Floks wiechowaty

Floks wiechowaty, płomyk wiechowaty (Phlox paniculata) – gatunek byliny z rodziny wielosiłowatych. Pochodzi z przyatlantyckiej części Ameryki Północnej, ale rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza swoim rodzimym obszarem występowania, szczególnie w USA^[3]. W Polsce często uprawiany, niekiedy dziczejący.

Floks wiechowaty

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wielosiłowate
Rodzaj	floks
Gatunek	floks wiechowaty
Nazwa systematyczna
Phlox paniculata L. Sp. Pl. 151. 1753

'Baraleven'

Morfologia

Pokrój

Tworzy gęste kępy o wysokości 50–120 cm.

Łodyga

Sztywna, wzniesiona, pojedyncza.

Liście

Dolne nakrzyżległe, górne skrętoległe, prawie siedzące, jajowatolancetowate, zaostrzone, długości do 12 cm

Kwiaty

Zebrane w szczytowych kwiatostanach tworzących baldachogrono. U typowej formy są jasnoczerwone, u odmian w różnych kolorach.

Zastosowanie

• Roślina ozdobna uprawiana ze względu na swoje piękne i pachnące kwiaty na rabatach oraz na kwiat cięty. Kwitnie od lipca do sierpnia (różne odmiany różnią się terminem kwitnienia).
• Sztuka kulinarna: kwiaty floksa wiechowatego są jadalne i mają słodkawo-korzenny smak.

Uprawa

• Wymagania: najlepiej rośnie w ziemi próchniczej, stanowisko słoneczne lub półcień. Na posadzenie należy przeznaczyć więcej miejsca bo lubi się rozkrzewiać. W Polsce jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10)^[4].
• Rozmnażanie: przez podział bryły korzeniowej (wiosną i jesienią), albo przez sadzonki pędowe lub korzeniowe.