Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
49. Turniej Czterech Skoczni
turniej w skokach narciarskich Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
49. Turniej Czterech Skoczni (niem. 49. Vierschanzentournee) – edycja Turnieju Czterech Skoczni, przeprowadzona w sezonie 2000/2001 na skoczniach w Niemczech i Austrii, w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich.
Początek turnieju nastąpił 28 grudnia 2000, podczas serii kwalifikacyjnej do konkursu na skoczni w Oberstdorfie, który odbył się dzień później. Następnie, 1 stycznia 2001 rozegrano konkurs w Garmisch-Partenkirchen, a 4 stycznia w Innsbrucku. Ostatni konkurs został rozegrany 6 stycznia na obiekcie w Bischofshofen.
Pierwszy konkurs wygrał ówczesny lider klasyfikacji Pucharu Świata, Martin Schmitt, w drugich zawodach zwyciężył Noriaki Kasai, a ostatnie dwa konkursy wygrał Adam Małysz, który jednocześnie odniósł triumf w klasyfikacji łącznej Turnieju Czterech Skoczni. Na drugim stopniu podium w generalnej klasyfikacji turnieju stanął Janne Ahonen, a na trzecim - Martin Schmitt.
Zwycięzca edycji, Adam Małysz, jako pierwszy skoczek w historii przekroczył 1000 punktów w klasyfikacji łącznej turnieju oraz, również po raz pierwszy, uzyskał przewagę ponad 100 punktów nad drugim sklasyfikowanym zawodnikiem.
W cyklu wystartowało łącznie 106 zawodników z 20 narodowych reprezentacji, natomiast 79 spośród nich awansowało do konkursów głównych i zdobyło punkty do klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni.
Remove ads
Przed Turniejem Czterech Skoczni
Podsumowanie
Perspektywa
Organizacja
Turniej został przeprowadzony przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS). Za organizację kolejnych konkursów odpowiadały poszczególne, miejscowe kluby narciarskie. Organizatorem pierwszego konkursu był klub SC Oberstdorf[1], drugiego - SC Partenkirchen[2], trzeciego - Verein Bergisel[3], a czwartego - SC Bischofshofen[4].
Na dwa tygodnie przed rozpoczęciem 49. edycji Turnieju Czterech Skoczni, pojawiły się informacje o tym, że turniej może zostać odwołany z powodu niesprzyjających warunków atmosferycznych, czyli zbyt wysokich temperatur i braku śniegu[5]. Ostatecznie jednak, 21 grudnia organizatorzy ogłosili, że warunki pogodowe są sprzyjające do przeprowadzenia zawodów i Turniej Czterech Skoczni zostanie rozegrany[6].
Sponsor i nagrody
Fundatorem nagród w 49. Turnieju Czterech Skoczni była niemiecka firma, Siemens Mobile. Sponsor zapewnił nagrody dla najlepszych zawodników turnieju. Zwycięzca klasyfikacji generalnej otrzymał samochód Audi A4 Quattro o wartości 50 000 marek niemieckich. Nagrody za miejsca w konkursach Turnieju Czterech Skoczni przyznawane były wszystkim zawodnikom, którzy zajęli pozycję w pierwszej szóstce. Za zwycięstwo w pojedynczym konkursie TCS skoczek otrzymywał 40 000 marek, za drugie miejsce w zawodach nagroda wynosiła 25 000 marek, za trzecie - 15 000 marek, za czwarte - 10 000 marek, za piąte - 6 000 marek, a za szóste - 4 000 marek. Dodatkowo, zwycięzca całego turnieju otrzymał nagrodę przyznaną przez Międzynarodową Federację Narciarską w kwocie 90 000 franków szwajcarskich[7].
Tło zawodów
Spośród zawodników startujących w 49. Turnieju Czterech Skoczni, pięciu miało na koncie przynajmniej jedno zwycięstwo w klasyfikacji łącznej tego cyklu w poprzednich sezonach. Dwukrotnie Turniej Czterech Skoczni wygrywał Andreas Goldberger (w 1993 i 1995 roku), a po jednym zwycięstwie odnieśli: Toni Nieminen (1992), Kazuyoshi Funaki (1998), Janne Ahonen (1999) i Andreas Widhölzl (2000)[8].
Przed pierwszym konkursem Turnieju Czterech Skoczni odbyły się cztery konkursy Pucharu Świata – trzy indywidualne i jeden drużynowy. Wszystkie zawody rozegrane były na skoczni w Kuopio. Dwukrotnie w konkursach indywidualnych zwyciężał Martin Schmitt, a raz Matti Hautamäki. Na podium konkursów stawali także: Sven Hannawald, Noriaki Kasai, Janne Ahonen, Andreas Widhölzl, Michael Uhrmann i Ville Kantee[9][10][11]. W konkursie drużynowym wygrała natomiast reprezentacja Norwegii, która wyprzedziła ekipy Austrii i Finlandii[12].
Klasyfikacja Pucharu Świata przed rozpoczęciem turnieju
W listopadzie i grudniu 2000 organizatorzy konkursów Pucharu Świata narzekali na problemy związane z panującymi warunkami atmosferycznymi, czyli przede wszystkim brakiem śniegu. Jedynymi skoczniami w Europie, na których możliwe były skoki na śniegu, były obiekty w Finlandii oraz w Sankt Moritz[5]. Dlatego też odwołane zostały zawody PŚ w Lillehammer i zamiast tego rozegrano je w Kuopio[13].
Poniższa tabela przedstawia zawodników sklasyfikowanych w Pucharze Świata przed rozpoczęciem 49. Turnieju Czterech Skoczni, czyli po przeprowadzeniu trzech konkursów indywidualnych w Kuopio[14].
Remove ads
Zasady
Podsumowanie
Perspektywa
Nieprzerwanie od sezonu 1996/1997 Turniej Czterech Skoczni rozgrywany jest systemem KO. Zawodnicy, na podstawie miejsc uzyskanych w kwalifikacjach byli dobierani w pary, w taki sposób, że zwycięzca kwalifikacji startował z zawodnikiem, który zajął 50. miejsce, drugi zawodnik kwalifikacji z 49. zawodnikiem i tak dalej, aż do pary, w której znaleźli się zawodnicy z miejsc 26. i 25. Podczas konkursu, zawodnik, który uzyskał lepszą notę od rywala, bezpośrednio awansował do serii finałowej. Spośród przegranych, wyłonionych zostało pięciu tzw. lucky losers, którzy mimo przegranego pojedynku awansowali do drugiej serii dzięki wysokiej nocie punktowej[15].
Piętnastu najlepszych zawodników Pucharu Świata miało zapewniony udział w konkursie głównym, w wyniku czego nie mieli oni obowiązku startować w serii kwalifikacyjnej. W przypadku rezygnacji zawodnika ze startu w kwalifikacjach bądź w przypadku zajęcia przez niego miejsca poza pierwszą pięćdziesiątką, został on sklasyfikowany na ostatnim miejscu dającym kwalifikację (50.)[16].
Trzydziestu zawodników, którzy awansowali do serii finałowej, zdobyło punkty do klasyfikacji Pucharu Świata według identycznych zasad jak w pozostałych konkursach tej rangi. Wszyscy zawodnicy, którzy wystartowali w konkursie głównym, otrzymali także punkty do klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Do klasyfikacji tej zaliczane były noty punktowe zdobyte przez zawodników podczas konkursów[17].
Skoki oceniane były w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów, a za każdy dodatkowy metr uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu. Ponadto, styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwie skrajne noty (najwyższa i najniższa) nie wliczane były do noty zawodnika[18].
Remove ads
Skocznie
Tradycyjnie, konkursy Turnieju Czterech Skoczni rozegrane zostały na dwóch obiektach w Niemczech, tj. w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen oraz na dwóch w Austrii, tj. w Innsbrucku i Bischofshofen. Wszystkie cztery skocznie to obiekty duże – punkt konstrukcyjny skoczni w Bischofshofen usytuowany był na 120 metrze, punkty K obiektów w Niemczech - na 115 metrze, a obiektu w Innsbrucku - na 108 metrze.
Jury
Podsumowanie
Perspektywa
Głównym dyrektorem konkursów w ramach 49. Turnieju Czterech Skoczni był Walter Hofer, a jego asystentem - Miran Tepeš. Sędzią technicznym podczas niemieckich konkursów był Torgeir Nordby, a jego asystentem - Bill Erickson[20][23]. W zawodach na skoczni Bergisel sędzią technicznym był Wolfgang Happle, a asystował mu Bogdan Norčič[25], natomiast w ostatnim z konkursów funkcję sędziego technicznego sprawował Ueli Forrer, a jego pomocnikiem był Per Arne Gjerde[28].
