Christof Duffner

Christof Duffner (ur. 16 grudnia 1971 w Tribergu) – niemiecki skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Christof Duffner

Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1971 Triberg
Klub	SC Schönwald
Wzrost	184 cm
Reprezentacja	RFN  Niemcy
Debiut w PŚ	30 grudnia 1988, Oberstdorf (57. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	31 grudnia 1990, Oberstdorf (4. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	30 grudnia 1992, Oberstdorf (1. miejsce)
Rekord życiowy	219 m na Velikance w Planicy (16 marca 2001)[1]
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 skoki narciarskie (drużynowo) Mistrzostwa świata złoto Ramsau 1999 drużynowo brąz Trondheim 1997 drużynowo Puchar Świata w lotach narciarskich 3. miejsce 1995/1996

Kariera

W Pucharze Świata zadebiutował w pierwszym konkursie 37. edycji Turnieju Czterech Skoczni, zajmując 57. miejsce 30 grudnia 1988 w Oberstdorfie. W sezonie 1988/1989 wystartował jeszcze tylko w konkursie w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął 85. miejsce, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej tego sezonu. Następny raz w Pucharze Świata pojawił się po rocznej przerwie, startując w trzech konkursach końcówki sezonu 1989/1990, jednak ponownie nie zdobył żadnych punktów.

Sezon 1990/1991 zaczął od startu w Oberstdorfie, gdzie wywalczył pierwsze punkty PŚ, zajmując czwarte miejsce i tracąc do trzeciego Heinza Kuttina 1 punkt. Dzień później, 1 stycznia 1990 w Garmisch-Partenkirchen Duffner był piąty. Wyniki te dawały mu wysoką pozycję w klasyfikacji 39. Turnieju Czterech Skoczni. Szansę na dobry końcowy wynik stracił jednak po konkursach w Innsbrucku i Bischofshofen, gdzie zajmował odpowiednio 39. i 26. miejsce. W lutym 1991 wziął udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie w swoim jedynym starcie zajął 15. miejsce w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 17. miejsce.

Najważniejszym wydarzeniem sezonu 1991/1992 były igrzyska olimpijskie w Albertville, gdzie Duffner był jedenasty w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. Na tych samych igrzyskach był także członkiem ekipy niemieckiej, która zajęła piąte miejsce w konkursie drużynowym. W tym samym roku odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie niemiecki skoczek zajął piąte miejsce. Był to jego najlepszy indywidualny wynik w tym sezonie. W klasyfikacji generalnej tym razem był dziewiętnasty.

Na początku sezonu 1992/1993, 30 grudnia 1992 Duffner po raz pierwszy w karierze stanął na podium wygrywając zawody w Oberstdorfie. Startując jako lider 41. edycji Turnieju Czterech Skoczni w Ga-Pa zaprezentował się słabiej, zajmując 32. miejsce. Następnie był dziesiąty w Innsbrucku i siódmy w Bischofshofen, co pozwoliło mu zająć szóste miejsce w klasyfikacji końcowej Turnieju. W tym sezonie na podium stanął także w ostatnim konkursie 28 marca 1993 w Planicy, gdzie był trzeci, za Espenem Bredesenem i Andreasem Goldbergerem. Wystartował także na mistrzostwach świata w Falun, zajmując 28. miejsce na normalnej skoczni i 10. na dużej. W konkursie drużynowym reprezentacja Niemiec zajęła 11. miejsce. W całej historii jego startów w Pucharze Świata to właśnie w tym sezonie odnosił najlepsze wyniki i w efekcie zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1993/1994 przyniósł mu pierwszy medal w karierze. Wywalczył go podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994. Wraz z Hansjörgiem Jäkle, Dieterem Thomą i Jensem Weißflogiem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W konkursach indywidualnych był jedenasty na dużym obiekcie i osiemnasty na normalnym. Zaledwie miesiąc później odbywały się mistrzostwa świata w lotach w Planicy, podczas których Duffner zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Roberto Ceconem. Został tam jednym z pierwszych zawodników, którzy pokonali granicę 200 m. Nieustany skok na odległość 207 m stanowiłby rekord świata w długości skoku narciarskiego, jednak w tym samym konkursie wynik ten poprawił Bredesen skacząc 209 m. Duffner czwarty był także w klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 Pucharu Świata w lotach, także w tym przypadku bezpośrednio przed nim znalazł się Cecon. W Pucharze Świata w skokach niemiecki skoczek zajął 25. miejsce.

Przeciętne wyniki w sezonie 1994/1995 spowodowały, że nie wystąpił na mistrzostwach świata w Thunder Bay. Tylko raz znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów PŚ, co zaowocowało 44. miejscem w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1995/1996 dwukrotnie stawał na podium zawodów PŚ. Na skoczni Kulm w Tauplitz 11 lutego 1996 był drugi, ustępując tylko Goldbergerowi, podobnie jak 9 marca 1996 na skoczni Čerťák w Harrachovie. W efekcie dało mu to trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 w PŚ w lotach, za Goldbergerem i Janne Ahonenem. Siódme miejsce w Oberstdorfie, dwunaste w Ga-Pa, szóste w Innsbrucku i dziesiąte w Bischofshofen pozwoliło mu zająć piąte miejsce w 44. Turnieju Czterech Skoczni. W PŚ w skokach zajął w tym sezonie 14. miejsce. Na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996 był piąty.

W zawodach PŚ w skokach startował aż do sezonu 2003/2004, jednak nie notował tak dobrych wyników jak dotychczas. Nosił się nawet z zamiarem zakończenia kariery w trakcie sezonu 1998/1999^{[potrzebny przypis]}, ale ówczesny trener reprezentacji Niemiec – Reinhard Heß postanowił zabrać go na mistrzostwa świata w Ramsau w 1999, gdzie wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Dieterem Thomą oraz Martinem Schmittem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie był czternasty na normalnej skoczni i osiemnasty na dużej. Ostatni raz na podium zawodów pucharowych stanął 19 marca 1999 w Planicy. Dwa lata wcześniej, podczas mistrzostw świata w Trondheim w 1997 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym wraz z Jäkle, Thomą i Schmittem. Indywidualnie wystartował tylko na dużej skoczni zajmując 25. miejsce.

W 2002 był członkiem reprezentacji Niemiec na igrzyska olimpijskie w Salt Lake City, jednak wystartował tam tylko w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, zajmując 17. miejsce. Miesiąc później był ósmy na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 2003 były ostatnią dużą imprezą w jego karierze. Wystartował tam w obu konkursach indywidualnych, zajmując odpowiednio 20. miejsce na normalnej skoczni oraz 24. miejsce na dużym obiekcie. Ostatni występ w PŚ zaliczył 22 marca 2003 w Planicy, gdzie zajął 19. miejsce. Ostatni oficjalny skok oddał jednak blisko rok później, 1 lutego 2004 podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego w Brotterode, gdzie zajął 47. miejsce.

W 2001 w zawodach PŚ na mamuciej skoczni w Planicy uzyskał rekordową prędkość na progu 135,2 km/h^[a][2]. Tam też ustanowił swój rekord życiowy skacząc 219 m^[1]. Podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich w 2004 w Planicy startował jako przedskoczek. Był jednym z pierwszych skoczków w RFN, którzy skakali stylem „V”. Po zakończeniu sezonu 2003/2004 zakończył karierę.

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
5.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[b]	544,6 pkt	-99,8 pkt	Finlandia
11.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	176,3 pkt	-63,2 pkt	Toni Nieminen
11.	20 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża indywidualnie	213,0 pkt	-61,5 pkt	Jens Weißflog
1.	22 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża drużynowo[c]	970,1 pkt	–
18.	25 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia normalna indywidualnie	229,5 pkt	-52,5 pkt	Espen Bredesen
17.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Skocznia normalna indywidualnie	235,0 pkt	-34,0 pkt	Simon Ammann

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
15.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	183,9 pkt	-33,6 pkt	Franci Petek
10.	21 lutego	1993	Falun	Skocznia duża indywidualnie	192,7 pkt	-48,7 pkt	Espen Bredesen
11.	23 lutego	1993	Falun	Skocznia duża drużynowo[d]	632,2 pkt	-189,3 pkt	Norwegia
28.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	188,9 pkt	-52,5 pkt	Masahiko Harada
3.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[e]	845,6 pkt	-109,7 pkt	Finlandia
25.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	180,9 pkt	-71,2 pkt	Masahiko Harada
18.	21 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża indywidualnie	194,1 pkt	-69,3 pkt	Martin Schmitt
1.	23 lutego	1999	Ramsau	Skocznia duża drużynowo[f]	988,9 pkt	–
14.	26 lutego	1999	Ramsau	Skocznia normalna indywidualnie	221,5 pkt	-33,5 pkt	Kazuyoshi Funaki
24.	22 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	220,3 pkt	-68,7 pkt	Adam Małysz
20.	28 lutego	2003	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	230,5 pkt	-48,5 pkt	Adam Małysz

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
5.	22 marca	1992	Harrachov	Loty indywidualnie	337,0 pkt	-55,5 pkt	Noriaki Kasai
4.	20 marca	1994	Planica	Loty indywidualnie	266,4 pkt	-84,9 pkt	Jaroslav Sakala
5.	11 lutego	1996	Tauplitz	Loty indywidualnie	686,0 pkt	-52,1 pkt	Andreas Goldberger
11.	25 stycznia	1998	Oberstdorf	Loty indywidualnie	682,3 pkt	-94,1 pkt	Kazuyoshi Funaki
12.	23 lutego	2000	Vikersund	Loty indywidualnie	428,7 pkt	-108,1 pkt	Sven Hannawald
8.	10 marca	2002	Harrachov	Loty indywidualnie	321,6 pkt	-74,7 pkt	Sven Hannawald

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1990/1991	17.
1991/1992	19.
1992/1993	6.
1993/1994	25.
1994/1995	44.
1995/1996	14.
1996/1997	34.
1997/1998	38.
1998/1999	21.
1999/2000	49.
2000/2001	25.
2001/2002	22.
2002/2003	47.

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	30 grudnia 1992	Oberstdorf	Schattenbergschanze	237.7 pkt	1.	–
2.	28 marca 1993	Planica	Bloudkova velikanka	245.0 pkt	3.	-9.7 pkt	Espen Bredesen
3.	11 lutego 1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	379.4 pkt	2.	-6.5 pkt	Andreas Goldberger
4.	9 marca 1996	Harrachov	Čerťák	375.8 pkt	2.	-10.0 pkt	Andreas Goldberger
5.	19 marca 1999	Planica	Velikanka	388.2 pkt	3.	-1.5 pkt	Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1988/1989
																				punkty
–	–	–	–	–	–	57	85	–	–	–	–	–	–	16	–	–	–	44	41	0
Sezon 1989/1990
																									punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	54	41	40	0
Sezon 1990/1991
																						punkty
–	–	–	–	–	–	4	5	39	26	10	–	–	15	6	42	14	11	34	13	13	25	53
Sezon 1991/1992
																					punkty
14	12	?	?	43	24	20	7	–	33	19	12	12	18	9	39	22	19	–	5	6	51
Sezon 1992/1993
																	punkty
7	11	11	9	16	1	32	10	7	10	4	18	7	9	11	15	3	121
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
9	12	52	30	23	q	33	15	25	–	–	–	–	–	45	19	4	25	25	156
Sezon 1994/1995
																					punkty
?	32	46	q	–	–	–	35	35	?	?	?	?	?	–	–	20	33	13	10	52	57
Sezon 1995/1996
																												punkty
q	46	38	18	51	10	22	7	7	12	6	10	19	12	38	47	16	8	15	2	–	–	37	31	27	2	?	7	505
Sezon 1996/1997
																									punkty
26	47	24	?	20	43	18	33	29	q	q	6	–	–	–	q	22	35	44	17	49	12	17	37	–	137
Sezon 1997/1998
																											punkty
–	–	–	–	–	q	42	27	31	41	q	q	15	21	10	13	44	20	35	44	30	q	q	21	19	q	q	110
Sezon 1998/1999
																													punkty
18	25	26	29	40	16	6	21	q	q	27	39	q	34	39	38	–	–	38	24	6	20	6	15	19	12	3	6	15	359
Sezon 1999/2000
																										punkty
11	78	31	q	q	–	–	48	q	42	q	30	47	–	–	–	38	24	38	45	43	38	46	34	34	26	37
Sezon 2000/2001
																					punkty
23	42	40	10	q	29	q	33	35	22	34	46	27	14	46	14	16	40	11	13	9	173
Sezon 2001/2002
																						punkty
24	35	13	13	26	33	20	20	23	23	23	34	21	10	25	29	–	–	7	16	12	16	230
Sezon 2002/2003
																											punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	49	40	q	44	–	–	–	–	–	–	18	12	31	28	42	33	50	19	–	50
Sezon 2003/2004
																							punkty
–	–	–	q	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	q	–	–	–	–	–	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
								-	2
Sezon 1992/1993
								2	5
Legenda
1 2 3 poniżej 3  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
								-	1
Sezon 1995/1996
						6	3	2	3
Sezon 1996/1997
									5
Sezon 2000/2001
						4	5	-	6
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 2001/2002
					4	3	-	3	2
Sezon 2002/2003
								-	4
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1988/1989	90.	[5]
1990/1991	16.	[6]
1991/1992	21.	[7]
1992/1993	6.	[8]
1993/1994	28.	[9]
1994/1995	70.	[10]
1995/1996	5.	[3]
1996/1997	26.
1997/1998	39.
1998/1999	44.
1999/2000	56.
2000/2001	33.
2001/2002	21.
2002/2003	45.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1997	21.	[11]
1998	37.	[12]
1999	11.	[13]
2000	41.	[14]
2001	16.	[15]
2002	8.	[3]

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
1990/1991	21.
1991/1992	8.
1992/1993	10.
1993/1994	4.
1994/1995	16.
1995/1996	3.
1997/1998	17.
1998/1999	5.
1999/2000	34.
2000/2001	18.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[16]
1994	29.
1995	19.
1996	14.
1997	32.
1999	13.
2000	22.
2001	13.
2002	18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	18 sierpnia	1996	Trondheim	Granåsen	K-120	117,0 m	129,0 m	235,3 pkt	3.	13,5 pkt	Ari-Pekka Nikkola

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[4]
1994
			punkty
15	47	28	449,0
1995
				punkty
10	33	40	9	740,2
1996
					punkty
3	21	25	22	33	85
1997
					punkty
26	19	24	33	28	27
1999
					punkty
15	12	17	16	17	81
2000
								punkty
39	30	14	22	17	27	17	21	70
2001
							punkty
7	5	10	12	–	–	–	129
2002
						punkty
21	17	36	17	q	8	70
2003
				punkty
48	–	39	–	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce	Źr.
1991/1992	47.	[4]
1993/1994	72.
1994/1995	164.
1996/1997	138.
1997/1998	35.	[17]
1999/2000	99.
2000/2001	75.
2002/2003	55.
2003/2004	69.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego

1. Titisee-Neustadt – 27 lutego 1994 (2. miejsce)
2. Zakopane – 26 stycznia 1997 (3. miejsce)
3. Oberhof – 13 września 1997 (2. miejsce)
4. Oberhof – 14 września 1997 (3. miejsce)
5. Ruhpolding – 15 lutego 1998 (3. miejsce)
6. Courchevel – 29 stycznia 2000 (3. miejsce)
7. Courchevel – 30 stycznia 2000 (3. miejsce)
8. Planica – 17 lutego 2001 (3. miejsce)
9. Titisee-Neustadt – 25 stycznia 2003 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[4]
Sezon 1991/1992
																					punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	4	11	17
Sezon 1993/1994
																																	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	16	23	–	–	–	–	–	–	–	–	–	2	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	103
Sezon 1994/1995
																																							punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	18	–	–	–	–	–	–	18	25	46	34	–	–	–	–	32
Sezon 1996/1997
																																														punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	60
Sezon 1997/1998
																																																		punkty
–	–	–	–	–	–	2	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	q	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	11	–	–	13	3	–	6	6	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	324
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	3	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	120
Sezon 2000/2001
																																								punkty
–	–	26	–	–	–	–	–	19	–	–	–	–	–	–	–	–	–	15	–	–	10	3	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	119
Sezon 2002/2003
																																			punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	1	10	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	126
Sezon 2003/2004
																									punkty
–	–	20	11	53	47	21	–	–	–	29	47	14	28	31	45	–	–	–	–	–	–	–	–	–	68
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Prawdopodobnie był to błąd pomiaru.
2. Skład drużyny: Heiko Hunger, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog.
3. Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma, Jens Weißflog.
4. Skład drużyny: Gerd Siegmund, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog.
5. Skład drużyny: Christof Duffner, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma.
6. Skład drużyny: Sven Hannawald, Christof Duffner, Dieter Thoma, Martin Schmitt.