Loading AI tools
konkurs muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również XI Konkurs Chopinowski) – 11. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 30 września 1985 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].
Pełna nazwa |
XI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina |
---|---|
Termin |
30 września–20 października 1985 |
Państwo | |
Miejscowość | |
Obiekt | |
Organizator | |
Tematyka |
Wzięło w nim udział 124 pianistów z 32 krajów[2] (w tym 12 z Polski[uwaga 1])[3]. Rekordowo liczna była grupa pianistów japońskich (26 osób) i amerykańskich (17)[4]. W konkursie mogli uczestniczyć kandydaci w przedziale wieku 16–28 lat[5][6].
Pianiści z Polski na XI Konkursie Chopinowskim[3]
|
Konkurs odbył się w dniach 30 września – 20 października 1985[7]. Składał się z trzech etapów i finału. Zwyciężył pianista rosyjski Stanisław Bunin. Dyrektorem konkursu mianowano Bogumiła Pałasza. Na konkursie po raz pierwszy pojawiły się fortepiany japońskich marek Yamaha oraz Kawai[7], obok dwóch Steinwayów i Bösendorfera[8]. Uczestnicy XI Konkursu Chopinowskiego mogli wybierać spośród tych pięciu instrumentów[7].
Jeden z jurorów, Fu Cong nie zaakceptował wyniku przyznającego zwycięstwo Stanisławowi Buninowi[9] i na znak protestu nie przybył na ostatnie obrady jury oraz nie podpisał werdyktu[7]. Zwycięzca Stanisław Bunin natomiast swoją nagrodę przekazał – jak to określił – „młodym pokoleniom chopinowskich adeptów”[7]. Ministerstwo Kultury i Sztuki, zgodnie z wolą darczyńcy zasiliło wygraną Fundusz Rozwoju Kultury[7].
Konkursowi towarzyszyła zorganizowana wystawa pt. Kolekcje chopinowskie[1]. Towarzystwo im. Fryderyka Chopina zorganizowało w związku z konkursem również I Międzynarodowy Konkurs Płytowy „Grand Prix du Disque Frédéric Chopin”[7]. Ponadto okolicznościowy plakat konkursu zaprojektował Tomasz Szulecki, który na pięciolinii w miejsce nut umiejscowił wierzby, a linie utworzyły poletka, nad którymi świeciła tarcza jesiennego słońca[7].
Polskie Nagrania wydały dziesięć płyt Kroniki konkursu, które ukazywały się sukcesywnie po każdym etapie[8].
Kalendarz konkursu | |||||||||||||||||||||
Faza konkursu | Data | ||||||||||||||||||||
30.09 | 1.10 | 2.10[5] | 3.10[6] | 4.10 | 5.10 | 6.10[10] | 7.10 | 8.10 | 9.10 | 10.10 | 11.10 | 12.10 | 13.10[11] | 14.10 | 15.10[12] | 16.10 | 17.10 | 18.10 | 19.10 | 20.10 | |
Koncert inauguracyjny | |||||||||||||||||||||
I etap | |||||||||||||||||||||
II etap | |||||||||||||||||||||
III etap | |||||||||||||||||||||
Finał | |||||||||||||||||||||
Ceremonia zakończenia | |||||||||||||||||||||
Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano jury, w następującym składzie[7][uwaga 2]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Jan Ekier | Polska | przewodniczący jury |
2. | Wiktor Mierżanow | ZSRR | wiceprzewodniczący jury |
3. | Eugène Traey | Belgia | wiceprzewodniczący jury |
4. | Edward Auer | Stany Zjednoczone | członek jury |
5. | Halina Czerny-Stefańska | Polska | członek jury |
6. | Konstantin Ganew | Bułgaria | członek jury |
7. | Valentin Gheorghiu | Rumunia | członek jury |
8. | Lidia Grychtołówna | Polska | członek jury |
9. | Barbara Hesse-Bukowska | Polska | członek jury |
10. | Andrzej Jasiński | Polska | członek jury |
11. | Karl-Heinz Kämmerling | RFN | członek jury |
12. | Piotr Paleczny | Polska | członek jury |
13. | Karl-Heinz Pick | NRD | członek jury |
14. | František Rauch | Czechosłowacja | członek jury |
15. | Bernard Ringeissen | Francja | członek jury |
16. | Takahiro Sonoda | Japonia | członek jury |
17. | Fu Cong | Chiny | członek jury |
18. | Lew Własienko | ZSRR | członek jury |
19. | Charles H. Webb | Stany Zjednoczone | członek jury |
20. | Tadeusz Żmudziński | Polska | członek jury |
21. | Kazimierz Sikorski[uwaga 3] | Polska | honorowy przewodniczący jury |
Sposób punktowania i ustalanie listy dopuszczonych do następnego etapu były takie same jak w IX i X Konkursie Chopinowskim[2]. Wyniki II etapu ustalało się na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych przez uczestników w I i II etapie, wyniki III etapu na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych w I, II, i III etapie, zaś wyniki finału na podstawie sumy średnich arytmetycznych ocen uzyskanych w I, II i III etapie oraz finale[2].
30 września w sali Filharmonii Narodowej zainaugurowano XI Konkurs Chopinowski uroczystym koncertem, na którym wykonano Mszę h-moll (BWV 232), Johanna Sebastiana Bacha, z udziałem solistów: Brigitte Linder (sopran), Wiery Baniewicz (alt), Friedera Langa (tenor) i Rolanda Hermanna (baryton) oraz Chóru i Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda[3].
Przesłuchania konkursowe odbyły się w dniach (1–8 października) w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej, począwszy od wylosowanej wcześniej litery „E”[3]. Jako pierwsza wystąpiła w tym etapie Japonka, Mari Ebihara, rozpoczynając swój występ od Nokturnu c-moll[5]. Pianiści w tym etapie mieli do wykonania program przewidziany regulaminem, grając z pamięci wybrane dwie etiudy, nokturn i scherzo[4]. Po zakończeniu przesłuchań tego etapu zebrało się jury celem wyłonienia pianistów zakwalifikowanych do kolejnego etapu.
Po zakończeniu obrad jury 9 października pod przewodnictwem Jana Ekiera ogłoszono listę 41 pianistów z 14 krajów (w tym 7 Polaków) dopuszczonych do przesłuchań II etapu[13]. Podobnie jak w poprzednim etapie pianiści występowali kolejno w dniach (10–13 października) w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej. Pianiści w II etapie mieli do wykonania w czasie 45 minut jedną z ballad, sześć kolejnych Preludiów z op. 28, jednego walca i jednego poloneza[4]. Przesłuchania tego etapu zakończył 13 października Jugosłowianin Kemal Gekić[11].
Uczestnicy II etapu[13]
|
14 października w południe dyrektor międzynarodowych konkursów im. Fryderyka Chopina, Bogumił Pałasz podał listę 15 pianistów z 7 krajów (w tym jedynego Polaka Krzysztofa Jabłońskiego) dopuszczonych do przesłuchań III etapu[4]. W etapie III pianiści mieli do wykonania cykl mazurków i jedną z sonat fortepianowych[4].
Uczestnicy III etapu[4]
|
Po zakończeniu występów trzeciego etapu (16 października) zebrało się jury, po czym o godzinie 19 dyrektor Konkursu Bogumił Pałasz podał listę 6 pianistów (w tym Krzysztofa Jabłońskiego) dopuszczonych do finału[14]. Pianiści w finale mieli do wyboru wykonanie jednego z Koncertów fortepianowych Fryderyka Chopina: (f-moll op. 21 lub e-moll op. 11) wraz z towarzyszącą im Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod batutą Tadeusza Strugały[14].
Finaliści[14]
|
W ostatnim dniu XI Konkursu Chopinowskiego (20 października) w godzinach wieczornych w sali Filharmonii Narodowej odbyła się ceremonia zakończenia. Po odczytaniu końcowych wyników przez przewodniczącego jury Jana Ekiera nastąpiło wręczenie medali, nagród specjalnych i okolicznościowych dyplomów[15]. Zwycięzca konkursu Stanisław Bunin po odebraniu medalu powiedział m.in.[15]:
Pragnę gorąco podziękować za umożliwienie mi przeżycia takiej satysfakcji i radości, jaka stała się w Polsce moim udziałem. Będąc w ojczyźnie Chopina, chciałbym wnieść swój symboliczny wkład w dzieło pielęgnowania tradycji związanych z postacią i twórczością i dlatego pragnę pozostawić w Polsce swą nagrodę, która przypadła mi jako laureatowi. Niech służy młodym pokoleniom chopinowskich adeptów.
19 października po przesłuchaniach finałowych, tuż przed północą w foyer Filharmonii Narodowej dyrektor konkursu Bogumił Pałasz ogłosił ostateczny werdykt jury[15]. Zdobywcy trzech pierwszych miejsc zostali uhonorowani medalami. Wszyscy finaliści otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową. W dzień po zakończeniu XI Konkursu Chopinowskiego (21 października) w siedzibie Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Zamku Ostrogskich w Warszawie wręczono laureatom i uczestnikom również nagrody pozaregulaminowe[16].
Nagrody główne[15] | |||
Nagroda | Laureat | Kraj | Fundator nagrody |
Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
Marc Laforêt | Francja | ||
Krzysztof Jabłoński | Polska | ||
4 | Michie Koyama | Japonia | |
5 | Jean-Marc Luisada | Francja | |
6 | Tatjana Pikajzen | ZSRR | |
Wyróżnienia[15] | |||
Wyróżniony | Kraj | Fundator nagrody | |
Ljudmił Angełow | Bułgaria | Minister Kultury i Sztuki[1] | |
Ilja Iwari | ZSRR | ||
François Killian | Francja | ||
Kayo Miki | Japonia | ||
Nagrody Specjalne | |||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Fundator nagrody |
Najlepsze wykonanie poloneza | Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Towarzystwo im. Fryderyka Chopina |
Najlepsze wykonanie mazurków | Marc Laforêt | Francja | Polskie Radio |
Najlepsze wykonanie koncertu | Stanisław Bunin[9] | ZSRR | Filharmonia Narodowa |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.