Dyrektorem zawodów w Oberstdorfie był Heini Ihle[20], w Garmisch-Partenkirchen funkcję tę sprawował Toni Guggemoos[23], w Innsbrucku - Alfons Schranz[25], a w Bischofshofen – Peter Eberharth[28].
Zestawienie sędziów oceniających styl w poszczególnych konkursach przedstawia poniższa tabela:
Remove ads
Podium klasyfikacji łącznej
Remove ads
Oberstdorf
Podsumowanie
Perspektywa
Pierwszy z konkursów, przeprowadzonych w ramach Turnieju Czterech Skoczni, odbył się na obiekcie dużym w Oberstdorfie. W pierwszej serii konkursowej dziesięciu zawodników skoczyło przynajmniej 115 metrów, czyli uzyskało odległość większą bądź równą punktowi konstrukcyjnemu skoczni Schattenbergschanze. Najdalej skoczył Martin Höllwarth, który lądując na 126 metrze poprawił o metr dotychczasowy rekord skoczni Kristiana Brendena[30]. Drugą odległość serii uzyskał Sven Hannawald (121 m) i plasował się na drugim miejscu. Trzecie miejsce po pierwszej serii zajmował natomiast Masahiko Harada po skoku na 119,5 metra. Wśród tzw. lucky losers, którzy awansowali do serii finałowej mimo przegranego pojedynku, znaleźli się: Jani Soininen, Hideharu Miyahira, Christof Duffner, Jure Radelj i Ville Kantee[19][31].
W serii finałowej wystartowało trzydziestu zawodników, spośród których czternastu osiągnęło lub przekroczyło punkt konstrukcyjny, natomiast siedmiu osiągnęło odległość powyżej 120 metrów. Pierwszym, który tego dokonał, był Stefan Horngacher, który uzyskał 127,5 metra i tym samym poprawił rekord skoczni Höllwartha o 1,5 metra. Rezultat ten został poprawiony przez szóstego zawodnika pierwszej serii, Adama Małysza. Reprezentant Polski skoczył 132,5 metra, co było najlepszym rezultatem osiągniętym do tej pory na skoczni w Oberstdorfie. Do końca konkursu Małysza wyprzedzili trzej zawodnicy: Noriaki Kasai po skoku na 128,5 metra, Masahiko Harada po skoku na 128 metrów oraz Martin Schmitt, który poprawił rekord Polaka o dodatkowe pół metra. Lider po pierwszej serii, Martin Höllwarth w serii finałowej uzyskał 114,5 metra, wskutek czego spadł z pierwszego na piętnaste miejsce. Zwycięzcą konkursu został zatem Schmitt, a na kolejnych stopniach podium stanęli Kasai i Harada[19][30].
Zestawienie par KO w konkursie głównym
Wyniki zawodów (28-29.12.2000)
W poniższej tabeli przedstawiono wyniki konkursu w Oberstdorfie oraz serii kwalifikacyjnej, która go poprzedzała. Zawodnicy zostali sklasyfikowani według miejsc zajętych w konkursie głównym.
Legenda:
- DNS – zawodnik nie wystartował;
- DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
- pq – zawodnik z zapewnionym udziałem w konkursie głównym dzięki miejscu w pierwszej „15” Pucharu Świata;
- Q – zawodnik zakwalifikował się;
- LL – zawodnik zakwalifikował się jako lucky loser;
- nq – zawodnik nie zakwalifikował się.
Remove ads
Garmisch-Partenkirchen
Podsumowanie
Perspektywa
Drugimi zawodami rozegranymi w ramach Turnieju Czterech Skoczni był noworoczny konkurs w Garmisch-Partenkirchen. W pierwszej serii siedmiu zawodników wyrównało lub przekroczyło punkt konstrukcyjny skoczni Große Olympiaschanze, umiejscowiony na 115 metrze. Najdłuższy skok oddał reprezentant Rosji, Dmitrij Wasiljew (122,5 metra), jednak z powodu not sędziowskich po 18 punktów, przegrał z Janne Ahonenem, który lądował metr bliżej, ale uzyskał noty po 19,5 punktu[34]. Drugie miejsce, ex aequo z Wasiljewem zajmował Noriaki Kasai, który skoczył 120 metrów. Poza tymi trzema zawodnikami, odległości powyżej 115 metrów osiągnęli również: Sven Hannawald (117 m), Toni Nieminen (117,5 m) oraz Adam Małysz (117 m), natomiast wynik równy 115 metrów uzyskał Martin Schmitt. W gronie pięciu skoczków, którzy awansowali do serii finałowej jako lucky losers znaleźli się: Nicolas Dessum, Roland Audenrieth, Veli-Matti Lindström, Toni Nieminen oraz Martin Schmitt[35][36].
Spośród trzydziestu zawodników startujących w serii finałowej, jedenastu przekroczyło granicę punktu K, natomiast pięciu osiągnęło odległość powyżej 120 metrów. Jako pierwszy granicę 115 metrów przekroczył Wolfgang Loitzl, który dzięki skokowi na 118 metrów, awansował z 20. na 10. miejsce. Pierwszym skoczkiem, który pokonał odległość 120 metrów, był Risto Jussilainen (121,5 m). Najdłuższą odległość uzyskał natomiast Adam Małysz, który skacząc 129,5 metra, poprawił dotychczasowy rekord Martina Schmitta o 6,5 metra. Małysz wylądował jednak bez telemarku, co wpłynęło na obniżenie not sędziowskich za styl[37]. Polaka wyprzedzili: Noriaki Kasai (1. miejsce) i Dmitrij Wasiljew (2. miejsce), którzy obaj skoczyli po 122 metry, jednak dzięki wyższym notom za styl i dzięki przewadze punktowej z pierwszej serii, wyprzedzili polskiego skoczka. Lider po pierwszej serii, Janne Ahonen uzyskał w serii finałowej 117 metrów, w wyniku czego spadł na czwarte miejsce w klasyfikacji konkursu[35][36]. Zwycięzca konkursu, Kasai został jednocześnie nowym liderem klasyfikacji łącznej Turnieju Czterech Skoczni[38].
Zestawienie par KO w konkursie głównym
Wyniki zawodów (31.12.2000-01.01.2001)
W tabeli zestawiono wyniki zawodów w Garmisch-Partenkirchen wraz z wynikami serii kwalifikacyjnej. Uwzględniona została kolejność według miejsc zajętych w konkursie głównym.
Legenda:
- DNS – zawodnik nie wystartował;
- DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
- pq – zawodnik z zapewnionym udziałem w konkursie głównym dzięki miejscu w pierwszej „15” Pucharu Świata;
- Q – zawodnik zakwalifikował się;
- LL – zawodnik zakwalifikował się jako lucky loser;
- nq – zawodnik nie zakwalifikował się.
Klasyfikacja TCS po dwóch konkursach
Po konkursie w Garmisch-Partenkirchen nastąpiła zmiana lidera klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni. Za sprawą zwycięstwa w zawodach, na pierwszym miejscu plasował się Noriaki Kasai (drugi po pierwszych zawodach). Dotychczasowy lider, Martin Schmitt spadł na trzecie miejsce, natomiast z czwartej na drugą pozycję awansował Adam Małysz[38].
Remove ads
Innsbruck
Podsumowanie
Perspektywa
.jpg)
Dwa dni po konkursie w Garmisch-Partenkirchen, przeprowadzona została seria kwalifikacyjna przed trzecim z konkursów TCS, na skoczni Bergisel (K-108) w Innsbrucku. Zwycięzcą kwalifikacji po raz trzeci z rzędu został Adam Małysz, który skoczył na odległość 120,5 metra i tym samym o pół metra poprawił dotychczasowy rekord Dietera Thomy[41]. Dzień później odbył się konkurs główny. Pierwsza seria konkursowa rozpoczęła się od krótkich odległości, w wyniku czego, po skokach dziewięciu zawodników sędziowie postanowili podwyższyć platformę startową i anulować dotychczasowe wyniki[41]. Po wznowieniu rywalizacji, w pierwszej serii sześciu zawodników osiągnęło rezultat powyżej 100 metrów. Najdalej lądował Adam Małysz, który uzyskał 111,5 metra. Powyżej 100 metrów skakali także: Tommy Ingebrigtsen (104,5 m), Janne Ahonen (104 m), Damjan Fras (104 m), Jure Radelj (100,5 m) oraz Dmitrij Wasiljew (100,5 m). Wynik Rosjanina został jednak później anulowany ze względu na dyskwalifikację za stosowanie środków dopingujących. W wyniku tego bezpośredni awans do serii finałowej wywalczył Ildar Fatkullin, który startował z Wasiljewem w parze. Startujący w barwach Niemiec, Frank Löffler odniósł groźnie wyglądający wypadek, spadając z progu i upadając na 45 metrze[41]. Na prowadzeniu po pierwszej serii był Małysz, o 14 punktów przed Ahonenem i o 14,6 punktu przed Ingebrigtsenem. Wśród lucky losers znaleźli się: Wojciech Skupień, Reinhard Schwarzenberger, Peter Žonta i Damjan Fras oraz Masahiko Harada, który zakwalifikował się i zdobył punkty PŚ za sprawą dyskwalifikacji Wasiljewa[42][43].
W serii finałowej dziesięciu zawodnikom udało się osiągnąć lub przekroczyć setny metr. Wśród tych zawodników był Dmitrij Wasiljew, który uzyskał odległość równą punktowi konstrukcyjnemu, jednak jego wynik został później anulowany. Najdłuższą odległość drugiej serii, podobnie jak w pierwszej, osiągnął Adam Małysz, tym razem skacząc 118,5 metra. Drugi skok pod względem długości oddał Noriaki Kasai (111,5 m), odległości powyżej 100 metrów uzyskali także: Janne Ahonen (103 m), Tommy Ingebrigtsen (101 m), Jani Soininen (104 m) i Martin Schmitt (101,5 m), natomiast Matti Hautamäki, Risto Jussilainen i Andreas Widhölzl skoczyli równo 100 metrów. W łącznej klasyfikacji po dwóch skokach triumfował Małysz z przewagą 44,9 punktu nad drugim Ahonenem oraz 47,6 punktu nad trzecim Kasai[41][43]. Dzięki zwycięstwu, Małysz awansował na pierwsze miejsce w klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni[44].
Zestawienie par KO w konkursie głównym
Wyniki zawodów (03-04.01.2001)
Poniżej przedstawione zostały rezultaty poszczególnych skoczków w konkursie TCS w Innsbrucku oraz w kwalifikacjach do tego konkursu. Zawodnicy zostali sklasyfikowani na podstawie pozycji zajętych w konkursie głównym.
Legenda:
- DNS – zawodnik nie wystartował;
- DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
- pq – zawodnik z zapewnionym udziałem w konkursie głównym dzięki miejscu w pierwszej „15” Pucharu Świata;
- Q – zawodnik zakwalifikował się;
- LL – zawodnik zakwalifikował się jako lucky loser;
- nq – zawodnik nie zakwalifikował się.
Dyskwalifikacja Dmitrija Wasiljewa
W lutym 2001, kontrola antydopingowa na podstawie próbek pobranych po konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Innsbrucku, dała wynik pozytywny u Dmitrija Wasiljewa. Stosowaną przez Rosjanina niedozwoloną substancją był służący do zbijania wagi środek Diuretika[46]. Był to pierwszy przypadek stosowania dopingu w historii skoków narciarskich[47]. Wasiljew został zdyskwalifikowany przez Międzynarodową Federację Narciarską na okres dwóch lat[48], a wszystkie jego rezultaty począwszy od konkursu w Innsbrucku zostały unieważnione[49].
Klasyfikacja TCS po trzech konkursach
Po zwycięstwie w trzecim z konkursów Turnieju Czterech Skoczni, nowym liderem klasyfikacji generalnej został Adam Małysz, który drugiego Noriakiego Kasai wyprzedzał o 38,4 punktu. Na trzecie miejsce awansował piąty po dwóch konkursach - Janne Ahonen[50].
Remove ads
Bischofshofen
Podsumowanie
Perspektywa
Ostatni konkurs 49. Turnieju Czterech Skoczni przeprowadzono w Święto Trzech Króli na skoczni im. Paula Ausserleitnera w Bischofshofen. W pierwszej serii konkursowej tylko Adam Małysz przekroczył punkt konstrukcyjny, uzyskując 127 metrów. Drugą odległość serii uzyskał Janne Ahonen (118,5 m), a trzecią - Martin Schmitt (118 m). Powyżej 115 metrów skoczyli także: Matti Hautamäki (117,5 m), Manuel Fettner, Veli-Matti Lindström oraz Andreas Widhölzl (wszyscy trzej po 117 m). Liderem po pierwszej rundzie był Małysz, na drugim miejscu plasował się Ahonen, a na trzecim - Hautamäki. Jako lucky losers do serii finałowej awansowali: Ville Kantee, Peter Žonta, Stefan Kaiser, Frank Löffler i Sylvain Freiholz[51][52][53].
Pierwsi zawodnicy, startujący w serii finałowej, uzyskiwali krótkie odległości, w wyniku czego sędziowie postanowili podwyższyć belkę startową i tym samym rozpocząć drugą serię od początku[54]. Jako pierwszy w serii finałowej, granicę 120 metrów przekroczył Roar Ljøkelsøy, który skoczył 121,5 metra. Odległościowo lepsze rezultaty osiągnęło czterech zawodników - Stefan Horngacher (122 m), Andreas Widhölzl (127,5 m), Janne Ahonen (124,5 m) oraz Adam Małysz (134 m). Zawody wygrał zatem Małysz z przewagą 31,9 punktu nad drugim skoczkiem konkursu, Ahonenem oraz z przewagą 32,2 punktu nad trzecim Widhölzlem[52][54]. Dzięki temu Małysz wygrał klasyfikację łączną Turnieju Czterech Skoczni z przewagą ponad stu punktów[54].
Zestawienie par KO w konkursie głównym
Wyniki zawodów (05-06.01.2001)
W tabeli ukazano wyniki konkursu i serii kwalifikacyjnej w ostatniej części Turnieju Czterech Skoczni, która odbyła się w Bischofshofen. Zawodnicy zostali sklasyfikowani według miejsc zajętych w konkursie głównym.
Legenda:
- DNS – zawodnik nie wystartował;
- DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
- pq – zawodnik z zapewnionym udziałem w konkursie głównym dzięki miejscu w pierwszej „15” Pucharu Świata;
- Q – zawodnik zakwalifikował się;
- LL – zawodnik zakwalifikował się jako lucky loser;
- nq – zawodnik nie zakwalifikował się.
Remove ads
Klasyfikacja generalna turnieju
Podsumowanie
Perspektywa
Poniżej znajduje się końcowa klasyfikacja 49. Turnieju Czterech Skoczni po przeprowadzeniu czterech konkursów. Zwycięzca turnieju, Adam Małysz jako pierwszy w historii zdobył więcej niż 1000 punktów podczas jednego cyklu TCS. Ponadto, wygrał turniej z przewagą ponad 100 punktów nad drugim zawodnikiem, czego wcześniej nie uczynił żaden skoczek narciarski[57]. Łącznie, w tej edycji Turnieju Czterech Skoczni sklasyfikowanych zostało 79 zawodników z 17 państw[58].
Remove ads
Składy reprezentacji
Podsumowanie
Perspektywa
Poniższa tabela zawiera składy wszystkich dwudziestu reprezentacji, które wzięły udział w 49. Turnieju Czterech Skoczni. W nawiasie obok nazwy kraju podana została liczba zawodników z poszczególnych państw, którzy przynajmniej raz zostali zgłoszeni do serii kwalifikacyjnej. W tabeli przedstawiono także wyniki zajmowane przez zawodników we wszystkich czterech konkursach.
Legenda:
- DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
- q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
- – – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.
Remove ads
Klasyfikacja Pucharu Świata po zakończeniu turnieju
Podsumowanie
Perspektywa
Najwięcej, 310 punktów Pucharu Świata w trakcie Turnieju Czterech Skoczni 2000/2001 zdobył Adam Małysz, który dzięki temu awansował z 26. na trzecie miejsce. Liderem pozostał Martin Schmitt, a na drugie miejsce awansował Janne Ahonen. Poniższa tabela przedstawia sklasyfikowanych zawodników w Pucharze Świata po przeprowadzeniu siedmiu konkursów indywidualnych - trzech w Kuopio oraz czterech w ramach Turnieju Czterech Skoczni[166].
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads