Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Marek Saganowski
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Marek Mirosław Saganowski (ur. 31 października 1978 w Łodzi) – polski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, związany m.in. z ŁKS Łódź i Legią Warszawa, reprezentant Polski, następnie trener piłkarski.
Remove ads
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Karierę rozpoczął w Łódzkim Klubie Sportowym. W Ekstraklasie zadebiutował w rundzie wiosennej sezonu 1994/95. W wieku 18 lat wyjechał za granicę i przebywał na wypożyczeniach w holenderskim Feyenoordzie i niemieckim Hamburgerze SV. Po powrocie w sezonie 1997/98 zdobył mistrzostwo Polski. Rozwój jego kariery zahamował groźny wypadek motocyklowy, któremu uległ w kwietniu 1998 roku. Po odejściu z ŁKS w 2000 roku, grał w barwach ekstraklasowej Orlenu Płock. Następnie trafił do występującej w Ekstraklasie Odry Wodzisław, w której odbudował swą formę. W sezonie 2001/2002 zdobył z Odrą tytuł mistrza jesieni Ekstraklasy. Z Wodzisławia Śląskiego wkrótce trafił do Legii Warszawa[1].
Latem 2005 po dwóch dobrych sezonach w Legii został kupiony przez portugalski klub pierwszoligowy Vitória SC, a rok później trafił do francuskiego Troyes AC. W styczniu 2007 został wypożyczony do końca sezonu do angielskiego drugoligowca Southampton FC z opcją pierwokupu. Anglicy skorzystali z tej opcji i 28 czerwca tegoż roku podpisali z Saganowskim 2-letnią umowę. Zapłacili za niego 680 tysięcy funtów, a więc w przeliczeniu ok. 3,85 miliona złotych. Najbardziej efektowny występ Saganowskiego na Wyspach miał miejsce 31 marca 2007 w meczu z Wolverhampton, kiedy to Saganowski zanotował pierwszy na angielskich boiskach hat-trick.
Od 2008 przebywał na wypożyczeniu w duńskim klubie Aalborg BK. W barwach tej drużyny 21 października 2008 strzelił gola w meczu Ligi Mistrzów z Villarrealem. Była to pierwsza bramka strzelona przez Polaka w Lidze Mistrzów po ponad trzyletniej przerwie.
Na początku stycznia 2009 po półrocznym wypożyczeniu wrócił do Southampton FC, a w grudniu 2009 rozwiązał kontrakt z tym klubem[2].
Na początku 2010 ponownie wymieniany był w kręgu zainteresowań broniącej się przed spadkiem wodzisławskiej Odry[1], jednakże 26 stycznia 2010 roku podpisał kontrakt z Atromitosem Ateny[3]. W maju 2011 roku wydał oświadczenie informujące, iż odchodzi z Atromitosu z powodów rodzinnych[4].
11 czerwca 2011 roku podpisał kontrakt z ŁKS Łódź. Po spadku klubu do I ligi, 11 czerwca 2012 roku podpisał roczny kontrakt z Legią Warszawa[5]. W oficjalnym meczu w barwach stołecznego klubu zadebiutował 26 lipca w meczu 2 rundy eliminacji Ligi Europy przeciwko Liepājas Metalurgs, strzelając w tym meczu hat-tricka[6]. 19 sierpnia 2012 roku w meczu przeciwko Koronie Kielce rozegrał swój setny mecz, biorąc pod uwagę wszystkie rozgrywki w barwach Legii Warszawa[7], zdobywając w nich 55 bramek. Został uznany przez serwis internetowy legionisci.com za najlepszego zawodnika sezonu 2012/2013[8]. 5 czerwca 2013 podpisał kontrakt na kolejne 2 lata[9]. 24 sierpnia 2014 w meczu przeciwko Koronie Kielce (2:0), strzelił swojego 100. gola w Ekstraklasie[10]. W 2015 roku przedłużył kontrakt z Legią o kolejny rok[11]. Po sezonie 2015/2016, w którym zdobył z Legią mistrzostwo i Puchar Polski, zakończył karierę piłkarską[12].
Remove ads
Statystyki kariery klubowej
Remove ads
Kariera reprezentacyjna
Podsumowanie
Perspektywa
W reprezentacji Polski zadebiutował w wieku 17 lat w towarzyskim spotkaniu z reprezentacją Białorusi. Do momentu wypadku w 1998 zawodnik rozegrał 7 spotkań w biało-czerwonych barwach. Do zespołu powrócił w 2003 w spotkaniu z Łotwą. 28 maja 2008 został powołany przez Leo Beenhakkera na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2008.
Po ponad trzech latach przerwy w sierpniu 2012 został ponownie powołany do reprezentacji przez selekcjonera Waldemara Fornalika na mecze eliminacji mistrzostw świata 2014 z Czarnogórą i Mołdawią[18]. Zagrał w spotkaniu z Czarnogórą (2:2), wchodząc za Roberta Lewandowskiego w doliczonym czasie gry.
Łącznie rozegrał 35 spotkań, w których strzelił pięć bramek.
Statystyki
.png)
Remove ads
Kariera trenerska
Podsumowanie
Perspektywa
W kwietniu 2019 dołączył do sztabu pierwszej drużyny Legii Warszawa, obejmując stanowisko asystenta trenera[19]. W tym samym miesiącu w zastępstwie zawieszonego pierwszego trenera Aleksandara Vukovicia poprowadził zespół w meczu ligowym z Lechią Gdańsk (3:1). W październiku 2020 z kolei zastąpił trenera Czesława Michniewicza w spotkaniu o Superpuchar Polski z Cracovią (0:0, k. 4-5)[20]. Z klubem rozstał się w listopadzie 2020[21].
14 grudnia 2020 został trenerem Motoru Lublin[22]. Funkcję tę sprawował do końca sezonu 2021/2022[23]. 25 października 2022 został trenerem Pogoni Siedlce[24], by 16 maja 2023, na dwie kolejki przed końcem sezonu 2022/2023, podjąć pracę w Wiśle Płock, która stanęła przed widmem relegacji z Ekstraklasy[25]. 21 maja 2023, w meczu przedostatniej kolejki, przegrała 1:2 przeciwko Rakowowi Częstochowa, osuwając się do strefy spadkowej na kolejkę przed końcem kampanii[26]. 27 maja 2023 Wisła przegrała 0:3 na wyjeździe z Cracovią, co przypieczętowało spadek „Nafciarzy” do I ligi[27]. Zwolniony 25 października 2023[28].
5 kwietnia 2024 został trenerem walczącego o utrzymanie w I lidze Zagłębia Sosnowiec, związał się kontraktem do 30 czerwca 2025, z opcją przedłużenia go o rok[29], został zwolniony 5 maja 2025[30].
Remove ads
Sukcesy
Klubowe
- ŁKS Łódź
- Legia Warszawa
Indywidualne
- Król strzelców Pucharu Polski: 2012/2013 (6 goli)
Życie prywatne
Ojciec Franciszka Saganowskiego (ur. 2006), który również został piłkarzem[31]. Brat piłkarza plażowego Bogusława Saganowskiego[32].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads