W latach 1984–1999 występował jako zawodowy tenisista[12]. Wraz z Michaelem Stichem i Steffi Graf przyczynił się do wielkiego wzrostu zainteresowania tenisem w Niemczech[12].
Styl gry Niemca idealnie pasował do szybkich nawierzchni, trawiastej, na niektórych twardych kortach i w hali. Uznawano go za wybitnego woleistę, z potężnym serwisem, który przyniósł mu przydomek Bum-Bum[12][13]. Do jego słynnych zagrań zaliczały się efektowne pady przy siatce, zazwyczaj skutecznie kończące akcję wolejową[12].
Jako 17–latek zdobył mistrzostwo Wimbledonu w 1985; pokonując Kevina Currena w finale został na kilka lat najmłodszym triumfatorem turnieju wielkoszlemowego (rekord poprawił na French Open 1989 Michael Chang), był zarazem pierwszym niemieckim mistrzem Wimbledonu oraz pierwszym zwycięzcą, który nie figurował na liście rozstawionych[14][15].
Becker obronił tytuł w 1986 (pokonał w finale Ivana Lendla). Trzecie zwycięstwo na Wimbledonie odniósł w 1989 (pokonał Edberga w finale). Ponadto dochodził do finałów w 1988, 1990, 1991 i 1995. Sukcesy te przyniosły mu przydomek właściciela Kortu Centralnego[16].
Wygrał także dwukrotnie Australian Open, w 1991 (finał z Lendlem) i 1996 (finał z Changiem), oraz US Open w 1989. Nie udało mu się odnieść końcowego sukcesu na kortach Rolanda Garrosa (osiągnął 3 półfinały) – nie odpowiadała mu nawierzchnia ziemna, na której nie wygrał żadnego turnieju w grze pojedynczej.
W styczniu 1991 po raz pierwszy zajmował miejsce lidera w rankingu światowym. Sezony 1985–1996 kończył w pierwszej dziesiątce na świecie i wielokrotnie kwalifikował się do turnieju ATP Finals. Triumfował w tych zawodach w latach 1988, 1992 i 1995.
W latach 1985–1999 występował w reprezentacji w Pucharze Davisa, w tym w zwycięskich sezonach 1988 i 1989. W 1985 został finalistą tej imprezy. Nie uczestniczył w sukcesie reprezentacji w 1993 ze względu na konflikt wewnątrz kadry[17].
W 1992 roku wygrał z Michaelem Stichem złoty medal podczas igrzysk olimpijskich w Barcelonie, mimo że debliści byli w nie najlepszych relacjach[18].
Wygrał łącznie 49 turniejów w singlu oraz 15 w deblu (był nr 6. w rankingu deblistów w 1986).
Becker i Edberg stworzyli jedną z najbardziej interesujących rywalizacji w tenisie. Zagrali ze sobą 35 razy w latach 1984–1996, z czego 25-krotnie zwycięsko kończył mecz Niemiec. Zmierzyli się w 3 wielkoszlemowych finałach, które Edberg 2-krotnie wygrał[19].
W 2003 został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[20].
Finały w turniejach ATP World Tour
Więcej informacji Legenda ...
Legenda |
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Zamknij
Gra pojedyncza (49–28)
Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Zwycięzca |
1. |
16 czerwca 1985 |
Londyn |
Trawiasta |
Johan Kriek |
6:2, 6:3 |
Zwycięzca |
2. |
7 lipca 1985 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Kevin Curren |
6:3, 6:7, 7:6, 6:4 |
Zwycięzca |
3. |
25 sierpnia 1985 |
Cincinnati |
Twarda |
Mats Wilander |
6:4, 6:2 |
Finalista |
1. |
17 listopada 1985 |
Wembley |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
7:6, 3:6, 6:4, 4:6, 4:6 |
Finalista |
2. |
19 stycznia 1986 |
Nowy Jork |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
2:6, 6:7, 3:6 |
Zwycięzca |
4. |
30 marca 1986 |
Chicago |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
7:6, 6:3 |
Finalista |
3. |
13 kwietnia 1986 |
Dallas |
Dywanowa (hala) |
Anders Järryd |
7:6, 1:6, 1:6, 4:6 |
Zwycięzca |
5. |
6 lipca 1986 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Ivan Lendl |
6:4, 6:3, 7:5 |
Finalista |
4. |
1 sierpnia 1986 |
Stratton Mountain |
Twarda |
Ivan Lendl |
4:6, 6:7 |
Zwycięzca |
6. |
17 sierpnia 1986 |
Toronto |
Twarda |
Stefan Edberg |
6:4, 3:6, 6:3 |
Zwycięzca |
7. |
19 października 1986 |
Sydney |
Twarda (hala) |
Ivan Lendl |
3:6, 7:6, 6:2, 6:0 |
Zwycięzca |
8. |
26 października 1986 |
Tokio |
Dywanowa (hala) |
Stefan Edberg |
7:6, 6:1 |
Zwycięzca |
9. |
2 listopada 1986 |
Paryż |
Twarda (hala) |
Sergio Casal |
6:4, 6:3, 7:6 |
Finalista |
5. |
7 grudnia 1986 |
Nowy Jork |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
4:6, 4:6, 4:6 |
Zwycięzca |
10. |
22 lutego 1987 |
Indian Wells |
Twarda |
Stefan Edberg |
6:4, 6:4, 7:5 |
Zwycięzca |
11. |
5 kwietnia 1987 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Miloslav Mečíř |
6:4, 6:3 |
Zwycięzca |
12. |
14 czerwca 1987 |
Londyn |
Trawiasta |
Jimmy Connors |
6:7, 6:3, 6:4 |
Finalista |
6. |
23 sierpnia 1987 |
Cincinnati |
Twarda |
Stefan Edberg |
4:6, 1:6 |
Zwycięzca |
13. |
6 marca 1988 |
Indian Wells |
Twarda |
Emilio Sánchez |
7:5, 6:4, 2:6, 6:4 |
Zwycięzca |
14. |
17 kwietnia 1988 |
Dallas WCT |
Dywanowa (hala) |
Stefan Edberg |
6:4, 1:6, 7:5, 6:2 |
Zwycięzca |
15. |
12 czerwca 1988 |
Londyn |
Trawiasta |
Stefan Edberg |
6:1, 3:6, 6:3 |
Finalista |
7. |
3 lipca 1988 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Stefan Edberg |
6:4, 6:7, 4:6, 2:6 |
Zwycięzca |
16. |
7 sierpnia 1988 |
Indianapolis |
Twarda |
John McEnroe |
6:4, 6:2 |
Zwycięzca |
17. |
23 października 1988 |
Tokio |
Dywanowa (hala) |
John Fitzgerald |
7:6, 6:4 |
Zwycięzca |
18. |
6 listopada 1988 |
Sztokholm |
Twarda (hala) |
Peter Lundgren |
6:4, 6:1, 6:1 |
Zwycięzca |
19. |
11 grudnia 1988 |
Nowy Jork |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
5:7, 7:6, 3:6, 6:2, 7:6 |
Zwycięzca |
20. |
19 lutego 1989 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Aleksandr Wołkow |
6:1, 6:2 |
Zwycięzca |
21. |
26 lutego 1989 |
Filadelfia |
Dywanowa (hala) |
Tim Mayotte |
7:6, 6:1, 6:3 |
Finalista |
8. |
30 kwietnia 1989 |
Monte Carlo |
Ceglana |
Alberto Mancini |
5:7, 6:2, 6:7, 5:7 |
Zwycięzca |
22. |
9 lipca 1989 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Stefan Edberg |
6:0, 7:6, 6:4 |
Zwycięzca |
23. |
10 września 1989 |
US Open, Nowy Jork |
Twarda |
Ivan Lendl |
7:6, 1:6, 6:3, 7:6 |
Zwycięzca |
24. |
5 listopada 1989 |
Paryż |
Twarda (hala) |
Stefan Edberg |
6:4, 6:3, 6:3 |
Finalista |
9. |
3 grudnia 1989 |
Nowy Jork |
Dywanowa (hala) |
Stefan Edberg |
6:4, 6:7, 3:6, 1:6 |
Zwycięzca |
25. |
18 lutego 1990 |
Bruksela |
Dywanowa (hala) |
Carl-Uwe Steeb |
7:5, 6:2, 6:2 |
Zwycięzca |
26. |
25 lutego 1990 |
Stuttgart |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
6:2, 6:2 |
Finalista |
10. |
13 maja 1990 |
Hamburg |
Ceglana |
Juan Aguilera |
1:6, 0:6, 6:7 |
Finalista |
11. |
17 czerwca 1990 |
Londyn |
Trawiasta |
Ivan Lendl |
3:6, 2:6 |
Finalista |
12. |
8 lipca 1990 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Stefan Edberg |
2:6, 2:6, 6:3, 6:3, 4:6 |
Zwycięzca |
27. |
19 sierpnia 1990 |
Indianapolis |
Twarda |
Peter Lundgren |
6:3, 6:4 |
Zwycięzca |
28. |
7 października 1990 |
Sydney |
Twarda (hala) |
Stefan Edberg |
7:6, 6:4, 6:4 |
Finalista |
13. |
14 października 1990 |
Tokio |
Dywanowa (hala) |
Ivan Lendl |
6:4, 3:6, 6:7 |
Zwycięzca |
29. |
28 października 1990 |
Sztokholm |
Dywanowa (hala) |
Stefan Edberg |
6:4, 6:0, 6:3 |
Finalista |
14. |
4 listopada 1990 |
Paryż |
Twarda (hala) |
Stefan Edberg |
3:3 krecz |
Zwycięzca |
30. |
27 stycznia 1991 |
Australian Open, Melbourne |
Twarda |
Ivan Lendl |
1:6, 6:4, 6:4, 6:4 |
Finalista |
15. |
28 kwietnia 1991 |
Monte Carlo |
Ceglana |
Sergi Bruguera |
7:5, 4:6, 6:7(6), 6:7(4) |
Finalista |
16. |
7 lipca 1991 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Michael Stich |
4:6, 6:7(4), 4:6 |
Finalista |
17. |
18 sierpnia 1991 |
Indianapolis |
Twarda |
Pete Sampras |
6:7(2), 6:3, 3:6 |
Zwycięzca |
31. |
27 października 1991 |
Sztokholm |
Dywanowa (hala) |
Stefan Edberg |
3:6, 6:4, 1:6, 6:2, 6:2 |
Zwycięzca |
32. |
16 lutego 1992 |
Bruksela |
Dywanowa (hala) |
Jim Courier |
6:7(5), 2:6, 7:6(10), 7:6(5), 7:5 |
Zwycięzca |
33. |
1 marca 1992 |
Rotterdam |
Dywanowa (hala) |
Aleksandr Wołkow |
7:6(9), 4:6, 6:2 |
Zwycięzca |
34. |
4 października 1992 |
Bazylea |
Twarda (hala) |
Petr Korda |
3:6, 6:3, 6:2, 6:4 |
Zwycięzca |
35. |
8 listopada 1992 |
Paryż |
Twarda (hala) |
Guy Forget |
7:6(3), 6:3, 3:6, 6:3 |
Zwycięzca |
36. |
22 listopada 1992 |
Frankfurt |
Dywanowa (hala) |
Jim Courier |
6:4, 6:3, 7:5 |
Zwycięzca |
37. |
10 stycznia 1993 |
Doha |
Twarda |
Goran Ivanišević |
7:6(4), 4:6, 7:5 |
Zwycięzca |
38. |
14 lutego 1993 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Sergi Bruguera |
6:3, 6:3 |
Finalista |
18. |
22 sierpnia 1993 |
Indianapolis |
Twarda |
Jim Courier |
5:7, 3:6 |
Zwycięzca |
39. |
12 lutego 1994 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Petr Korda |
6:2, 3:6, 6:3 |
Finalista |
19. |
15 maja 1994 |
Rzym |
Ceglana |
Pete Sampras |
1:6, 2:6, 2:6 |
Zwycięzca |
40. |
7 sierpnia 1994 |
Los Angeles |
Twarda |
Mark Woodforde |
6:2, 6:2 |
Zwycięzca |
41. |
21 sierpnia 1994 |
New Haven |
Twarda |
Marc Rosset |
6:3, 7:5 |
Finalista |
20. |
9 października 1994 |
Sydney |
Twarda (hala) |
Richard Krajicek |
6:7(5), 6:7(7), 6:2, 3:6 |
Zwycięzca |
42. |
30 października 1994 |
Sztokholm |
Dywanowa (hala) |
Goran Ivanišević |
4:6, 6:4, 6:3, 7:6(4) |
Finalista |
21. |
20 listopada 1994 |
Frankfurt |
Dywanowa (hala) |
Pete Sampras |
6:4, 3:6, 5:7, 4:6 |
Zwycięzca |
43. |
12 lutego 1995 |
Marsylia |
Twarda (hala) |
Daniel Vacek |
6:7(2), 6:4, 7:5 |
Finalista |
22. |
19 lutego 1995 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Jewgienij Kafielnikow |
5:7, 7:5, 6:7(6) |
Finalista |
23. |
30 kwietnia 1995 |
Monte Carlo |
Ceglana |
Thomas Muster |
6:4, 7:5, 1:6, 6:7(6), 0:6 |
Finalista |
24. |
9 lipca 1995 |
Wimbledon, Londyn |
Trawiasta |
Pete Sampras |
7:6(5), 2:6, 4:6, 2:6 |
Finalista |
25. |
5 listopada 1995 |
Paryż |
Twarda (hala) |
Pete Sampras |
6:7(5), 4:6, 4:6 |
Zwycięzca |
44. |
19 listopada 1995 |
Frankfurt |
Dywanowa (hala) |
Michael Chang |
7:6(3), 6:0, 7:6(5) |
Zwycięzca |
45. |
28 stycznia 1996 |
Australian Open, Melbourne |
Twarda |
Michael Chang |
6:2, 6:4, 2:6, 6:2 |
Zwycięzca |
46. |
16 czerwca 1996 |
Londyn |
Trawiasta |
Stefan Edberg |
6:4, 7:6(3) |
Zwycięzca |
47. |
13 października 1996 |
Wiedeń |
Dywanowa (hala) |
Jan Siemerink |
6:4, 6:7(7), 6:2, 6:3 |
Zwycięzca |
48. |
27 października 1996 |
Stuttgart |
Dywanowa (hala) |
Pete Sampras |
3:6, 6:3, 3:6, 6:3, 6:4 |
Finalista |
26. |
24 listopada 1996 |
Hanower |
Dywanowa (hala) |
Pete Sampras |
6:3, 6:7(5), 6:7(4), 7:6(11), 4:6 |
Zwycięzca |
49. |
8 grudnia 1996 |
Monachium |
Dywanowa (hala) |
Goran Ivanišević |
6:3, 6:4, 6:4 |
Finalista |
27. |
12 lipca 1998 |
Gstaad |
Ceglana |
Àlex Corretja |
6:7(5), 5:7, 3:6 |
Finalista |
28. |
11 kwietnia 1999 |
Hongkong |
Twarda |
Andre Agassi |
7:6(4), 4:6, 4:6 |
Zamknij
Gra podwójna (15–12)
Więcej informacji Końcowy wynik, Nr ...
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
Zwycięzca |
1. |
10 czerwca 1984 |
Monachium |
Ceglana |
Wojciech Fibak |
Eric Fromm
Florin Segărceanu |
6:4, 4:6, 6:1 |
Finalista |
1. |
17 listopada 1985 |
Wembley |
Dywanowa (hala) |
Slobodan Živojinović |
Guy Forget
Anders Järryd |
5:7, 6:4, 5:7 |
Zwycięzca |
2. |
23 marca 1986 |
Bruksela |
Dywanowa (hala) |
Slobodan Živojinović |
John Fitzgerald
Tomáš Šmíd |
7:6, 7:5 |
Finalista |
2. |
11 maja 1986 |
Forest Hills |
Ceglana |
Slobodan Živojinović |
Hans Gildemeister
Andrés Gómez |
6:7, 6:7 |
Finalista |
3. |
17 sierpnia 1986 |
Toronto |
Twarda |
Slobodan Živojinović |
Chip Hooper
Mike Leach |
7:6, 3:6, 3:6 |
Finalista |
4. |
21 września 1986 |
Hamburg |
Ceglana |
Eric Jelen |
Sergio Casal
Emilio Sánchez |
4:6, 1:6 |
Zwycięzca |
3. |
19 października 1986 |
Sydney |
Twarda (hala) |
John Fitzgerald |
Peter McNamara
Paul McNamee |
6:4, 7:6 |
Finalista |
5. |
22 lutego 1987 |
Indian Wells |
Twarda |
Eric Jelen |
Guy Forget
Yannick Noah |
4:6, 6:7 |
Zwycięzca |
4. |
29 marca 1987 |
Bruksela |
Dywanowa (hala) |
Slobodan Živojinović |
Chip Hooper
Mike Leach |
7:6, 7:6 |
Zwycięzca |
5. |
5 kwietnia 1987 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Slobodan Živojinović |
Sergio Casal
Emilio Sánchez |
3:6, 6:3, 6:4 |
Finalista |
6. |
18 października 1987 |
Sydney |
Twarda (hala) |
Robert Seguso |
Darren Cahill
Mark Kratzmann |
3:6, 2:6 |
Zwycięzca |
6. |
15 listopada 1987 |
Frankfurt |
Dywanowa (hala) |
Patrik Kühnen |
Scott Davis
David Pate |
6:4, 6:2 |
Zwycięzca |
7. |
21 lutego 1988 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Eric Jelen |
Miloslav Mečíř
Tomáš Šmíd |
6:3, 6:3 |
Zwycięzca |
8. |
6 marca 1988 |
Indian Wells |
Twarda |
Guy Forget |
Jorge Lozano
Todd Witsken |
6:4, 6:4 |
Finalista |
7. |
23 października 1988 |
Tokio |
Dywanowa (hala) |
Eric Jelen |
Andrés Gómez
Slobodan Živojinović |
5:7, 7:5, 3:6 |
Zwycięzca |
9. |
20 marca 1989 |
Indian Wells |
Twarda |
Jakob Hlasek |
Kevin Curren
David Pate |
7:6, 7:5 |
Finalista |
8. |
14 maja 1989 |
Hamburg |
Ceglana |
Eric Jelen |
Emilio Sánchez
Javier Sánchez |
4:6, 1:6 |
Zwycięzca |
10. |
11 marca 1990 |
Indian Wells |
Twarda |
Guy Forget |
Jim Grabb
Patrick McEnroe |
4:6, 6:4, 6:3 |
Finalista |
9. |
25 maja 1990 |
Miami |
Twarda |
Cássio Motta |
Rick Leach
Jim Pugh |
4:6, 6:3, 3:6 |
Finalista |
10. |
14 kwietnia 1991 |
Barcelona |
Ceglana |
Eric Jelen |
Horacio de la Peña
Diego Nargiso |
6:3, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca |
11. |
16 lutego 1992 |
Bruksela |
Dywanowa (hala) |
John McEnroe |
Guy Forget
Jakob Hlasek |
6:3, 6:2 |
Zwycięzca |
12. |
26 kwietnia 1992 |
Monte Carlo |
Ceglana |
Michael Stich |
Petr Korda
Karel Nováček |
6:4, 6:4 |
Zwycięzca |
13. |
8 sierpnia 1992 |
Barcelona |
Ceglana |
Michael Stich |
Wayne Ferreira
Piet Norval |
7:6(5), 4:6, 7:6(5), 6:3 |
Zwycięzca |
14. |
10 stycznia 1993 |
Doha |
Twarda |
Patrik Kühnen |
Shelby Cannon
Scott Melville |
6:2, 6:4 |
Finalista |
11. |
1 maja 1994 |
Monachium |
Ceglana |
Petr Korda |
Jewgienij Kafielnikow
David Rikl |
6:7, 5:7 |
Zwycięzca |
15. |
19 lutego 1995 |
Mediolan |
Dywanowa (hala) |
Guy Forget |
Petr Korda
Karel Nováček |
6:2, 6:4 |
Finalista |
12. |
28 marca 1999 |
Miami |
Twarda |
Jan-Michael Gambill |
Wayne Black
Sandon Stolle |
1:6, 1:6 |
Zamknij
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Więcej informacji Turniej, Wygrane turnieje ...
Turniej | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
Australian Open |
QF |
2R |
– |
4R |
– |
4R |
QF |
W |
3R |
1R |
– |
1R |
W |
1R |
– |
– |
2 / 11 |
29–9 |
French Open |
– |
2R |
QF |
SF |
4R |
SF |
1R |
SF |
– |
2R |
– |
3R |
– |
– |
– |
– |
0 / 9 |
26–9 |
Wimbledon |
3R |
W |
W |
2R |
F |
W |
F |
F |
QF |
SF |
SF |
F |
3R |
QF |
– |
4R |
3 / 15 |
71–12 |
US Open |
– |
4R |
SF |
4R |
2R |
W |
SF |
3R |
4R |
4R |
1R |
SF |
– |
– |
– |
– |
1 / 11 |
37–10 |
Bilans spotkań |
6–2 |
11–3 |
16–2 |
11–4 |
10–3 |
22–2 |
15–4 |
20–3 |
9–3 |
9–4 |
5–2 |
13–4 |
9–1 |
4–2 |
0–0 |
3–1 |
N/A |
163–40 |
Zamknij
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
–, nie startował w turnieju głównym