Ziemia hulczyńska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ziemia hulczyńska[1] (ziemia hluczyńska, Kraik hulczyński[2], kraj hulczyński[3], czes. Hlučínsko, niem. Hultschiner Ländchen, hulcz. Prajzsko[4], Prajsko) – fragment dawnego niemieckiego Górnego Śląska, zlokalizowany wokół miasta Hulczyn, przekazany po I wojnie światowej Czechosłowacji, mimo protestów lokalnej społeczności pragnącej pozostać w granicach Niemiec (Republiki Weimarskiej). Powierzchnia regionu wynosi 316,76 km², a w 2001 r. liczba jego ludności wynosiła 73 914 osób, co daje gęstość zaludnienia 230 os./km².
Region położony jest we wschodnio-północnej części Republiki Czeskiej, w kraju morawsko-śląskim, pomiędzy Opawą na zachodzie a Ostrawą oraz Boguminem na wschodzie i w południowo-wschodniej części Niziny Śląskiej – Płaskowyżu Głubczyckim. Historycznie południową granicę stanowiła rzeka Opawa, aż do punktu jej ujścia do Odry (w Ostrawie), wzdłuż której w górę przebiegała dalsza południowo-wschodnia granica regionu. Od strony północnej graniczy z Polską.