Eetu Nousiainen

Eetu Aapeli Nousiainen^[3] (ur. 29 kwietnia 1997 w Kuopio^[1]) – fiński skoczek narciarski, zawodnik klubu Puijon Hiihtoseura. Olimpijczyk (2018). Uczestnik igrzysk europejskich (2023), mistrzostw świata seniorów (2019, 2021 i 2023) oraz światowego czempionatu w lotach narciarskich (2018, 2020 i 2022), trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów (2015–2017). Medalista mistrzostw kraju.

Eetu Nousiainen

Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1997 Kuopio
Klub	Puijon Hiihtoseura
Wzrost	184 cm[1]
Reprezentacja	Finlandia
Debiut w PŚ indywidualnie	16 marca 2017 w Trondheim (49. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	18 marca 2017 w Vikersund (10. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt (25. miejsce)
Rekord życiowy	223,5 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (18 marca 2022)[1][2]

Przebieg kariery

W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych przez FIS zadebiutował w sierpniu 2014, plasując się w piątej i czwartej dziesiątce konkursów FIS Cup w Kuopio. W swoim kolejnym starcie międzynarodowym, który miał miejsce w grudniu 2014 w Notodden, dwukrotnie zajmował miejsca w czołowej dziesiątce w zawodach tej rangi (był 10. i 7.). W lutym 2015 po raz pierwszy wystąpił w mistrzostwach świata juniorów, zajmując z reprezentacją swojego kraju 8. miejsce w zawodach drużynowych (do rywalizacji indywidualnej nie został zgłoszony)^[4][5].

W grudniu 2015 w Renie zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się w szóstej i siódmej dziesiątce. Pierwsze punkty zawodów tego cyklu zdobył 17 stycznia 2016 w jednoseryjnym konkursie rozegranym w Willingen^[4]. 19 lutego 2016 po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach do pierwszego konkursu w Lahti. W lutym 2016 wystąpił także po raz drugi w mistrzostwach świata juniorów, zajmując indywidualnie 29. miejsce, a w konkursie drużynowym ponownie plasując się na 8. pozycji^[5].

W sierpniu 2016 w Einsiedeln zadebiutował w Letnim Grand Prix, odpadając w kwalifikacjach^[5]. 14 stycznia 2017 w Garmisch-Partenkirchen po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego (zajął 5. miejsce). 28 stycznia 2017 zanotował pierwsze podium w oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS, zwyciężając w konkursie FIS Cupu w Eau Claire. W lutym 2017 po raz trzeci i ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, plasując się indywidualnie na 23. miejscu, a drużynowo na 6. pozycji. W marcu 2017 wystartował w cyklu Raw Air, w ramach którego zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata (16 marca 2017 w Trondheim był 49.), a także po raz pierwszy wystąpił w rywalizacji drużynowej w ramach tego cyklu (18 marca 2017 w Vikersund Finowie z Nousiainenem w składzie zajęli 10. miejsce)^[4].

14 lipca 2017 w konkursie drużynowym Letniego Grand Prix w Wiśle po raz pierwszy awansował do drugiej serii zawodów najwyższej rangi, zajmując z reprezentacją Finlandii 6. pozycję. 9 września 2017 w pierwszym konkursie w Czajkowskim zdobył debiutanckie punkty w zawodach indywidualnych tego cyklu. 10 grudnia 2017 w Titisee-Neustadt po raz pierwszy w karierze punktował w Pucharze Świata, zajmując w jednoseryjnych zmaganiach 25. lokatę. W styczniu 2018 wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich – w konkursie indywidualnym był 35., a w zawodach drużynowych 8^[4]. W lutym tego samego roku wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich, na których wystąpił tylko w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej^[4] – w rywalizacji tej zajął 49. miejsce po skoku na odległość 83 metrów^[5].

W lutym 2019 zadebiutował w mistrzostwach świata seniorów, nie awansując do drugiej serii żadnego z konkursów – indywidualnie był 48. (skocznia duża) i 42. (normalna), a drużynowo 10. W sezonie 2018/2019, podobnie jak w poprzednim, raz punktował w zawodach indywidualnych Pucharu Świata – 3 lutego 2019 w Oberstdorfie był 27. Latem 2019 punktował w Letnim Grand Prix w Klingenthal, gdzie zajął 26. miejsce. W sezonie zimowym 2019/2020 ani razu nie zdobył punktów Pucharu Świata, startując do połowy Turnieju Czterech Skoczni^[4], gdy w składzie fińskiej kadry zastąpił go Andreas Alamommo^[6]. W dalszej części sezonu w zawodach międzynarodowych występował sporadycznie, ograniczając się do konkursów rozgrywanych w Finlandii^[5][4], co było efektem odbywania przez niego obowiązkowej służby wojskowej^[7], która, zdaniem ówczesnego trenera fińskiej reprezentacji Lauri Hakoli, wpłynęła także na słabsze wyniki osiągane przez Nousiainena w sezonie 2019/2020^[6].

Wielokrotny medalista mistrzostw Finlandii w skokach narciarskich. Indywidualnie został mistrzem kraju na skoczni średniej w 2017^[8] i 2020^[9], w 2018 był drugi na obiekcie normalnym^[10], a w 2016 zdobył brązowy medal na skoczni dużej^[11]. Ponadto w 2016^[12], 2017^[13] i 2019^[14] zdobywał brązowe medale zmagań indywidualnych w letnich mistrzostwach kraju, w 2016 zdobywając również ten sam krążek w rywalizacji drużynowej^[12]. W 2018^[15] i 2019^[16] w letnim czempionacie sięgnął po tytuł mistrzowski w zmaganiach drużynowych. Stawał także na podium w rywalizacji juniorskiej – był między innymi mistrzem Finlandii do lat 18 z 2015 roku^[17].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang

–

49. miejsce (K-98)

Starty E. Nousiainena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
49.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	83,0 m	–	68,0 pkt	191,3 pkt	Andreas Wellinger

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck	–	48. miejsce (K-120), 42. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	50. miejsce (K-95), 38. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	34. miejsce (K-95), 30. miejsce (K-125)
2025 Trondheim	–	36. miejsce (K-124)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	10. miejsce (K-120)[a]
2021 Oberstdorf	–	9. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 9. miejsce (K-120)[c]
2023 Planica	–	9. miejsce (K-125)[d]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
48.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	103,5 m	–	77,8 pkt	201,6 pkt	Markus Eisenbichler
10.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[a]	115,5 m	–	354,1 pkt (90,8 pkt)	633,4 pkt	Niemcy
42.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	83,0 m	–	74,6 pkt	143,7 pkt	Dawid Kubacki
50.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	88,0 m	–	75,0 pkt	193,8 pkt	Piotr Żyła
9.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.[b]	76,5 m	–	332,0 pkt (65,3 pkt)	668,8 pkt	Niemcy
38.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	110,0 m	–	81,3 pkt	195,2 pkt	Stefan Kraft
9.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[c]	120,5 m	–	344,6 pkt (95,2 pkt)	702,0 pkt	Niemcy
34.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	91,0 m	–	113,5 pkt	148,3 pkt	Piotr Żyła
30.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	125,5 m	119,5 m	214,6 pkt	72,9 pkt	Timi Zajc
9.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[d]	125,0 m	–	483,7 pkt (123,0 pkt)	740,2 pkt	Słowenia
36.	8 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	indywid.	122,0 m	–	106,4 pkt	195,4 pkt	Domen Prevc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2018 Oberstdorf	–	35. miejsce
2020 Planica	–	36. miejsce
2022 Vikersund	–	26. miejsce
2024 Tauplitz	–	38. miejsce

Drużynowo

2018 Oberstdorf	–	8. miejsce[e]
2020 Planica	–	8. miejsce[f]
2022 Vikersund	–	7. miejsce[g]
2024 Tauplitz	–	7. miejsce[h]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	161,0 m	–	–	–[i]	111,4 pkt	540,5 pkt	Daniel-André Tande
8.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[e]	177,0 m		180,0 m		1262,2 pkt (300,9 pkt)	400,0 pkt	Norwegia
36.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	183,5 m	–	–	–	148,9 pkt	728,3 pkt	Karl Geiger
8.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[f]	167,5 m		177,0 m		1284,8 pkt (296,6 pkt)	442,9 pkt	Norwegia
26.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	204,5 m	173,5 m	191,5 m	190,5 m	632,3 pkt	221,9 pkt	Marius Lindvik
7.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.[g]	222,0 m		184,5 m		1182,8 pkt (349,7 pkt)	528,7 pkt	Słowenia
38.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	168,0 m	–	–	–[i]	124,0 pkt	523,4 pkt	Stefan Kraft
7.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[h]	191,0 m		191,0 m		1300,4 pkt (331,9 pkt)	315,0 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2016 Râșnov	–	29. miejsce
2017 Park City	–	23. miejsce

Drużynowo

2015 Ałmaty	–	8. miejsce[j]
2016 Râșnov	–	8. miejsce[k]
2017 Park City	–	6. miejsce[l]

Starty E. Nousiainena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[j]	88,0 m	87,5 m	769,5 pkt (171,3 pkt)	123,8 pkt	Norwegia
29.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	85,5 m	204,6 pkt	44,4 pkt	David Siegel
8.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	druż.[k]	85,0 m	78,5 m	707,9 pkt (176,0 pkt)	158,8 pkt	Niemcy
23.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	88,5 m	90,0 m	232,3 pkt	30,9 pkt	Viktor Polášek
6.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[l]	93,0 m	87,0 m	802,1 pkt (222,5 pkt)	130,2 pkt	Słowenia

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[m]

–

24. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-125)

Starty E. Nousiainena na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
24.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	95,0 m	219,3 pkt	51,0 pkt	Daniel Tschofenig
18.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	120,5 m	135,0 m	235,5 pkt	43,6 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2017/2018	66.
2018/2019	67.
2021/2022	40.
2022/2023	62.
2023/2024	53.
2024/2025	59.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[4][5]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	49	q	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	q	37	44	25	q	43	dq	q	q	q	-	-	q	43	q	-	-	-	-	-	-	6
Sezon 2018/2019
																												punkty
q	47	q	-	-	-	-	q	q	q	q	50	50	q	-	-	39	q	27	31	dq	44	q	q	q	q	q	-	4
Sezon 2019/2020
																											punkty
48	q	50	47	q	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	0
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	44	-	-	-	-	-	-	-	q	45	-	0
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	q	q	48	q	-	37	40	-	-	18	34	27	39	44	15	8	40	-	65
Sezon 2022/2023
																																punkty
q	35	38	44	40	37	-	-	q	q	-	q	34	-	-	-	q	q	q	35	47	45	-	39	33	37	-	38	q	16	q	-	15
Sezon 2023/2024
																																punkty
49	42	36	29	45	dq	37	30	38	43	37	42	24	45	q	43	37	44	38	39	36	31	32	21	46	27	33	41	q	-	q	-	24
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	26	29	37	q	37	48	39	-	7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[4][5]
Sezon 2016/2017
				-	-	-	-	10	-
Sezon 2017/2018
		-	-	7	-	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
			9	9	8	9	10	9	8
Sezon 2019/2020
					8	9	-	-	-
Sezon 2020/2021
					-	7	8	-	8
Sezon 2021/2022
			-	-	-	-	6	6	7
Sezon 2022/2023
			-	6	-	-	-	8	-
Sezon 2023/2024
				8	10	-	9	6	-
Sezon 2024/2025
			-	-	-	-	-	-	9
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2018/2019	44.
2021/2022	19.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2021/2022	63.
2023/2024	40.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[18]
2017	71.
2019	52.
2022	32.
2023	42.
2024	41.
2025	42.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[5]
2018	52.
2019	49.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[5]
2019	40.
2021	42.
2022	29.
2023	56.
2024	58.
2025	40.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[19]
2017	70.
2019	64.
2022	43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[4][5]
2016
										punkty
-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	0
2017
									punkty
q	41	-	-	-	20	42	-	-	11
2018
									punkty
q	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2019
								punkty
q	-	-	-	-	-	-	26	5
2021
								punkty
-	-	-	-	-	-	-	46	0
2022
						punkty
21	30	-	-	28	15	30
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	q	40	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[4][5]
2017
									6
2018
								9	-
2019
							10	-	-
2022
							-	-	7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[20]
2015/2016	100.
2016/2017	65.
2018/2019	63.
2019/2020	92.
2020/2021	23.
2021/2022	43.
2022/2023	43.
2024/2025	42.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[4][5]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	19 grudnia	2020	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	128,5 m	130,5 m	271,4 pkt	3.	16,8 pkt	Jan Hörl
2.	17 grudnia	2022	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	134,5 m	–	125,1 pkt	3.	14,1 pkt	Anders Fannemel

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[4][5]
Sezon 2015/2016
																											punkty
52	62	57	-	-	-	-	48	38	dq	16	-	-	-	-	-	43	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	15
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	33	38	-	-	-	-	5	27	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46	41	-	-	22	17	-	-	-	-	72
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	45	46	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
17	8	24	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75
Sezon 2019/2020
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	26	13
Sezon 2020/2021
																			punkty
4	3	26	36	22	-	-	20	22	7	8	16	14	-	-	31	31	-	-	245
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	16	22	23	27	-	-	-	-	-	-	-	6	22	7	13	-	-	-	-	-	-	-	141
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	3	12	-	-	33	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	96
Sezon 2024/2025
																							punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	8	13	32	5	-	-	-	-	-	-	-	-	97
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[20]
2016	63.
2017	57.
2018	41.
2019	121.
2021	4.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	17 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	124,0 m	126,5 m	225,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	17 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	114,0 m	125,5 m	187,4 pkt	2.	1,5 pkt	David Siegel
2.	17 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	124,0 m	126,5 m	225,4 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[4][5]
2016
														punkty
45	50	14	41	-	-	27	16	-	-	-	-	49	35	37
2017
													punkty
-	-	41	34	34	-	-	-	-	-	-	25	7	42
2018
													punkty
42	43	24	16	4	-	-	-	-	-	-	38	35	72
2019
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	40	-	-	30	49	2
2021
												punkty
2	1	12	7	-	-	18	26	11	13	20	40	311
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[5]
2017	39.
2018	13.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[21]
2014/2015	85.
2015/2016	178.
2016/2017	18.
2017/2018	36.
2021/2022	32.
2022/2023	81.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	1 stycznia	2017	Eau Claire	Silver Mine	K-85	HS-95	94,0 m	90,0 m	259,5 pkt
2.	16 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,5 m	118,0 m	207,4 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	1 stycznia	2017	Eau Claire	Silver Mine	K-85	HS-95	94,0 m	90,0 m	259,5 pkt	1.	—
2.	12 sierpnia	2017	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	125,0 m	118,0 m	228,9 pkt	2.	5,0 pkt	Timi Zajc
3.	16 lipca	2021	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	122,5 m	118,0 m	207,4 pkt	1.	—

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[4][5]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	46	34	-	-	-	-	-	-	-	-	10	7	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	62
Sezon 2015/2016
																								punkty
-	-	-	32	-	-	-	-	30	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	14	dq	15	20	13	-	-	-	-	-	-	-	-	24	28	6	1	-	-	215
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	2	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	130
Sezon 2021/2022
																							punkty
-	-	6	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	140
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	15	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Jarkko Määttä, Andreas Alamommo, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
2. Skład zespołu: Jenny Rautionaho, Eetu Nousiainen, Julia Kykkänen i Niko Kytösaho
3. Skład zespołu: Niko Kytösaho, Antti Aalto, Arttu Pohjola i Eetu Nousiainen
4. Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Vilho Palosaari, Antti Aalto i Niko Kytösaho
5. Skład zespołu: Antti Aalto, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Janne Ahonen
6. Skład zespołu: Niko Kytösaho, Jarkko Määttä, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
7. Skład zespołu: Antti Aalto, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen i Niko Kytösaho
8. Skład zespołu: Eetu Nousiainen, Kasperi Valto, Antti Aalto i Niko Kytösaho
9. Seria konkursowa została odwołana.
10. Skład zespołu: Andreas Alamommo, Antti Aalto, Eetu Nousiainen i Juho Ojala
11. Skład zespołu: Niko Kytösaho, Aapo Lehtinen, Eetu Nousiainen i Andreas Alamommo
12. Skład zespołu: Niko Kytösaho, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen i Andreas Alamommo
13. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.