Martin Höllwarth

Martin Höllwarth (ur. 13 kwietnia 1974 w Schwaz) – austriacki skoczek narciarski i trener, czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Martin Höllwarth

Martin Höllwarth podczas zawodów PŚ w Zakopanem (2004).
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1974 Schwaz
Klub	SC Mayrhofen
Wzrost	182 cm
Debiut w PŚ	1 grudnia 1991 w Thunder Bay (21. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	29 grudnia 1991 w Oberstdorfie (4. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	6 stycznia 1992 w Bischofshofen (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	10 stycznia 1992 w Predazzo
Rekord życiowy	222,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2005)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria Igrzyska olimpijskie srebro Albertville 1992 skoki narciarskie (skocznia normalna) srebro Albertville 1992 skoki narciarskie (duża skocznia) srebro Albertville 1992 skoki narciarskie (drużynowo) brąz Nagano 1998 skoki narciarskie (drużynowo) Mistrzostwa świata złoto Lahti 2001 normalna druż. złoto Oberstdorf 2005 normalna druż. złoto Oberstdorf 2005 duża druż. brąz Lahti 2001 normalna brąz Ramsau 1999 duża druż. brąz Lahti 2001 duża druż. Mistrzostwa świata juniorów złoto Reit im Winkl 1991 indywidualnie brąz Vuokatti 1992 indywidualnie
Inne nagrody
Turniej Czterech Skoczni 2. miejsce 1991/1992 2. miejsce 2003/2004 2. miejsce 2004/2005 3. miejsce 2001/2002 Letnie Grand Prix 2. miejsce 2004 3. miejsce 1997 3. miejsce 2003
Odznaczenia

Kariera

W 1991 odniósł pierwszy znaczący sukces, gdy w Reit im Winkl został mistrzem świata juniorów. Rok później w Vuokatti zdobył brązowy medal MŚJ (za Tonim Nieminenem oraz Sylvainem Freiholzem).

W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 1 grudnia 1991 podczas konkursu w Thunder Bay, gdzie zajął 21. miejsce. Pierwsze punkty w karierze zdobył 29 grudnia 1991 w Oberstdorfie, gdzie był czwarty. Zajął następnie 19. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz drugie w Bischofshofen, co było jego pierwszym podium w zawodach Pucharu Świata. Wyniki te dały mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Cztery dni po zakończeniu Turnieju, w Predazzo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w PŚ.

W 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zdobył trzy srebrne medale. Na normalnej skoczni prowadził po pierwszej serii, jednak w drugiej kolejce wyprzedził go rodak – Ernst Vettori. W konkursie na dużym obiekcie również zajął 2. miejsce – złoto wywalczył Toni Nieminen. Trzeci srebrny medal zdobył w konkursie drużynowym, gdzie startował wraz z Heinzem Kuttinem, Ernstem Vettorim i Andreasem Felderem. W klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 zajął 10. miejsce.

W sezonie 1992/1993 był raz na podium zawodów PŚ: 19 grudnia 1992 wygrał konkurs w Sapporo. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 13. miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Falun, gdzie był szesnasty na normalnym obiekcie. Rok później, podczas treningu na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (1994) poprawił kilkuletni rekord świata w długości skoku Piotra Fijasa wynoszący 194,0 metrów (Höllwarth uzyskał 196 m). Jeszcze na tych samych mistrzostwach rekord ten został poprawiony przez Nieminena, który uzyskał 203,5 m.

Zwyciężył w Turnieju Schwarzwaldzkim w 1995^[1].

W 1997 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej czwartej edycji Letniego Grand Prix. W sezonie 1996/1997 odniósł kolejne zwycięstwo w zawodach PŚ, triumfując 1 lutego 1997 w Willingen. Trzy tygodnie później wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, podczas których zajął 19. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był dwunasty. Drużynowo Austriacy z Höllwarthem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec o zaledwie 4,7 punktu i zajęli ostatecznie czwartą pozycję.

Dobre wyniki w sezonie 1997/1998 dały mu 11. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie (40. miejsce) oraz w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Na igrzyskach startował w konkursie na dużej skoczni (43. miejsce) i drużynowo (brązowy medal wraz z Reinhardem Schwarzenbergerem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Widhölzlem). Na zakończenie sezonu zajął trzecie miejsce w Planicy.

Od sezonu 1998/1999 do sezonu 2000/2001 nie stanął ani razu na podium w konkursach indywidualnych PŚ. Na mistrzostwach świata w Ramsau (1999) był w drużynie, która zdobyła brązowy medal (razem z Widhölzlem, Schwarzenbergerem i Horngacherem). Indywidualnie był piąty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Na mistrzostwach świata w Lahti (2001) zdobył trzy medale. Na normalnej skoczni zajął 3. miejsce, ustępując tylko Adamowi Małyszowi oraz Martinowi Schmittowi. Na dużej skoczni był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Janne Ahonenem. W konkursach drużynowych zdobył złoto (normalna skocznia) oraz brąz (duża skocznia).

W 2002 zajął dziewiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Wziął też udział w igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Start w tej imprezie zakończył się porażką ekipy austriackiej, która nie wywalczyła żadnego medalu. Drużynowo Austriacy zajęli czwarte miejsce. Indywidualnie Höllwarth zajął 14. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był 25. W Pucharze Świata czterokrotnie stawał na podium, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto po zajęciu drugiego miejsca w Oberstdorfie, siódmego w Ga-Pa oraz trzeciego w Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na trzecim miejscu w klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni.

W sezonie 2002/2003 trzykrotnie zwyciężył w zawodach PŚ, co dało szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Był także piąty w siódmej edycji Turnieju Nordyckiego. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (2003) nie zdobył medalu – był piąty w konkursie drużynowym i siódmy indywidualnie na normalnym obiekcie. W dwóch kolejnych sezonach zajmował piąte miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ oraz dwukrotnie drugie miejsce w Trinieju Czterech Skoczni (w 52. edycji wyprzedził go Sigurd Pettersen, a w 53. Janne Ahonen). Był także dziewiętnasty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (2004). Ostatni raz na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął 9 stycznia 2005 w Willingen, gdzie zajął drugie miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Oberstdorfie (2005), gdzie w obu konkursach drużynowych Austriacy z Höllwarthem składzie zdobyli złote medale. Indywidualnie był dziewiąty na dużej skoczni i dwunasty na normalnej. W ostatnim konkursie sezonu 2004/2005 ustanowił swój rekord życiowy, skacząc 222,5 m na Letalnicy.

W kolejnych trzech sezonach nie odnosił znaczących sukcesów. W 2008 zakończył karierę sportową. Objął funkcję szkoleniowca reprezentacji Estonii w skokach narciarskich, którą pełnił do września 2009.

Wypadek w 2001

Był jednym z uczestników wypadku drogowego 4 lutego 2001, w którym zginął ówczesny trener reprezentacji Austrii Alois Lipburger. Ekipa austriacka wracała do kraju z zawodów Pucharu Świata w Willingen. Do tragedii doszło w pobliżu miejscowości Roßhaupten w Bawarii, niedaleko austriackiej granicy. Przyczyną tragedii było oblodzenie jezdni. Auto prowadzone przez Höllwartha ok. godz. 22:15 wpadło w poślizg i koziołkując wylądowało na dachu w przydrożnym rowie. Trener, siedzący na prawym fotelu w wyniku obrażeń głowy zmarł na miejscu. Andreas Widhölzl i Martin Höllwarth doznali średnio poważnych obrażeń^[2].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	218.1 pkt	4.7 pkt	Ernst Vettori
2.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[a]	642.9 pkt	1.5 pkt	Finlandia
2.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	227.3 pkt	12.2 pkt	Toni Nieminen
43.	15 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża indywidualnie	86.6 pkt	185.7 pkt	Kazuyoshi Funaki
3.	16 lutego	1998	Nagano	Skocznia duża drużynowo[b]	881.5 pkt	51.5 pkt	Japonia
25.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia normalna indywidualnie	181.8 pkt	41.0 pkt	Simon Ammann
14.	13 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża indywidualnie	233.3 pkt	48.1 pkt	Simon Ammann
4.	14 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia duża drużynowo[c]	927.1 pkt	47.3 pkt	Niemcy

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
16.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	203.8 pkt	34.0 pkt	Masahiko Harada
12.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	247.0 pkt	16.5 pkt	Janne Ahonen
4.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[d]	840.9 pkt	114.4 pkt	Finlandia
19.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	194.7 pkt	57.4 pkt	Masahiko Harada
14.	21 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża indywidualnie	205.3 pkt	58.1 pkt	Martin Schmitt
3.	23 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża drużynowo[c]	905.5 pkt	83.4 pkt	Niemcy
5.	26 lutego	1999	Ramsau	Skocznia normalna indywidualnie	247.5 pkt	7.5 pkt	Kazuyoshi Funaki
4.	19 lutego	2001	Lahti	Skocznia duża indywidualnie	251.4 pkt	24.9 pkt	Martin Schmitt
3.	21 lutego	2001	Lahti	Skocznia duża drużynowo[e]	880.2 pkt	59.6 pkt	Niemcy
3.	23 lutego	2001	Lahti	Skocznia normalna indywidualnie	223.0 pkt	23.0 pkt	Adam Małysz
1.	25 lutego	2001	Lahti	Skocznia normalna drużynowo[e]	953.5 pkt	—
14.	22 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	243.3 pkt	45.7 pkt	Adam Małysz
5.	23 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo[f]	961.8 pkt	84.8 pkt	Finlandia
7.	28 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	250.5 pkt	28.5 pkt	Adam Małysz
12.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia normalna indywidualnie	244.0 pkt	12.0 pkt	Rok Benkovič
1.	20 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia normalna drużynowo[g]	970.5 pkt	—
9.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia duża indywidualnie	289.8 pkt	23.4 pkt	Janne Ahonen
1.	26 lutego	2005	Oberstdorf	Skocznia duża drużynowo[g]	1137.3 pkt	—

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
40.	25 stycznia	1998	Oberstdorf	Loty indywidualnie	126.0 pkt	650.4 pkt	Kazuyoshi Funaki
9.	10 marca	2002	Harrachov	Loty indywidualnie	319.2 pkt	77.1 pkt	Sven Hannawald
19.	22 lutego	2004	Planica	Loty indywidualnie	624.6 pkt	207.5 pkt	Roar Ljøkelsøy

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
4.	7 marca	1991	Reit im Winkl	Skocznia normalna drużynowo	581,5 pkt	21,3 pkt	Czechosłowacja
1.	9 marca	1991	Reit im Winkl	Skocznia normalna indywidualnie	221,1 pkt	—
6.	18 marca	1992	Vuokatti	Skocznia normalna drużynowo	461,9 pkt	108,5 pkt	Finlandia
3.	21 marca	1992	Vuokatti	Skocznia normalna indywidualnie	197,0 pkt	21,6 pkt	Toni Nieminen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1991/1992	10.
1992/1993	13.
1993/1994	90.
1994/1995	53.
1995/1996	26.
1996/1997	19.
1997/1998	11.
1998/1999	18.
1999/2000	16.
2000/2001	13.
2001/2002	6.
2002/2003	6.
2003/2004	5.
2004/2005	5.
2005/2006	40.
2006/2007	18.
2007/2008	53.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	6 stycznia 1992	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	221.9 pkt	2.	3.6 pkt	Toni Nieminen
2.	10 stycznia 1992	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-90	241.4 pkt	1.	—	—
3.	17 stycznia 1992	Sankt Moritz	Olympiaschanze	200.6 pkt	3.	13.5 pkt	Andreas Felder
4.	15 marca 1992	Oslo	Holmenkollbakken	194.2 pkt	3.	24.9 pkt	Toni Nieminen
5.	19 grudnia 1992	Sapporo	Miyanomori	232.8 pkt	1.	—	—
6.	1 lutego 1997	Willingen	Mühlenkopfschanze	237.7 pkt	1.	—	—
7.	22 marca 1998	Planica	Bloudkova Velikanka	272.6 pkt	3.	25.7 pkt	Noriaki Kasai
8.	24 listopada 2001	Kuopio	Puijo	251.7 pkt	3.	2.2 pkt	Risto Jussilainen
9.	30 grudnia 2001	Oberstdorf	Schattenbergschanze	252.2 pkt	2.	8.0 pkt	Sven Hannawald
10.	4 stycznia 2002	Innsbruck	Bergisel	247.0 pkt	3.	23.0 pkt	Sven Hannawald
11.	6 stycznia 2002	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	274.2 pkt	3.	8.7 pkt	Sven Hannawald
12.	7 grudnia 2002	Trondheim	Granåsen	268.0 pkt	1.	—	—
13.	8 grudnia 2002	Trondheim	Granåsen	260.7 pkt	3.	2.6 pkt	Sigurd Pettersen
14.	14 grudnia 2002	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	293.1 pkt	1.	—	—
15.	15 grudnia 2002	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	273.5 pkt	1.	—	—
16.	29 grudnia 2002	Oberstdorf	Schattenbergschanze	257.7 pkt	2.	5.4 pkt	Sven Hannawald
17.	4 stycznia 2003	Innsbruck	Bergisel	216.6 pkt	3.	10.9 pkt	Janne Ahonen
18.	22 marca 2003	Planica	Velikanka	386,4 pkt	3.	47.1 pkt	Matti Hautamäki
19.	20 grudnia 2003	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	251.3 pkt	3.	7.3 pkt	Roar Ljøkelsøy
20.	29 grudnia 2003	Oberstdorf	Schattenbergschanze	269.1 pkt	3.	26.1 pkt	Sigurd Pettersen
21.	1 stycznia 2004	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	253.1 pkt	2.	0.7 pkt	Sigurd Pettersen
22.	10 stycznia 2004	Liberec	Ještěd	121.5 pkt	3.	7.1 pkt	Janne Ahonen
23.	18 stycznia 2004	Zakopane	Wielka Krokiew	252.6 pkt	1.	—	—
24.	24 stycznia 2004	Sapporo	Ōkurayama	265.6 pkt	3.	15.8 pkt	Roar Ljøkelsøy
25.	27 listopada 2004	Ruka	Rukatunturi	274.0 pkt	3.	44.7 pkt	Janne Ahonen
26.	5 grudnia 2004	Trondheim	Granåsen	235.5 pkt	2.	11.0 pkt	Janne Ahonen
27.	19 grudnia 2004	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	258.3 pkt	3.	2.4 pkt	Janne Ahonen
28.	6 stycznia 2005	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	277.0 pkt	1.	—	—
29.	9 stycznia 2005	Willingen	Mühlenkopfschanze	274.8 pkt	2.	4.3 pkt	Janne Ahonen

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
																					punkty
21	54	?	?	4	19	5	2	1	3	18	-	-	4	48	19	24	14	3	-	23	112
Sezon 1992/1993
																	punkty
45	18	4	1	10	12	27	19	8	?	-	-	64	39	57	47	?	55
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4–10 11–15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
40	q	-	37	?	46	38	q	42	29	50	q	-	-	?	?	-	-	-	2
Sezon 1994/1995
																					punkty
48	?	15	44	42	q	-	-	-	-	-	?	35	32	35	19	?	36	25	36	28	37
Sezon 1995/1996
																												punkty
q	47	33	25	47	7	6	9	11	9	18	27	12	45	-	-	20	38	-	-	56	43	38	27	23	-	14	32	244
Sezon 1996/1997
																									punkty
43	q	q	16	q	20	39	17	33	9	30	13	q	16	8	1	18	-	-	30	11	40	20	24	37	293
Sezon 1997/1998
																											punkty
q	23	9	17	7	6	15	20	16	19	21	13	7	16	42	38	21	11	19	11	8	4	11	34	4	13	3	568
Sezon 1998/1999
																													punkty
6	16	18	9	32	14	37	26	q	10	6	41	32	8	15	13	-	-	q	43	-	11	9	8	38	10	13	46	34	385
Sezon 1999/2000
																										punkty
35	29	32	45	13	q	33	q	40	48	-	14	24	31	22	36	13	14	8	16	52	4	5	6	5	10	347
Sezon 2000/2001
																					punkty
33	14	10	15	21	16	10	10	8	15	10	12	6	10	16	7	22	48	33	16	-	374
Sezon 2001/2002
																						punkty
8	3	7	19	7	5	13	6	7	2	7	3	3	12	5	6	-	-	49	8	-	5	737
Sezon 2002/2003
																											punkty
8	8	1	3	1	1	5	36	2	10	3	16	-	25	28	-	-	-	8	49	13	12	10	5	5	3	15	925
Sezon 2003/2004
																							punkty
15	37	6	20	3	3	2	5	5	3	9	5	1	47	3	8	27	11	13	-	-	-	-	731
Sezon 2004/2005
																												punkty
3	7	8	2	9	4	4	3	5	4	5	1	2	11	16	4	4	6	6	4	4	4	9	21	14	17	23	17	1179
Sezon 2005/2006
																						punkty
21	36	21	15	50	-	46	25	19	q	32	-	-	27	30	-	37	44	36	35	-	-	59
Sezon 2006/2007
																								punkty
13	5	33	12	18	13	25	8	22	-	49	12	19	36	22	11	21	7	27	-	-	-	-	-	284
Sezon 2007/2008
																											punkty
-	-	-	28	18	-	-	-	-	21	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
								1	1
Legenda
1 2 3 poniżej 3  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1995/1996
						-	4	3	1
Sezon 1996/1997
									2
Sezon 1999/2000
							-	2	5
Sezon 2000/2001
						-	3	2	-
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					5	1	-	4	-
Sezon 2003/2004
								6	-
Sezon 2004/2005
							3	1	3
Sezon 2006/2007
								-	1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1994/1995	38.	[3]
1996/1997	43.	[5]
1997/1998	24.	[6]
1998/1999	27.	[3]
1999/2000	7.
2000/2001	11.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1991/1992	2.	[3]
1992/1993	12.
1993/1994	50.	[7]
1994/1995	36.	[3]
1995/1996	15.	[8]
1996/1997	21.	[3]
1997/1998	14.
1998/1999	29.
1999/2000	54.
2000/2001	8.
2001/2002	3.
2002/2003	7.
2003/2004	2.
2004/2005	2.
2005/2006	29.
2006/2007	13.
2007/2008	45.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1997	20.
1998	14.
1999	23.
2000	4.
2001	33.
2002	11.
2003	5.
2005	14.
2006	39.
2007	37.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[9]
1994	32.
1995	50.
1996	40.
1997	3.
1998	14.
1999	15.
2000	15.
2001	4.
2002	4.
2003	3.
2004	2.
2005	17.
2006	18.
2007	57.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	24 sierpnia 1997	Hinterzarten	Adlerschanze	229.5 pkt	2.	5.5 pkt	Masahiko Harada
2.	31 sierpnia 1997	Stams	Brunnentalschanzen	243.5 pkt	2.	1.2 pkt	Espen Bredesen
3.	6 sierpnia 2000	Hinterzarten	Adlerschanze	120.0 pkt	2.	6.0 pkt	Andreas Widhölzl
4.	12 sierpnia 2001	Hinterzarten	Adlerschanze	266.5 pkt	1.	—	—
5.	18 sierpnia 2001	Stams	Brunnentalschanzen	246.9 pkt	2.	1.0 pkt	Roberto Cecon
6.	9 września 2001	Hakuba	Skocznia Olimpijska	254.1 pkt	2.	12.9 pkt	Masahiko Harada
7.	11 sierpnia 2002	Hinterzarten	Adlerschanze	278.0 pkt	3.	12.5 pkt	Andreas Widhölzl
8.	7 września 2002	Lahti	Salpausselkä	263.3 pkt	3.	12.3 pkt	Andreas Widhölzl
9.	14 września 2002	Innsbruck	Bergisel	268.1 pkt	1.	—	—
10.	29 sierpnia 2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-120	263.2 pkt	2.	0.3 pkt	Akseli Kokkonen
11.	7 sierpnia 2004	Courchevel	Tremplin Le Praz	257.7 pkt	2.	5.7 pkt	Adam Małysz
12.	26 września 2004	Hakuba	Skocznia Olimpijska	274.8 pkt	1.	—	—

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
1994
			punkty
q	10	21	408,3
1995
				punkty
37	42	q	39	252,8
1996
					punkty
39	29	34	-	18	15
1997
					punkty
4	10	2	21	2	246
1998
						punkty
18	6	6	14	29	33	113
1999
					punkty
12	43	16	33	9	66
2000
								punkty
2	31	34	12	37	11	15	18	155
2001
							punkty
17	1	17	2	35	5	2	333
2002
						punkty
14	3	8	7	3	1	306
2003
				punkty
4	7	2	21	176
2004
							punkty
4	2	6	15	7	6	1	362
2005
								punkty
14	35	6	13	21	16	-	-	103
2006
										punkty
14	10	12	13	33	9	-	-	37	-	115
2007
										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	10	-	26
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2006	6.	[10]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
1991/1992	7.
1993/1994	8.
1994/1995	2.
1995/1996	52.
1996/1997	54.
1999/2000	115.
2007/2008	7.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

1. Oberwiesenthal – 14 grudnia 1991 (1. miejsce)
2. Oberhof – 15 grudnia 1991 (1. miejsce)
3. Courchevel – 22 grudnia 1991 (1. miejsce)
4. Iron Mountain – 19 lutego 1994 (3. miejsce)
5. Ishpeming – 26 lutego 1994 (1. miejsce)
6. Szczyrbskie Jezioro – 20 stycznia 1995 (1. miejsce)
7. Schönwald – 4 marca 1995 (1. miejsce)
8. Schönwald – 5 marca 1995 (1. miejsce)
9. Gällivare – 2 kwietnia 1995 (2. miejsce)
10. Rovaniemi – 8 kwietnia 1995 (2. miejsce)
11. Rovaniemi – 9 kwietnia 1995 (1. miejsce)
12. Sankt Moritz – 26 grudnia 1996 (1. miejsce)
13. Saalfelden – 8 lutego 1997 (1. miejsce)
14. Engelberg – 6 stycznia 2000 (1. miejsce)
15. Garmisch-Partenkirchen – 22 grudnia 2007 (2. miejsce)
16. Brotterode – 19 stycznia 2008 (1. miejsce)
17. Whistler – 2 marca 2008 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
																					punkty
1	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75
Sezon 1993/1994
																																	punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	21	-	-	34	8	-	3	5	1	-	-	-	-	-	21	4	9	19	-	-	-	-	393
Sezon 1994/1995
																																							punkty
30	23	-	-	-	9	-	-	-	-	-	-	-	5	4	1	9	6	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	4	7	17	2	2	1	862
Sezon 1995/1996
																																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	4	180
Sezon 1996/1997
																																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	200
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	100
Sezon 2007/2008
																												punkty
6	4	-	-	-	6	2	22	7	-	-	-	-	-	1	58	10	-	-	-	9	13	14	2	-	-	-	-	528
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
2007	9.	[11]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
2007
									punkty
-	-	-	6	6	8	39	16	8	159
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[12]
2007/2008	65.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Źródło[4]
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	5	5	-	-	-	90
Legenda
1 2 3 4–10 11–30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Odznaczenia

• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii:
  • Goldenes Ehrenzeichen – 1992^[13]
  • Silbernes Ehrenzeichen – 1998^[13][14]

Uwagi

1. Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Martin Höllwarth, Andreas Felder
2. Skład drużyny: Reinhard Schwarzenberger, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher, Andreas Widhölzl
3. Skład zespołu: Reinhard Schwarzenberger, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher, Andreas Widhölzl
4. Skład drużyny: Stefan Horngacher, Martin Höllwarth, Andreas Widhölzl, Andreas Goldberger
5. Skład drużyny: Andreas Goldberger, Wolfgang Loitzl, Martin Höllwarth, Stefan Horngacher
6. Skład drużyny: Martin Höllwarth, Andreas Kofler, Andreas Widhölzl, Florian Liegl
7. Skład drużyny: Wolfgang Loitzl, Andreas Widhölzl, Thomas Morgenstern, Martin Höllwarth