Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Jacek Chmielnik
polski aktor i reżyser teatralny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Jacek Chmielnik (ur. 31 stycznia 1953 w Łodzi, zm. 22 sierpnia 2007 w Suchawie) – polski aktor, reżyser teatralny, dramaturg i prezenter telewizyjny.
_(cropped).jpg)
Remove ads
Wczesne lata
Urodził się i wychował w Łodzi w rodzinie katolickiej[2]. Jego imię wybrała ciotka Hiacynta (zmarła krótko po jego narodzeniu), która była przełożoną sióstr elżbietanek w Bytomiu-Bobrku[3]. Uczęszczał do III LO im. Tadeusza Kościuszki[4][5]. W 1975 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi[6][7]. Jego opiekunem był wówczas Jan Machulski. W spektaklu studenckim Popiół i diament Jerzego Andrzejewskiego (1974) w reż. Jana Maciejowskiego wystąpił w roli Janusza Kotowicza. Na czwartym roku studiów zagrał Gustawa w przedstawieniu dyplomowym Śluby panieńskie Aleksandra Fredry i Tartaliana w spektaklu Turandot. Księżniczka chińska Carla Gozziego w reż. Waldemara Wilhelma (1974), gdzie napisał teksty piosenek.
Remove ads
Kariera sceniczna
Podsumowanie
Perspektywa
W 1975 debiutował w roli wyznawcy działacza społecznego w sztuce Panna Tutli-Putli Witkacego w reż. Janusza Warmińskiego na scenie warszawskiego Teatru Ateneum[8], gdzie grał w latach 1975–1977. Był związany z teatrami: im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1977–1978), Polskim w Poznaniu (1981–1982), im. Stefana Jaracza (1978–1981) i im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1982–1991). Grywał także w teatrach w Białymstoku, Chorzowie, Kielcach, Gliwicach, Elblągu i Wrocławiu.
W 1978 debiutował jako reżyser i scenarzysta spektaklu Ptaki niedorosłe Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu za dyrekcji Waldemara Wilhelma. W 1980 został uhonorowany nagrodą specjalną Ministra Kultury i Sztuki za realizację Kwartetu dla czterech aktorów Bogusława Schaeffera na XV Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie. W 1987 dostał wyróżnienie jury VIII Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za „Krajowy blues” z własnym tekstem i muzyką oraz za jeden z utworów ze swojej pierwszej sztuki teatralnej Wiosna w ZOO, napisanej w 1983.
Był także dramaturgiem. W 1986 jako autor komedii Romanca w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie otrzymał nagrodę za „bezpretensjonalną propozycję teatru autorskiego” na XXV Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu[9]. Miał na koncie 18 realizacji na polskich scenach i trzy za granicą[9]. W latach 1986–96 Romanca była najczęściej wystawianą polską sztuką współczesną[9][10].
W latach 1993–1996 pełnił stanowisko dyrektora Teatru Nowego w Łodzi[6][9]. W 1994 łódzcy recenzenci teatralni przyznali Jackowi Chmielnikowi „Nadzwyczajną Czarną Maskę” za utrzymywanie niskiego poziomu w Teatrze Nowym, którego był dyrektorem[11], a rok później w 1995 otrzymał „Złotą Maskę”, wyróżnienie łódzkich recenzentów teatralnych za najlepszą rolę męską – Piłsudskiego w Dyktatorze Zenona Janusza Michalskiego w jego reżyserii w Teatrze Nowym w Łodzi[11].
Od 1997 zajmował się przede wszystkim reżyserowaniem spektakli teatralnych; w Teatrze Muzycznym w Gliwicach – zrealizował operę Cyrulik sewilski, musical Grają naszą piosenkę oraz operetki – Zemsta nietoperza i Kwiat Hawaii. W 2003 w Teatrze Muzycznym w Gliwicach wystąpił w musicalu Hello, Dolly! jako Horacy Vandergelder[12][13]. Pracował też jako reżyser w łódzkim Teatrze Powszechnym[6]. W 2006 był reżyserem swojej sztuki Psychoterapia czyli sex w życiu człowieka we Wrocławskim Teatrze Komedia.
Remove ads
Kariera ekranowa
Swoją karierę przed kamerami zaczynał od mało znaczących epizodów w serialach Ile jest życia (1974) i Polskie drogi (1977). Rozpoznawalność wśród szerszej publiczności zdobył dzięki występom w kultowych komediach Juliusza Machulskiego: Vabank (1981) i sequelu Vabank II, czyli riposta (1984) w roli niedoświadczonego złodzieja Moksa oraz Kingsajz (1987) w roli Ola Jedliny[14]. W teledysku grupy Kombi do utworu „Black & White” (1985) w reż. Juliusza Machulskiego pojawił się w roli gwałtownego nupturienta, niedoszłego małżonka Karoliny Wajdy[14].
Wystąpił w dwóch ekranizacjach powieści w reżyserii Zbigniewa Kuźminskiego – w roli w birbanta i utracjusza, Zygmunta Korczyńskiego, rodzinnego odszczepieńca i zaprzańca, który porzucił ojcowiznę i narodową tradycję w Nad Niemnem (1987) Elizy Orzeszkowej i w roli hrabiego Wentzela, zniemczonego dziedzica, który pod wpływem miłości zostaje polskim patriotą w Między ustami a brzegiem pucharu (1987) Marii Rodziewiczówny[14]. Był gospodarzem teleturnieju TVP1 Kochamy polskie seriale (2000–2004)[15].
Życie prywatne
Był żonaty z Wandą[8]. Mieli dwoje dzieci: córkę Julię (ur. 16 kwietnia 1981 w Łodzi) – dyrygentkę, trenerkę dykcji i śpiewu, która m.in. przygotowywała wokalnie uczestników programu Twoja twarz brzmi znajomo[16], i syna Igora (ur. 8 października 1986 w Krakowie), który został aktorem[15][8].
Zmarł 22 sierpnia 2007[17] wskutek porażenia prądem z wadliwej instalacji elektrycznej w swojej piwnicy obok domku letniskowego w Suchawie koło Włodawy[15]. Miał 54 lata. 28 sierpnia 2007 jego prochy spoczęły na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi (kwatera XV, rząd 18, grób 31)[4][18].
Remove ads
Filmografia
Podsumowanie
Perspektywa
Remove ads
Napisane sztuki teatralne
- Romanca
- Wiosna w zoo
- Psychodrama, czyli seks w życiu człowieka
- Giewont
- Psychoterapia, czyli seks w życiu człowieka
- Parla-Memento
Nagrody
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007, pośmiertnie)[19]
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads