Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Mieczysław Klimaszewski

polski geograf Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mieczysław Klimaszewski
Remove ads

Mieczysław Marian Klimaszewski (ur. 26 lipca 1908 w Stanisławowie, zm. 27 listopada 1995 w Krakowie) – polski geograf i geomorfolog, przewodniczący Krakowskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[1]. Poseł na Sejm PRL IV i V kadencji; w latach 1965–1972 członek i zastępca przewodniczącego Rady Państwa.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Grób Mieczysława Klimaszewskiego na cmentarzu Rakowickim w Krakowie
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się w rodzinie inteligenckiej. Ojciec był nauczycielem fizyki i matematyki w gimnazjach w Stanisławowie i Jarosławiu[2]. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Krakowie. Po ukończeniu w 1927 V Państwowego Gimnazjum im. J. Kochanowskiego w Krakowie studiował geografię i geologię w Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1931, uzyskując tytuł magistra filozofii z zakresu geografii[2]. W 1933 obronił doktorat na podstawie rozprawy Morfologia i dyluwium doliny Dunajca od Pienin po ujście, w 1945 habilitował się, w 1946 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1957 profesora zwyczajnego. W 1960 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, w 1971 członkiem rzeczywistym[3]; od 1990 także członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności, był również członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego[4].

W latach 1928–1939 i w 1945 pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1949 profesor tej uczelni; w międzyczasie pracował jako profesor Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W latach 1952–1978 dyrektor Instytutu Geografii UJ, a w latach 1953–1968 dyrektor Instytutu Geografii PAN. W latach 1964–1972 był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Redaktor pism naukowych „Prace Instytutu Geograficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego” (1960–1978) i „Folia Geographica” (1968–1981). Oprócz polskich akademii należał także do korporacji zagranicznych, m.in. Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina (od 1961), Akademii Saksońskiej (od 1966), Akademii Fińskiej (od 1970), Akademii Jugosłowiańskiej (od 1974), Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk (od 1981).

Kilka towarzystw geograficznych przyznało mu honorowe członkostwo (w tym polskie, holenderskie, belgijskie i radzieckie).

W latach 1965–1972 bezpartyjny poseł na Sejm PRL IV i V kadencji; w czerwcu 1965 wybrany na członka Rady Państwa, a w grudniu tegoż roku – na zastępcę przewodniczącego Rady Państwa (był nim do marca 1972). W latach 1967–1972 przewodniczący Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”.

W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[5]. Jako zastępca przewodniczącego Rady Państwa reprezentował Polskę na pogrzebie byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Dwighta Eisenhowera w 1969 i obchodach 2500-lecia Cesarstwa Perskiego w 1971.

Otrzymał kilka doktoratów honoris causa, m.in. uniwersytetów w Jenie, Kijowie i Bratysławie, Alliance College, Uniwersytetu St Andrews, Uniwersytetu w Uppsali oraz Uniwersytetu Śląskiego[6].

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XXXVI-9-4)[7].

Remove ads

Publikacje

Opublikował około 230 prac, m.in.:

  • Polskie Karpaty Zachodnie w okresie dyluwialnym (1948),
  • Studia geomorfologiczne w zachodniej części Spitsbergenu (1960),
  • Geomorfologia ogólna (1961),
  • Geomorfologia Polski, Polska Południowa (1972),
  • Geomorfologia (1978),
  • Rzeźba Tatr Polskich (1988),
  • Dzieje geomorfologii w czterdziestoleciu PRL (1988).

Wiele prac ukazało się także w pismach zagranicznych.

Ordery i odznaczenia[2][8]

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads