grudnia	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	127,0 m	131,0 m	271,3 pkt	2.	3,1 pkt	Michael Hayböck
12.	21 grudnia	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	126,5 m	128,5 m	270,2 pkt	3.	1,8 pkt	Michael Hayböck

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	q	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2000/2001
																																								punkty
50	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27	-	-	30	-	25	27	55	-	31	-	29	-	-	-	-	-	-	17
Sezon 2001/2002
																																													punkty
43	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	33	-	29	-	23	-	16	16	-	-	-	-	35	20	19	-	-	23	20	31	1	-	-	-	194
Sezon 2002/2003
																																			punkty
-	-	-	-	16	21	6	76	-	-	7	-	6	21	46	26	37	30	-	34	-	-	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	157
Sezon 2003/2004
																									punkty
-	-	2	20	7	6	6	-	-	-	-	-	-	-	7	8	3	6	1	6	9	-	-	-	-	544
Sezon 2005/2006
																										punkty
-	-	-	-	-	-	3	9	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	89
Sezon 2009/2010
																										punkty
4	16	10	7	18	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	4	3	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	210
Sezon 2013/2014
																								punkty
1	2	2	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	320
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	21	49	16	29	31	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	7	18	-	-	15	13	26	52	-	-	-	-	-	-	-	-	90
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2002	95.
2004	3.
2005	62.
2006	39.
2010	58.
2013	7.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	9 lipca	2004	Velenje	Grajski grič	K-85	HS-94	91,0 m	90,5 m	248,5 pkt	2.	2,5 pkt	Bine Zupan
2.	10 lipca	2004	Velenje	Grajski grič	K-85	HS-94	86,0 m	92,5 m	243,5 pkt	3.	4,0 pkt	Stefan Kaiser
3.	15 sierpnia	2004	Ramsau	Mattensprunganlage	K-90	HS-98	92,0 m	93,5 m	248,0 pkt	2.	6,0 pkt	Robert Mateja
4.	3 sierpnia	2013	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	118,0 m	125,5 m	235,8 pkt	2.	3,3 pkt	Jakub Janda
5.	4 sierpnia	2013	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,5 m	125,5 m	238,4 pkt	2.	0,9 pkt	Jarkko Määttä

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
2002
										punkty
25	35	-	-	-	-	-	-	-	-	6
2004
								punkty
2	3	5	42	12	2	8	10	345
2005
													punkty
10	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	41
2006
								punkty
9	-	-	-	-	-	-	-	29
2010
															punkty
16	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	51
2013
										punkty
-	-	8	5	2	2	-	-	-	-	237
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Rok Benkovič, Robert Kranjec, Primož Peterka i Jernej Damjan
2. Skład zespołu: Jurij Tepeš, Robert Kranjec, Jernej Damjan i Peter Prevc
3. Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Tilen Bartol i Peter Prevc
4. Skład zespołu Primož Peterka, Jure Bogataj, Rok Benkovič i Jernej Damjan
5. Skład zespołu: Primož Pikl, Jernej Damjan, Rok Urbanc i Peter Žonta
6. Skład zespołu: Mitja Mežnar, Jernej Damjan, Robert Hrgota i Robert Kranjec
7. Skład zespołu: Mitja Mežnar, Jernej Damjan, Robert Kranjec i Peter Prevc
8. Skład zespołu: Peter Prevc, Jurij Tepeš, Jernej Damjan i Robert Kranjec
9. Skład zespołu: Jurij Tepeš, Nejc Dežman, Jernej Damjan i Peter Prevc
10. Skład zespołu: Jurij Tepeš, Anže Lanišek, Jernej Damjan i Peter Prevc
11. Skład zespołu: Robert Kranjec, Rok Benkovič, Jernej Damjan i Primož Peterka
12. Skład zespołu: Robert Kranjec, Jurij Tepeš, Jernej Damjan i Primož Peterka
13. Skład zespołu: Robert Hrgota, Jernej Damjan, Jurij Tepeš i Robert Kranjec
14. Skład zespołu: Jernej Damjan, Jurij Tepeš, Jure Šinkovec i Robert Kranjec
15. Skład zespołu: Jernej Damjan, Anže Semenič, Domen Prevc i Peter Prevc
16. Seria konkursowa została odwołana.
17. Do sezonu 2003/04 włącznie FIS podając rozmiar skoczni posługiwała się punktem konstrukcyjnym
18. Ex aequo z Felixem Schoftem