Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Biegus zmienny
Gatunek ptaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Biegus zmienny[5] (Calidris alpina) – gatunek ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Wśród biegusów jest najpospolitszy i najliczniejszy.
Remove ads
Występowanie
Podsumowanie
Perspektywa
Biegus zmienny zamieszkuje w zależności od podgatunku[6][7]:
- Calidris alpina arctica – północno-wschodnia Grenlandia, prawdopodobnie także Svalbard. Zimuje głównie w północno-zachodniej Afryce.
- Calidris alpina schinzii – południowo-wschodnia Grenlandia, Islandia, Wyspy Owcze i Wyspy Brytyjskie po południową Skandynawię i kraje basenu Morza Bałtyckiego. Bardzo nielicznie gnieździł się w północnej Polsce do początku XXI w. Zimuje w południowej Europie i północno-zachodniej Afryce.
- Calidris alpina alpina – Laponia i północna Rosja na wschód po rejon półwyspu Tajmyr i rzekę Jenisej. Zimuje od Europy Zachodniej i basenu Morza Śródziemnego po Indie. W Polsce spotykany na przelotach.
- Calidris alpina centralis – północno-wschodnia Syberia od półwyspu Tajmyr do delty Kołymy. Zimuje we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, nad Morzem Czerwonym i dalej na wschód po Azję Południową.
- Calidris alpina sakhalina – od Kołymy po Półwysep Czukocki. Zimuje na Dalekim Wschodzie.
- Calidris alpina actites – północny Sachalin. Zimuje prawdopodobnie w Azji Wschodniej.
- Calidris alpina kistchinskii – północne wybrzeża Morza Ochockiego i Góry Koriackie przez Kamczatkę po północne Kuryle. Zimuje w Azji Wschodniej.
- Calidris alpina arcticola – północno-zachodnia Alaska, północna część Półwyspu Seward i północno-zachodnia Kanada. Zimuje na Dalekim Wschodzie.
- Calidris alpina pacifica – południowo-zachodnia Alaska i południe Półwyspu Seward. Zimuje w zachodniej części USA i zachodnim Meksyku.
- Calidris alpina hudsonia – środkowa Kanada. Zimuje na wschodnich wybrzeżach USA i prawdopodobnie we wschodnim Meksyku.
W Wielkiej Brytanii to gatunek osiadły. Na zimowiskach natomiast zbierają się w ogromne, liczące tysiące osobników stada, zwłaszcza na wybrzeżach.
W Polsce spotyka się na przelotach w marcu–maju i lipcu–listopadzie dwa podgatunki – C. a. schinzii i C. a. alpina pochodzący z terenów położonych dalej na północ. Dawniej także gniazdował. Jeszcze na początku lat 80. liczebność populacji lęgowej na terenie kraju oceniano na 80–100 par[8]. W końcu XX w. odnotowywano nieliczne lęgi C. a. schinzii na Bagnach Biebrzańskich, przy ujściu Redy do Zatoki Puckiej (rezerwaty przyrody „Beka” i „Mechelińskie Łąki”), na wyspach w delcie Świny i nad jeziorem Łebsko[9]. Ostatni potwierdzony lęg w Polsce miał miejsce w 2004 roku w rezerwacie „Beka”; w roku 2010 w tym samym rezerwacie odnotowano ostatnie obserwacje ptaków tego podgatunku interpretowane jako prawdopodobne gniazdowanie[9].
Remove ads
Morfologia
- Wygląd
- Biegus zmienny wielkością dorównuje szpakowi. Krępy, ma stosunkowo krótką szyję oraz czarne nogi. Samice są nieco większe od samców, jednak obie płcie ubarwione są podobnie[10]. Samiec ma zwykle rdzawą plamę na karku, poza tym jest jaskrawszy[10]. W szacie godowej wierzch ciała rdzawobrązowawy z ciemnymi plamkami. Gardło i wole jasne z ciemnymi, podłużnymi kreskami. Na piersi i brzuchu czarna plama, boki, tył brzucha i podogonie białe. Dziób czarny, lekko wygięty w dół i większy od głowy. W szacie spoczynkowej wierzch szarosiwy, a spód biały. Jedynie na piersi i gardle czarne kreski. Młodociane podobne do osobników dorosłych, lecz pozbawione czarnej plamy na spodzie. Brzuch mają szarożółty, podłużnie prążkowany z przodu, a poprzecznie z tyłu i dwie czarne plamy na jego bokach. Wierzch ciemny z rdzawobrązowymi i białymi obrzeżeniami piór. Głowę i pierś mają żółtobrązową.
- W locie przez skrzydła można zaobserwować biały pas, widać też białe obrzeżenie kupra. Sterówki są szarobrązowe, czarne u nasady. Poza tym środkowa para piór jest nieco dłuższa.
- C. a. arctica jest najmniejszy, najciemniejszy i ma najkrótszy dziób. C. a. pacifica i C. a. hudsonia są największe, najjaśniejsze i posiadające najdłuższe dzioby. W szacie spoczynkowej grzbiet rdzaworudy u C. a. alpina, żółtawy u C. a. schinzii i czerwonawożółty u C. a. arctica. W terenie trudno jest je od siebie odróżnić. Młode w szacie juwenalnej mają jasne obrzeżenia piór na grzbiecie, gardło brązowawe, natomiast szyja, pierś i brzuch mają czarno kreskowane.
- Wymiary średnie[11]
- długość ciała ok. 16–22 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 32–40 cm
masa ciała ok. 33–85 g
Remove ads
Ekologia i zachowanie
Podsumowanie
Perspektywa
Lecąc w stadach, mogą wykonywać czasem gwałtowne zwroty.
- Głos
- Wydaje w locie brzęczące i zgrzytliwe „czrrrit”. Stada wydają bardzo charakterystyczny dźwięk – jest to gadatliwe, perliste i gardłowe „plip-ip-ip”. Często jest ten dźwięk nazywany jest „pogaduszkami”. Piosenka w locie tokowym to wysilone „rriuii-rriuii-rriurii”, przechodzące w lekko opadający trel[10].
- Biotop
- Tundra, torfowiska i bezdrzewne tereny podmokłe. W Skandynawii spotkać go można w piętrze alpejskim tamtejszych gór. Poza sezonem godowym preferują wybrzeża wód, zarówno słodkich jak i słonych. Rzadziej spotkać go można w głębi lądu, ale zalatuje tam regularnie.
- Toki
- Po powrocie na tereny lęgowe, od marca do maja, samiec krąży nad wybranym terenem w nierównym locie. Czasem siada na podwyższeniu i zaczyna swoje niskie trele. Zrywa się nagle do pionowego lotu, po czym z powrotem spada. Dla swojej przyszłej partnerki szykuje parę gniazd. Samica wybiera najlepsze i wyścieła je trawą, mchem i liśćmi.
- Gniazdo
- Na ziemi ze skąpą wyściółką, pod osłoną roślin zielnych, czasem krzewów w trudno dostępnym miejscu.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju–lipcu 4 jaja o rozmaitym ubarwieniu (najczęściej oliwkowym lub brązowym).
- Okres lęgowy
- Jaja wysiadywane są przez okres 16–22 dni przez obydwoje rodziców. Oba dorosłe ptaki zajmują się też młodymi, choć więcej czasu poświęcają temu samce. Pisklęta mają jasnożółty puch z czarnymi pasami i rzędami jasnych kropek. U biegusów obserwowane było „adoptowanie” obcych ptaków, zarówno przez pary posiadające już potomstwo, jak i przez te, które go jeszcze nie mają. Odnotowano też zaskakujące zachowania samic, które przedwcześnie opuszczały swoje młode, nie czekając za nimi. Pisklęta usamodzielniają się po 4 tygodniach. Odloty następują od końca lipca aż po październik. W Niemczech setki tysięcy ptaków można zobaczyć wtedy nad Morzem Wattowym, gdzie się przepierzają.
- Pożywienie
- Drobne bezkręgowce, m.in. robaki, ślimaki, małże, skąposzczety, larwy komarów i skorupiaków, oraz zielone części roślin. Szukają go w miękkim mulistym podłożu.
Remove ads
Status i ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2024 roku uznaje biegusa zmiennego za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened); wcześniej klasyfikowany był jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern)[4]. Organizacja BirdLife International w 2024 roku szacowała liczebność populacji na 3–7 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji oceniany jest jako umiarkowanie spadkowy, choć niektóre populacje są stabilne, a u niektórych trend nie jest znany[4]. Gatunek wymieniony w załączniku I Dyrektywy ptasiej.
W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej, wymaga ochrony czynnej[12]. Na Czerwonej liście ptaków Polski uznany za wymarły regionalnie (dotyczy populacji lęgowej)[8]. W Polsce dziś spotyka się stada liczące nawet kilkaset osobników w trakcie wędrówki jesiennej.
Zagrożeniami dla tego gatunku są osuszanie podmokłych łąk lub szybkie ich zarastanie trzciną i niszczenie terenów lęgowych, a dla ptaków wędrujących – ubywanie naturalnych plaż i ich nadmierna penetracja przez ludzi.
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads