Gregor Deschwanden

Gregor Deschwanden (ur. 27 lutego 1991 w Horw^[1]) – szwajcarski skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Horw. Indywidualny brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023 ze skoczni normalnej, drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2023, medalista mistrzostw kraju.

Gregor Deschwanden

Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1991 Horw
Klub	SC Horw
Wzrost	185 cm[1]
Debiut w PŚ indywidualnie	4 grudnia 2011 w Lillehammer (47. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	7 lutego 2010 w Willingen (13. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	1 grudnia 2012 w Ruce (30. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	10 grudnia 2023 w Klingenthal (2. miejsce)
Rekord życiowy	235,5 m na Kulm w Bad Mitterndorf[2] (27 stycznia 2024)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska europejskie brąz Zakopane 2023 normalna
Inne nagrody
Letnie Grand Prix 2. miejsce 2023

Przebieg kariery

Początki

W swoim pierwszym starcie w cyklu FIS Cup, 7 października 2006 w Einsiedeln, został zdyskwalifikowany, a dzień później zajął 32. miejsce^[3]. 6 października 2007 w Einsiedeln zdobył pierwsze punkty FIS Cupu dzięki zajęciu 29. pozycji, a w grudniu 2007 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zawody w Engelbergu kończąc na 43. lokacie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2008, zajmując 38. miejsce indywidualnie i 10. w drużynie^[4].

7 lutego 2010 w Willingen zadebiutował w drużynowym konkursie Pucharu Świata, który reprezentacja Szwajcarii ukończyła na 13. pozycji^[5]. 9 stycznia 2011 zawody Pucharu Kontynentalnego w Sapporo ukończył na 28. pozycji, zdobywając tym samym pierwsze punkty tego cyklu. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2011 był 38. indywidualnie i 6. w drużynie. 12 marca 2011 zawody Pucharu Kontynentalnego w Wiśle ukończył na 5. miejscu^[6]. 4 grudnia 2011 w Lillehammer zadebiutował w indywidualnych zawodach Pucharu Świata, zajmując 47. pozycję. W sezonie 2011/2012 cyklu jeszcze trzykrotnie wystąpił w konkursie głównym, a najwyżej sklasyfikowany był na 32. lokacie, w styczniu w Sapporo^[7].

Sezon 2012/2013

19 sierpnia 2012 zdobył pierwsze punkty Letniego Grand Prix, konkurs w Hinterzarten kończąc na 24. pozycji. W LGP 2012 najwyżej sklasyfikowany był na 12. miejscu, we wrześniowych zawodach w Ałmaty^[8].

1 grudnia 2012 w Ruce po raz pierwszy awansował do drugiej serii zawodów Pucharu Świata, w której ostatecznie zamknął stawkę, zajmując 30. lokatę. W dalszej części sezonu 2012/2013 jeszcze siedem razy zdobywał punkty cyklu, a najwyżej sklasyfikowany był 20 stycznia 2013 w Sapporo, na 16. pozycji. Osiem dni wcześniej na tej samej skoczni zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego, po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi. Na przełomie lutego i marca wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, na których był 41. na skoczni normalnej i 43. na dużej indywidualnie, a w drużynie męskiej zajął 10. miejsce^[8].

Sezon 2013/2014

W Letnim Grand Prix 2013 najwyżej sklasyfikowany był na 11. pozycji, którą zajął w sierpniu w Wiśle i we wrześniu w Ałmaty. 24 listopada 2013 w otwierających sezon 2013/2014 Pucharu Świata zawodach w Klingenthal zajął 10. miejsce. W kolejnych miesiącach zdobywał punkty w większości startów w cyklu, a wynik z Klingenthal powtórzył jeszcze w lutym 2014 w Lahti^[9]. W klasyfikacji generalnej zakończył sezon na 32. lokacie ze 173 punktami^[10]. W lutym wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, na których zajął 25. miejsce na skoczni normalnej i 14. na dużej indywidualnie. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2014, na których zajął 23. pozycję^[9].

Sezon 2014/2015

Trzy konkursy Letniego Grand Prix 2014 kończył w najlepszej dziesiątce, a najwyżej sklasyfikowany był na 7. miejscu, we wrześniu w Ałmaty. W listopadzie i grudniu 2014 nie zdobywał punktów Pucharu Świata. Po raz pierwszy w sezonie udało mu się to 1 stycznia 2015 w konkursie 63. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen i od tego czasu regularnie kończył zawody cyklu w trzydziestce. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 17. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 10. pozycję. 10 marca w Lahti zajął najwyższe w sezonie 2014/2015 Pucharu Świata, 8. miejsce^[11]. Cały cykl ukończył na 27. lokacie w klasyfikacji generalnej ze 189 punktami^[10].

Lata 2015–2020

13 grudnia 2015 zajął w zawodach Pucharu Świata w Niżnym Tagile najwyższe w dotychczasowej karierze, 7. miejsce, ale w całym sezonie 2015/2016 cyklu punkty zdobył jeszcze tylko trzykrotnie. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 zajął 30. pozycję indywidualnie^[12].

16 lipca 2016 zajął 6. lokatę w konkursie Letniego Grand Prix w Courchevel. W sezonie zimowym 2016/2017 punkty Pucharu Świata zdobył raz – był 23. w lutym 2017 w Sapporo. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 indywidualnie zajął 33. miejsce na skoczni normalnej i 35. na dużej, był też 10. w drużynie męskiej^[13].

W Letnim Grand Prix 2017 najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji, we wrześniowych zawodach w Czajkowskim. 2 grudnia 2017 po raz drugi zajął 7. lokatę w konkursie Pucharu Świata w Niżnym Tagile. Poza tym występem w sezonie 2017/2018 cyklu punkty zdobył jeszcze pięciokrotnie, za każdym razem za miejsca w trzeciej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018, które ukończył na 34. pozycji indywidualnie i 8. w drużynie. Wystartował też na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu, gdzie był 29. na obiekcie normalnym i 36. na dużym indywidualnie^[14].

W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata punkty zdobył dwa razy, a najwyżej klasyfikowany był na 28. miejscu, w grudniu 2018 w Niżnym Tagile^[15]. W sezonie 2019/2020 cyklu w trzydziestce znalazł się trzykrotnie, a w najlepszym występie, w grudniu 2019 w Engelbergu, zajął 20. lokatę^[16].

Sezon 2020/2021

Konkursy Letniego Grand Prix 2020 w Wiśle ukończył na 7. i 9. miejscu. W sezonie zimowym 2020/2021 regularnie zdobywał punkty Pucharu Świata, najczęściej zajmując pozycje w trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 9. lokacie, którą zajął 6 grudnia 2020 w Niżnym Tagile^[17]. W kolejnych dniach miał wystąpić na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, ale po wykryciu zakażenia SARS-CoV-2 u trenera kadry szwajcarskiej Ronny’ego Hornschuha nie został dopuszczony do startu w kwalifikacjach^[18]. Wziął natomiast udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których zajął 24. miejsce na skoczni normalnej i 20. na dużej indywidualnie, a także 7. pozycję w drużynie męskiej^[17]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata ukończył na 26. miejscu w klasyfikacji generalnej z 206 punktami^[10].

Sezon 2021/2022

Podczas Letniego Grand Prix 2021 trzykrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce, a sierpniowy konkurs cyklu w Courchevel ukończył na 2. pozycji, po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów pucharowych najwyższej rangi. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując lokaty w trzeciej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany był w lutym 2022 w Lahti, na 9. miejscu^[19]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 26. pozycji z 243 punktami^[10]. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajął 17. lokatę na skoczni normalnej i 22. na dużej indywidualnie, a w drużynie był 8. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, na których zajął 24. miejsce indywidualnie^[19].

Sezon 2022/2023

W sierpniu 2022 ponownie zajął 2. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Courchevel. W dziewięciu zawodach Pucharu Świata 2022/2023 rozgrywanych w listopadzie i grudniu 2022 punkty zdobył dwukrotnie. Od stycznia zaczął uzyskiwać lepsze wyniki – w dalszej części sezonu regularnie zajmował w cyklu lokaty w najlepszej trzydziestce, najczęściej w drugiej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 19. na skoczni normalnej i 24. na dużej, w zespole mieszanym zajął 7. miejsce, a konkurs drużyn męskich ukończył na 6. pozycji. 1 kwietnia 2023 zajął najwyższe w sezonie, 7. miejsce w konkursie Pucharu Świata^[20]. Cały cykl ukończył po raz trzeci z rzędu na 26. lokacie w klasyfikacji generalnej, tym razem zdobywając 270 punktów^[10].

Sezon 2023/2024

W zawodach Igrzysk Europejskich 2023 w Zakopanem zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Na dużym obiekcie zajął 11. pozycję, a w drużynie mieszanej był 6. W dziewięciu konkursach Letniego Grand Prix 2023 pięciokrotnie stawał na podium: w lipcu w Courchevel zwyciężył i zajął 2. miejsce, we wrześniu powtórzył te wyniki w Râșnovie, a 1 października wygrał zawody w Hinzenbach^[21]. Cały cykl ukończył na 2. lokacie w klasyfikacji generalnej z 582 punktami, o 22 za zwycięzcą, Władimirem Zografskim^[22].

W sezonie 2023/2024 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty^[21]. 10 grudnia 2023 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów tego cyklu, zajmując 2. miejsce w konkursie w Klingenthal. W drugiej serii zawodów osiągnął odległość 146,5 m, wyrównując rekord Vogtland Areny^[23]. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024 zajął 17. pozycję indywidualnie, a także 6. w drużynie. 4 lutego 2024 po raz drugi stanął na podium Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w Willingen^[21]. Sezon zakończył na 18. lokacie w klasyfikacji generalnej cyklu z 552 punktami^[10].

Sezon 2024/2025

Trzykrotnie kończył zawody Letniego Grand Prix 2024 w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – 14 września w Wiśle, gdzie zajął 3. miejsce^[24].

Zdobył punkty we wszystkich konkursach Pucharu Świata 2024/2025, w większości z nich zajmując lokaty w czołowej dziesiątce. W grudniu 2024 trzy razy stawał na podium zawodów cyklu: 7 grudnia w Wiśle zajął 2. pozycję, wynik ten powtórzył 14 grudnia w Titisee-Neustadt, a 21 grudnia konkurs w Engelbergu ukończył na 3. lokacie. W zawodach 73. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen 1 stycznia 2025 zajął 2. miejsce^[24], a cały turniej zakończył na 5. pozycji^[10].

W dalszej części sezonu nie stawał już na podium Pucharu Świata. W lutym najwyżej w cyklu sklasyfikowany był w Lake Placid, na 5. miejscu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2025. Indywidualnie zajął 14. pozycję na skoczni normalnej oraz 7. na dużej, w drużynie mieszanej był 11., a w zespole męskim zajął 9. miejsce. W marcu w Pucharze Świata najwyżej znalazł się na 7. lokacie, którą zajął dwukrotnie w Vikersund^[24]. Sezon ukończył na 6. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 996 punktami^[10].

Mistrzostwa Szwajcarii

Jest wielokrotnym medalistą mistrzostw Szwajcarii w rywalizacji indywidualnej – zdobył złoty medal w 2020^[25], 2021^[26], 2022^[27] i 2023^[28], srebrny w 2011^[29], 2012^[30], 2013^[31], 2014^[32], 2017^[33] i 2024^[34] oraz brązowy w 2015^[35], 2016^[36] i 2019^[37]. Zdobywał również medale w konkursach drużynowych – złoty w 2023^[28], srebrny w 2022^[27] oraz brązowy w 2008^[38], 2010^[39], 2011^[40], 2012^[30], 2017^[41] i 2024^[34].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	25. miejsce (K-95), 14. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	29. miejsce (K-98), 36. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	17. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125)

Drużynowo

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

8. miejsce[a]

Starty G. Deschwandena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
25.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	100,5 m	96,5 m	239,3 pkt	38,7 pkt	Kamil Stoch
14.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	134,5 m	123,0 m	247,4 pkt	31,3 pkt	Kamil Stoch
29.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	99,5 m	91,5 m	185,3 pkt	74,0 pkt	Andreas Wellinger
36.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	123,0 m	–	105,8 pkt	179,9 pkt	Kamil Stoch
17.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	99,5 m	99,0 m	250,8 pkt	24,2 pkt	Ryōyū Kobayashi
22.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	132,0 m	131,5 m	254,2 pkt	41,9 pkt	Marius Lindvik
8.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	druż.[a]	122,0 m	123,5 m	791,5 pkt (214,2 pkt)	151,2 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	41. miejsce (K-95), 43. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	14. miejsce (K-90), 17. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	33. miejsce (K-90), 35. miejsce (K-116)
2021 Oberstdorf	–	24. miejsce (K-95), 20. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	19. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)
2025 Trondheim	–	14. miejsce (K-94), 7. miejsce (K-124)

Drużynowo

2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	10. miejsce (K-120)[b]
2015 Falun	–	10. miejsce (K-120)[c]
2017 Lahti	–	10. miejsce (K-116)[d]
2021 Oberstdorf	–	7. miejsce (K-120)[e]
2023 Planica	–	7. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[f], 6. miejsce (K-125)[g]
2025 Trondheim	–	11. miejsce (drużyna mieszana/K-124)[h], 9. miejsce (K-124)[i]

Starty G. Deschwandena na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
41.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	88,0 m	–	94,1 pkt	158,5 pkt	Anders Bardal
43.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	–	103,8 pkt	192,0 pkt	Kamil Stoch
10.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[b]	118,0 m	–	469,1 pkt (119,2 pkt)	666,8 pkt	Austria
14.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	88,5 m	94,0 m	223,0 pkt	29,7 pkt	Rune Velta
17.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	122,5 m	121,5 m	214,1 pkt	54,6 pkt	Severin Freund
10.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[c]	111,5 m	–	314,2 pkt (82,6 pkt)	558,4 pkt	Norwegia
33.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	88,0 m	–	108,6 pkt	162,2 pkt	Stefan Kraft
35.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	112,5 m	–	102,3 pkt	177,0 pkt	Stefan Kraft
10.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[d]	114,5 m	–	453,0 pkt (105,5 pkt)	651,2 pkt	Polska
24.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	94,0 m	232,4 pkt	36,4 pkt	Piotr Żyła
20.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	124,0 m	126,0 m	228,9 pkt	47,6 pkt	Stefan Kraft
7.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[e]	129,0 m	122,5 m	856,6 pkt (234,2 pkt)	190,0 pkt	Niemcy
19.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,5 m	93,5 m	235,7 pkt	25,8 pkt	Piotr Żyła
7.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.[f]	97,0 m	96,5 m	879,2 pkt (241,9 pkt)	138,0 pkt	Niemcy
24.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	126,0 m	124,5 m	240,6 pkt	46,9 pkt	Timi Zajc
6.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[g]	128,5 m	129,5 m	1012,2 pkt (257,2 pkt)	166,7 pkt	Słowenia
14.	2 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-94	HS-102	indywid.	102,5 m	99,5 m	232,0 pkt	33,5 pkt	Marius Lindvik
11.	5 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż. miesz.[h]	128,0 m	–	258,9 pkt (122,9 pkt)	761,5 pkt	Norwegia
9.	6 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	druż.[i]	128,0 m	–	403,4 pkt (130,4 pkt)	677,4 pkt	Słowenia
7.	8 marca	2025	Trondheim	Granåsen	K-124	HS-138	indywid.	129,0 m	133,5 m	267,6 pkt	34,2 pkt	Domen Prevc

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2014 Harrachov	–	23. miejsce
2016 Tauplitz	–	30. miejsce
2018 Oberstdorf	–	34. miejsce
2020 Planica	–	nie wystartował w kwalifikacjach[42]
2022 Vikersund	–	24. miejsce
2024 Tauplitz	–	17. miejsce

Drużynowo

2018 Oberstdorf	–	6. miejsce[j]
2024 Tauplitz	–	6. miejsce[k]

Starty G. Deschwandena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
23.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čertak	K-185	HS-205	indywid.	170,0 m	173,0 m	–[l]	–[l]	319,3 pkt	71,7 pkt	Severin Freund
30.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	173,5 m	149,0 m	132,0 m	–[l]	319,8 pkt	320,3 pkt	Peter Prevc
34.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	150,5 m	–	–	–[l]	111,8 pkt	540,1 pkt	Daniel-André Tande
6.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.[j]	183,0 m		190,5 m		1350,6 pkt (327,3 pkt)	311,6 pkt	Norwegia
NQ	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	DNS	—				Nie zakwalifikował się.
24.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	185,5 m	201,0 m	200,0 m	199,5 m	659,7 pkt	194,5 pkt	Marius Lindvik
17.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	192,5 m	200,5 m	235,5 m	–[l]	560,4 pkt	87,0 pkt	Stefan Kraft
6.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[k]	215,0 m		200,0 m		1389,3 pkt (371,8 pkt)	226,1 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2008 Zakopane	–	38. miejsce
2011 Otepää	–	38. miejsce

Drużynowo

2008 Zakopane	–	10.miejsce[m]
2011 Otepää	–	6. miejsce[n]

Starty G. Deschwandena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
38.	27 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	78,5 m	–	96,0 pkt	155,5 pkt	Andreas Wank
10.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.[m]	81,5 m	–	423,5 pkt (104,0 pkt)	547,5 pkt	Niemcy
38.	28 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	indywid.	83,5 m	–	97,5 pkt	157,5 pkt	Władimir Zografski
6.	30 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	druż.[n]	85,5 m	88,0 m	838,0 pkt (210,5 pkt)	82,5 pkt	Austria

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[o]

–

brązowy medal (K-95), 11. miejsce (K-125)

Drużynowo

2023 Kraków/Zakopane[o]

–

6. miejsce (drużyna mieszana)[p]

Starty G. Deschwandena na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	107,0 m	101,5 m	258,0 pkt	12,3 pkt	Daniel Tschofenig
6.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż. miesz.[p]	106,5 m	101,0 m	765,7 pkt (238,7 pkt)	173,6 pkt	Austria
11.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	131,0 m	126,0 m	244,0 pkt	35,1 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2012/2013	44.
2013/2014	32.
2014/2015	27.
2015/2016	39.
2016/2017	64.
2017/2018	38.
2018/2019	67.
2019/2020	51.
2020/2021	26.
2021/2022	26.
2022/2023	26.
2023/2024	18.
2024/2025	6.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	–	–	–	–
2013/2014	–	–	–	–
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	–	–	–	–
2020/2021	–	–	–	–
2021/2022	–	–	–	–
2022/2023	–	–	–	–
2023/2024	–	1	1	2
2024/2025	–	3	1	4
Suma	0	4	2	6

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 grudnia	2023	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	138,0 m	146,5 m	293,6 pkt	2.	4,3 pkt	Karl Geiger
2.	4 lutego	2024	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	145,0 m	152,0 m	231,8 pkt	3.	5,8 pkt	Andreas Wellinger
3.	7 grudnia	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,0 m	131,0 m	275,4 pkt	2.	1,4 pkt	Daniel Tschofenig
4.	14 grudnia	2024	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	142,5 m	136,5 m	287,7 pkt	2.	6,4 pkt	Pius Paschke
5.	21 grudnia	2024	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	133,5 m	138,5 m	298,7 pkt	3.	11,8 pkt	Jan Hörl
6.	1 stycznia	2025	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-142	138,0 m	140,5 m	290,3 pkt	2.	8,6 pkt	Daniel Tschofenig

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[43][3]
Sezon 2011/2012
																										punkty
-	q	47	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	32	q	-	-	44	q	-	34	q	q	-	0
Sezon 2012/2013
																											punkty
41	44	30	41	46	44	q	25	34	q	48	-	-	19	16	26	24	32	40	-	-	37	26	37	48	24	-	58
Sezon 2013/2014
																												punkty
10	35	31	40	26	21	18	27	35	34	19	32	29	26	-	-	43	17	32	17	19	10	40	14	20	30	48	37	173
Sezon 2014/2015
																															punkty
q	39	43	q	46	-	-	42	31	-	28	33	19	25	18	38	13	28	14	19	33	20	20	28	30	8	25	11	21	q	27	189
Sezon 2015/2016
																													punkty
36	55	39	16	7	30	39	37	49	q	49	22	50	36	42	-	-	-	-	-	-	-	44	40	42	36	47	q	-	61
Sezon 2016/2017
																										punkty
43	q	q	49	51	40	35	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	38	23	q	38	38	q	q	q	-	8
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	35	7	28	27	38	36	22	30	38	q	q	37	41	30	35	31	46	45	q	q	-	54
Sezon 2018/2019
																												punkty
45	30	35	28	q	47	46	-	-	-	-	-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	4
Sezon 2019/2020
																											punkty
45	-	33	38	49	36	20	q	43	41	47	40	37	-	-	32	36	30	47	39	34	25	33	41	44	40	-	18
Sezon 2020/2021
																									punkty
14	26	20	17	9	27	25	27	19	10	36	32	31	36	26	19	28	35	25	24	20	10	33	34	24	206
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	21	19	36	35	28	26	20	10	25	29	25	32	14	15	11	10	16	9	27	33	29	12	-	-	38	25	243
Sezon 2022/2023
																																punkty
42	48	36	31	28	41	36	25	37	21	37	30	20	10	15	20	15	21	20	33	43	15	-	18	20	16	29	13	11	37	7	19	270
Sezon 2023/2024
																																punkty
14	15	11	q	7	2	8	6	15	34	24	24	28	25	24	3	9	14	41	29	33	34	22	11	25	22	13	7	21	10	30	21	552
Sezon 2024/2025
																													punkty
8	5	11	6	2	8	2	10	3	5	6	2	4	11	9	11	9	20	11	5	21	17	28	12	7	7	16	23	8	996
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[43][3]
Sezon 2009/2010
						-	-	13	-
Sezon 2011/2012
				-	9	9	-	-	-
Sezon 2012/2013
			8	9	-	10	-	-	-
Sezon 2013/2014
					9	10	-	-	8
Sezon 2014/2015
					7	-	9	-	-
Sezon 2015/2016
				7	8	7	9	-	-
Sezon 2016/2017
				8	-	-	8	8	10
Sezon 2017/2018
		7	7	8	7	7	7	8	8
Sezon 2018/2019
			5	7	-	-	-	-	-
Sezon 2019/2020
					7	7	8	7	7
Sezon 2020/2021
					8	8	7	-	9
Sezon 2021/2022
			8	-	-	-	-	-	8
Sezon 2022/2023
			-	-	-	8	-	6	6
Sezon 2023/2024
				-	7	8	10	9	-
Sezon 2024/2025
			-	4	6	-	-	7	7
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2012/2013	40.
2013/2014	31.
2014/2015	32.
2020/2021	35.
2021/2022	40.
2022/2023	12.
2023/2024	24.
2024/2025	9.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2012/2013	41.
2013/2014	36.
2014/2015	34.
2015/2016	47.
2017/2018	30.
2019/2020	48.
2020/2021	20.
2021/2022	14.
2022/2023	28.
2023/2024	23.
2024/2025	5.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2017	37.
2018	38.
2020	54.
2022	24.
2023	12.
2024	8.
2025	9.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2018	35.
2020	49.
2021	17.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2018	46.
2021	21.
2022	21.
2023	13.
2024	23.
2025	16.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[22]
2012	32.
2013	28.
2014	15.
2015	27.
2016	28.
2017	33.
2018	28.
2020	7.
2021	11.
2022	8.
2023	2.
2024	11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	29 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	130,5 m	115,5 m	238,3 pkt
2.	23 września	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,0 m	92,0 m	243,7 pkt
3.	1 października	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,0 m	91,0 m	246,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	7 sierpnia	2021	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	128,0 m	131,5 m	232,4 pkt	2.	1,8 pkt	Stefan Kraft
2.	7 sierpnia	2022	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-135	134,0 m	127,0 m	254,0 pkt	2.	12,1 pkt	Manuel Fettner
3.	29 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	130,5 m	115,5 m	238,3 pkt	1.	–
4.	30 lipca	2023	Courchevel	Tremplin du Praz	K-125	HS-132	123,0 m	126,0 m	246,2 pkt	2.	16,4 pkt	Władimir Zografski
5.	23 września	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	93,0 m	92,0 m	243,7 pkt	1.	–
6.	24 września	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,5 m	102,0 m	251,1 pkt	2.	0,9 pkt	Władimir Zografski
7.	1 października	2023	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,0 m	91,0 m	246,6 pkt	1.	–
8.	14 września	2024	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	129,0 m	130,0 m	264,3 pkt	3.	18,1 pkt	Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][3]
2011
											punkty
-	-	-	-	-	q	-	-	-	39	q	0
2012
									punkty
-	33	24	13	18	12	33	24	29	71
2013
											punkty
46	11	25	18	24	15	22	32	11	22	36	108
2014
									punkty
19	10	q	21	8	7	11	-	13	160
2015
											punkty
25	33	19	11	27	20	13	16	16	30	28	111
2016
										punkty
6	26	34	26	13	17	-	-	-	q	84
2017
									punkty
30	40	17	33	25	7	19	-	-	69
2018
									punkty
24	25	14	25	22	22	-	-	17	69
2019
								punkty
-	39	-	-	-	-	-	-	0
2020
		punkty
7	9	65
2021
								punkty
9	14	2	-	-	-	19	10	165
2022
						punkty
-	-	2	7	14	19	146
2023
									punkty
1	2	14	7	1	2	8	1	7	582
2024
									punkty
9	14	3	9	-	-	22	22	19	166
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[43][3]
2012
							-	8	10
2013
							8	6	-
2014
									8
2015
								9	8
2016
									8
2017
									8
2018
								7	-
2022
							5	4	8
2023
									7
2024
									10
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2010/2011	71.
2011/2012	62.
2012/2013	37.
2013/2014	31.
2014/2015	60.
2015/2016	103.
2016/2017	77.
2018/2019	69.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 stycznia	2013	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,5 m	131,5 m	275,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	12 stycznia	2013	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	135,5 m	131,5 m	275,1 pkt	1.	–
2.	16 stycznia	2014	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	99,0 m	87,5 m	231,5 pkt	2.	3,5 pkt	Nejc Dežman

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[43][3]
Sezon 2007/2008
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	43	58	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2008/2009
																																	punkty
56	60	60	54	-	-	58	60	-	-	-	-	-	49	63	-	-	36	46	-	-	-	-	40	31	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	37	48	-	-	-	-	55	37	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2010/2011
																													punkty
57	52	53	34	-	-	51	31	33	43	28	-	-	-	-	-	-	54	44	-	-	14	33	-	-	-	-	30	5	67
Sezon 2011/2012
																											punkty
52	44	-	-	-	-	39	43	15	26	14	41	16	-	-	-	-	-	-	-	-	17	31	23	32	-	-	76
Sezon 2012/2013
																												punkty
-	-	23	23	-	-	4	1	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	166
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	2	13	6	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	172
Sezon 2014/2015
																										punkty
22	15	10	15	20	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	78
Sezon 2015/2016
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	29	-	-	-	-	-	-	-	14
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	17	20	-	-	23	19	-	-	-	25	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	52
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	41	28	17	24	21	25	-	-	-	26	22	30	24	35	34	34	45	38	-	-	-	-	-	-	62
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2011	70.
2012	24.
2018	36.
2019	32.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[43][3]
2008
											punkty
-	-	-	-	-	-	-	66	70	-	-	0
2009
											punkty
-	-	-	67	67	-	-	-	-	-	-	0
2010
															punkty
68	52	53	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
2011
										punkty
-	-	52	45	-	-	14	37	36	47	18
2012
														punkty
21	dq	-	-	5	17	-	-	6	9	-	-	-	-	138
2016
														punkty
39	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	39	0
2017
													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	32	0
2018
													punkty
-	-	-	-	-	13	17	-	-	11	10	-	-	84
2019
																punkty
-	-	-	-	50	28	10	7	-	-	11	20	-	-	43	21	110
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[3]
2007/2008	279.
2008/2009	131.
2009/2010	84.
2010/2011	105.
2011/2012	111.
2016/2017	78.
2017/2018	67.
2018/2019	31.
2019/2020	58.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	8 lipca	2018	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	95,5 m	96,0 m	250,5 pkt	2.	4,5 pkt	Luca Egloff

