Krzysztof Kumor

Krzysztof Łukasz Kumor (ur. 16 kwietnia 1940 w Garbatce) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Nie mylić z: Krzysztof Kumór.

Krzysztof Kumor

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1940 Garbatka
Zawód	aktor
Lata aktywności	od 1964
Odznaczenia

Życiorys

Syn Łukasza. W latach 1960–1961 studiował na Wydziale Aktorskim PWSTiF im. Leona Schillera w Łodzi, a w 1964 ukończył studia na PWST w Krakowie. 30 kwietnia tego roku zadebiutował na deskach Teatru Polskiego w Bydgoszczy.

Występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1964–1965) oraz na scenach warszawskich: Teatru Polskiego (1965–1968), Teatru Ludowego (1968–1970), Teatru Ziemi Mazowieckiej (1970–1980) i Teatru Popularnego (1980–1983). Od 1983 jest aktorem Teatru Polskiego w Warszawie. W latach 2006–2010 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Szwejk na tyłach Jaroslava Haszka w reż. Jana Bratkowskiego (1966), Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. Ludwika René (1966), Ostatnia stacja Ericha Marii Remarque’a w reż. Zygmunta Hübnera (1967), Znaki wolności Romana Brandstaettera w reż. Marka Okopińskiego (1969), Niemcy Leona Kruczkowskiego w reż. Kazimierza Dejmka (1969) oraz w Twarzy pokerzysty Józefa Hena w reż. Stanisława Wohla jako Zbrożek (1974), Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego w reż. Stanisława Brejdyganta jako Ciekocki (1974) i w Lekkomyślnej siostrze Włodzimierza Perzyńskiego w reż. Andrzeja Ziębińskiego jako Władysław (1991).

Ojciec aktorki Agnieszki Kumor.

Filmografia

• 1970: Kolumbowie – mężczyzna katowany na Gestapo (odc. 2)
• 1974: 40-latek – robotnik przy budowie (odc. 6)
• 1976: Smuga cienia
• 1978: 07 zgłoś się – Masłowicz (odc. 7)
• 1978: Układ krążenia – kierownik pracowni konstrukcyjnej (odc. 6)
• 1979: Gwiazdy poranne – żołnierz Wehrmachtu
• 1980: Dom – członek komisji przyjmującej na rok zerowy na Politechnikę (odc. 3)
• 1980: Powstanie Listopadowe. 1830–1831 – Aleksander Pułaski
• 1980: Punkt widzenia – lekarz (odc. 3.)
• 1980: Zamach stanu – płk Józef Beck, adiutant marsz. Józefa Piłsudskiego
• 1984: Miłość z listy przebojów – pasażer ze „świerszczykami”
• 1986: Weryfikacja – lekarz
• 1986: Zmiennicy Solec, sąsiad Kłuska (odc. 6)
• 1987: Cyrk odjeżdża – January Gorecki
• 1987: Dorastanie – rektor (odc. 1)
• 1988: Dekalog II – ginekolog
• 1988: Dekalog III – lekarz
• 1988: Dotknięci – obrońca Jana
• 1988: Biesy – adiutant
• 1989: Powrót Arsène’a Lupin
• 1991: Spokojny żywot – inspektor
• 1993: Polski crash – doktor Olczyk
• 1995: Awantura o Basię – lekarz
• 1995: Gracze – minister MSW
• 1995: Dwa Światy – Correon
• 1995: Tato – adwokat teściowej Michała
• 1995: Doktor Semmelweis – doktor Bartch
• 1996: Awantura o Basię – lekarz (odc. 5)
• 1996: Miki Mol i Straszne Płaszczydło – Płaszczydło (głos)
• 1997–1998: 13 posterunek – psychiatra (odc. 7, 24)
• 1997: Brat naszego Boga – wuj Józef
• 1997: Sara – mecenas Józefa
• 1999: Jak narkotyk – profesor Stein
• 1999: Tydzień z życia mężczyzny – sędzia prowadzący sprawę dzieciobójczyni
• 2002–2008: Na dobre i na złe – prokurator prowadzący sprawę Tomka (odc. 109, 115, 118, 120, 339)
• 2005: M jak miłość – lekarz leczący Lucjana (odc. 326)

Polski dubbing

• 1976: Ja, Klaudiusz – Sejan
• 1981: Ulisses 31 – Aeolis (odc. 6)
• 1983: Mały rycerz El Cid
• 1985: 13 demonów Scooby Doo
• 1991: Słoń Benjamin – kustosz
• 1994-1998: Spider-Man – Nick Fury (odc. 13)
• 2000: Niewypowiedziana wojna

Ordery, odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2013) ''za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i działalności społecznej^[1]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (1989)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[3] (2010)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1976)
• Odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego” (1975)
• Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Mazowsza” (2025)^[4][5]
• Nagroda PWRN w Bydgoszczy dla młodego aktora na VI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Suffolka w Henryku VI i Andriego w Andorze w Teatrze Polskim w Bydgoszczy