Masahiko Harada

Masahiko Harada (jap. 原田雅彦 Harada Masahiko; ur. 9 maja 1968 w Kamikawie) – japoński skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny zwycięzca Letniego Grand Prix w skokach narciarskich.

Ten artykuł dotyczy japońskiego skoczka narciarskiego. Zobacz też: Masahiko „Fighting” Harada – bokser japoński.

Masahiko Harada

原田雅彦

Data i miejsce urodzenia	9 maja 1968 Kamikawa
Klub	Snow Brand Milk
Wzrost	173 cm
Reprezentacja	Japonia
Debiut w PŚ	25 stycznia 1986, Sapporo (53. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	24 stycznia 1987, Sapporo (15. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	2 grudnia 1995, Lillehammer (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	8 grudnia 1995, Villach
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Igrzyska olimpijskie złoto Nagano 1998 skoki narciarskie (drużynowo) srebro Lillehammer 1994 skoki narciarskie (drużynowo) brąz Nagano 1998 skoki narciarskie (duża skocznia) Mistrzostwa świata złoto Falun 1993 skocznia normalna złoto Trondheim 1997 duża skocznia srebro Trondheim 1997 skocznia normalna srebro Trondheim 1997 drużynowo srebro Ramsau 1999 drużynowo brąz Ramsau 1999 skocznia normalna Letnie Grand Prix 1. miejsce 1997 1. miejsce 1998 3. miejsce 1996

Przebieg kariery

Swój pierwszy skok oddał w 1977^[1]. W Pucharze Świata zadebiutował 24 stycznia 1987 podczas zawodów w Sapporo, gdzie zajął 15. miejsce. Tym samym w swoim pierwszym pucharowym starcie od razu zdobył punkty. W sezonie sezonu 1986/1987 z dorobkiem jednego punktu został sklasyfikowany na 85. miejscu w klasyfikacji generalnej (Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za miejsca w konkursach Pucharu Świata).

W sezonie sezon 1989/1990 dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej piętnastce konkursów i w klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 52. miejsce. W lutym 1990 roku wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Vikersund, gdzie uplasował się na 30. pozycji. Jego ostatnim startem w sezonie 1990/1991 były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w lutym 1991. Wziął w nich udział mimo tego, że w konkursach PŚ poprzedzających mistrzostwa nie zdobył żadnego punktu. Zaprezentował się tylko w konkursach indywidualnych, zajmując siedemnaste miejsce na dużej skoczni oraz piętnaste na małej. W klasyfikacji generalnej sezonu ponownie nie został uwzględniony.

Sezon 1991/1992 zaczął od startów w Sapporo w grudniu 1991. W dwóch konkursach indywidualnych nie zdobył punktów i aż do lutego 1992, kiedy odbywały się igrzyska olimpijskie w Albertville Harada nie pojawił się w zawodach pucharowych. Na samych igrzyskach zajął czwarte miejsce w konkursie indywidualnym na dużym obiekcie, przegrywając walkę o brązowy medal z Heinzem Kuttinem. Czwarte miejsce zajął także wspólnie z kolegami z reprezentacji w konkursie drużynowym. Na normalnej skoczni zajął czternaste miejsce. Miesiąc po igrzyskach wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie zajmując dziewiętnaste miejsce. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 29. pozycji.

Pierwsze punkty w sezonie 1992/1993 zdobył w piątym konkursie cyklu, 20 grudnia 1992 w Sapporo, gdzie był dziewiąty. Następnie wystartował we wszystkich konkursach 41. Turnieju Czterech Skoczni zajmując kolejno czwarte miejsce w Oberstdorfie, dziewiąte w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku i osiemnaste w Bischofshofen. Dało mu to czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej tej edycji TCS. Łącznie pięciokrotnie zdobywał punkty w tym sezonie i zajął 16. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1993 wystąpił na mistrzostwach świata w Falun, gdzie wywalczył swój pierwszy medal w karierze zajmując pierwsze miejsce w konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie. W pierwszej serii osiągnął 92,5 m co było najlepszą odległością całego konkursu. Na podium znaleźli się także Andreas Goldberger oraz Jaroslav Sakala. Na dużej skoczni skoki na odległości 115 i 113 m dały mu czwarte miejsce w konkursie indywidualnym, a w konkursie drużynowym Japończycy z Haradą w składzie zajęli piąte miejsce.

Najważniejszą imprezą sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. W pierwszych olimpijskich zawodach – indywidualnym konkursie na dużej skoczni Harada był czwarty po pierwszej serii, jednak z dużą stratą do trzeciego Goldbergera. W drugiej serii po słabszym skoku spadł na 13. miejsce. Z kolei konkurs indywidualny na normalnej skoczni ukończył na 55. miejscu. W konkursie drużynowym po pierwszej serii Japończycy zajmowali drugie miejsce ze startą 0,8 punktu do prowadzących Niemców. Harada oddał wówczas skok na 122 m. W finałowej serii, przed skokiem tego zawodnika Japonia prowadziła. Skakał on w ostatniej grupie i osiągnął 97,5 m, co zepchnęło Japonię na drugą pozycję^[2]. Był to pierwszy w historii medal dla Japonii w konkursach drużynowych skoków narciarskich. W sezonie 1994/1995 dwa razy zdobył punkty, ale w czołowej dziesiątce się nie znalazł. W efekcie zajął 59. miejsce w klasyfikacji generalnej. Wystąpił w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni podczas mistrzostw świata w Thunder Bay. Zajął wówczas 53. miejsce.

Latem 1996 zajął trzecie miejsce w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w skokach narciarskich. Dobrą formę utrzymał w sezonie 1995/1996, który rozpoczął 2 grudnia 1995 od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer. Było to jego pierwsze podium w karierze. Sześć dni później, w Villach odniósł swe pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata. Łącznie w tym sezonie ośmiokrotnie stawał na podium zawodów pucharowych czterokrotnie zwyciężając i czterokrotnie zajmując trzecie miejsce. Zaowocowało to piątym miejscem w klasyfikacji generalnej. Kolejne podium wywalczył w połowie sezonu 1996/1997, kiedy 26 stycznia 1997 w Hakubie zajął trzecie miejsce. Było to jego jedyne podium w tym sezonie i w klasyfikacji generalnej zajął 29. miejsce. Jednak na mistrzostwach świata w Trondheim w 1997 wywalczył trzy medale. Po raz drugi w karierze został mistrzem świata, zwyciężając w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. Na normalnym obiekcie zdobył srebrny medal, ustępując tylko Janne Ahonenowi. Trzeci medal, także srebrny wywalczył razem z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Hiroyą Saitō w konkursie drużynowym.

Latem 1997 wygrał trzy z pięciu konkursów czwarte edycji Letniego Grand Prix i triumfował w klasyfikacji końcowej, wyprzedzając Espena Bredesena i Martina Höllwartha. Najlepsze wyniki osiągnął jednak w sezonie 1997/1998, kiedy to zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Ośmiokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, przy czym pięciokrotnie zwyciężał, dwa razy był drugi i raz trzeci. W lutym 1998 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Nagano. Po pierwszej serii indywidualnego konkursu na normalnej skoczni Harada znajdował się na prowadzeniu. Japończyk osiągnął 91,5, m jednak w drugiej serii skoczył 84,5 m i spadł na piąte miejsce. W konkursie na dużej skoczni zajmował szóste miejsce z odległością 120 m. W drugiej kolejce oddał najdłuższy skok konkursu osiągając 136 m i awansował na trzecie miejsce. Czwartego w konkursie Andreasa Widhölzla wyprzedził o 0,1 punktu. Harada znalazł się też w zespole Japonii na konkurs drużynowy^[3]. Skaczący w trzeciej grupie Harada w trudnych warunkach osiągnął 79,5 m. Japończycy spadli z pierwszego na czwarte miejsce. W drugiej serii Harada wyrównał wynoszący 137 metrów rekord Skoczni Olimpijskiej w Hakubie ustanowiony chwilę wcześniej przez Okabe. Japończycy zdobyli złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio reprezentację Niemiec. Na zakończenie sezonu, 13 marca 1998 w Trondheim zwyciężył po raz ostatni w karierze w zawodach PŚ.

Latem 1998 wygrał piątą edycję Letniego GP, zwyciężając w czterech z sześciu konkursów indywidualnych. W zimowym sezonie 1998/1999 dwukrotnie stawał na podium zajmując trzecie miejsce 9 marca 1999 w Trondheim oraz dwa dni później w Falun. Konkursy te były częścią trzeciej edycji Turnieju Nordyckiego, w którym Harada ostatecznie był czwarty. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął dziewiąte miejsce. W lutym 1999, na mistrzostwach świata w Ramsau na dużej skoczni zajął szóste miejsce, natomiast na normalnym obiekcie zdobył brązowy medal. Wyprzedzili go tylko Funaki oraz Hideharu Miyahira. W konkursie drużynowym Japończycy zdobyli srebro, przegrywając z reprezentacją Niemiec.

Sezon 1999/2000 przyniósł mu tylko jedno podium – 1 stycznia 2000 w Ga-Pa zajął drugie miejsce. W tym sezonie jeszcze ośmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce i ostatecznie zajął 11. miejsce w klasyfikacji generalnej. Ostatnie podium wywalczył na początku sezonu 2000/2001, kiedy 29 grudnia 2000 roku w Oberstdorfie zajął trzecie miejsce. W pozostałych startach także punktował jednak w czołowej dziesiątce już się nie znalazł. Wyniki te uplasowały go na 26. miejscu w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 wystartował we wszystkich czterech zawodach, jednak medalu nie zdobył. Na dużej skoczni udział w konkursie indywidualnym zakończył już po pierwszej serii, z odległością 102 m zajmując 33. miejsce. W indywidualnym konkursie na normalnym obiekcie wypadł znacznie lepiej zajmując piątą pozycję, a w drugiej serii uzyskał drugą odległość kolejki (94 m). Z kolei w obu konkursach drużynowych Japończycy z Haradą w składzie zajęli czwarte miejsce. Były to ostatnie mistrzostwa w jego karierze.

W olimpijskim sezonie 2001/2002 najlepszym wynikiem Harady było czwarte miejsce w Titisee-Neustadt (2 grudnia 2001). Wyniki te wystarczyły jednak do wyjazdu na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. W obu indywidualnych startach zajął 20. miejsce, a w konkursie drużynowym wspólnie z kolegami z reprezentacji był piąty. W klasyfikacji generalnej zajął 38. miejsce. Po trzech nieudanych próbach zakwalifikowania się do początkowych konkursów sezonu 2002/2003 skupił się na startach w Pucharze Kontynentalnym. Jeszcze 26 grudnia 2005 w Sankt Moritz zajął drugie miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Harada znalazł się w kadrze Japonii na igrzyska olimpijskie w Turynie w 2006, ale podczas kwalifikacji do konkursu na skoczni K-95 został zdyskwalifikowany za nieprzepisową długość nart. Po tym postanowił zakończyć karierę sportową.

Łącznie w przeciągu kariery 21 razy stawał na podium, w tym dziewięć razy zwyciężał, trzy razy był drugi i dziewięć razy trzeci. Od 2007 jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim^[4].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
14.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	201 pkt	-21,8 pkt	Ernst Vettori
4.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[a]	571 pkt	-73,4 pkt	Finlandia
4.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	211,3 pkt	-28,2 pkt	Toni Nieminen
13.	20 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża indywidualnie	199,9 pkt	-74,6 pkt	Jens Weißflog
2.	22 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża drużynowo[b]	956,9 pkt	-13,2 pkt	Niemcy
55.	25 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia normalna indywidualnie	125,5 pkt	-156,5 pkt	Espen Bredesen
5.	11 lutego	1998	Nagano	Skocznia normalna indywidualnie	218,4 pkt	-16 pkt	Jani Soininen
3.	15 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża indywidualnie	258,3 pkt	-14 pkt	Kazuyoshi Funaki
1.	16 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża drużynowo[c]	933 pkt	-	-
20.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia normalna indywidualnie	232 pkt	-37 pkt	Simon Ammann
20.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża indywidualnie	222,8 pkt	-58,6 pkt	Simon Ammann
5.	18 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża drużynowo[d]	926 pkt	-48,1 pkt	Niemcy
DSQ[5]	11 lutego	2006	Turyn	Skocznia normalna indywidualnie	–

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
17.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	183,2 pkt	-34,3 pkt	Franci Petek
15.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	198,6 pkt	-24,3 pkt	Heinz Kuttin
4.	21 lutego	1993	Falun	Skocznia duża indywidualnie	231,2 pkt	-10,2 pkt	Espen Bredesen
5.	23 lutego	1993	Falun	Skocznia duża drużynowo[e]	716 pkt	-105,5 pkt	Norwegia
1.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	237,8 pkt	-	-
53.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	55 pkt	-211 pkt	Takanobu Okabe
2.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	258,5 pkt	-5 pkt	Janne Ahonen
2.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[c]	905 pkt	-50,3 pkt	Finlandia
1.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	252,1 pkt	-	-
6.	21 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża indywidualnie	246,8 pkt	-16,6 pkt	Martin Schmitt
2.	23 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża drużynowo[f]	987 pkt	-1,9 pkt	Niemcy
3.	26 lutego	1999	Ramsau	Skocznia normalna indywidualnie	252 pkt	-3 pkt	Kazuyoshi Funaki
33.	19 lutego	2001	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	86,3 pkt	-190 pkt	Martin Schmitt
4.	21 lutego	2001	Lahti	Skocznia duża drużynowo[g]	837,9 pkt	-101,9 pkt	Niemcy
5.	23 lutego	2001	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	217,5 pkt	-28,5 pkt	Adam Małysz
4.	23 lutego	2001	Lahti	Skocznia normalna drużynowo[h]	886,5 pkt	-67 pkt	Austria

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
30.	25 lutego	1990	Vikersund	Loty indywidualnie	302,9 pkt	-54,8 pkt	Dieter Thoma
19.	22 marca	1992	Harrachov	Loty indywidualnie	283,5 pkt	-109 pkt	Noriaki Kasai

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
1986/1987	85.
1989/1990	52.
1991/1992	29.
1992/1993	16.
1993/1994	15.
1994/1995	59.
1995/1996	5.
1996/1997	29.
1997/1998	4.
1998/1999	9.
1999/2000	11.
2000/2001	26.
2001/2002	38.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	razem
1995/1996	4	-	4	8
1996/1997	-	-	1	1
1997/1998	5	2	1	8
1998/1999	-	-	2	2
1999/2000	-	1	-	1
2000/2001	-	-	1	1
2001/2002	-	-	-	-
suma	9	3	9	21

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	2 grudnia 1995	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-90	245,5 pkt	3.	-8,5 pkt	Mika Laitinen
2.	8 grudnia 1995	Villach	Alpenarena	248,5 pkt	1.	-	-
3.	17 grudnia 1995	Chamonix	Tremplin aux Bossons	223 pkt	3.	-10 pkt	Hiroya Saitō
4.	30 grudnia 1995	Oberstdorf	Schattenbergschanze	236,4 pkt	3.	-11,5 pkt	Mika Laitinen
5.	18 lutego 1996	Iron Mountain	Pine Mountain	274,1 pkt	1.	-	-
6.	1 marca 1996	Lahti	Salpausselkä K-90	239 pkt	1.	-	-
7.	3 marca 1996	Lahti	Salpausselkä K-114	266,6 pkt	1.	-	-
8.	17 marca 1996	Oslo	Holmenkollbakken	242,2 pkt	3.	-7,2 pkt	Adam Małysz
9.	26 stycznia 1997	Hakuba	Olimpijska	241,6 pkt	3.	-5,1 pkt	Adam Małysz
10.	30 listopada 1997	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-120	243,8 pkt	2.	-4,2 pkt	Jani Soininen
11.	8 grudnia 1997	Villach	Alpenarena	246 pkt	1.	-	-
12.	12 grudnia 1997	Harrachov	Čerťák K-90	248,5 pkt	1.	-	-
13.	21 grudnia 1997	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	236,8 pkt	1.	-	-
14.	1 stycznia 1998	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	241,8 pkt	2.	-1,7 pkt	Kazuyoshi Funaki
15.	11 stycznia 1998	Ramsau	W90-Schanze	243 pkt	1.	-	-
16.	13 marca 1998	Trondheim	Granåsen	250,7 pkt	1.	-	-
17.	15 marca 1998	Oslo	Holmenkollbakken	265,2 pkt	3.	-10,3 pkt	Primož Peterka
18.	9 marca 1999	Trondheim	Granåsen	262 pkt	3.	-8 pkt	Noriaki Kasai
19.	11 marca 1999	Falun	Lugnet K-115	247,7 pkt	3.	-13,7 pkt	Martin Schmitt
20.	1 stycznia 2000	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	231,9 pkt	2.	-9,8 pkt	Andreas Widhölzl
21.	29 grudnia 2000	Oberstdorf	Schattenbergschanze	259,5 pkt	3.	-9,1 pkt	Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[7]
Sezon 1985/1986
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	53	55	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1986/1987
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	20	70	84	73	69	-	-	60	62	1
Sezon 1987/1988
																				punkty
-	-	-	-	31	55	91	94	73	94	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1988/1989
																				punkty
39	45	48	50	64	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1989/1990
																									punkty
-	-	-	-	15	28	-	-	-	-	-	-	-	52	20	54	74	56	14	44	50	22	63	64	45	3
Sezon 1990/1991
																						punkty
38	54	33	45	18	25	61	-	41	48	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 1991/1992
																					punkty
-	-	21	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	10	5	13	19	33	12	19	17	24
Sezon 1992/1993
																	punkty
20	21	19	18	9	4	9	5	18	54	-	-	-	-	-	7	17	46
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
13	49	4	13	17	17	9	9	48	52	-	-	4	14	25	13	-	50	33	270
Sezon 1994/1995
																					punkty
18	46	45	q	46	q	44	-	-	17	52	?	?	?	-	-	?	?	?	?	?	27
Sezon 1995/1996
																												punkty
3	14	1	7	13	5	3	8	3	10	24	42	22	5	34	42	-	-	?	?	7	1	8	1	1	-	7	3	982
Sezon 1996/1997
																									punkty
18	q	30	48	30	q	46	42	49	37	-	-	31	26	3	-	-	-	-	15	47	7	11	-	-	156
Sezon 1997/1998
																											punkty
5	2	4	1	1	50	1	11	2	4	34	1	5	37	-	-	49	6	27	4	10	35	21	1	3	8	11	1120
Sezon 1998/1999
																													punkty
41	23	24	4	6	11	9	13	9	16	4	12	22	19	11	12	15	6	-	-	-	7	17	3	3	6	19	5	7	720
Sezon 1999/2000
																										punkty
19	8	14	35	5	-	-	5	2	12	13	6	45	24	18	12	4	10	12	-	-	10	9	12	41	17	545
Sezon 2000/2001
																					punkty
34	28	13	3	12	30	-	-	-	29	24	16	18	37	27	-	-	-	-	14	29	167
Sezon 2001/2002
																						punkty
q	29	18	4	38	q	35	-	-	34	31	q	23	-	-	-	31	11	-	q	39	q	97
Sezon 2002/2003
																											punkty
q	q	q	31	35	40	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[7]
Sezon 1991/1992
								-	8
Sezon 1992/1993
								3	1
Legenda
1 2 3 poniżej 3  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1995/1996
						2	2	1	6
Sezon 1996/1997
									4
Sezon 1999/2000
							4	5	-
Sezon 2000/2001
						-	1	-	3
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					-	-	-	-	4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1987/1988	80.	[8]
1990/1991	60.	[9]
1992/1993	4.	[10]
1993/1994	21.	[11]
1994/1995	64.	[12]
1995/1996	18.	[13]
1996/1997	42.	[6]
1997/1998	10.
1998/1999	8.
1999/2000	6.
2000/2001	21.
2001/2002	38.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1997	13.	[14]
1998	13.	[15]
1999	4.	[16]
2000	18.	[17]
2001	30.	[18]

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
1997/1998	21.
1998/1999	8.
1999/2000	15.
2000/2001	50.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[19]
1994	54.
1996	3.
1997	1.
1998	1.
1999	4.
2001	5.
2002	34.
2005	74.

Miejsca na podium konkursów LGP

1. Predazzo – 28 sierpnia 1996 (1. miejsce)
2. Stams – 1 września 1996 (1. miejsce)
3. Courchevel – 14 sierpnia 1997 (1. miejsce)
4. Hinterzarten – 24 sierpnia 1997 (1. miejsce)
5. Predazzo – 27 sierpnia 1997 (1. miejsce)
6. Stams – 9 sierpnia 1998 (1. miejsce)
7. Predazzo – 11 sierpnia 1998 (1. miejsce)
8. Hinterzarten – 16 sierpnia 1998 (1. miejsce)
9. Hakuba – 12 września 1998 (2. miejsce)
10. Hakuba – 13 września 1998 (1. miejsce)
11. Courchevel – 14 sierpnia 1999 (2. miejsce)
12. Stams – 22 sierpnia 1999 (2. miejsce)
13. Sapporo – 15 września 1999 (3. miejsce)
14. Hakuba – 9 września 2001 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[7]
1994
			punkty
44	41	q	154,0
1996
					punkty
8	11	11	1	1	280
1997
					punkty
1	21	1	1	-	310
1998
						punkty
1	1	6	1	2	1	520
1999
					punkty
14	2	2	4	3	288
2001
							punkty
14	9	15	43	5	9	1	237
2002
						punkty
q	22	14	35	33	44	27
2005
								punkty
-	-	-	-	-	-	30	-	1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[7]
1993/1994	40.
1994/1995	172.
1995/1996	89.
1996/1997	18.
1997/1998	87.
1999/2000	28.
2000/2001	39.
2001/2002	85.
2002/2003	90.
2003/2004	122.
2004/2005	68.
2005/2006	61.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

1. Sapporo – 15 stycznia 1994 (1. miejsce)
2. Sapporo – 16 stycznia 1994 (3. miejsce)
3. Sapporo – 9 marca 1996 (1. miejsce)
4. Hakuba – 21 września 1996 (1. miejsce)
5. Hakuba – 22 września 1996 (1. miejsce)
6. Sapporo – 11 stycznia 1997 (1. miejsce)
7. Sapporo – 12 stycznia 1997 (2. miejsce)
8. Hakuba – 20 września 1997 (2. miejsce)
9. Hakuba – 23 października 1999 (2. miejsce)
10. Sapporo – 14 stycznia 2000 (2. miejsce)
11. Sapporo – 15 stycznia 2000 (2. miejsce)
12. Sapporo – 16 stycznia 2000 (3. miejsce)
13. Sapporo – 12 stycznia 2001 (2. miejsce)
14. Sapporo – 14 stycznia 2001 (1. miejsce)
15. Sapporo – 12 stycznia 2002 (3. miejsce)
16. Sapporo – 13 stycznia 2002 (3. miejsce)
17. Sankt Moritz – 26 grudnia 2005 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[7]
Sezon 1993/1994
																																	punkty
-	10	-	-	-	-	-	-	1	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	186
Sezon 1994/1995
																																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	20	33	80	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	27
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	2	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	404
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	2	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	125
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	2	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	2	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	345
Sezon 2000/2001
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	8	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	212
Sezon 2001/2002
																																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	120
Sezon 2002/2003
																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	18	32	16	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	67	7	-	-	64
Sezon 2003/2004
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	34	27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
Sezon 2004/2005
																														punkty
-	-	-	-	-	-	17	46	47	22	13	19	21	30	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	74
Sezon 2005/2006
																										punkty
-	-	-	2	37	64	47	46	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[7]
Sezon 2005/2006
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Jirō Kamiharako, Masahiko Harada, Noriaki Kasai, Kenji Suda
2. Skład zespołu: Jin’ya Nishikata, Takanobu Okabe, Noriaki Kasai, Masahiko Harada
3. Skład zespołu:Takanobu Okabe, Hiroya Saitō, Masahiko Harada i Kazuyoshi Funaki
4. Skład zespołu: Masahiko Harada, Hiroki Yamada, Hideharu Miyahira, Kazuyoshi Funaki
5. Skład zespołu: Kenji Suda, Takanobu Okabe, Noriaki Kasai, Masahiko Harada
6. Skład zespołu: Masahiko Harada, Noriaki Kasai, Hideharu Miyahira, Kazuyoshi Funaki
7. Skład zespołu: Hideharu Miyahira, Kazuya Yoshioka, Masahiko Harada, Noriaki Kasai
8. Skład zespołu: Hideharu Miyahira, Takanobu Okabe, Noriaki Kasai, Masahiko Harada