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[43][3]
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	dq	32	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2007/2008
																									punkty
-	-	-	-	-	-	29	57	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2
Sezon 2008/2009
																						punkty
-	-	26	15	-	-	24	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35
Sezon 2009/2010
																										punkty
19	-	-	-	-	-	-	-	-	44	34	-	-	-	-	-	-	-	-	50	-	-	-	-	10	9	67
Sezon 2010/2011
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	13	10	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	26	-	-	59
Sezon 2011/2012
																							punkty
-	-	27	18	-	-	15	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	49
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	6	21	-	-	-	-	50
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	8	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	64
Sezon 2018/2019
																		punkty
4	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	130
Sezon 2019/2020
																						punkty
8	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	82
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Dominik Peter, Gregor Deschwanden, Simon Ammann i Killian Peier
2. Skład zespołu: Simon Ammann, Killian Peier, Marco Grigoli i Gregor Deschwanden
3. Skład zespołu: Killian Peier, Gregor Deschwanden, Gabriel Karlen i Simon Ammann
4. Skład zespołu: Gregor Deschwanden, Andreas Schuler, Killian Peier i Simon Ammann
5. Skład zespołu: Dominik Peter, Andreas Schuler, Simon Ammann i Gregor Deschwanden
6. Skład zespołu: Emely Torazza, Simon Ammann, Sina Arnet i Gregor Deschwanden
7. Skład zespołu: Gregor Deschwanden, Killian Peier, Remo Imhof i Simon Ammann
8. Skład zespołu: Sina Arnet, Killian Peier, Rea Kindlimann i Gregor Deschwanden
9. Skład zespołu: Yanick Wasser, Simon Ammann, Killian Peier i Gregor Deschwanden
10. Skład zespołu: Andreas Schuler, Killian Peier, Gregor Deschwanden i Simon Ammann
11. Skład zespołu: Sandro Hauswirth, Simon Ammann, Remo Imhof i Gregor Deschwanden
12. Seria konkursowa została odwołana.
13. Skład zespołu: Rémi Français, Gregor Deschwanden, Pascal Egloff i Adrian Schuler
14. Skład zespołu: Gregor Deschwanden, Adrian Schuler, Pascal Egloff i Marco Grigoli
15. Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
16. Skład zespołu: Emely Torazza, Killian Peier, Sina Arnet i Gregor Deschwanden