Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Kolkwicja chińska
gatunek rośliny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Kolkwicja chińska (Kolkwitzia amabilis) – gatunek krzewu z rodziny przewiertniowatych z monotypowego rodzaju kolkwicja Kolkwitzia Graebner, 1901[5]. W naturze rośnie w zaroślach na skalistych stokach i urwiskach[6] oraz na przydrożach i jest rzadko spotykany w środkowych Chinach (prowincje: Anhui, Gansu, Henan, Hubei, Shaanxi, Shanxi). Rozpowszechniony jest jednak w uprawie jako roślina ozdobna[7]. Walorem użytkowym jest obfite kwitnienie w drugiej połowie wiosny, przy czym efektowne są nie tylko barwne korony kwiatów, ale też silnie owłosione zalążnie i później owoce[6]. Nazwa rodzajowa upamiętnia profesora botaniki z Berlina – Richarda Kolkwitza[6].
Remove ads
Morfologia
Kwiaty
Owoce
Liście
- Pokrój
- Krzew o pędach prosto wznoszących się lub przewisających[6], osiągający do 3[7]–4 m wysokości[6], rzadko nawet do 5 m[8], rozłożysty[8]. Młode pędy miękko owłosione, z czasem łysiejące[7][8], cienkie[8]. Na starszych pędach kora łuszczy się cienkimi, strzępiastymi płatami[8].
- Liście
- Opadające na zimę, naprzeciwległe (zwykle dwustronnie rozłożone wzdłuż pędów[9]), osadzone na ogonkach długości 1–2 mm[7]. Blaszka jest szerokojajowata do eliptycznej, o nasadzie zaokrąglonej i wierzchołku długo zaostrzonym. Osiąga 3–8 cm długości i 1,5–2,5 cm szerokości. Blaszka jest całobrzega, choć czasem obecnych jest też kilka drobnych ząbków na brzegu[6][7]. Z obu stron jest rzadko owłosiona, ale na wiązkach przewodzących i brzegu liścia owłosiona jest gęsto[7].
- Kwiaty
- Bezwonne[6], zebrane w złożone kwiatostany wiechowate wzdłuż ubiegłorocznych pędów[8], w obrębie których wyrastają pojedynczo lub parami (wówczas zalążnie parami zrośnięte[9]) na szypułkach długości do 1–1,5 cm. U nasady kwiatów znajdują się ciasno do nich przylegające, lancetowate przysadki[7]. Kielich składa się z 5 działek, u nasady zrośniętych w wąską rurkę[9], wyżej szeroko rozpostartych, wąskich łatek o długości 5 mm, pokrytych włoskami. Korona kwiatu długości 15–25 mm składa się z 5 płatków zrośniętych w dolnej połowie w wąską rurkę, wyżej rozpostartych, tworzących kwiat dwuwargowy. Górna warga jest rozcięta na dwie łatki, dolna na trzy. Płatki są białawe, różowo nabiegłe, na dolnej wardze z żółtawopomarańczowym, siatkowatym wzorem. Od zewnątrz płatki są owłosione. Pręciki są cztery i tworzą dwie pary, z nitkami przyrośniętymi do rurki korony. Zalążnia jest dolna, szczeciniasto owłosiona, trójkomorowa. Tylko w jednej komorze jest płodny zalążek, w pozostałych znajdują się liczne, ale sterylne zalążki. Słupek pojedynczy, owłosiony, zwieńczony główkowatym znamieniem[6][7].
- Owoce
- Niełupki rozwijające się w szczeciniasto owłosionej, mięśniejącej i drewniejącej przysadce zwieńczone trwałymi, rozpostartymi i także owłosionymi działkami kielicha[7].
Remove ads
Biologia i ekologia
Krzewy kwitną w maju i czerwcu[7]. Kwiaty zapylane są przez pszczoły[6]. Owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu[7]. Kwitnąć zaczynają krzewy dopiero po osiągnięciu 15 lat i z wiekiem kwitnienie jest bardziej obfite. W przypadku roślin uprawianych i rozmnażanych wegetatywnie kwitnąć zaczynają już rośliny 3–4-letnie uzyskane z sadzonek[8]. Jesienią liście przebarwiają się na czerwonobrązowo[9].
W naturze gatunek rośnie na obszarach górskich[9], na rzędnej od 300 do 1300 m n.p.m.[7]
Liczba chromosomów wynosi 2n = 32[7].
Remove ads
Systematyka
Gatunek reprezentuje monotypowy rodzaj kolkwicja (Kolkwitzia Graebner, 1901)[5][2]. W obrębie rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) należy do podrodziny zimoziołowych (Linnaeoideae Rafinesque), stanowiąc takson siostrzany rodzaju dwutarczka (Dipelta)[10][11]. W 2012 Maarten J.M. Christenhusz zaproponował scalenie wszystkich przedstawicieli tej podrodziny (rodzajów Abelia, Diabelia, Dipelta, Kolkwitzia i Vesalea) w jeden rodzaj zimoziół Linnaea, w efekcie kolkwicja przeniesiona została pod naukową nazwę Linnaea amabilis (Graebn.) Christenh., Phytotaxa 125: 28 (2013)[4]. Propozycja ta nie została powszechnie przyjęta[2][12].
Zastosowanie
Krzew bardzo efektowny w czasie kwitnienia zalecany jest do nasadzeń w formie krzewów sadzonych pojedynczo i w luźnych szpalerach. Nadaje się do ogrodów, parków i zieleni osiedlowej[8].
Poza formą typową o jasnych kwiatach w uprawie znajdują się odmiany 'Pink Cloud', 'Rosea' o kwiatach intensywniej różowych[8][9].
Uprawa
Roślina dość mrozoodporna (w warunkach Polski uprawiana może być w całym kraju, choć przemarza podczas surowych zim)[8]. Wrażliwe są zwłaszcza młode rośliny, w przypadku starszych mogą przemarznąć pędy znajdujące się ponad powierzchnią śniegu[13]. Preferuje gleby gliniaste[8], żyzne i świeże[13], dobrze zdrenowane oraz miejsca słoneczne (w ocienionych kwitnienie jest słabsze)[8]. W okresach suszy, zwłaszcza w czasie kwitnienia wymaga podlewania[8].
Roślina może być rozmnażana z nasion, ale siewki należy trzymać w inspektach przez pierwsze dwa lata rozwoju[13]. Dla uzyskania roślin szybko kwitnących rekomendowane jest rozmnażanie wegetatywne[8]. Dobrze i szybko ukorzeniają się sadzonki zielne w czerwcu, sadzonki pozyskane latem także się ukorzeniają, ale trwa to dłużej[13].
Dla zapewnienia obfitego kwitnienia rekomendowane jest wykonywanie co kilka lat cięcia odmładzającego krzew[14].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads