Patty Schnyder

Patty Schnyder (ur. 14 grudnia 1978 w Bazylei) – szwajcarska tenisistka, półfinalistka wielkoszlemowego Australian Open 2004 w grze pojedynczej, półfinalistka dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentantka Szwajcarii w Pucharze Federacji i na letnich igrzyskach olimpijskich. Tenisistka leworęczna z oburęcznym backhandem.

Patty Schnyder

Państwo	Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1978 Bazylea
Wzrost	168 cm
Gra	leworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	sierpień 1994
Zakończenie kariery	28 maja 2011 wznowienie: 2015 zakończenie: listopad 2018
Trener	Rainer Hofmann
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	7 (14 listopada 2005)
Australian Open	SF (2004)
Roland Garros	QF (1998, 2008)
Wimbledon	4R (2007)
US Open	QF (1998, 2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu	15 (6 czerwca 2005)
Australian Open	3R (1999, 2000, 2007)
Roland Garros	SF (2005)
Wimbledon	3R (2004)
US Open	SF (2004)
Strona internetowa

Kariera tenisowa

Występy juniorskie

Patty Schnyder jako nastolatka występowała w juniorskich rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy ważniejszy sukces odniosła w 1994 roku, wygrywając Międzynarodowej Mistrzostwa Szwajcarii po finale z Carą Black. W 1996 była w ćwierćfinale juniorskiego French Open, gdzie przegrała z Amélie Mauresmo.

1994-1997

W sierpniu 1994 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. Jeszcze w tym samym roku próbowała swoich sił w eliminacjach turniejów WTA w Lucernie i Zurychu. W 1995 roku, po serii znakomitych występów w turniejach ITF (trzy zwycięstwa i jedna porażka w finale), w październiku otrzymała dziką kartę turnieju w Zurychu, był to pierwszy występ Schnyder w głównej drabince turnieju rangi WTA. W swoim pierwszym meczu pokonała Irinę Spîrleę 2:6, 6:3, 6:4, by w drugiej rundzie nie sprostać rozstawionej z numerem drugim Mary Pierce 1:6, 3:6. W kwietniu 1996 roku po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju WTA (Hamburg) dzięki rankingowi, nie musząc grać w eliminacjach. W pierwszym meczu pokonała Sandrę Cacic 6:7(4), 6:4, 6:2, a w drugiej rundzie uległa trzeciej rakiecie świata Arantxy Sánchez Vicario 2:6, 0:6. Miesiąc później po raz pierwszy wystąpiła w turnieju wielkoszlemowym – przegrała w pierwszej rundzie French Open 1997 z Henriettą Nagyovą 6:2, 4:6, 4:6. We wrześniu doszła do swojego pierwszego finału imprezy WTA, w Karlovych Varach, w drugiej rundzie eliminując najwyżej rozstawioną Barbarę Paulus 3:6, 7:6(6), 6:4, a w meczu mistrzowskim ulegając Ruxandrze Dragomir 2:6, 6:3, 4:6. W styczniu 1997 osiągnęła czwartą rundę Australian Open, ogrywając w meczu otwarcia Ivę Majoli (8 WTA), a w trzeciej rundzie Magdalenę Grzybowską. Awansowała do półfinału w Rzymie, w którym uległa Conchicie Martínez 2:6, 2:6. Wcześniej pokonała wysoko notowane Yayuk Basuki 6:0, 6:1, Sandrine Testud 7:6(4), 6:0, Amandę Coetzer 7:6(3), 7:5 oraz Arantxę Sánchez Vicario 6:1, 6:1. Pod koniec roku doszła, przez eliminacje, do półfinału turnieju we Filderstadt, pokonując po drodze Helenę Sukovą 7:6(11), 6:2 i Ivę Majoli 6:2, 6:2, ulegając w meczu o awansu do finału Amandzie Coetzer 2:6, 5:7.

1998-2001

W styczniu 1998 wygrała swój pierwszy turniej WTA w Hobarcie, pokonując w finale Dominique Monami. Była wówczas tenisistką z trzeciej dziesiątki światowego rankingu. Kolejny sukces odniosła w lutym w Hanowerze, gdzie w meczu o tytuł ograła trzecią rakietę świata, Janę Novotną. W maju zdobyła trzecie mistrzostwo, tym razem w Madrycie, a wkrótce zameldowała się w ćwierćfinale French Open (pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał). Jako najwyżej rozstawiona i dwunasta zawodniczka globu triumfowała przed własną publicznością w Maria Lankowitz, a tydzień później także w Palermo. Osiągnęła ćwierćfinał US Open, wygrywając w czwartej rundzie ze Steffi Graf. Zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, odpadła na samym początku po porażce z Martiną Hingis. Awansowała do czołowej dziesiątki rankingu światowego.

Sezon 1999 otworzyła zdobyciem mistrzostwa w Gold Coast po finale z najwyżej rozstawioną Pierce; w marcu doszła do półfinału w Hilton Head, ulegając Annie Kurnikowej; do końca roku grywała najwyżej w ćwierćfinałach i wypadła do trzeciej dziesiątki notowań. Jej najlepszy wynik w 2000 roku to finał z Klagenfurtu. Passę słabych występów przerwała wicemistrzostwem z Wiednia, wywalczonym w lipcu 2001; przegrała z Irodą Tulyaganovą, a po drodze wyeliminowała Anke Huber. W listopadzie triumfowała w swoim siódmym zawodowym turnieju w Pattayi. Spadła do piątej dziesiątki światowego rankingu.

2002-2004

W kwietniu 2002 zagrała w finale w Charleston po wiktoriach nad samymi utytułowanymi koleżankami: Virginią Ruano Pascual, Amélie Mauresmo, Mary Pierce, Sereną Williams i Jennifer Capriati (1 WTA), w finale pokonana przez Ivę Majoli. Awansowała na 17. miejsce w klasyfikacji WTA. W październiku triumfowała w Zurychu po dramatycznym finale z Lindsay Davenport (wynik 6:7(5), 7:6(8), 6:3; obrona piłki meczowej w tie-breaku drugiego seta). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA po raz drugi w karierze, ale odpadła w pierwszej rundzie. W 2003 wystąpiła w półfinałach w Gold Coast, Sopocie i Linzu.

W styczniu 2004 osiągnęła swój jedyny w karierze półfinał turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. W Melbourne była rozstawiona z numerem 22, odprawiła Paolę Suárez, Nathalie Dechy, Lisę Raymond, zatrzymując się na późniejszej wicemistrzyni, Kim Clijsters. W Charleston również awansowała do półfinału, eliminując po drodze Jelenę Diemientjewą i Lindsay Davenport. W Birmingham przepadła w konfrontacji z Mariją Szarapową, która niespełna miesiąc później wygrała Wimbledon. Na koniec sezonu przed własną publicznością w Zurychu również walczyła o wejście do finału, ale uległa Alicii Molik. Wcześniej jednak pokonała Magdalenę Maleewą, Fabiolę Zuluagę i Paolę Suárez.

2005-2008

W 2005 roku Schnyder ponownie zaczęła być bardzo znaczącą postacią w kobiecym tenisie. W pierwszym turniejowym starcie w sezonie odniosła zwycięstwo, pokonując w finale w Gold Coast faworytkę publiczności, Samanthę Stosur. Wkrótce awansowała do ćwierćfinału Australian Open. W Charleston i Berlinie zagrała w półfinałach; w tym drugim występie eliminując Kim Clijsters i Swietłanę Kuzniecową. Została wicemistrzynią w zawodach pierwszej kategorii w Rzymie, pokonała tam Mariję Szarapową. W lipcu dodała do swojej kolekcji dziewiąty profesjonalny tytuł, wygrywając w Cincinnati. Jesienią wystąpiła w finałach w Zurychu i Linzu; ponownie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale nie przeszła fazy grupowej.

W 2006 była wicemistrzynią w Charleston (przegrała z Nadią Pietrową) i Stanford (uległa Kim Clijsters); sześciokrotnie grała w półfinałach. Cały sezon spędziła w czołowej dziesiątce rankingu WTA. W 2007 zakończyła na finałach rywalizację w San Diego i Linzu; w Dosze bliska była pokonania Justine Henin; przegrała 6:3, 4:6, 5:7, prowadziła 5:3 w trzecim secie i miała piłkę meczową. Po raz pierwszy w karierze doszła do czwartej rundy Wimbledonu. W 2008 na Bali wygrała swój ostatni profesjonalny turniej w grze pojedynczej, w finale ogrywając Tamirę Paszek. W tym samym roku była finalistką w Bangalore.

2009-2011

Do 2011 roku awansowała jeszcze do trzech finałów: w 2009 i 2010 w Budapeszcie i w 2010 w Linzu. Odnotowała kilka cennych zwycięstw: w 2009 roku w Rzymie nad Sereną Williams (2 WTA), w Madrycie nad Nadią Pietrową (10 WTA) i Jeleną Janković (4 WTA), w Luksemburgu nad Kim Clijsters (18 WTA), oraz w 2010 roku w Madrycie nad Agnieszką Radwańską (9 WTA),.

Ostatni zawodowy występ Szwajcarki miał miejsce podczas wielkoszlemowego French Open 2011. Przegrała mecz pierwszej rundy gry pojedynczej z Soraną Cîrsteą 1:6, 3:6; w deblu wystąpiła w parze z Anną Leną Grönefeld i odpadły w drugiej rundzie.

Szwajcarka ogłosiła zakończenie tenisowej kariery dnia 28 maja 2011 w Paryżu, w czasie trwania wielkoszlemowego Roland Garros.

2015-2016

W lipcu 2015 roku Szwajcarka wznowiła tenisową karierę^[1]. W dwóch pierwszych startach przegrała mecze otwarcia, ale w turnieju w Oldenzaal udanie przeszła przez eliminacje i została powstrzymana dopiero w ćwierćfinale. Na przełomie sierpnia i września nastąpił przełom, gdyż wygrała zawody w Pradze (ITF z pulą nagród 10.000 dolarów) – był to czwarty triumf Schnyder na tym poziomie rozgrywek. Wówczas powróciła do rankingu WTA Tour^[2]. Do końca sezonu zaliczyła jeszcze jeden finał turnieju ITF – w połowie grudnia w meczu mistrzowskim w Bankoku uległa Kai Kanepi 3:6, 3:6^[3]. Rok zakończyła na 740. miejscu w rankingu WTA Tour.

W styczniu 2016 roku wystąpiła w dwóch turniejach ITF, w obu przegrywając w drugim meczu. Miesiąc później przeszła przez eliminacje we włoskim Beinasco, a w głównym turnieju odpadła w drugiej rundzie. W kwietniu wróciła na korty WTA i przystąpiła do kwalifikacji do turnieju rangi WTA Premier w Charleston^[4]. Mimo porażki w pierwszej rundzie z Samanthą Crawford 2:6, 6:1, 2:6 osiągnęła najwyższą pozycję po powrocie do tenisa – w notowaniu z 11 kwietnia 2016 roku została sklasyfikowana na 450 miejscu.

Gra podwójna

Patty Schnyder odnosiła sukcesy również w grze podwójnej. W 1998 wygrała zawody WTA w Hamburgu, partnerując Barbarze Schett. Z Austriaczką triumfowała również dwukrotnie w turnieju halowym w Paryżu (2003, 2004). W lutym 2002 zwyciężyła w Antwerpii w parze z Magdaleną Maleewą; ostatni tytuł odnotowała w 2008 w Stuttgarcie (z Grönefeld). Jedenaście razy kończyła turnieje deblowe w roli wicemistrzyni; między innymi w 1999 w Hilton Head (pierwsza kategoria) i w 2009 w Charleston (ranga Premier). Regularnie brała udział w imprezach wielkoszlemowych w tej konkurencji. W US Open 2004 awansowała do półfinału (z Schett, przegrały z Kuzniecową i Lichowcewą), a potem wyrównała ten wynik we French Open 2005 w duecie z Coriną Morariu. 6 czerwca 2005 zajmowała piętnaste miejsce w rankingu deblistek WTA.

Okazyjnie próbowała swoich sił w wielkoszlemowych turniejach gry mieszanej. Cztery razy odpadła w pierwszej rundzie, raz w drugiej, a podczas Australian Open 2009 uzyskała najlepszy rezultat, jakim jest ćwierćfinał. Jej partnerem był wówczas Wesley Moodie, a pogromcami szwajcarsko-południowoafrykańskiego duetu okazali się Anabel Medina Garrigues i Tommy Robredo.

Występy reprezentacyjne

W latach 1996–2011 reprezentowała Szwajcarię w rozgrywkach o Puchar Federacji. W 1998 jej drużyna została finalistą tego turnieju; Schnyder przegrała wtedy trzy spotkania z hiszpańskimi rywalkami. Jej partnerką w ekipie była Martina Hingis (składy były dwuosobowe). W kolejnych edycjach Szwajcarki nie zdołały przebić się do Grupy Światowej, a Patty po raz ostatni wystąpiła w barwach swojego kraju w kwietniu 2011 w konfrontacji ze Szwedkami w Lugano, gdzie zdobyła dwa punkty w grze pojedynczej. Ustanowiła wówczas nietypowy rekord – została najstarszą reprezentantką Helwecji w Pucharze Federacji, mając 32 lata i 123 dni.

Jej przygoda z letnimi igrzyskami olimpijskimi rozpoczęła się w 1996 roku w Atlancie, ale trafiła od razu na Conchitę Martínez i zdołała uskładać tylko trzy gemy. Po ośmiu latach przerwy w Atenach doszła do trzeciej rundy, a w Pekinie w 2008 do drugiej. W grze podwójnej osiągnęła ćwierćfinał z Martiną Hingis w 1996, potem nie przeszła już nigdy drugiej rundy.

Podsumowanie kariery

Schnyder otrzymała od WTA nagrodę na Debiut Roku 1998.

Przez kilkanaście lat rywalizacji zgromadziła jedenaście singlowych i pięć deblowych tytułów turniejowych WTA. Doszła przynajmniej do ćwierćfinałów w trzech z czterech imprez Wielkiego Szlema (oprócz Wimbledonu, tam najdalej była w czwartej rundzie); była półfinalistką US Open w grze podwójnej i ćwierćfinalistką Australian Open w grze mieszanej; notowana w czołowej dziesiątce indywidualnego rankingu WTA; wraz z drużyną Szwajcarii wystąpiła w Pucharze Federacji, przez wiele lat była najlepszą tenisistką swojego kraju.

Życie prywatne

Ma dwa koty, Mistera i Gizmo oraz australijskiego psa Tuckera. W wolnych chwilach czyta i ogląda filmy. Interesuje się wieloma sportami, w tym golfem, piłką nożną i bilardem. Jej ulubioną książką jest biografia Nelsona Mandeli. Podziwia pracę Jeana Zieglera (szwajcarski obrońca praw człowieka) i Michaela Moore’a.

5 grudnia 2003 w niemieckim Baden-Baden poślubiła Rainera Hofmanna (pochodzącego z Frankfurtu), który został jej trenerem. Małżeństwu z Hofmannem przeciwni byli rodzice Schnyder, a tenisistka zerwała z nimi kontakt.

Schnyder razem z mężem pisali książkę The White Mile, która miała zostać wydana jesienią 2011, jednak nie doszło do jej opublikowania.

26 kwietnia 2012 zostały sprzedane w aukcji meble Schnyder i jej męża, a także rakiety i piłki tenisowe należące do zawodniczki. Hofmannowie oddali je do przechowalni wiosną 2011, kiedy wyprowadzali się ze swojego domu w Bach w kantonie Schwyz. Nie uiścili jednak opłat za ich przetrzymywanie, które wzrosły do wysokości 380 tysięcy franków szwajcarskich. We wrześniu 2013 para ogłosiła separację^[5][6]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem^[7], jak podały media – z powodu niewierności Hofmanna.

W czerwcu 2014 roku ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka^[8][9]. 25 listopada urodziła córkę, której nadane zostały imiona Kim Ayla^[10][11]. Ojcem dziewczynki jest partner tenisistki, Niemiec Jan Heino^[12]. Para spotyka się od 2011 roku i mieszkają razem w pobliżu Hanoweru.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012 – 2014	2015	2016	2017	2018	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	4R	4R	2R	4R	1R	1R	4R	SF	QF	QF	4R	2R	2R	A	1R	koniec kariery		A	A	Q1	0 / 14	31 – 14
French Open	A	A	1R	3R	QF	3R	1R	2R	4R	4R	2R	4R	4R	4R	QF	1R	1R	1R	koniec kariery		A	A	A	0 / 16	29 – 16
Wimbledon	A	A	1R	1R	2R	1R	2R	3R	2R	1R	2R	1R	2R	4R	1R	1R	1R	koniec kariery		A	A	A	Q1	0 / 15	10 – 15
US Open	A	A	A	3R	QF	3R	2R	2R	3R	2R	4R	4R	4R	3R	QF	2R	3R	koniec kariery		A	A	Q2	1R	0 / 15	31 – 15
Ranking na koniec roku	786	152	64	26	11	21	25	37	15	23	14	7	9	16	14	43	44	–	–	740	304	144	286	0 / 60	101 – 60

Występy w grze podwójnej

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012 – 2014	2015	2016	2017	2018	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	1R	2R	3R	3R	1R	1R	1R	2R	1R	A	3R	2R	QF	A	3R	koniec kariery		A	A	A	0 / 13	14 – 13
French Open	A	A	A	3R	QF	3R	A	2R	QF	3R	3R	SF	2R	1R	1R	QF	1R	2R	koniec kariery		A	A	A	0 / 14	24 – 14
Wimbledon	A	A	A	2R	1R	1R	1R	2R	2R	1R	3R	A	A	1R	A	A	1R	koniec kariery		A	A	A	A	0 / 10	5 – 10
US Open	A	A	A	1R	QF	1R	2R	1R	2R	2R	SF	QF	A	2R	3R	3R	1R	koniec kariery		A	A	A	A	0 / 13	18 – 13
Ranking na koniec roku	–	441	104	59	29	41	47	77	56	40	18	32	–	87	52	31	110	–	–	–	–	–	–	0 / 50	61 – 50

Występy w grze mieszanej

Turniej	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012 – 2014	2015	2016	2017	2018	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	QF	A	A	koniec kariery		A	A	A	0 / 1	3 – 1
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	koniec kariery		A	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	koniec kariery		A	A	A	A	0 / 2	1 – 2
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	2R	A	koniec kariery		A	A	A	A	0 / 2	0 – 2
																								0 / 6	4 – 6

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
Puchar Wielkiego Szlema
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 27 (11–16)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	15 września 1996	Karlowe Wary	Ceglana	Ruxandra Dragomir	2:6, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni	1.	18 stycznia 1998	Hobart	Twarda	Dominique Monami	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	2.	22 lutego 1998	Hanower	Dywanowa (hala)	Jana Novotná	6:0, 2:6, 7:5
Zwyciężczyni	3.	24 maja 1998	Madryt	Ceglana	Dominique Monami	3:6, 6:4, 6:0
Zwyciężczyni	4.	12 lipca 1998	Maria Lankowitz	Ceglana	Gala León García	6:2, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	5.	19 lipca 1998	Palermo	Ceglana	Barbara Schett	6:1, 5:7, 6:2
Finalistka	2.	4 października 1998	Monachium	Twarda (hala)	Venus Williams	2:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni	6.	10 stycznia 1999	Gold Coast	Twarda	Mary Pierce	4:6, 7:6(5), 6:2
Finalistka	3.	16 lipca 2000	Klagenfurt	Ceglana	Barbara Schett	7:5, 4:6, 4:6
Finalistka	4.	15 lipca 2001	Wiedeń	Ceglana	Iroda Tulyaganova	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	7.	5 listopada 2001	Pattaya	Twarda	Henrieta Nagyová	6:0, 6:4
Finalistka	5.	21 kwietnia 2002	Charleston	Ceglana	Iva Majoli	6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni	8.	14 października 2002	Zurych	Twarda	Lindsay Davenport	6:7(5), 7:6(8), 6:3
Zwyciężczyni	9.	8 stycznia 2005	Gold Coast	Twarda	Samantha Stosur	1:6, 6:3, 7:5
Finalistka	6.	15 maja 2005	Rzym	Ceglana	Amélie Mauresmo	6:2, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni	10.	18 lipca 2005	Cincinnati	Twarda	Akiko Morigami	6:4, 6:0
Finalistka	7.	23 października 2005	Zurych	Twarda (hala)	Lindsay Davenport	6:7(5), 3:6
Finalistka	8.	29 października 2005	Linz	Twarda (hala)	Nadieżda Pietrowa	6:4, 3:6, 1:6
Finalistka	9.	16 kwietnia 2006	Charleston	Ceglana	Nadieżda Pietrowa	3:6, 6:4, 1:6
Finalistka	10.	30 lipca 2006	Stanford	Twarda	Kim Clijsters	4:6, 2:6
Finalistka	11.	5 sierpnia 2007	San Diego	Twarda	Marija Szarapowa	2:6, 6:3, 0:6
Finalistka	12.	28 października 2007	Linz	Twarda (hala)	Daniela Hantuchová	4:6, 2:6
Finalistka	13.	9 marca 2008	Bangalore	Twarda	Serena Williams	5:7, 3:6
Zwyciężczyni	11.	14 września 2008	Bali	Twarda	Tamira Paszek	6:3, 6:0
Finalistka	14.	12 lipca 2009	Budapeszt	Ceglana	Ágnes Szávay	6:2, 4:6, 2:6
Finalistka	15.	11 lipca 2010	Budapeszt	Ceglana	Ágnes Szávay	2:6, 4:6
Finalistka	16.	17 października 2010	Linz	Twarda (hala)	Ana Ivanović	1:6, 2:6

Gra podwójna 16 (5–11)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	12 kwietnia 1998	Amelia Island	Ceglana	Barbara Schett	Sandra Cacic Mary Pierce	6:7(5), 6:4, 6:7(5)
Zwyciężczyni	1.	3 maja 1998	Hamburg	Ceglana	Barbara Schett	Martina Hingis Jana Novotná	7:6(3), 3:6, 6:3
Finalistka	2.	19 lipca 1998	Palermo	Ceglana	Barbara Schett	Elena Wagner Pavlina Stojanowa	4:6, 2:6
Finalistka	3.	4 kwietnia 1999	Hilton Head	Ceglana	Barbara Schett	Jelena Lichowcewa Jana Novotná	1:6, 4:6
Finalistka	4.	16 lipca 2000	Klagenfurt	Ceglana	Barbara Schett	Laura Montalvo Paola Suárez	6:7(5), 1:6
Finalistka	5.	28 października 2001	Luksemburg	Twarda (hala)	Bianka Lamade	Jelena Bowina Daniela Hantuchová	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	2.	17 lutego 2002	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Magdalena Maleewa	Nathalie Dechy Meilen Tu	6:3, 6:7(3), 6:3
Zwyciężczyni	3.	9 lutego 2003	Paryż	Dywanowa (hala)	Barbara Schett	Marion Bartoli Stéphanie Cohen-Aloro	2:6, 6:2, 7:6(5)
Finalistka	6.	4 maja 2003	Bol	Ceglana	Emmanuelle Gagliardi	Petra Mandula Patricia Wartusch	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	4.	15 lutego 2004	Paryż	Dywanowa (hala)	Barbara Schett	Silvia Farina Elia Francesca Schiavone	6:3, 6:2
Finalistka	7.	31 października 2004	Linz	Twarda (hala)	Nathalie Dechy	Janette Husárová Jelena Lichowcewa	2:6, 5:7
Finalistka	8.	10 kwietnia 2005	Amelia Island	Ceglana	Květa Peschke	Bryanne Stewart Samantha Stosur	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	5.	5 października 2008	Stuttgart	Twarda (hala)	Anna-Lena Grönefeld	Květa Peschke Rennae Stubbs	6:2, 6:4
Finalistka	9.	19 października 2008	Zurych	Twarda (hala)	Anna-Lena Grönefeld	Cara Black Liezel Huber	1:6, 6:7(3)
Finalistka	10.	19 kwietnia 2009	Charleston	Ceglana	Līga Dekmeijere	Bethanie Mattek-Sands Nadieżda Pietrowa	7:6(5), 2:6, 9–11
Finalistka	11.	27 lipca 2009	Stambuł	Twarda	Julia Görges	Lucie Hradecká Renata Voráčová	6:2, 3:6, 10–12

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
1998	1 runda	Martina Hingis	6:4, 0:6, 3:6
2002	1 runda	Venus Williams	2:6, 6:7(7)
2005	RR	Lindsay Davenport Marija Szarapowa Nadieżda Pietrowa	3:6, 5:7 1:6, 6:3, 3:6 6:0, 5:7, 6:4

Finały turniejów ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75/80 000 $

turnieje z pulą nagród 50/60 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 14 (7-7)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Zwyciężczyni	1.	14/05/1995	Nitra	10 000	Ceglana	Barbara Castro	1:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	2.	21/05/1995	Preszów	10 000	Ceglana	Jana Ondrouchová	6:1, 6:0
Zwyciężczyni	3.	25/06/1995	Cureglia	10 000	Ceglana	Camilla Kremer	6:2, 6:1
Finalistka	1.	03/09/1995	Ateny	25 000	Ceglana	Henrieta Nagyová	2:6, 0:6
Finalistka	2.	21/04/1996	Murcja	75 000	Ceglana	Elena Wagner	4:6, 3:6
Finalistka	3.	08/09/1996	Bratysława	75 000	Ceglana	Henrieta Nagyová	0:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	05/08/2015	Praga	10 000	Ceglana	Zuzana Luknarová	6:1, 6:2
Finalistka	4.	20/12/2015	Bangkok	75 000	Twarda	Kaia Kanepi	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	5.	22/05/2016	Båstad	10 000	Ceglana	Melanie Stokke	6:1, 6:3
Finalistka	5.	10/06/2017	Essen	25 000	Ceglana	Kaia Kanepi	3:6, 7:6(5), 0:2 krecz
Zwyciężczyni	6.	01/07/2017	Périgueux	25 000	Ceglana	Camilla Rosatelloi	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	7.	30/07/2017	Horb	25 000	Ceglana	Conny Perrin	6:3, 6:1
Finalistka	6.	17/09/2017	Biarritz	80 000	Ceglana	Mihaela Buzărnescu	4:6, 3:6
Finalistka	7.	05/11/2017	Toronto	60 000	Twarda (hala)	Ysaline Bonaventure	6:7(3), 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,

reprezentując państwo  Szwajcaria

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Hiszpania: Conchita Martínez	1:6, 2:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,

reprezentując państwo  Szwajcaria

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Węgry: Petra Mandula	6:3, 6:4
2. runda	Słowacja: Daniela Hantuchová	3:6, 6:1, 6:4
3. runda	Rosja: Swietłana Kuzniecowa	3:6, 3:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,

reprezentując państwo  Szwajcaria

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1. runda	Stany Zjednoczone: Jill Craybas	6:3, 6:2
2. runda	Austria: Sybille Bammer	4:6, 4:6

Gra podwójna

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,

reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Martina Hingis

Etap	Przeciwniczki	Wynik
1. runda	Słowacja: Karina Habšudová, Radka Zrubaková	3:6, 6:4, 6:2
2. runda	Belgia: Sabine Appelmans, Laurence Courtois	2:6, 6:1, 7:5
ćwierćfinał	Holandia: Manon Bollegraf, Brenda Schultz-McCarthy	4:6, 3:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,

reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Myriam Casanova

Etap	Przeciwniczki	Wynik
1. runda	Słowacja: Daniela Hantuchová, Janette Husárová	6:3, 6:4
2. runda	Chiny: Yan Zi, Zheng Jie	3:6, 3:6

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,

reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Emmanuelle Gagliardi

Etap	Przeciwniczki	Wynik
1. runda	Grecja: Eleni Daniilidu, Ana Jerasimu	6:0, 6:4
2. runda	Chiny: Yan Zi, Zheng Jie	3:6, 6:7(2)